N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Atletiek Sifan Hassan won zondag haar tweede grote stadsmarathon. Na haar zege in Londen, in april, was de Nederlandse zondag de snelste in Chicago: 2.13.44.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data106418473-dfa346.jpg)
De marathon is een afstand die Sifan Hassan angst inboezemt. Vanwege het gebrek aan ervaring dat ze heeft met het lopen van zulke lange afstanden, met het trainen naast de baan, met het drinken tijdens het hardlopen – iets wat ze anders nooit doet. Het is daarom een discipline die haar de afgelopen maanden in de ban hield, zei ze afgelopen week tijdens een persconferentie. Vanwege die vrees voor het onbekende, vanwege de uitdaging die dát biedt.
Na de marathon van Chicago, zondag, is de conclusie dat die angst nergens voor nodig is geweest. Na wereld- en olympische titels op de baan (1.500, 5.000 en 10.000 meter) toonde Hassan op de weg aan ook de langste en meest klassieke afstand als (bijna) geen ander te beheersen. In haar tweede race over 42.195 meter liep Hassan de tweede tijd ooit: 2.13.44. Als ze deze tijd twee weken geleden had gelopen, dan was ze wereldrecordhouder. Nu is alleen de Ethiopische Tigst Assefa sneller geweest, zij finishte in september in Berlijn in 2.11.53.
Zondag loopt Hassan tijdens de race in Chicago lang op een schema dat haar richting een nieuw wereldrecord lijkt te loodsen, maar in de slotfase blijkt ook zij tegen haar fysieke grenzen aan te kunnen lopen. Met een grimas van de pijn legt ze de laatste tientallen meters af, na de finish zwalkt ze van vermoeidheid en gaat ze er maar even bij zitten.
Kopgroep van twee
Hassan was met een simpel plan begonnen aan de wedstrijd: zo lang mogelijk meegaan met de kopgroep en kijken hoever ze zou komen. Na vijf kilometer bleek die kopgroep slechts te bestaan uit twee loopsters: de Keniaanse Ruth Chepngetich én Hassan. Niemand anders kon hun tempo volgen. Al snel lagen achtervolgers tientallen seconden achter; de laatste veertien kilometer liep de Nederlandse alleen vooraan in de vrouwenwedstrijd.
Voor Hassan moet dit resultaat voelen als een bevrijding. Alles stond voor haar in het teken van deze wedstrijd, vertelde haar coach Tim Rowberry tijdens de WK atletiek in Boedapest, afgelopen augustus. Want de marathon was nieuw, en nieuw is leuk, en leuk is belangrijk – zo zit Hassan nou eenmaal in elkaar.
Zelf zei Hassan in aanloop naar zondag dat ze tijdens de WK moeite had gehad om zich te concentreren op haar loopnummers – een zelden vertoonde combinatie van drie afstanden waarop ze zilver (5.000 meter) en brons (1.500 meter) pakte en een wereldtitel op de 10.000 meter verspeelde door vlak voor de finish te vallen. Terwijl ze in Hongarije bijna dagelijks een race moest lopen, trainde ze tussen de wedstrijden rustig door in het stadion – ze kon aan weinig anders denken dan de marathon.
Haar voorbereiding was deze keer helemaal anders geweest dan de aanloop naar haar eerste marathon, in april in Londen. Toen werden haar trainingen beperkt door de ramadan, door onervarenheid én door haar programma op de baan, waardoor ze meer op snelheid en minder op afstand kon trainen dan ze had gewild. Ondanks de rommelige aanloop wist Hassan die wedstrijd verbazingwekkend genoeg te winnen, zelfs nadat kramp haar tijdens de race had genoopt te stoppen om te rekken.
Dit keer kende Hassan wel een goede voorbereiding, mede dankzij de topvorm waarmee ze uit de WK atletiek kwam. Ze draaide trainingsweken van soms wel 150 kilometer en nam de tijd om te leren drinken tijdens het hardlopen, essentieel om twee uur lang goed te blijven. Ze wilde zo graag goed zijn, dat haar coach Rowberry en zij zich afvroegen of ze niet óvertraind was, twee weken voor de start in Chicago.
In de race blijkt Hassan in topvorm te zijn. Geholpen door de goede omstandigheden – bij de mannen liep de Keniaan Kelvin Kiptum met een tijd van 2.00.35 een nieuw wereldrecord – kan ze het hoge tempo waarin Chepngetich en zij waren gestart van iedereen het langste volhouden.
Na de finish, als ze op adem is gekomen, noemt Hassan het voor de camera „ongelooflijk” en „geweldig”. Voor haar wacht nu een lange vakantie, waarin ze kan bijkomen van haar drukke programma en waarin ze kan gaan nadenken over welke van al die disciplines die ze zo goed beheerst ze volgend jaar wil gaan lopen op de Olympische Spelen van Parijs in 2024.
