De bedreigde Orinocokrokodil moet een beetje hulp krijgen

De Orinocokrokodil: alleen die naam al is de moeite van het beschermen waard. En dan is er ook nog het dier zelf. Stoere schubben, ogen als groene edelstenen, een indrukwekkende lengte tot wel 5 meter. De wetenschappelijke naam Crocodylus intermedius, ‘tussenkrokodil’, doet hem geen eer aan. Hij is de grootste krokodil van Amerika en – als je alligators en gavialen niet meerekent – de twee-na-grootste van de wereld. Alleen de Nijlkrokodil en de zoutwaterkrokodil zijn nog groter.

Maar de Orinocokroko (vernoemd naar de Orinocorivier in Venezuela en Colombia) wordt bedreigd. Al tientallen jaren wordt de soort bejaagd omwille van het leer, het vlees en de eieren. En al net zo lang zijn leden van de Crocodile Specialist Group in Venezuela aan het proberen om de enkele honderden dieren die er nog wél zijn te redden. Ze fokken dieren in gevangenschap en brengen de jonkies met de hand groot.

Bioloog Alvaro Velasco helpt een Orinocokrokodil uit het ei. Wetenschappers fokken volwassen dieren in gevangenschap in een dierentuin en op een ranch.
Foto Gaby Oraa/Reuters

Bioloog Carlos Alvarado meet de groei van een jonge krokodil, kort voordat het dier wordt vrijgelaten in het wild.
Foto Gaby Oraa/Reuters
Voor zijn vrijlating wordt een in gevangenschap grootgebracht Orinoco-krokodilletje gewogen
Foto Gaby Oraa/Reuters

Jaarlijks laat de groep zo’n 200 jonge Orinocokrokodillen los in het wild. Voorafgaand aan hun vrijlating worden ze veilig vervoerd in kratten.
Foto Gaby Oraa/Reuters

In een reportage van persbureau Reuters wordt beschreven hoe de dieren tot ze een jaar oud zijn een dieet krijgen van kip, rundvlees en vitamines. Daarna, als ze rond de zes kilo wegen, worden ze uitgezet in het wild. Als ze die eerste kritieke jaren overleven (jonge dieren worden het meest bejaagd) dan kunnen ze met wat geluk behoorlijk oud worden: een van de oudst bekende mannetjes, met de naam Picopando, is al in de zeventig.

De biologen, zelf ook vaak de jongsten niet meer, brengen per jaar zo’n tweehonderd jongen groot, maar het blijft een race tegen de klok: op de Rode Lijst van natuurorganisatie IUCN staat de Orinocokrokodil nog altijd vermeld als ‘ernstig bedreigd’.

Aan de rivier Capanaparo in Venezuela brengen specialisten, werknemers en vrijwilligers jonge Orinocokrokodillen naar hun natuurlijke leefgebied.
Foto Gaby Oraa/Reuters

De schubben van een Orinoco-krokodil. Eerst was er de jacht voor leer, nu bedreigen armoede en voedselgebrek het voortbestaan van de soort: mensen eten het vlees en nemen de eieren mee.
Een volwassen Orinoco-krokodil kan langer dan vijf meter worden en leeft vaak meerdere decennia.

Foto’s Gaby Oraa/Reuters

Dronebeeld van de voorbereiding op de vrijlating van jonge Orinocokrokodillen bij de Capanaparo-rivier.
Foto Gaby Oraa/Reuters

Jonge Orinocokrokodillen zwemmen in de Capanaparo-rivier, kort na hun vrijlating.
Foto Gaby Oraa/Reuters