Hoe Quincy Promes jarenlang aan justitie wist te ontsnappen via Moskou en Dubai – tot nu

Posted on by admin

In de ondergaande zomeravondzon landde hij vrijdagavond op Schiphol. Na vier jaar aan omzwervingen door Rusland en de Verenigde Arabische Emiraten wist Quincy Promes (33) dit keer niet aan justitie te ontsnappen. Direct na het landen van zijn door justitie gecharterde vlucht werd de veroordeelde voetballer door de marechaussee meegenomen. Promes wacht 7,5 jaar gevangenisstraf voor zware mishandeling en drugshandel. Het hoger beroep loopt nog.

Het is de verreweg de hoogste straf ooit voor een oud-speler van het Nederlands elftal. De bekendste veroordeelde ex-international is zonder twijfel Patrick Kluivert, die in 1996 een taakstraf van 240 uur opgelegd kreeg. Enkele maanden nadat hij Ajax naar de overwinning had geschoten in de Champions League-finale veroorzaakte de destijds 19-jarige voetballer een dodelijk auto-ongeluk terwijl hij te hard reed.

Wel zijn er minder grote namen in het Nederlands voetbal met jarenlange celstraffen. Op dit moment is Rai Vloet (30), oud-speler van onder meer Heracles Almelo, bezig met het uitzitten van een celstraf van 2,5 jaar voor het veroorzaken van een dodelijk auto-ongeluk. David Mendes da Silva (42), in 2009 landskampioen met AZ, zit een straf uit van zeven jaar voor drugshandel. Tegen Ronnie Stam (41) is eerder deze maand dertien jaar geëist, ook voor drugshandel.

Overstap naar Spartak Moskou

Ten tijde van het eerste incident waar Promes voor veroordeeld is, de zware mishandeling van zijn neef op een familiefeest in de zomer van 2020, is hij speler van Ajax. Op het moment dat de verdenking van het incident naar buiten komt in het voorjaar van 2021 is hij al in gesprek met Spartak Moskou, de club waar hij eerder al vijf seizoenen voor speelde. Volgens bronnen van Het Parool zou Promes zonder het incident nooit op een transfer hebben aangestuurd, en ook toenmalig technisch directeur bij Ajax Marc Overmars gaf later toe dat de zaak meespeelde in de overstap.

Rusland heeft geen uitleveringsverdrag met Nederland. En binnen een jaar na Promes’ terugkeer in Moskou valt Rusland Oekraïne binnen, waarop de Europese voetbalbond UEFA besluit alle Russische clubs terug te trekken uit Europese competities. Daardoor verdwijnt de mogelijkheid dat Promes zou kunnen worden gearresteerd als hij met Spartak op bezoek zou zijn bij een Nederlandse club.

In Rusland wacht hij de uitslag van het strafproces af, en vanuit Rusland gaat hij in hoger beroep nadat hij in 2023 was veroordeeld tot 1,5 jaar cel voor zware mishandeling. De kans op uitlevering is op dat moment nihil. Totdat Promes tijdens een trainingskamp van Spartak in Dubai, maart 2024, opnieuw in de fout zou zijn gegaan. Hij zou betrokken zijn geweest bij een verkeersongeval, wordt op het vliegveld gearresteerd en mag van de Verenigde Arabische Emiraten niet met zijn teamgenoten terugkeren naar Moskou.

De emiraten laten Promes ook de volgende dagen niet terug naar Rusland reizen, terwijl het Nederlandse Openbaar Ministerie niet wil loslaten of er een uitleveringsverzoek is gedaan. Tot het OM twee weken later meldt dat Promes is aangehouden op basis van een internationaal opsporingsbevel. Kort na de arrestatie op het vliegveld van Dubai had Nederland verzocht om zijn uitlevering. „Na een constructieve samenwerking tussen de autoriteiten in de Verenigde Arabische Emiraten en Nederland is een 32-jarige man, woonachtig in Moskou, aangehouden in Dubai”, schrijft het OM destijds. De straf die Promes boven het hoofd hangt is inmiddels fors opgelopen. Een maand eerder is hij opnieuw bij verstek veroordeeld tot zes jaar cel voor betrokkenheid bij grootschalige cocaïnesmokkel in de haven van Antwerpen. Het OM had negen jaar geëist.

Uitleveringsverdrag met VAE

Maar de uitlevering blijft voorlopig uit. Na twee maanden komt Promes vrij, hoewel hij de VAE nog steeds niet mag verlaten. Spartak beëindigt zijn contract en bij de aanvang van het nieuwe seizoen tekent hij bij United FC uit Dubai, een club die op het tweede niveau uitkomt in de emiraten. Hij speelt zestien wedstrijden, scoort dertien keer. Terwijl het OM op de achtergrond nog altijd aan zijn uitlevering werkt.

De juridische banden tussen Nederland en de VAE zijn de afgelopen jaren vaker aangehaald. In 2019 werkte de golfstaat, zij het met wat vertraging, mee aan de uitlevering van de inmiddels tot levenslang veroordeelde Ridouan Taghi. In 2021 tekenden de landen een uitleveringsverdrag. Maar lange tijd blijft onduidelijk hoe ver het proces rond de uitlevering van Promes gevorderd is.

Tot Promes op 9 juni dit jaar op tv verschijnt in RTL Boulevard. „Ik ga niet liegen dat ik Nederland erg mis en graag terug wil komen”, zegt hij vanuit een zaaltje van zijn voetbalclub in Dubai. Promes heeft een verzoek gedaan aan justitie, hij wil zijn hoger beroep in vrijheid afwachten om zo te kunnen blijven voetballen. Een dag later verwerpt het Gerechtshof Amsterdam het verzoek, en nog twee dagen later wordt Promes gearresteerd in zijn woning in Dubai.

Dit keer blijkt de uitlevering er wel te komen. Justitie bestelt een chartervlucht om de ex-international op te halen uit Dubai. Na een korte tussenstop in Caïro landt Promes na jaren afwezigheid weer op de luchthaven van zijn geboortestad Amsterdam. Om direct in voorlopige hechtenis te worden genomen. In de drugszaak was namelijk een bevel gevangenneming afgegeven. De zittingsdatum voor het hoger beroep, waarin beide zaken waarin Promes veroordeeld is gezamenlijk worden behandeld, is nog niet bekend. Maar de voetbalcarrière van de man die vijftig interlands speelde voor het Nederlands elftal is voorlopig voorbij.

Related Posts

Solliciteren in de baas z’n tijd, mag dat?

Dilemma

Mag je bij een voltijdbaan solliciteren onder werktijd omdat je er anders niet aan toe komt, of ‘steel’ je dan van de baas?

Doe het niet stiekem

„Onder werktijd moet je arbeid verrichten”, zegt arbeidsrechtadvocaat Samantha Kranenburg. „Als je je met een privézaak wilt bezighouden, moet je dat buiten werktijd doen. Of je moet er verlof voor opnemen.”

Dat principe vloeit volgens Kranenburg voort uit het beginsel van goed werknemerschap. Van een werknemer mag je verwachten dat hij of zij zijn best doet, aanwezig is en tijdens werktijd gewoon zijn of haar werk doet.

„De hoofdregel is dus dat je solliciteren in je eigen tijd moet doen”, zegt Kranenburg. Maar er zijn uitzonderingen mogelijk. „In sommige cao’s staat dat je daar gelegenheid voor kunt krijgen onder werktijd, bijvoorbeeld bij een reorganisatie, als er een sociaal plan is.” Omdat werknemers in dat geval hun werk kunnen verliezen, mogen ze tijdens werkuren naar een andere baan te zoeken.

„Je kunt wellicht in overleg ook onder andere omstandigheden toestemming van de werkgever krijgen”, zegt Kranenburg. „Soms denkt een werkgever: liever kwijt dan rijk, ga jij maar lekker solliciteren onder werktijd.”

Waar Kranenburg vaak ziet dat het misgaat, is als solliciteren stiekem gebeurt. „Neem de werknemer die met een bedrijfsauto naar een sollicitatiegesprek reed, en deed alsof het om een werkgerelateerde afspraak ging.” Die werknemer werd op staande voet ontslagen toen de werkgever dit ontdekte. De zaak kwam in 2022 voor de rechter. Die gaf de werkgever gelijk.

Kranenburg kent ook situaties waarin een werkgever weigerde een deel van het loon te betalen. De werknemer was dan stiekem onder werktijd naar een sollicitatiegesprek gegaan of had aan motivatiebrieven gewerkt. „Als een werknemer hierover liegt, leidt dat vaak tot een breuk in het vertrouwen”, zegt Kranenburg. „Je bent niet verplicht te vertellen dát je een andere baan zoekt, maar als je het onder werktijd doet, gelden andere regels.”

Toch blijken werknemers hier in de praktijk vaak over te liegen, zegt Kranenburg. Vooral sinds de coronapandemie, waarin thuiswerken gangbaar werd, zijn privé-activiteiten onder werktijd makkelijker geworden. „Hierdoor is een cultuur ontstaan waarin werkgevers soms een oogje dichtknijpen. Bijvoorbeeld als een werknemer even naar de kapper gaat of een wasje draait.”

Als het in de werkcultuur prima is om onder werktijd soms een uurtje iets voor jezelf te doen, dan kan de werknemer er bij de rechter volgens Kranenburg mogelijk mee wegkomen. „Als je bij de rechter kunt aantonen dat de regels niet duidelijk waren, en als andere collega’s of oud-collega’s dit bijvoorbeeld beamen, dan zou de werkgever het moeilijk kunnen krijgen bij de rechter.”

Praat

Als je geen tijd kunt vinden om te solliciteren, bestaat het risico dat je blijft hangen in een baan die je niet leuk vindt, zegt loopbaanadviseur Carlien Kloes. Maar dat hoeft niet altijd door tijdgebrek te komen. „Vraag jezelf ook af waarom je vast blijft zitten, adviseer ik altijd. En: praat er met een vriend, je partner of een coach over. Ben je bang voor financiële onzekerheid? Of denk je vanuit onzekerheid dat een nieuwe werkgever je toch niet zal aannemen? Ga na of die aannames kloppen, vaak is dat niet zo.”

Het is ook mogelijk via de werkgever met deze vragen aan de slag te gaan, ziet Kloes. „Soms staat in de cao dat werknemers eens in de zoveel tijd een loopbaancheck kunnen doen.” Werkgevers hebben er ook belang bij dat een werknemer het naar zijn zin heeft op het werk en niet uitvalt door stress of verveling. Ze zitten immers niet te wachten op hoge verzuimkosten. „Af en toe stilstaan bij de vraag of een werknemer nog op zijn of haar plek zit, kan helpen om uitval op langere termijn te voorkomen.”

Soms is het volgens Kloes ook mogelijk openlijk met je werkgever te bespreken dat je verder wil kijken. „Ik krijg best vaak de vraag van werkgevers of ik eens met een werknemer mee wil kijken naar de wensen voor diens werk”, zegt ze. In veel gevallen blijft zo’n werknemer dan toch bij de huidige werkgever, terwijl hij of zij eerst dacht van werkgever te moeten wisselen. „Vaak passen werkgever en werknemer in overleg de taken aan, en is daarmee een groot deel van de onvrede opgelost.”

Behoud van werknemers is in deze krappe arbeidsmarkt zo belangrijk dat werkgevers veel meer dan vroeger bereid zijn met de werknemer mee te denken en te bewegen, merkt Kloes, die ruim twintig jaar in het vak zit. Er komen nu vaak werkgevers bij haar die zeggen: „Ik wil deze werknemer graag behouden. Hoe kan ik daarvoor zorgen?” Kloes: „Dan blijkt vaak dat je door een functie nét iets anders in te richten – job carving noemen we dat – het werk al snel veel leuker te maken is.”

Dus

Solliciteren onder werktijd mag in principe niet. Tenzij er afspraken in de cao staan, bijvoorbeeld voor als er een reorganisatie plaatsvindt. Als het in de werkcultuur geaccepteerd is om tijdens het werk soms privé-activiteiten te ondernemen, dan kan een werkgever je wellicht niet veel maken als het tot een rechtszaak komt. En: vraag je ook af waarom je niet aan solliciteren toekomt. Misschien zit er wel iets anders achter dan tijdgebrek.


Twintig doden door zelfmoordaanslag in een kerk in Damascus

Door een zelfmoordaanslag op een Grieks-orthodoxe kerk in Damascus, de hoofdstad van Syrië, zijn zeker twintig mensen omgekomen en 52 mensen gewond geraakt. Dat melden verschillende persbureaus op basis van het Syrische ministerie van Volksgezondheid en veiligheidsbronnen.

Volgens het Syrische ministerie van Binnenlandse Zaken was de dader lid van IS, schrijft persbureau Reuters. De man liep de kerk binnen, opende het vuur, en liet vervolgens zijn bomvest ontploffen. Op het moment van de ontploffing was er een begrafenisdienst gaande.

Verslaggevers van AFP beschrijven een verwoeste kerk, vernield kerkmeubilair en plassen bloed op de grond. Dit is de eerste zelfmoordaanslag sinds de val van het regime van Bashar al-Assad.

Kapot kerkmeubilair en bloed na een zelfmoordaanslag in een kerk in Damascus op zondag.

Foto Louia Beshara/AFP

Syrische regering veroordeelt aanslag

„We veroordelen de terroristische zelfmoordaanslag op de Grieks-orthodoxe Mar Elias-kerk in Damscus”, zegt het Griekse ministerie van Buitenlandse Zaken in een verklaring. „Wij eisen dat de Syrische overgangsautoriteiten onmiddellijk actie ondernemen om de betrokkenen ter verantwoording te roepen en maatregelen nemen om de veiligheid van christelijke gemeenschappen en alle religieuze groeperingen te garanderen, zodat zij zonder angst kunnen leven.”

De Syrische minister van Informatie, Hamza al-Mustafa, veroordeelt in een bericht op X de „laffe daad die haaks staat op de maatschappelijke waarden die ons verenigen”. Hij vervolgt: „We zullen niet afzien van onze toewijding aan gelijk burgerschap… en bevestigen ook de belofte van de staat om alle inspanningen te leveren om criminele organisatie te bestrijden en de bescherming van de samenleving te waarborgen tegen aanvallen die haar veiligheid bedreigen.”

Lees ook

Syrische asielzoekers wachten in onzekerheid door nieuw toelatingsbeleid. ‘Iedereen voelt de angst’

Nedal Nassan (44) die in een azc in Utrecht woont, belt elke dag met zijn zus in Aleppo. „De nieuwe overheid is er nog niet sterk genoeg.” Foto Merlijn Doomernik


‘Trump sleept ons een oorlog in waar niemand om heeft gevraagd’

De kartonnen bordjes zijn nog snel gemaakt. „Hands of Iran”, staat er op. „No war in Iran.” Op het gras van de Koekamp, het parkje tegenover Den Haag CS waar vaker demonstraties worden gehouden, zit een groepje demonstranten nog te schilderen: „Stop the US War Machine.”

De demonstratie deze zondag was gericht tegen de NAVO-top, die dinsdag in Den Haag begint. Tegen wat deze middag consequent „de Trump-norm” wordt genoemd, de verhoging van de defensie-uitgaven naar 3,5 procent van het bbp, en nog eens 1,5 procent naar infrastructuur. Op zaterdag hebben de organiserende groepen, waaronder De Nieuwe Vredesbeweging, jongerenorganisatie Rood en de politieke partij BIJ1, op hun Tegentop voor Vrede en Rechtvaardigheid al uitgebreid gesproken over wat het alternatief voor de NAVO zou moeten zijn.

Maar nu is er door de aanval zondagochtend door de VS op kerndoelen in Iran „nog meer urgentie” om over ontwapening te praten, zegt Stevie Nolten, Utrechts raadslid namens BIJ1. Zaterdag had ze retorisch gevraagd „wat onze vrede en veiligheid waard zijn als anderen daarvoor sterven”. Zondag zegt ze: „Trump sleept ons een oorlog in waar niemand om heeft gevraagd. Niet hier, ook in Iran niet.”

‘Women. Life. Freedom’

Verschillende Iraanse organisaties en Iraniërs hebben zich bij de demonstratie aangesloten. Tussen Palestijnse vlaggen, de rode vlaggen van Nederlandse en Belgische communisten, de regenboogkleuren van pacifisten en lhbtiq’ers, een enkele gele paraplu uit de coronatijd, en jongeren met gezichtsbedekking en een anarchistenvlag, staat Behrouz Fadai. Hij heeft ’s ochtends nog geprobeerd zijn familie in Iran te bereiken, maar „de communicatie is heel moeilijk”. „We hopen dat deze oorlog heel snel kan stoppen, niemand weet welke kant het uitgaat.”

Als een Iraanse van het feministische Jina Collectief het podium beklimt, klinkt het „Women. Life. Freedom”. Dat was de leus die werd geroepen in 2023 bij grote demonstraties in Iran na de dood van Jina Mahsa Amini nadat ze door de zedenpolitie was opgepakt. De spreekster, anoniem uit angst vanwege dreiging van het Iraanse regime, zegt dat de Israëlische en Amerikaanse aanvallen „de strijd van Iraniërs tot stilstand brengt, terwijl die zo vaak in isolement tegen repressie van hun regime hebben gestreden”. Ze heeft het over „een dodelijke proxy-oorlog die ten koste van gewone Iraniërs wordt uitgevochten”.

De demonstranten tegen de NAVO-top hadden op het laatste moment ook leuzen gemaakt tegen het Amerikaanse bombardement in Iran. Foto Hedayatullah Amid/NRC

„Ik voel angst”, zegt Kayleigh Hofstede van de Revolutionair Socialistische Partij, een afsplitsing van de SP. „Allereerst voor de bevolking van Iran. Het voelt alsof de wapenwedloop tussen landen echt tot uitwerking komt. En dan nodigen wij als land die man uit, Donald Trump. Dat is toch bizar?”

Het is schakelen. Een dag eerder, in een co-werkplek nabij station Hollands Spoor, ging het op de Tegentop niet over Iran, af en toe over Oekraïne, maar vooral over Gaza als het over oorlog ging – veel van de jonge aanwezigen droegen een keffiyeh losjes om de schouders. Peter Mertens van de Belgische marxistische PVDA, een van de hoofdsprekers, verwees naar de grote demonstraties tegen het Nederlandse kabinetsbeleid: „Ik ben niet in het Nederland van Mark Rutte, ik ben in het Nederland van de 150.000 van de Rode Lijn.”

Tegentop

Op de Tegentop vinden de meeste aanwezigen dat de NAVO-budgetten naar andere dingen moet gaan dan wapens. Tijdens een panel met jonge politici over Nederland en de NAVO, zegt Bastiaan Meijer (fractiemedewerker SP) dat de organisatie moet hervormen zónder de VS tot louter een veiligheidsorganisatie. Hij vertelt dat hij zich in de gemeenteraad van Den Haag „heel eenzaam” heeft gevoeld toen hij het geld ter discussie stelde dat de stad inzet voor de randprogrammering rond de NAVO-top.

Stevie Nolten van BIJ1 vindt dat „links en rechts in de Tweede Kamer klakkeloos meegaan in propaganda” voor de NAVO, die ze een „imperalistisch machtsblok” en „koloniale voortzetting” noemt.

En Maite van Lith, de 23-jarige voorzitter van Rood, vindt dat het leger terug moet naar de kern: „Defensie, verdediging dus.” Hij heeft het over een „hellend vlak” als geld wordt verschoven van bijvoorbeeld onderwijs of klimaatbeleid naar defensie: „Daarmee geven we op lange termijn alleen de macht aan de wapenindustrie.”

Het podium krijgt bijval van onder anderen Harry van Bommel, oud-Kamerlid van de SP en nu lid van de Partij voor de Dieren. die is opgestaan in de zaal. Hij zegt: „In de jaren tachtig waren we er ook niet gekomen met een oproep als ‘weg met het leger’ of ‘weg met de NAVO’. Dat was de norm. Nu kan je ReArm Europe ter discussie stellen.” Dat is het plan van de Europese Commissie om flexibeler met de begrotingsregels om te gaan zodat het voor lidstaten makkelijker wordt om meer geld aan defensie uit te geven.

Maar een zestigplusser staat ook op in de zaal en zegt ongeduldig tegen Van Lith: „Ik was met kruisraketten bezig toen ik jouw leeftijd had. We hebben niks aan deze nuance. We gaan allemaal dood.”