Opinie | Bankje

Meestal zie ik dezelfde gezichten in het bos, ’s ochtends tijdens mijn vaste hardlooprondje. Vaak zijn het mannen van middelbare leeftijd met hun hond. In de verte zie ik, naar wat het lijkt, een jong stel. Ik ben nog ver weg, maar zie hoe ze met gebogen hoofden hand in hand naar een leeg bankje staren. Een knoop verschijnt in mijn maag. Was dat het bankje van opa, die er ineens niet meer is? Ik kom dichterbij en kijk naar het bankje. Hebben ze er net wat bloemen neergelegd? En dan zie ik de telefoon en de bank als statief voor een selfie. Opgelucht ren ik verder.

Mirjam Hofstede

Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]