Het Noordbrabants Museum roept de hulp van Brabanders in om de laatste pakweg 3 miljoen euro op te hoesten voor de aankoop van een portret van Van Gogh van een Brabantse boerenvrouw, door de museumdirecteur „met een knipoog” betiteld als de Mona Lisa van Brabant.
Het gaat om een voorstudie voor Van Goghs Brabantse meesterwerk De aardappeleters. Deze voorstudie heet officieel Kop van een boerenvrouw (Gordina de Groot) en stamt uit 1885. Gordina uit Nuenen, ook wel Sien (of Dien) genoemd, draagt zoals toen gebruikelijk was een witte muts. „Die vrouwenkoppen van hier met de witte mutsen – het is moeielijk – maar het is zoo eeuwig mooi”, schreef Van Gogh er in zijn brieven over.
Dit schilderij hing 120 jaar in privécollecties, en kwam onlangs op de markt. Het werd door een Britse verzamelaar gekocht (voor 5,5 miljoen euro) en hangt nu in bruikleen in het Noordbrabants Museum in Den Bosch. En het museum, dat bij de veiling te weinig bood, kan het voor 8,6 miljoen euro van de verzamelaar kopen. Driekwart van dat bedrag is al binnen, door fondsen, de Nederlandse Staat en het museum. Als iedere Brabander een euro bijdraagt – er zijn 2,6 miljoen Brabanders – dan is het aankoopbedrag rond, aldus het museum.
Vandaar dat het een crowdfundactie is begonnen op de museumwebsite hetnoordbrabantsmuseum.nl. (Ook niet-Brabanders mogen doneren.) Museumdirecteur Jacqueline Grandjean legde in een persverklaring uit waarom ze het schilderij zo graag hebben wil: „Gordina’s blik verraadt de noeste arbeid op het land en de zorgen die erbij horen. Tegelijkertijd toont dit schilderij ook de trots en de veerkracht die ervoor heeft gezorgd dat dit nu de meest florerende provincie van Nederland is. Juist hier heeft de blik van Gordina diepe betekenis voor mensen. Wie in haar ogen kijkt is geraakt.”
Vandaar de Mona Lisa-vergelijking.
De crowdfundactie past in de huidige grotere aandacht voor regiocultuur, al vinden sommigen de actie onzin, zoals kunsthandelaar Willem Baars uit Amsterdam. Hij zei op BNR Nieuwsradio dat Nederland al genoeg Van Goghs heeft en vond het „lariekoek” om te spreken van de Mona Lisa van Brabant. Rond 14 juli zal duidelijk worden wat de Brabanders ervan vinden en of er genoeg geld binnen is.
De kartonnen bordjes zijn nog snel gemaakt. „Hands of Iran”, staat er op. „No war in Iran.” Op het gras van de Koekamp, het parkje tegenover Den Haag CS waar vaker demonstraties worden gehouden, zit een groepje demonstranten nog te schilderen: „Stop the US War Machine.”
De demonstratie deze zondag was gericht tegen de NAVO-top, die dinsdag in Den Haag begint. Tegen wat deze middag consequent „de Trump-norm” wordt genoemd, de verhoging van de defensie-uitgaven naar 3,5 procent van het bbp, en nog eens 1,5 procent naar infrastructuur. Op zaterdag hebben de organiserende groepen, waaronder De Nieuwe Vredesbeweging, jongerenorganisatie Rood en de politieke partij BIJ1, op hun Tegentop voor Vrede en Rechtvaardigheid al uitgebreid gesproken over wat het alternatief voor de NAVO zou moeten zijn.
Maar nu is er door de aanval zondagochtend door de VS op kerndoelen in Iran „nog meer urgentie” om over ontwapening te praten, zegt Stevie Nolten, Utrechts raadslid namens BIJ1. Zaterdag had ze retorisch gevraagd „wat onze vrede en veiligheid waard zijn als anderen daarvoor sterven”. Zondag zegt ze: „Trump sleept ons een oorlog in waar niemand om heeft gevraagd. Niet hier, ook in Iran niet.”
‘Women. Life. Freedom’
Verschillende Iraanse organisaties en Iraniërs hebben zich bij de demonstratie aangesloten. Tussen Palestijnse vlaggen, de rode vlaggen van Nederlandse en Belgische communisten, de regenboogkleuren van pacifisten en lhbtiq’ers, een enkele gele paraplu uit de coronatijd, en jongeren met gezichtsbedekking en een anarchistenvlag, staat Behrouz Fadai. Hij heeft ’s ochtends nog geprobeerd zijn familie in Iran te bereiken, maar „de communicatie is heel moeilijk”. „We hopen dat deze oorlog heel snel kan stoppen, niemand weet welke kant het uitgaat.”
Als een Iraanse van het feministische Jina Collectief het podium beklimt, klinkt het „Women. Life. Freedom”. Dat was de leus die werd geroepen in 2023 bij grote demonstraties in Iran na de dood van Jina Mahsa Amini nadat ze door de zedenpolitie was opgepakt. De spreekster, anoniem uit angst vanwege dreiging van het Iraanse regime, zegt dat de Israëlische en Amerikaanse aanvallen „de strijd van Iraniërs tot stilstand brengt, terwijl die zo vaak in isolement tegen repressie van hun regime hebben gestreden”. Ze heeft het over „een dodelijke proxy-oorlog die ten koste van gewone Iraniërs wordt uitgevochten”.
De demonstranten tegen de NAVO-top hadden op het laatste moment ook leuzen gemaakt tegen het Amerikaanse bombardement in Iran. Foto Hedayatullah Amid/NRC
„Ik voel angst”, zegt Kayleigh Hofstede van de Revolutionair Socialistische Partij, een afsplitsing van de SP. „Allereerst voor de bevolking van Iran. Het voelt alsof de wapenwedloop tussen landen echt tot uitwerking komt. En dan nodigen wij als land die man uit, Donald Trump. Dat is toch bizar?”
Het is schakelen. Een dag eerder, in een co-werkplek nabij station Hollands Spoor, ging het op de Tegentop niet over Iran, af en toe over Oekraïne, maar vooral over Gaza als het over oorlog ging – veel van de jonge aanwezigen droegen een keffiyeh losjes om de schouders. Peter Mertens van de Belgische marxistische PVDA, een van de hoofdsprekers, verwees naar de grote demonstraties tegen het Nederlandse kabinetsbeleid: „Ik ben niet in het Nederland van Mark Rutte, ik ben in het Nederland van de 150.000 van de Rode Lijn.”
Tegentop
Op de Tegentop vinden de meeste aanwezigen dat de NAVO-budgetten naar andere dingen moet gaan dan wapens. Tijdens een panel met jonge politici over Nederland en de NAVO, zegt Bastiaan Meijer (fractiemedewerker SP) dat de organisatie moet hervormen zónder de VS tot louter een veiligheidsorganisatie. Hij vertelt dat hij zich in de gemeenteraad van Den Haag „heel eenzaam” heeft gevoeld toen hij het geld ter discussie stelde dat de stad inzet voor de randprogrammering rond de NAVO-top.
Stevie Nolten van BIJ1 vindt dat „links en rechts in de Tweede Kamer klakkeloos meegaan in propaganda” voor de NAVO, die ze een „imperalistisch machtsblok” en „koloniale voortzetting” noemt.
En Maite van Lith, de 23-jarige voorzitter van Rood, vindt dat het leger terug moet naar de kern: „Defensie, verdediging dus.” Hij heeft het over een „hellend vlak” als geld wordt verschoven van bijvoorbeeld onderwijs of klimaatbeleid naar defensie: „Daarmee geven we op lange termijn alleen de macht aan de wapenindustrie.”
Het podium krijgt bijval van onder anderen Harry van Bommel, oud-Kamerlid van de SP en nu lid van de Partij voor de Dieren. die is opgestaan in de zaal. Hij zegt: „In de jaren tachtig waren we er ook niet gekomen met een oproep als ‘weg met het leger’ of ‘weg met de NAVO’. Dat was de norm. Nu kan je ReArm Europe ter discussie stellen.” Dat is het plan van de Europese Commissie om flexibeler met de begrotingsregels om te gaan zodat het voor lidstaten makkelijker wordt om meer geld aan defensie uit te geven.
Maar een zestigplusser staat ook op in de zaal en zegt ongeduldig tegen Van Lith: „Ik was met kruisraketten bezig toen ik jouw leeftijd had. We hebben niks aan deze nuance. We gaan allemaal dood.”
Er zijn mensen die als het buiten meer dan 30 graden is, in tentjes gaan zitten om naar theater te kijken, terwijl het zweet van hun voorhoofden gutst. Ze hebben het er voor over, de bezoekers van theaterfestival De Parade, dat dit weekend z’n jaarlijkse zomerreis langs vier steden aftrapt in Rotterdam. Tussen de voorstellingen door is het zoeken naar de schaarse schaduw op het terrein rond het Depot van Museum Boijmans Van Beuningen, een gigantische spiegelende pot die glimt in de zon. Bezoekers verschansen zich onder de overkappingen van eettentjes, aan picknicktafels op het gras of laten zich rondzwiepen in de karakteristieke Parade-zweefmolen.
Je kunt niet anders dan medelijden hebben met de acteurs die bij deze 35ste festivaleditie in benauwd ogende kostuums door de tenten of houten mini-theatertjes springen. Dat geldt bijvoorbeeld voor de performers van Het Zuidelijk Toneel in Revenge of the extras. De outfits die Ilse Vermeulen ontwierp, bestaan uit lycra-body’s en uitzinnige maskers. De acteurs spelen namelijk figuranten in een sciencefictionfilm. Zij verwelkomen het publiek alsof zij straks óók zullen figureren in de blockbuster.
Regisseur en schrijver Koen van Seuren brengt ons vervolgens achter de schermen op de filmset. Daar klinken de stemmen van de (onzichtbare) cast en crew en hysterische geluiden van actiescènes, waarbij lasers worden afgevuurd en buitenaards leven knerpend ter aarde stort. Ondertussen moet de figurantenbegeleider (Chiem Vreeken) lunch halen en raken twee edelfiguranten in een steeds heftigere discussie verzeild. De ene (Noah de Nooij) wil vrolijk netwerken en ervaring opdoen; de ander (Emma Vermeulen) is een pessimist die meent dat je alleen door anderen te naaien hogerop kan komen. De situatie escaleert, de figuranten komen in opstand. Revenge of the extras is een echte Parade-voorstelling met actie, humor en visuele effecten. Er is een MeToo-lijntje en een glimp achter de schermen in de filmindustrie, maar meer diepgang hoef je niet te verwachten.
Wilde tocht
Aan de andere kant van het festivalterrein spelen derdejaars theaterstudenten van de HKU. Bij De dagvangst word je ontvangen door onderwereldtypes met een Italiaans accent. Zij organiseren een benefietavond voor ‘arme kindertjes’. Het is blijkbaar nogal een schimmig gebeuren, want iemand met een honkbalknuppel houdt het publiek in de gaten en ‘snitchen’ wordt afgestraft. De benefiet blijkt uit een houtje-touwtje opvoering van een avonturenverhaal over de Nederlandse Hidde (Kees Nieuwerf), die een Italiaans dorpje wil bevrijden van een gewelddadige potvis. Het is een wilde tocht over land en zee, waarbij Hidde dorpelingen (Yassine El Amriti) en zeelui (Bente Jonkers) ontmoet, vergezeld door zijn trouwe maat (Jonathan Zeebregts). Er wordt nogal haastig gewisseld tussen rollen, kostuums, accenten en decors, maar de vormgeving van Pjoot Duel brengt sfeer en zorgt voor mooie wisselingen. Het is een ongepolijste performance, maar de festivalbezoeker – vaak op zoek naar de lach – kan z’n hart ophalen.
Familiewarmte
In een theatertje naast de zweefmolen spelen Kim Aikman en Geoffri Bel Kow Gwe (‘Kom, we gaan’). Aikman beschrijft haar emigratie vanuit Suriname, om in Maastricht een theateropleiding te gaan volgen. Het welkom op Schiphol is weinig hartelijk en er zijn meer moeilijke momenten tijdens de intercontinentale verhuizing.
De twee spelers duiken in de verschillen tussen de Surinaamse en Nederlandse cultuur: de bureaucratie, de veel kortere douche-tijd en de Nederlandse obsessie met fietsen. Mooi zijn de beschrijvingen van wat de spelers achterlieten: familiewarmte of juist de koelte van de airco in de auto. Voor een voorstelling van een half uur is het verhaal nogal vol, maar het spel van de acteurs is zo fris en enthousiasmerend dat je graag met hen meereist en de Rotterdamse hitte even vergeet.
Alle NAVO-lidstaten zijn akkoord met een hogere norm voor defensie-uitgaven. Dat melden persbureaus op zondagavond. Ook Spanje, dat eerder deze week nog liet weten het oneens te zijn met de norm, is overstag.
De formulering van de nieuwe norm zou op een „lossere” manier zijn opgeschreven. De oorspronkelijke tekst „we zeggen toe” is omgevormd tot „bondgenoten zeggen toe”, aldus persbureau ANP. Volgens diplomaten brengt die verandering een nuance die voor genoeg flexibiliteit zorgt dat Spanje akkoord is gegaan.
De nieuwe NAVO-norm betekent dat alle 32 lidstaten ten minste vijf procent van hun bruto binnenlands product aan defensie moeten uitgeven: 3,5 procent aan defensie en 1,5 procent aan infrastructuur en cyberveiligheid waar het leger van profiteert. Die nieuwe norm kwam tot stand na fel aandringen van de Amerikaanse president Donald Trump.
Nu Spanje overstag is, zal tijdens de NAVO-top op woensdag met de nieuwe norm formeel worden ingestemd.
Lees ook
Montere Rutte kreeg al bijna iedereen op één lijn – maar de vuurproef komt nog