N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
De geschiedenis van voormalig Nederlands-Indië/Indonesië moet een prominente plek krijgen in het onderwijs, zowel op basis- en middelbare scholen als in het mbo. Meer kennis hierover is belangrijk in het kader van begrip voor de gemeenschappen, afkomstig uit de Indonesische archipel, zoals de Molukse. Het gaat ook om erkenning voor hoe deze geschiedenis hun levens heeft getekend. Dat staat in het advies Deel en Verbind. Nederland, Nederlands-Indië, Indonesië dat een commissie onder leiding van Jet Bussemaker recent overhandigde aan staatssecretaris Maarten van Ooijen (VWS, ChristenUnie).
Onvrijwillig
Wij zijn dertien leden van de initiatiefgroep die bezig is met de vorming van een Landelijk Moluks Platform en wij onderschrijven het advies van de commissie. Wij zijn kinderen en kleinkinderen van de Molukse militairen van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL), die in 1951 onvrijwillig naar Nederland kwamen.
Wel noodzaakt het advies ons om het kabinet op te roepen om delen van die postkoloniale periode aan een nader grondig onderzoek te onderwerpen. Namelijk, de rol van het voormalige KNIL in de periode 1945-1950, met name die van Molukse KNIL-militairen en de gang van zaken rond hun onvrijwillige vertrek naar Nederland in 1951.
Er is nog veel onduidelijkheid hierover. Met als gevolg dat er diverse interpretaties zijn.
Wij zijn opgegroeid met persoonlijke verhalen van onze ouders en grootouders en als er niet over gepraat werd – hetgeen meestal het geval was – met geruchten, over een oom of een buurman die zou hebben meegedaan aan slachtingen en moordpartijen. Sommige maakten van nabij een vader of een oom mee die op latere leeftijd ernstig last kreeg van oorlogstrauma’s. PTSS zouden we nu zeggen.
Lees ook: Molukkers zijn niet Indisch
Ook is nog veel onduidelijk over het dienstbevel in 1951 om naar Nederland te vertrekken. En over de belofte dat het verblijf in dat verre vreemd land tijdelijk zou zijn. Wij kregen van jongs af aan van onze ouders en grootouders mee dat dat de feiten waren. Voor ons was het dan ook de gewoonste zaak van de wereld dat in elk Moluks huis een hutkoffer klaar stond, klaar voor het moment dat de oproep kwam voor terugkeer naar de Molukken.
Oneervol collectief ontslag
December 2022 riepen wij in een brief het kabinet op om beide zaken te betrekken bij het grote lopende historische onderzoek Onafhankelijkheid, dekolonisatie, geweld en oorlog in Indonesië 1945-1950.
Wij wezen erop dat in het kader van excuses voor en erkenning van aangedaan leed aan onze vaders en moeders, met bijvoorbeeld de onvrijwillige overkomst naar Nederland in 1951, het oneervolle collectieve ontslag uit militaire dienst, de erbarmelijke huisvesting, het negeren van hun trauma’s en de niet nagekomen belofte van een tijdelijk verblijf, dit toch het minste is wat de Nederlandse Staat zou kunnen doen. Als gebaar jegens onze ouders.
Ook gaven wij aan dat het wegnemen van onduidelijkheden en het boven tafel halen van feiten bijdraagt aan de verwerking van het collectieve trauma in de Molukse gemeenschap hierover.
Met het advies van de commissie onder leiding van Bussemaker is er nog een extra argument voor nader onderzoek bijgekomen. De geschiedenis van Molukse ex-KNIL-militairen verdient inderdaad een prominentere plek in het onderwijs. Dat wil zeggen: correcte geschiedschrijving, gebaseerd op feiten, uitkomsten van grondig onderzoek.