Van Vleuten knakt niet in de Vuelta, al is Vollering nog zo sterk

Posted on May 7, 2023 by admin

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Wielrennen Annemiek van Vleuten won voor de derde keer op rij de Vuelta. Demi Vollering was boos over haar tactiek en schitterde in de slotrit.

Maarten Scholten

7 mei 2023 om 18:51

Leestijd 3 minuten

Demi Vollering rijdt voorop in de slotetappe van de Vuelta, met Annemiek van Vleuten in de rode leiderstrui in haar wiel. — **Demi Vollering** rijdt voorop in de slotetappe van de Vuelta, met **Annemiek van Vleuten** in de rode leiderstrui in haar wiel.

Foto Dario Belingheri / Getty Images

Ontketend is Demi Vollering, vol adrenaline. Zij is dit seizoen de beste en dat zal ze laten zien ook. Alles en iedereen bergop gelost, daar flitst ze uit de mist als eerste over de eindstreep bovenop Lagos de Covadonga. Ritwinst, en ook de eindzege in de Vuelta?

Toch niet. Ergens in de laatste honderden meters van de klim schraapt Annemiek van Vleuten haar laatste krachten bijeen. Met de mond wijd open komt ze over de finish. Het is net genoeg om van haar 1.11 minuut voorsprong nog negen tellen over te houden. Niet Vollering (26) maar Van Vleuten (40) wint de Vuelta. Voor de derde keer op rij. „Ik ben superblij maar ook supermoe.”

Schitterende apotheose van de negende Vuelta Feminina, dit jaar uitgebreid van vijf naar zeven etappes. Op de flanken van de gevreesde Lagos de Covadonga, een klim van dertien kilometer met stijgingspercentages van boven de tien, schitterden ooit gevleugelde klimmers als Pedro Delgado, Luis Herrera en Primoz Roglic. De première voor de vrouwen draaide zondag uit op een beklijvend gevecht tussen twee Nederlandse toprenners.

Verrassingsaanval

Vollering, de jongste, is dit hele seizoen al de sterkste in zware wedstrijden. De kopvrouw van SD Worx won onder meer de Strade Bianche, Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. Vrijdag won ze ook de eerste bergrit in de Vuelta, pakte de leiderstrui en leek op weg naar de eindzege. Tot routinier Van Vleuten, bezig aan haar laatste seizoen, zaterdag terugsloeg en Vollering verraste met een aanval die haar toch weer aan de leiding bracht – met meer dan een minuut voorsprong bovendien.

Woest was Vollering nadat ze de rode trui was kwijtgeraakt. Volgens de leider in de World Tour hadden Van Vleuten en haar ploeg Movistar uitgerekend aangevallen op een moment dat zij even was gestopt voor een plaspauze. Van Vleuten hield vol dat de aanval volgens een eerder bedacht plan was. „Dat zou ik ook zeggen als ik haar was”, reageerde Vollering bij de NOS. „Maar ik weet het zo net niet. Het is wel heel toevallig.”

Lees ook dit interveiw met Demi Vollering (febrauri 2023): ‘Kopvrouw zijn is veel ingewikkelder dan mensen denken’

Nam Van Vleuten wraak voor de Tour de France van vorig jaar, toen volgens haar de ploeg van Vollering had geprofiteerd van een moment waarop zij lek reed? Van Vleuten bleef ontkennen dat er een verband was tussen de sanitaire stop van haar concurrente en de aanval. „Het was niet het beste moment om te gaan plassen. Dat kun je weten”, verdedigde ze de tactiek. „En we hadden ons plan al lang gemaakt.”

Vollering geloofde er niets van. „Ik moest plassen, een ploeggenootje ook en precies op dat moment reed Femke (Markus) ook nog lek. Zo’n beetje heel de ploeg stond langs de kant en toen dachten ze in het peloton: hé, laten we gaan rijden.” Om vervolgens direct aan te kondigen dat ze uitkeek naar de slotdag. Tijd voor revanche.

Met ijzeren regelmaat malen de benen van Vollering rond op de steilste stukken van Lagos de Covadonga. Haar gezicht is onverstoorbaar. Nog zes kilometer tot de top, met drie zijn ze vooraan nog over. De Italaanse Gaia Realini is na een schakelfout snel terug en neemt af en toe de kop over van Vollering. In het laatste wiel zwoegt Van Vleuten. Staand op de pedalen, groot verzet, afzien als zelden eerder. Ze lost, komt terug, lost weer. Na een bocht ziet ze Vollering en Realini in de mist verdwijnen.

Zware en lome benen

Eenzaam en alleen zwoegt de wereldkampioene. Nog niets heeft ze gewonnen in haar laatste seizoen. Wat een verschil met vorig jaar, toen ze oppermachtig was in Giro, Tour en Vuelta. Onnavolgbaar naar de regenboogtrui demarreerde in Australië. Wordt dit dan toch een jaar te veel? Haar achterstand op de koplopers groeit, meer dan dertig seconden al en nog drie kilometer te gaan.

Precies dan blijkt opnieuw de sterkste eigenschap van Van Vleuten. Ze knakt niet, hervindt enig ritme. Prettig dat de weg wat minder steil omhoog begint te lopen, te dalen zelfs. En kijk, met een uiterste krachtsinspanning houdt ze de achterstand net binnen de perken. „Ik heb echt tot de laatste meters moeten knokken om de eindzege te pakken”, sprak Van Vleuten na afloop. „Ik had niet zo’n goede dag, voelde dat mijn benen zwaar en loom waren na de inspanningen waarmee ik zaterdag de leiderstrui greep. Maar ik ben alles blijven geven, ook al was het lastig.”

Vollering moest zich tevreden stellen met ritwinst. „Voor het algemeen klassement was het close, zonder wat er gisteren gebeurde had ik dat misschien ook gewonnen. Het was triest dat ik me in die rit niet met de besten heb kunnen meten. Ik heb vandaag laten zien hoe sterk ik ben.”

Pro-Palestijns protest op Mediapark, omdat NOS ‘Israëlisch frame’ zou overnemen

admin
November 26, 2024
0

Actiegroep XR Justice Now, een tak van klimaatgroep Extinction Rebellion, protesteert dinsdagochtend bij het NOS-gebouw op het Mediapark in Hilversum. Ongeveer twintig demonstranten, sommigen gehuld in witte pakken met afdrukken van rode handen erop, scanderen „NOS, schande, bloed aan je handen”. Ook hebben ze spandoeken aan het gebouw opgehangen met de leuzen „NOS stop legitimatie van genocide” en „Taal is niet neutraal”. Drie aan elkaar vastgeketende actievoerders met gezichtsbedekking liggen voor de ingang.

De actiegroep vindt dat de publieke omroep geweld en genocide „legitimeert”, omdat het „klakkeloos” de „Israëlische framing” zou overnemen, zo is te lezen in een verklaring op de Instagram-pagina van de groep. XR Justice Now geeft in de verklaring geen voorbeelden van de gehekelde berichtgeving.

NOS ontstemt

De demonstranten roepen de NOS op om „haar plicht” na te komen door op een „onbevooroordeelde en waarheidsgetrouwe” manier verslag te doen van de situatie in het Midden-Oosten. Ze vinden dat de woordkeuze van NOS-journalisten „direct invloed” heeft op de werkelijkheid.

De NOS is niet te spreken over de actie. “Over onze journalistieke keuzes of ons woordgebruik gaan we altijd graag met iedereen in gesprek. Dit is alleen niet de manier”, laat Giselle van Cann, hoofdredacteur van NOS Nieuws weten. „Ik vind het onaanvaardbaar dat deze demonstranten de toegang tot onze redactie vanochtend blokkeren, en dat mijn collega’s zich onveilig voelen,” zegt ze.

Politie aanwezig

De politie is aanwezig, maar grijpt vooralsnog niet in, schrijft de NOS. Volgens een woordvoerder van de publieke omroep heeft het protest geen invloed op de programmering.

De subgroep van Extinction Rebellion zegt ook de aandacht te willen vestigen op de „systematische Israëlische aanvallen” op journalisten die volgens de actiegroep als „oorlogsmisdaden” moeten worden bestempeld. XR Justice Now had het protest live uitgezonden op Instagram en trok zo’n twintig kijkers.

Politie op twee gevallen na tevreden over optreden tijdens pro-Palestijnse studentenprotesten UvA

admin
November 26, 2024
0

De politie heeft tijdens de studentenprotesten op campussen van de Universiteit van Amsterdam (UvA) afgelopen voorjaar in twee gevallen buitenproportioneel geweld gebruikt tegen pro-Palestijnse demonstranten. Dat concludeert de politie op basis van een intern onderzoek. In het algemeen zou het geweld „goed toegepast” en „uitlegbaar” zijn geweest, schrijft de politie.

In navolging van grootschalige studentenprotesten op campussen in de Verenigde Staten, organiseerden Nederlandse pro-Palestijnse actiegroepen afgelopen voorjaar ook demonstraties in Amsterdam. Zowel op de Roeterseilandcampus als bij Oudemanhuispoort, twee locaties van de UvA, kwamen honderden demonstranten samen met de intentie om daar te overnachten. Ze zetten tenten op, brachten eten mee en wierpen barricades op om de politie tegen te houden. Op beide locaties gebruikte de politie geweld om de demonstranten uiteindelijk weg te krijgen.

‚Naar de grond gewerkt’

In één geval zou een politiemedewerker zijn uitgescholden voor „vuile kankerlijer”, waarna de agent de persoon „naar de grond werkte”. Dat had niet mogen gebeuren, stelt de politie. In het andere geval zou een agent van de Mobiele Eenheid (ME) meermaals een demonstrant hebben geslagen met de wapenstok terwijl die geen kant op kon en geen gevaar vormde. Ook dit vond niet „binnen het wettelijk kader” plaats, oordeelde de hulpofficier van justitie.

In totaal hebben 59 mensen klachten ingediend vanwege het politieoptreden bij de UvA-protesten. In meer dan de helft van de gevallen kwamen die van mensen die de demonstraties niet zelf hadden bijgewoond maar filmpjes hadden gezien. Met die klachten doet de politie niets. De overige klachten, van mensen die fysieke of emotionele schade zeggen te hebben opgelopen, leidden uiteindelijk tot vier aangiften, die het OM nog moet wegen.

De Amsterdamse politiechef Peter Holla schrijft in een brief naar de veiligheidsdriehoek dat hij het betreurt als mensen nog steeds last hebben van het politiegeweld. Hij vraagt ook om begrip voor de agenten. „Agenten zijn bekogeld met stenen en zwaar vuurwerk, werden met brandblussers in hun gezicht gespoten en werden zelfs aangevallen met ammonia.” Tien agenten zijn gewond geraakt, van wie één blijvende tinnitus heeft opgelopen.

Tv-recensie | Laat quizmarathondeelnemers af en toe even op hun rug liggen en naar de wolken kijken

admin
November 26, 2024
0

„Laat de mensen maar leven, als ze dat willen, en daarna doodgaan, ieder op zijn beurt”, schreef Wisława Szymborska in 2002. „Zij, de wolken, hebben met heel dat vreemde gedoe niets te maken.” De woorden van de Poolse dichteres stonden aan het eind van Even lucht (EO) in de wolken geschreven, als een wijsheid die de korte documentaire in perspectief moest plaatsen. De afgelopen twintig minuten waren gevuld geweest met beelden van mensen die op hun rug in de achtertuin, op een grasveld of naast een kippenhok lagen. Op verzoek van de documentairemakers namen ze daar de tijd om midden op de dag hun blik omhoog te keren. Met hun ogen op de wolken vertelden ze waar hun gedachten nu naartoe gingen.

Bij de jonge deelnemers richtten die gedachten zich vooral op de toekomst en alle angsten en verlangens die daarbij kwamen kijken, terwijl de oudere deelnemers veelal terugblikten op het verleden: soms tevreden, soms met spijt. De thema’s die de wolkenkijkers bezighielden varieerden van behapbaar en concreet tot beangstigend groot. Latrelaties en terminale ziektes, vliegvakanties en klimaatverandering. Ik kwam er niet over uit of ik dat troostrijk of juist beangstigend vond: het idee dat je die dromen en zorgen met zo veel mensen deelt. En dat het de wolken die aan je voorbijtrekken uiteindelijk worst zal wezen hoe veel van je dromen en nachtmerries werkelijkheid worden.

Omdat maandag me wat vroeg leek voor een existentiële crisis ruilde ik de wolken in voor SBS6 (in jargon noemen we dit ook wel een ‘vibe shift’). Daar is sinds vorige week iedere avond Lotto De Quizmarathon (Talpa) te zien – of, in de woorden van presentator Rob Kamphues: „Het grootste quizevenement uit de Nederlandse tv-geschiedenis”, bestaande uit „zo’n 32 uur lang alleen maar quizen, quizen en nog eens quizen, met een selectie van de meest fanatieke quizfanaten .” Die quizfanaten nemen de uitdaging ontroerend serieus en worden behandeld als ware artiesten. Niet alleen kunnen ze backstage gebruikmaken van „speciale faciliteiten”, waaronder een ijsbad, een hometrainer en een doos Trivial Pursuit; ze mochten van tevoren ook een rider (wensenlijst) inleveren met „etenswaar die goed is om supergefocust de 32 uur durende marathon door te komen.” Zo kan het dat ze tussen de quizrondes door met een verhit hoofd de coulissen inlopen terwijl ze dingen zeggen als: „Het is nu tijd voor de hummus.”

Spijtig is het wel dat de marathon is opgeknipt en uitgesmeerd over meerdere weken. Dat geeft je als kijker de gelegenheid om je avond na avond iets slechter te voelen over je groeiende ongeduld. Want geef toe: je kijkt niet voor de triviafeitjes. Je kijkt omdat je wil zien hoe lang het duurt voor de hummus uitwerkt en de eerste uitgeputte quizfanaat van de hometrainer dondert.

Slaaptekort

Misschien dat de bedenkers van het format voorvoelden dat veel kijkers om die reden pas bij de laatste afleveringen aanhaken, als het slaaptekort van de kandidaten het best zichtbaar wordt. Dat dat de reden is voor het extra drama-element dat ze hebben toegevoegd: de kandidaten delen zich steeds op in twee teams, en aan het eind van elke ronde stemt het verliezende team een van de eigen leden weg. Het weggestemde lid mag dan weer zelf een ander teamlid aanwijzen om het tegen op te nemen in een duel. Wie verliest, vertrekt.

Al dat gehannes met messen in ruggen leidde in aflevering één al tot betraande oogjes bij de weggestemde deelnemer. Zo’n deelnemer zou je eigenlijk ook even buiten op zijn rug moeten leggen, vind ik. Voor een beetje perspectief. „Laat de mensen maar quizzen, als ze dat willen”, zou je tegen hem moeten zeggen; „en daarna weggestemd worden, ieder op zijn beurt. Zij, de wolken, hebben met dat hele vreemde gedoe niets te maken.”

Luister naar