Trinity Rodman: nieuwe ster van een kleurrijke generatie Amerikaanse speelsters

Posted on by admin

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Profiel

Trinity Rodman, voetballer Verenigde Staten Waar haar vader Dennis Rodman als topbasketballer veel feesten en casino’s bezocht, besteedt dochter Trinity haar vrije uurtjes tijdens het WK voetbal aan lezen en kleuren. Donderdag speelt ze tegen Oranje.






Trinity Rodman van de Verenigde Staten controleert te bal in het WK-duel tegen Vietnam in Auckland, afgelopen zaterdag. De VS wonnen met 3-0.
Trinity Rodman van de Verenigde Staten controleert te bal in het WK-duel tegen Vietnam in Auckland, afgelopen zaterdag. De VS wonnen met 3-0.

Foto Abbie Parr / AP

De tijd dat Trinity Rain Rodman op de naam van haar vader teert is voorbij. Trinity is a Star in Her Own Right, zoals de Amerikanen dat noemen. De 21-jarige aanvaller is hét gezicht van een nieuwe generatie zwarte voetbalsters, die met de Verenigde Staten op het WK in Australië en Nieuw-Zeeland met oude witte sterren als Alex Morgan (34) en Megan Rapinoe (38) voor de vijfde wereldtitel strijdt.

Trinity stuit donderdag (03.00 uur Nederlandse tijd) met Team USA in de tweede groepswedstrijd in de Nieuw-Zeelandse hoofdstad Wellington op Oranje. „Iedereen ziet de VS op basis van het verleden als één van de favorieten voor de titel”, zegt Trinity tegen persbureau Reuters voor het WK. „Er zijn veel nieuwe spelers bij. En er moeten vele nieuwe automatismen worden aangeleerd. Maar wij willen weer wereldkampioen worden.”

Trinity, geboren op 20 mei 2002 in New-port Beach, strijdt vrijwel haar hele leven tegen de hoge verwachtingen. Ze gaat tijdens haar tienerjaren als voetballer bij de Southern California Blues vooral als dochter van de beroemde topbasketballer Dennis Rodman door het leven, hoewel die weinig aandacht aan haar schenkt.

Ze wordt samen met haar broer Dennis Thayne in Californië grootgebracht door haar moeder Michelle Moyer. Dat is de derde ex-vrouw van de eigenzinnige sporter, die twee keer kampioen werd met de Detroit Pistons en drie keer met de Chicago Bulls. Bij dat laatste team vormde Dennis Rodman met megaster Michael Jordan en Scottie Pippen een magisch trio.

Nauwelijks contact

Trinity leert haar vader alleen kennen door samen met haar broer oude beelden van hem te kijken. Ze staat tijdens haar jeugd niet of nauwelijks in contact met de excentrieke ster, maar is ergens wel trots op de verdediger van de Bulls die als één van de beste rebounders ooit in de NBA bekendstaat. Op haar negende maakt Trinity van dichtbij mee hoe groot haar vader was als speler, toen ze hem mocht vergezellen op de dag dat hij een plek in de Hall of Fame kreeg. Tijdens zijn speech biecht de oud-basketballer die dag één ding op: „Ik zou willen dat ik een betere vader was geweest”.

Trinity leert de streken van haar vader later via documentaires kennen. Hij is een onberekenbaar persoon. Iemand die volledig zijn eigen weg gaat en het niet zo nauw neemt met de heersende regels. ‘Losbandig’, zo kan de levensstijl van Dennis Rodman het beste in één woord worden omschreven. In zijn autobiografie Bad as I Wanna Be vertelt hij over zijn kortstondige relatie met zangeres Madonna, die tevergeefs uit zou zijn geweest op een kind met hem.

Schijnwerpers

Michelle Moyer is er lang in geslaagd om haar zoon ‘DJ’ en dochter Trinity buiten de schijnwerpers te houden, maar dat is inmiddels volstrekt onmogelijk. Haar oudste zoon bewandelt dezelfde weg als zijn vader. Hij verruilde onlangs het basketbalteam van Washington State voor de USC Trojans van de Universiteit van Californië – waar hij nu samenspeelt met de zoon van LeBron James. De beloftevolle ‘DJ’ Rodman maakt zich op voor de Amerikaanse profcompetitie NBA. Jongere zus Trinity is de status van coming star al voorbij.

Trinity heeft de afgelopen jaren al allerlei records gebroken. Wanneer ze in 2021 op haar achttiende als second pick van de Washington State Cougars overstapt naar de Washington Spirit is ze daarmee de jongste gedrafte speler ooit in de National Women’s Soccer League (NWSL). En ze wordt de jongste speler die tijdens een debuutwedstrijd scoort.

Dat doet ze al na vijf minuten. Trinity is compleet verrast als haar vader later dat jaar opeens bij een wedstrijd van haar komt kijken. De twee vallen elkaar, voor het oog van iedereen, in de armen.

„I was shocked, overwhelmed, happy, sad, everything”, schrijft ze na het duel op Instagram. „Mijn vader speelt helemaal geen grote rol in mijn leven. Er gaan soms maanden, zo niet jaren, voorbij zonder dat ik iets van hem hoor. Maar hij is mijn vader en ik ben zijn kleine meisje. En dat nooit zal veranderen.”

Trinity wil als profvoetballer wel zo snel mogelijk afrekenen met critici die stellen dat ze vooral teert op haar achternaam. Ze wil haar eigen geschiedenis schrijven. En dat lukt tot dusver met glans. Ze wordt uitgeroepen tot Rookie of the Year en geldt als één van de belangrijkste spelers van het kampioensteam van de Spirits. Trinity wordt in de Amerikaanse hoofdstad gecoacht door de Brit Mark Parsons – die later als bondscoach mislukt bij Oranje. Op 2 februari 2022 tekent ze als ‘The New Big Thing’ een vierjarig contract ter waarde van 1,1 miljoen dollar (248.000 euro per jaar) en wordt daarmee de bestbetaalde speler van de NWSL.

Snelle opmars

Twee weken nadat ze het lucratieve contract tekende maakt Trinity haar debuut voor de VS. En nog voor haar twintigste maakte ze haar eerste doelpunt voor The Stars and Stripes. Ze bevestigt haar snelle opmars door tijdens de ‘uitzwaaiwedstrijd’ van de VS in San José tegen Wales beide treffers van de 2-0 overwinning voor haar rekening te nemen.

Trinity is als voetballer een mix van haar moeder en haar vader. De watervlugheid heeft ze van de voormalige atlete Michelle Moyer. Het is misschien wel het belangrijkste wapen van de rechtsbuiten die in Wellington tegen de Nederlandse Esmee Brugts komt te staan. En van haar vader heeft Trinity de absolute wil om te winnen. Elk duel. Om iedere meter. Om iedere bal. Oftewel: hunting.

Ik wil niet alleen bekendstaan als Trinity Rodman de voetballer. Ik wil jonge meisjes inspireren

Zoals Dennis Rodman altijd zijn hele lichaam in de strijd gooide voor een rebound, gaat Trinity altijd door tot het uiterste. Het levert de Verenigde Staten in eerste groepswedstrijd tegen Vietnam een strafschop op als Trinity in de 44ste minuut doorzet tot ze gevloerd wordt in het strafschopgebied. Penalty. Ze ziet tijdens haar achttiende interland vanaf de rand van het strafschopgebied hoe de ervaren Alex Morgan van elf meter hopeloos mist in het duel dat de VS met 3-0 zal winnen.

Trinity verschilt buiten het veld veel van haar vader. Ze zal het niet snel in haar hoofd halen trainingen te missen om op te duiken tijdens feesten of te gaan gokken in casino’s. Trinity is eerder een voorbeeldprof. In aanloop naar het WK vroeg ze aan de oudere speelsters hoe ze zich het beste tijdens het toernooi kon afsluiten voor de buitenwereld. Haar vrije uurtjes besteedt ze in Nieuw-Zeeland het liefste met lezen, kleuren en het spelen van Fortnite.

Trinity behoort niet alleen tot de groep van veertien WK-debutanten, maar is binnen de zeer diverse selectie van de bondscoach Vlato Andonovski ook een voorbeeld voor de jongste generatie van kleur. Een rol die ze zelf met overgave vervult. „Als ik om me heen kijk dan zie ik na iedere wedstrijd tien tot twintig meiden die mijn zus zouden kunnen zijn”, zegt Trinity Rodman voor het WK tegen de San Francisco Chronicle. „Ik kijk en lach altijd vriendelijk naar ze. Want ik wil niet alleen bekendstaan als Trinity Rodman de voetballer. Ik wil jonge meisjes inspireren. Ik wil als Trinity een naam en een gezicht zijn voor vrouwen met een kleur.”

Related Posts

Halsema stoort zich aan polarisatie uit Den Haag: ‘Ga aan het werk en maak geen ruzie’

  • admin
  • November 17, 2024
  • 0

De Amsterdamse burgemeester Femke Halsema roept in Nieuwsuur politiek Den Haag op niet verder te polariseren rondom het geweld in Amsterdam na Ajax-Maccabi Tel Aviv. „Ga aan het werk en maak geen ruzie, want daar is niemand bij geholpen.” Ze stoort zich aan „het gemak waarmee gesproken wordt over een integratieprobleem. Het waren Amsterdamse, Nederlandse jongens die zich hebben misdragen. Waar is het ‘integratieprobleem’ op gebasseerd?”

De woorden van rechtse politici in Den Haag, Geert Wilders voorop, die willen ‘benoemen’ dat het om moslimjongeren zou gaan, helpen niet, zegt Halsema. „Deze politici spreken alsof ze weten wie de daders zijn. Ik mis de feiten in deze discussie.”

Zowel in de Joodse als in de Islamitische gemeenschap is er „heel veel pijn in de stad”, zegt Halsema. Die laatste heeft volgens haar nu weer het gevoel zich te moeten verantwoorden, zoals na de aanslagen van elf september 2001. Ze betuigt zelf spijt van het controversiële gebruik van het woord ‘pogrom’, dat daarna „als propaganda gebruikt” werd. Als ze dat had geweten, had ze het niet gezegd. „Ik ben geen instrument in een nationaal en internationaal politiek gevecht”

Halsema ontkende daarnaast slecht voorbereid te zijn op de komst van de Maccabi-supporters. Ze herhaalde dat het op voetbalgebied geen risicowedstrijd was, ook al staat de harde kern van Maccabi de afgelopen jaren in toenemende mate bekend als extreemrechts.

Liveblog
Onrust in Amsterdam


Halsema stoort zich aan polarisatie uit Den Haag: ‘Ga aan het werk en maak geen ruzie’


Hoe bespaar ik tijd bij verplichte vergaderingen?

  • admin
  • November 17, 2024
  • 0

Dilemma

Ik heb meerdere verplichte vergaderingen per week op mijn werk, waar ik erg weinig uit haal. De vergaderingen geven me vooral het idee dat ik mijn tijd zit te verdoen. Ze zorgen ervoor dat het werk dat ik geacht word te doen blijft liggen. Hoe moet ik daarmee omgaan?

Vrouw (65), werkzaam in de thuiszorg

Vóór de vergadering

Veel werkenden kennen het probleem: ze worden geleefd door hun agenda – vol met allerhande afspraken, overleggen en vergaderingen.

„Vaak gebruiken mensen hun agenda om hier afspraken met anderen in te zetten, maar ze zetten er nooit een afspraak met zichzelf in”, zegt Eric van den Heuvel. Hij verzorgt trainingen in time-management. Twaalf jaar geleden begon hij daarmee, uit frustratie, omdat zijn collega’s zaken niet konden prioriteren en hun werk nooit op tijd afkregen.

De eerste stap om dit om te keren, zo vertelt Van den Heuvel mensen die bij zijn bureau Een Helder Hoofd aankloppen, is dat je ook afspraken met jezelf in je agenda zet. „Want je bent zelf voor je eigen werk ook best een belangrijk persoon”, zegt hij. „Als collega’s allemaal witte vlakken in je agenda zien, denken ze dat je niks te doen hebt.”

Als je zelf weet wat er allemaal op je bordje ligt, is het ook makkelijker om ‘nee’ te zeggen. En is dan is daar vaak genoeg ook begrip voor onder leidinggevenden, ziet Van den Heuvel. „Dan zeg je: ‘Ik heb andere prioriteiten. Als ik nu ruimte moet maken, blijft het andere werk liggen’.”

Leidinggevenden stellen het vaak op prijs als werknemers zich afvragen waar de prioriteiten in hun werk moeten liggen, merkt ook organisatiepsycholoog Iris Ooms, die als coach mensen helpt om in hun werk grenzen aan te geven. „Als je zelf weet waar je mee bezig wilt zijn in je werk, en je jezelf afvraagt waarom je de dingen doet die je doet, laat je je van je goede, gemotiveerde kant zien. Ondanks dat je misschien nee zegt tegen een opgelegde verplichting.”

Aankaarten dat je denkt je tijd nuttiger te kunnen besteden dan in een verplichte vergadering, vindt niet iedereen even gemakkelijk. Ook hierbij hangt natuurlijk veel af van de relatie met je leidinggevende. Als het individueel niet lukt, raadt Ooms aan om het dilemma samen met collega’s aan te kaarten.

In de vergadering

„Er is ook nog een tussenvorm”, zegt Ooms. „In plaats van er helemaal niet te zijn, of juist de gehele vergadering erbij zijn, zou je ook alleen het deel van de vergadering kunnen bijwonen dat voor jou relevant is. Dan vraag je gewoon: bij welk agendapunt ben ik echt nodig?”, stelt Ooms.

In de zorg is dat best gebruikelijk, weet de coach uit haar adviespraktijk. „Als er overleg over bepaalde cliënten plaatsvindt, dan wordt vaak van tevoren afgestemd over welke cliënt het gaat, zodat medewerkers kunnen kiezen welk deel van de vergadering ze bijwonen.”

Als afzeggen of zo’n tussenvorm niet mogelijk is, is effectiviteit het toverwoord bij trainers als Van den Heuvel en Ooms. Een bijeenkomst waarvan niet duidelijk is wat daar moet gebeuren, is een van de grootste ergernissen rond vergaderen.

Bij een vergadering is het dus cruciaal dat er een duidelijke agenda is, zegt Van den Heuvel. „Als die er niet is, wordt het een soort Poolse landdag, waarin de tijd wordt volgepraat en aan het eind iedereen leeg is.”

Als er geen duidelijke agenda is, kan het een soort Poolse landdag worden

Eric van den Heuvel
trainer time-management

„Je moet ook duidelijk bepalen hoeveel tijd je aan ieder onderdeel wilt besteden”, zegt Ooms. „Als dat niet gebeurt, gaat iedereen natuurlijk achterover leunen en maar zien wat er gaat gebeuren.” De deelnemers van een vergadering moeten op hun beurt voor zichzelf ook afvragen „waarom ze er zitten, wat er van hen wordt verwacht en wat ze eruit kunnen halen”, aldus Ooms.

Verder is van belang: worden er beslissingen genomen? En hoe dan? Als je de tijd goed wilt besteden, is het belangrijk om vast te leggen wat er is besloten, en als er een actielijst komt, hoort daar ook een termijn aan vast te zitten waarbinnen zaken moeten worden afgerond.

Werkgevers hebben een duidelijk belang bij efficiënt vergaderen. Als er te weinig besluiten worden genomen, zal hen dat immers geld kosten. In sectoren als ict heeft men dat goed begrepen, ziet Van den Heuvel. Met ‘stand-ups’ en ‘sprints’ brengen collega’s kort aan elkaar over waar ze mee bezig zijn, en wat ze de komende tijd gaan afronden. In minder commerciële sectoren ontbreekt het volgens de trainer nog wel eens aan duidelijke planning en communicatie.

Van den Heuvel ziet dat mensen die bij hem aankloppen nog vaak dezelfde denkfout maken: eerst moet de mailbox leeg voordat ze aan andere zaken kunnen beginnen. „Toen ik een potentiële klant die altijd in tijdnood kwam vertelde dat hij overzicht moet houden en prioriteiten moet stellen, zei hij: ja maar daar heb ik geen tijd voor”, lacht Van den Heuvel. „Eigenlijk zegt hij: ik heb problemen, maar ik heb geen tijd om er iets aan te doen.” Daaruit breken, daar begint het volgens hem mee.

Dus

Uit een vergadering wegblijven is niet altijd mogelijk, maar als je je eigen prioriteiten duidelijk hebt vastgesteld en andere dingen te doen hebt, kun je bij leidinggevende polsen of het écht noodzakelijk is dat je aanwezig bent. Misschien kun je het deel dat niet op jouw werk van toepassing is overslaan. En als je dan toch in een vergadering belandt, zorg er dan met elkaar voor dat het efficiënt gebeurt.


Column | Aloha

  • admin
  • November 17, 2024
  • 0

Aloha is een woord uit Hawaï dat onder meer „liefde”, „toeneiging”, „compassie”, „vrede” en „dank” kan uitdrukken, maar ‘Aloha’ is ook een met plastic versierd bowling-midgetgolf-paintball-centrum onder een viaduct in de buurt van Amsterdam CS waar ik sinds kort vaak kom vanwege de kinderfeestjes.

In bowlingcentra denk ik altijd aan mijn moeder, dood maar niet vergeten. In 1979 raakte ik op mijn verjaardag met een groep vriendjes ingesneeuwd in het Bowlingcentrum aan de Schelmseweg in Arnhem. Je mocht nog binnen roken, dus mijn moeder hing tot haar pakje Stuyvesant Rood leeg was boven een asbak, de groep kinderen zwijgend en bang om haar heen. Toen iemand na uren durfde te vragen wanneer we zouden gaan, antwoordde ze: „Nooit, we gaan hier samen dood.”

Tijdens de fietstochten van en naar Aloha, het halen en brengen, denk ik aan mijn moeder. Alles gaat met grote stress, ik doe er met een of twee dochters veertig minuten over, als ik thuiskom van het brengen moet ik alweer bijna terug voor het halen. Ergens verdekt koffiedrinken met mezelf is in Aloha niet mogelijk, het mag ook niet van mijn dochters, want raar.

Gisteren moest ik Lucie van Roosmalen (9) naar Aloha begeleiden. Halverwege, we hadden ons tot haar grote woede ook al een keer vastgereden in een opgebroken weg, werden we ingehaald door een moeder op een elektrische bakfiets.

„Daar gaat Juppelien (al haar nieuwe vriendinnen hebben van dat soort namen), die komt wel op tijd.”

Bij Aloha was het druk, het is er altijd druk, de lucht is er zwanger van kinderfeesten, studenten, bittergarnituur en suiker. De andere ouders waren er net zo aan toe als ik.

„Waar is de groep? Zijn we te laat?”, vroeg een moeder. Ze had er met halen en brengen van en naar sportclubjes al een werkdag op zitten, de reden om het lidmaatschap van een sportclub niet aan te moedigen.

„Hoe laat is het halen?”, vroeg ik om me heen.

Ik probeerde afscheid te nemen. Haar ogen zeiden „ga nou maar”, zo heb ik mijn ouders ook twintig jaar behandeld. Terug naar huis, geen tijd meer om iets te doen, wachten tot we weer naar Aloha moesten. Dit keer met Frida van Roosmalen (3) achterop. Toen we aankwamen stond ze met de organiserende moeder achter een glazen deur.

Ik tegen de organiserende moeder: „Ben ik te laat?”

Ik dwong haar om de organiserende moeder te bedanken. De organiserende moeder zat er ook doorheen, drie uur Aloha met een groep kinderen vergt veel. Ondertussen was Frida van Roosmalen een bowlingbaan opgelopen. Ik kroop gebogen, vriendelijk knikkend en glimlachend tussen de andere ouders door en schoot zo onopvallend mogelijk de bowlingbaan op om haar te vangen. „Er loopt een vent met een kind op onze baan”, zei een student, „zal ik gewoon gooien?”

Marcel van Roosmalen schrijft op maandag en donderdag een column.