N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Ruimtevaart Starship is de grootste raket die ooit is gebouwd. Het volledig herbruikbare ruimtevaartuig wordt binnen enkele dagen gelanceerd.
Al bijna anderhalf jaar roept SpaceX-oprichter Elon Musk dat het bijna gaat gebeuren, maar nu lijkt het dan toch echt te gaan gebeuren: de eerste lancering van de reusachtige Starship-raket naar een baan om de aarde.
Zaterdag 1 april werd de booster, de cilindervormige eerste rakettrap, naar de lanceertoren gerold. Daar bovenop werd de tweede trap gestapeld, het ruimteschip dat ook Starship heet. Ook werden er waarschuwingen voor de lucht- en scheepvaart afgegeven voor gebieden in de Atlantische Oceaan onder de route van de raket, voor de periode tussen 6 en 12 april.
Starship, met een hoogte van 120 meter en een diameter van 9 meter, is met afstand de grootste raket ooit gebouwd, 22 meter hoger dan de ook al flinke SLS-raket die NASA in november 2022 naar de maan lanceerde. Maar waar alle trappen van de SLS verloren gaan, op de Orion-capsule na, moet Starship volledig herbruikbaar zijn. Zowel de 70 meter hoge booster als de 50 meter hoge Starship-trap moet na gebruik weer landen.
Bekijk deze animatie: SpaceX-raket Starship is reusachtig én herbruikbaar
De afzonderlijke Starship-trap lukte dat al eens op 5 mei 2021, na een reeks testvluchten die eindigden in spectaculaire explosies. Na lancering naar 10 kilometer hoogte schakelde de Starship-trap zijn raketmotoren af, en draaide zich al vallend horizontaal met hulp van vier beweegbare, vleugelachtige flappen. Die moeten het ruimteschip zo veel mogelijk afremmen. Vlak boven de grond zette de half-zwevende Starship zijn drie raketmotoren weer aan, en richtte zich weer op – de belly flop-manoeuvre – om daarna rechtstandig te landen.
Na dat succes verwachtte de altijd optimistische Musk binnen een paar maanden een vlucht te maken met de volledige raket naar een baan om de aarde, ook al is dat een beproeving van een andere orde.
28.000 kilometer per uur
Nadat de booster de raket op gang heeft gebracht, vliegt hij zelf terug om te landen. De Starship-trap accelereert intussen door naar een hoogte rond de 80 kilometer en een snelheid van zo’n 28.000 kilometer per uur: de snelheid die nodig is voor een baan om de aarde, al is de atmosfeer op die hoogte nog dicht genoeg om de trap af te remmen.
Nog voor hij zijn baantje rond de aarde vol maakt, begint Starship boven de Stille Oceaan aan de vurige re-entry in de atmosfeer. Het hitteschild aan de onderkant van de Starship-trap is gemaakt van zeshoekige tegels die temperaturen van 1.400 graden Celsius moeten verduren, om de roestvaststalen romp te beschermen tegen smelten. Na voldoende afremmen moet de landing, inclusief de belly flop, ook nog eens goed gaan.
In de toekomst moeten beide trappen landen in de mechanische vangarmen van een lanceertoren, zodat de raket meteen weer volgetankt kan worden. Maar bij deze testvlucht zullen beide trappen gecontroleerd in de Stille Oceaan ‘landen’ en zinken. De booster in de Golf van Mexico, de Starship-trap ten noorden van Hawaï.
NASA heeft een aangepaste Starship besteld voor een maanlanding
Een decennium geleden was een landende raket nog sciencefiction waar alleen SpaceX in geloofde, maar sindsdien heeft het bedrijf al 183 keer de eerste trap van zijn Falcon 9-raket laten landen, en kijkt niemand er meer van op.
Zelf schat Musk de kans op een succesvolle testvlucht in op 50 procent. Een succes zal volgens vriend en vijand een omwenteling in de ruimtevaart opleveren. Starship moet een recordgewicht tussen de 100 en 150 ton naar een lage aardbaan brengen. In combinatie met de herbruikbaarheid zou dat de kosten van lanceringen flink moeten drukken. Volgens SpaceX-adviseur Gary Henry kan de prijs per kilo teruggebracht worden van rond de 2.000 dollar naar 200.
Satellietinternet
Eerste klant is SpaceX zelf. Het bedrijf heeft 3.294 satellieten in een baan om de aarde voor zijn Starlink-constellatie, die wereldomspannend satellietinternet aanbiedt, en wil er nog eens zo’n negenduizend lanceren. De nieuwste versie van de Starlink-satelliet past alleen in het veel grotere ruim van Starship.
Ook andere partijen volgen de lancering met interesse. NASA heeft al een aangepaste Starship besteld voor een maanlanding, in potlood gepland voor 2028. En uiteindelijk, daar heeft SpaceX-oprichter Elon Musk nooit een geheim van gemaakt, is het de bedoeling om mensen naar verdere bestemmingen te brengen: Mars.
Daarom moet Starship niet zomaar een grote herbruikbare raket worden, maar de basis van een ruimtevaart-ecosysteem, met verschillende rakettypes en seriematige productie van raketten, als auto’s van een lopende band. Nu al produceert SpaceX naar eigen zeggen bijna twee Raptor-raketmotoren per dag. In Starbase, SpaceX’ terrein bij het Texaanse kuststadje Boca Chica, vlak bij de Mexicaanse grens, slingeren verschillende versies van de boosters en Starships rond, van prototype tot vluchtmodel, in verschillende stadia van aanbouw.
Ze worden in de gaten gehouden door een legertje ruimtevaartjournalisten, youtubers, filmers met drones en bloggers die bij de basis rondhangen. Hoogtepunt voor SpaceX-fans was de raketmotortest op 9 februari, waarbij alle 33 raketmotoren onder aan de booster getest werden. Dat leverde een spectaculaire vuurzee op en 3.800 ton aan stuwkracht: halve kracht, maar nog altijd even krachtig als NASA’s Saturn V-raket (de booster zat vastgeschroefd aan het lanceertoren).
Die test was „het laatste vakje dat we nog moesten aanvinken voor de lancering”, zei SpaceX-adviseur Gary Henry. Daarmee was ook hij te optimistisch. Al ruim een jaar wacht SpaceX op een lanceervergunning van luchtvaartautoriteit FAA, die extra streng is vanwege een nabijliggend natuurgebied. Pas als die vergunning komt, kan Starship los.