In Servië groeit de kritiek op het vermeende gebruik van een geluidskanon tegen demonstranten in hoofdstad Belgrado, afgelopen weekend. Dat melden internationale persbureaus deze vrijdag. Bijna zeshonderdduizend mensen hebben met een petitie opgeroepen tot nader onderzoek naar het incident. Het Servische Openbaar Ministerie heeft dat tot op heden geweigerd. De regering van president Aleksandar Vucic ontkende de afgelopen dagen meermaals dat het geluidskanon werd ingezet.
Vorige week zaterdag protesteerden ruim driehonderdduizend Serviërs in Belgrado tegen overheidscorruptie en uitholling van de rechtsstaat. Het protest maakte deel uit van acties die al maandenlang gaande zijn, nadat in november het afdak van een slecht gebouwd station instortte. Daarbij vielen vijftien doden.
Demonstranten beweren dat zaterdag tijdens de vijftien minuten stilte – gehouden voor de vijftien slachtoffers – illegaal een zwaar geluidskanon is gebruikt. Hoewel niet dodelijk, kan zo’n geluidskanon permanente gehoorschade, tijdelijk zichtverlies en (fysieke) trauma’s veroorzaken. Filmpjes op sociale media lijken de verwijten van de demonstranten te bevestigen.
Demonstranten lopen langs het vermoedelijke geluidskanon.Foto Oliver Bunic / AFP
Lees ook
In Servië houden de protesten aan: ‘We zien hier in Servië een langzaam oprukkende dictatuur’
‘Long-range acoustic device’
Het zou gaan om een long-range acoustic device (LRAD). Het geluidskanon is oorspronkelijk bedoeld voor de scheepsvaart, om bijvoorbeeld piraten uit te schakelen. Experts vermoeden dat het apparaat ook bij het protest werd gebruikt, berichten Servische media. Sinds een paar jaar maakt het kanon deel uit van het arsenaal waarover Servische veiligheidstroepen beschikken. Op beelden is te zien dat het vermoedelijke apparaat op een auto van de autoriteiten staat.
De Servische oppositie begon een petitie gericht aan onder andere de Verenigde Naties. Daarin roepen ze op tot „onafhankelijk internationaal onderzoek” en „verantwoording” voor degenen die het „gebruik van sonische wapens hebben bevolen, mogelijk hebben gemaakt of hebben uitgevoerd”. Ook willen ze internationale richtlijnen voor een verbod op het gebruik ervan „tegen burgers in vredestijd”.
In Servië zijn de anti-corruptieprotesten, die begonnen als studentenprotesten, inmiddels uitgegroeid tot een brede protestbeweging. Premier Milos Vucevic moest naar aanleiding daarvan al aftreden, maar demonstranten eisen ook het aftreden van president Aleksandr Vucic, die de demonstraties met harde hand probeert neer te slaan.
Lees ook
In Servië houden de protesten aan: ‘We zien hier in Servië een langzaam oprukkende dictatuur’
Na een wandeling strijken we met mijn zoon en zijn twee vrienden uit groep 8 neer op een terras om iets te drinken. „In ieder geval iets zonder prik”, spreken we af. Ze vinden op de kaart een drankje dat ze nog niet kennen. Daar zit inderdaad geen prik in en er staat volgens de jongens bovendien een geschikte leeftijd bij: 12 jaar oud. „Pap, wat is een Single Malt?”
Niels Crama
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]
Als er een fusie komt tussen GroenLinks en PvdA, hoe moet die partij dan gaan heten? Daar hoor ik weinig over – en toch is het geen onbelangrijke kwestie. Stel dat ze een verkeerde naam kiezen waarmee ze belachelijk kunnen worden gemaakt – dan is de fusie-euforie snel voorbij.
Enkele voorbeelden van slechte naamgeving zijn gemakkelijk bedacht. Neem ‘Samen Solidair’. Van die woorden zal algauw in de ogen van felle tegenstanders alleen de eerste letter overblijven – met alle gevolgen van dien.
‘Links Vooruit’ of alleen ‘Vooruit’ is evenmin aanbevelenswaardig omdat je in geval van een verkiezingsnederlaag de terugkerende vraag kunt verwachten of de naam nu niet beter aangepast kan worden. In België bestaat trouwens een sociaaldemocratische partij die ‘Vooruit’ heet, maar, sorry België, niet alles wat daar gebeurt verdient navolging.
Bovendien, het actieplan waarmee GroenLinks en PvdA in 2024 van start gingen, heette al ‘Samen Vooruit’. Voor een actieplan niet gek, maar te mager voor een politieke partij die liever niet op een wandelclub wil lijken.
Maar wat dan?
Van Ad Melkert, Gerdi Verbeet, Rob Oudkerk en Hans Spekman hoeven we het antwoord niet te verwachten. Die willen dat de PvdA gewoon de PvdA blijft, maar misschien zijn hun verdiensten voor die partij toch niet onvergetelijk genoeg om nog veel langer naar hen te luisteren.
Hoe meer ik erover pieker, hoe moeilijker het wordt. Dat geldt voor veel problemen, maar in de politiek kan het funest worden als je niet eens in staat blijkt een goede naam bij je goede bedoelingen te bedenken. Iets met ‘vrijheid’ of ‘democratie’ erin misschien? Nee, sterker nog: néén! Dit zijn in de Nederlandse politiek door foute politici gekaapte en daardoor besmette begrippen.
De fusiepartij van GroenLinks en PvdA zou zich vooral op de middenklasse moeten richten, lees ik de laatste tijd vaak. Moet het dan niet de Partij van de Middenklasse worden in plaats van de Partij van de Arbeid? Alweer: nee! De andere klassen zullen zich bij voorbaat verwaarloosd voelen. Dan maar ‘De Partij van het Midden’? Ach, hoe kleurloos.
Vervolgens zocht ik een naam met de handige woorden ‘akkoord’ of ‘’alliantie’ erin. Links Akkoord, Linkse Alliantie? Helaas. Links Akkoord bestond al tussen 1986 en 1990 als samenwerkingsverband van de linkse partijen CPN, PSP, PPR en EVP in Amsterdam, een voorloper van het in 1990 opgerichte GroenLinks. Een oude naam bij een nieuwe partij? Niet ideaal.
Linkse Alliantie? Niet slecht, maar evenmin erg origineel. Finland heeft een linkse partij met die naam die ook deel uitmaakt van de regering. Het is een reële mogelijkheid, maar vooral wanneer niemand bij GroenLinks en de PvdA een betere inval krijgt.
Links Blok of Links Front dan maar? Met dank aan het Vlaams Blok? Liever niet.
Komen we bij de meest voor de hand liggende keus: RoodGroen. Het is een aanduiding die in verschillende landen wordt gebruikt voor de samenwerking tussen sociaaleconomische en ecologische partijen. Rood als symbolische kleur voor bestaanszekerheid, groen voor milieu. ‘RoodGroen’ heette al het initiatief van leden van de PvdA en GroenLinks die hun partijen in 2021 opriepen tot een fusie.
Een geschikter alternatief heb ik nog niet gehoord, maar misschien zijn er lezers met een beter idee.
Door een administratieve blunder heeft het ministerie van Financiën mogelijk duizenden mensen ten onrechte als gedupeerde in het Toeslagenschandaal aangemerkt en financieel gecompenseerd. Het ministerie houdt een intern rapport hierover al maanden geheim. Volgens UHT-directeur Anne Coenen gaat het om „heel veel ouders” wier aanvraag met de juiste informatie waarschijnlijk anders was beoordeeld.
Dat blijkt uit interne informatie van de Uitvoeringsorganisatie Herstel Toeslagen (UHT), die in handen is van NRC. Een woordvoerder van verantwoordelijk staatssecretaris Sandra Palmen (Toeslagen, NSC) bevestigt dat de interne bevindingen al in oktober met de politieke leiding werden gedeeld. Volgens de woordvoerder wordt „de betrouwbaarheid en bruikbaarheid” ervan nog nader onderzocht.
Het gaat om ouders die de afgelopen jaren bij UHT een schadevergoeding aanvroegen omdat de Belastingdienst hun geen ‘rappelbrief’ zou hebben gestuurd voordat hun kinderopvangtoeslag werd stopgezet. Met zo’n brief vroeg de Belastingdienst ouders om meer informatie, om vast te stellen of ze echt recht op de toeslag hadden. Dat kon bijvoorbeeld gaan om gegevens over inkomen, de gebruikte kinderopvang of het aantal opvanguren.
De rappelbrief volgde op een eerdere ‘uitvraagbrief’. Als ouders helemaal niet op zulke brieven reageerden, kon de toeslag worden stopgezet en uiteindelijk teruggevorderd. Veel ouders die zich bij UHT meldden voor compensatie, zeiden nooit een rappelbrief te hebben ontvangen. Daardoor hadden ze ook niet de kans gekregen om onjuiste data te herstellen of ontbrekende informatie aan te vullen.
Omdat UHT in de systemen van de Belastingdienst jarenlang niet kon terugvinden of de rappelbrieven waren verstuurd, werden al deze aanvragers als gedupeerde in het Toeslagenschandaal erkend wegens „individuele vooringenomenheid” bij de Belastingdienst. Ze krijgen volgens de zogenoemde Catshuisregeling een vergoeding van 30.000 euro – of meer als de schade groter is geweest. Eventuele schulden worden kwijtgescholden. Ook hun kinderen hebben recht op maximaal 10.000 euro compensatie per kind.
Bestanden teruggevonden
Maar UHT heeft afgelopen oktober na intern onderzoek vastgesteld dat de Belastingdienst veel van deze ouders wel degelijk meerdere brieven heeft gestuurd met verzoeken om informatie, blijkt uit interne stukken. Deze ouders reageerden daar niet op, waarna de toeslag werd stopgezet omdat de ouder naliet de vereiste gegevens te delen.
Het interne onderzoek werd ingesteld na signalen van medewerkers dat mogelijk toch informatie over de verstuurde brieven in de computersystemen van de Belastingdienst zou staan. Tijdens het onderzoek stuitte UHT op bestanden waaruit bleek naar wie wanneer welke brief was gestuurd, en naar welk adres.
„We hebben heel lang heel veel ouders beoordeeld zonder dat we wetenschap hadden van deze bestanden”, zei UHT-directeur Anne Coenen eind februari tijdens een vergadering waarvan NRC een opname heeft bekeken. „Dat werpt een wat ander licht op wat we tot nu toe gedaan hebben.”
Volgens Coenen zijn ouders die lange tijd niet op informatieverzoeken van de Belastingdienst reageerden, in de hersteloperatie vaak ten onrechte als gedupeerde bestempeld. „Als mensen twee brieven gekregen hebben waar ze nooit op hebben gereageerd, en daarna is de toeslag stopgezet en daar hebben ze niet op gereageerd, en vervolgens is de toeslag teruggevorderd, dan zou je kunnen zeggen: dan is er niets bijzonders aan de hand.”
Medewerkers van UHT met wie NRC sprak, zeggen dat in circa 20 procent van de door hen behandelde dossiers ontbrekend bewijs van een verstuurde rappelbrief de enige reden was om de ouder als gedupeerd te erkennen. In dat geval zou deze groep bestaan uit 8.000 mensen (in totaal zijn ruim 41.000 mensen als gedupeerd aangemerkt.)
Het ministerie van Financiën zegt „geen feitelijk antwoord” te kunnen geven op de vraag hoeveel mensen mogelijk onterecht als gedupeerde zijn erkend, omdat er „geen registratie is waaruit op te maken is hoeveel ouders op basis van uitsluitend non-respons als gedupeerde zijn aangemerkt”.
Ander inzicht
Als uit het aanvullende onderzoek van Financiën blijkt dat mensen inderdaad ten onrechte als gedupeerde zijn erkend, dan hoeven zij niet te vrezen dat de overheid de ontvangen compensatie terugvordert. Volgens Coenen „staat voorop” dat aan de betrokkenen al geld is toegezegd. „Daar gaan we niet aankomen”, zei Coenen tijdens de opgenomen vergadering. „Maar het kan wel zo zijn dat er gezegd wordt: deze informatie had eigenlijk [bij de beoordeling] betrokken moeten worden, en had tot een ander inzicht kunnen leiden.”
Van vrijwel alle mensen die zich als gedupeerde hebben aangemeld, heeft UHT inmiddels vastgesteld of ze in aanmerking komen voor de Catshuisregeling. Ook is van meer dan 90 procent van de erkend gedupeerden vastgesteld of hun schade meer dan 30.000 euro bedraagt. Voor de definitieve vaststelling van het schadebedrag kunnen gedupeerden gebruikmaken van verschillende routes. Een ervan is die van stichting (Gelijk)waardig Herstel, van prinses Laurentien.
Wat er moet gebeuren met ouders die ten onrechte als gedupeerde zijn erkend, maar wier schade nog niet definitief is vastgesteld, is niet duidelijk. Staatssecretaris Palmen (NSC) moet daarover nog een besluit nemen.
In tv-programma Buitenhofbevestigde Palmen deze maand de kritiek van NSC-partijleider Pieter Omtzigt dat door de ruim opgezette Catshuisregeling uit 2020 ook mensen zonder schade geld krijgen, terwijl juist de zwaarst gedupeerden vaak jaren op hulp moeten wachten. „Daardoor zijn er heel veel mensen geweest die zich aangemeld hebben. Daar zitten ook mensen bij die niet gedupeerd zijn”, aldus Palmen. Volgens haar rekende het kabinet op „een paar duizend” gedupeerden die zich zouden melden. Het grote aantal erkend gedupeerden is een van de redenen dat de hersteloperatie Toeslagen nog altijd moeizaam verloopt.
UHT-directeur Coenen noemde het tijdens de opgenomen vergadering „al met al best ingewikkeld” dat nu intern is vastgesteld dat veel mensen ten onrechte als gedupeerde erkend zijn. „We hadden allemaal veel liever gehad dat we helemaal aan het begin geweten hadden van deze bestanden. We vragen ons ook wel af: hoe kan het eigenlijk dat we daar pas zo laat achter zijn gekomen?”