Een rechtbank in Moskou heeft dinsdag een arrestatiebevel uitgevaardigd tegen Joelia Navalnaja, de weduwe van de overleden Russische oppositieleider Aleksej Navalny. Dit betekent dat Navalnaja niet naar Rusland kan reizen zonder onmiddellijk te worden opgepakt. Momenteel woont Navalnaja in Berlijn. Ze wordt beschuldigd van deelname aan een extremistische organisatie. Eerder werd Navalny op die grond tot negentien jaar gevangenisstraf veroordeeld.
Op 16 februari 2024 overleed Aleksej Navalny in een Russisch strafkamp in het Noordpoolgebied, waar hij een gevangenisstraf van negentien jaar uitzat na veroordeeld te zijn voor extremisme. Pas ruim een week na zijn dood werd Navalny’s lichaam aan zijn moeder overhandigd. Bondgenoten vermoedden dat de Russische autoriteiten het lichaam vasthielden om snel autopsieonderzoek, waaruit sporen van vergiftiging naar boven konden komen, te voorkomen. Navalny overleefde in 2020 al eens vergiftiging door de Russische geheime dienst. Eenmaal hersteld in Duitsland, stapte hij op het vliegtuig terug naar Rusland.
Navalnaja reageerde op X dat mensen zich vooral moeten richten op de strijd tegen Poetin, en niet op haar arrestatiebevel. „Als je hierover schrijft, vergeet dan alsjeblieft niet het belangrijkste op te schrijven: Vladimir Poetin is een moordenaar en een oorlogsmisdadiger”, schreef ze. „Zijn plaats is in de gevangenis, en niet ergens in Den Haag, in een knusse cel met tv, maar in Rusland. In dezelfde (straf)kolonie en dezelfde cel van twee bij drie meter waarin hij Aleksej vermoordde.”
Lees ook
‘Om de oorlog vol te houden moet Poetin afwijkende meningen uitroeien’
Orkaan Milton is woensdag rond 02.30 uur Nederlandse tijd aan land gekomen in Florida en raast met windstoten van 190 kilometer per uur door de staat. De orkaan kwam aan land in Sarasota County nabij Siesta Key als een categorie-3-storm.
Rond 04.00 uur Nederlandse tijd was de storm afgezwakt tot een categorie-2-orkaan, meldt het National Hurricane Center. Naar verwachting trekt Milton de komende uren over de grote steden Tampa en Orlando. Gevreesd wordt vooral voor overstromingen.
Rond 03.30 Nederlandse tijd waren er al zeker 19 tornado’s in Florida en 116 tornado-waarschuwingen afgegeven. In St. Lucie County kwamen meerdere mensen om het leven na een tornado. Dat meldt de lokale nieuwszender WPTV. Het is nog niet bevestigd om hoeveel doden het gaat.
Overstromingen
Daarnaast zijn er negen waarschuwingen afgegeven voor plotselinge overstromingen en vier waarschuwingen voor overstromingen. Volgens de gouverneur van Florida Ron DeSantis „zullen er nog veel meer volgen”.
Voor bijna 2 miljoen mensen is er een waarschuwing afgegeven voor plotselinge overstromingen, onder meer in de steden Tampa, St. Petersburg en Clearwater. „Er is tussen de 15 en 30 centimeter regen gevallen. De plotselinge overstromingen zijn aan de gang of zullen naar verwachting binnenkort beginnen”, waarschuwde de Tampa National Weather Service.
In St. Petersburg is volgens CNN-meteoroloog Brandon Miller sprake van neerslag die eens in de 1.000 jaar voorkomt. In slechts drie uur tijd is ruim 25 centimeter regen gevallen. Zoveel regen valt er gemiddeld in drie maanden in de stad.
Meer dan 1 miljoen huishoudens en bedrijven zaten woensdagavond lokale tijd zonder, volgens PowerOutage.us. Het hoogste aantal stroomstoringen vond plaats in Sarasota County – waar de orkaan aan land kwam – en in het nabij gelegen Manatee County.
Milton is de vijfde orkaan die dit jaar in de Verenigde Staten aan land komt. Eerder kwamen al Beryl (categorie-1), Debby (categorie-1), Francine (categorie-2) en Helene (categorie-4) aan land. Dit jaar zijn er meer orkanen in de VS aan land gekomen dan tussen 2021 en 2023 bij elkaar.
De kracht van orkanen wordt uitgedrukt op een schaal van 1 tot 5, de Saffir-Simpson schaal. De schade bij een categorie-1-orkaan is beperkt maar een orkaan van de vijfde categorie is verwoestend met windsnelheden van meer dan 250 km/uur. Een categorie-3-orkaan houdt in dat er „ernstige schade” kan ontstaan en er worden windsnelheden bereikt van 177 tot 208 kilometer per uur.
Maandagavond keek ik rond middernacht Humberto terug op RTL4. Het was de dag van de herdenking van de brute moorden door Hamas in Israël. De herdenking op de Dam was in eerste instantie rustig verlopen, maar werd daarna toch verstoord door scheldpartijen en intimidaties. Op het Damrak rukten Gaza-demonstranten de Israëlische vlag af, anderen besmeurden ’m op de Dam met rode verf.
Bij Humberto Tan ging het over 7 oktober 2023. Hij had een tafel vol gasten, maar Midden-Oostenexperts zaten daar niet bij. Wel twee moslima’s. Zij waren samen met twee Joodse jongeren de initiatiefnemers van ‘Deel de Duif’, een goed initiatief waarbij jongeren elkaar opzoeken om haat en polarisatie te verminderen. De moslima’s gingen in gesprek met scholieren. Ook goed.
Maar bij de voorbeelden van afkeurenswaardig gedrag haakte ik af. In een klas zou ‘Free Palestina’ opgeschreven zijn door een kind. De leraar had gereageerd met: „Dat noemen we antisemitisme.” Op felle toon vertelde de ‘bruggenbouwer’ van Deel de Duif dat ze een interventie had gepleegd: zo’n leus zou niet antisemitisch zijn. Jammer dat Tan niet vroeg hoe de twee vrouwen zelf dachten over het bestaansrecht van Israël in het licht van ‘Free Palestina’.
Wat ik al een jaar lang veel te weinig zie op de Nederlandse tv is duiding door mensen die de recente geschiedenis van het land Israël en de situatie in het Midden-Oosten goed kennen. Wie in Nederland weet dat er in en na 1948 niet alleen honderdduizenden Palestijnen uit Israël verdreven zijn, maar dat een nog groter aantal Joden uit de Arabische wereld hetzelfde overkwam? De helft van de Israëlische bevolking stamt van hen af. Wie in Nederland weet dat Egypte een tijd de scepter zwaaide in Gaza, terwijl het land sindsdien niets meer met Gazanen te maken lijkt te willen hebben (die grens zit al jaren potdicht)?
Wat we wel regelmatig zien aan talkshowtafels zijn mensen die zeer emotioneel reageren op de oorlog. Vaak mensen met een Marokkaanse achtergrond die nooit in Israël of de Palestijnse gebieden geweest zijn, die behalve de term ‘Nakba’ van de geschiedenis van het gebied weinig tot niets weten en zelf geen enkele Jood, laat staan Israëliër kennen. Vanwege hun gedeelde islamitische achtergrond voelen zij zich automatisch verbonden met de Palestijnen.
Je herkennen en verplaatsen in mensen met wie je verbonden voelt is één ding. Maar een oplossing brengt die houding natuurlijk niet dichterbij. Sterker, die emotionele betrokkenheid kan soms leiden tot extreme standpunten. Je zou het tribalisme kunnen noemen. Nu de oorlog een jaar aan de gang is, wordt het tribale medeleven in Nederland bovendien steeds sterker. In het begin schrok ik nog als ik mensen impliciet of expliciet het bestaansrecht van het land Israël ter discussie hoorde stellen, of zich redelijk uitten over de terroristen van Hamas. Inmiddels ben ik eraan gewend. Zijn de Gazanen daarmee geholpen? Zij zullen toch echt met Israëliërs naast elkaar moeten gaan leven als straks de oorlog voorbij is, hopelijk zonder Hamas.
Het lijkt me uitgesloten dat er een weg naar vrede is als er slechts twee perspectieven zijn: het 100 procent anti-Israëlische perspectief bestaat naast het 100 procent pro-Israëlische. Waarom naast Marokkaanse en Turkse Nederlanders (ook in de politiek) ook sommige (linkse) columnisten, universitair docenten en studenten deze houding hebben overgenomen is me helemaal een raadsel.
Israël wordt door deze groepen niet alleen als enige agressor geduid, maar ook steeds meer als koloniale mogendheid die de regio zou moeten verlaten. Symbolen van het land zoals de Davidster zijn per definitie fout. Uit angst voor onrust durven zelfs overheden in Nederland die symbolen nauwelijks nog te gebruiken, zelfs niet bij de herdenking op 7 oktober. Terwijl in Duitsland op die dag bij de Brandenburger Tor de Israëlische vlag geprojecteerd werd en in Parijs de Eiffeltoren met Israëlische kleuren verlicht werd.
Natuurlijk, iedereen is vrij en mag zich zijn eigen mening vormen. Ook als die mening op weinig anders gestoeld is dan tribaal medeleven. Maar laten talkshows daar wat minder in meegaan, en wat meer deskundige duiding laten zien.
In onze straat met een eeuwig overschot aan blik is parkeren lastig. In de buurt-app wordt gewaarschuwd voor handhavers die aanbellen met de boodschap dat de auto niet op de stoep geparkeerd mag worden. Dit naar aanleiding van klachten uit de straat. In de app vraagt men zich af wie geklaagd heeft en waarom die niet eerst het gesprek aanging. De volgende dag vertelt een straatgenoot mij: „Agnes heeft geklaagd. Ze zegt in de app van niet, maar ik weet dat zij het is.” Nieuwsgierig vraag ik: „Waar woont Agnes?” Hij antwoordt: „Agnes is mijn vrouw.”
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]
