Rune, Alcaraz en Sinner zijn klaar voor machtsgreep

Er leek een hele generatie kampioenen overgeslagen totdat Daniil Medvedev opeens opstond als tussenpaus. De afgelopen twintig jaar stonden velen in de schaduw van ‘de grote drie’ Roger Federer (41), Rafael Nadal (36) en Novak Djokovic (35). Veelzeggend is de eregalerij bij het toernooi van Rome. Vanaf 2005 tot en met 2022 stond Nadal of Djokovic (of beiden) in de finale op het gravel van het Foro Italico. Tien keer winst Nadal, zes keer Djokovic. Maar in 2023 is het anders. Geen Nadal en geen Djokovic in de eindstrijd. Medvedev won zondag verrassend voor het eerst het graveltoernooi van Rome. Zijn vijfde titel dit jaar. De 27-jarige Rus vult zo voor even het gat tussen twee supertrio’s van verschillende generaties. Maar voor hoelang?

The New Big Three is klaar voor de machtsovername. Drie twintigers – Holger Rune (20), Carlos Alcaraz (20) en Jannik Sinner (21) – die tijdens de dominantie van de Zwitser, de Spanjaard en de Serviër opgroeiden. Zij dienden als dé grote voorbeelden voor de youngsters uit Denemarken, Spanje en Italië. Maar of ze het succes van hun voorgangers kunnen herhalen is de vraag. Rune, Alcaraz en Sinner zijn inmiddels al wel de status van de volgende generatie ontgroeid, ze zijn The New Generation. Al is dat buiten Medevedev gerekend, die zondag de opmars van Rune in twee sets onderbrak: 7-5 en 7-5. „Jouw tijd komt nog wel”, zei Medvedev na afloop. De ongeduldige Rune glimlachte als een boer met kiespijn. Hij kan niet wachten om samen met Alcaraz en Sinner om de prijzen te strijden.

De drie zijn nu al onderdeel van de wereldtop. Met Alcaraz – die volgende week als nummer één van de wereldranglijst aan Roland Garros gaat beginnen – als rolmodel. De Spanjaard schreef in 2022 met de US Open als negentienjarige zijn eerste grandslamtoernooi op zijn naam. Dat was het jaar van zijn grote doorbaak. Rune (vanaf maandag voor het eerst nummer zes) en Sinner (nummer acht) hebben inmiddels een plek in de toptien veroverd, maar zijn nog wel op zoek naar hun eerste echte hoofdprijs. Rune was vorig jaar ‘nieuwkomer van het jaar’, een titel die eerder naar Alcaraz (2020) en Sinner (2019) ging.

De verbluffende opkomst van Alcaraz deed denken aan de snelle doorbraak van Nadal, die eveneens negentien jaar was toen hij op Roland Garros zijn eerste grandslamtoernooi won. Alcaraz mocht zich op 12 september 2022 ook nog eens als tiener al ’s werelds beste noemen. Zijn grote voorbeeld Nadal slaagde daar pas op zijn 22ste in. Wat dat betreft waren Federer (met zijn eerste Wimbledontitel op zijn 21ste en voor de eerste keer nummer één op zijn 22ste) en Djokovic (20 als winnaar van zijn eerste hoofdprijs in Melbourne en 24 als nummer 1) meer een soort ‘laatbloeiers’. Al bleven ze wel twee decennia in volle bloei staan. Ze wisten de aanval van een jongere generatie af te slaan en bleven de hoofdprijzen onderling verdelen. Medvedev was in 2021 een van de weinigen die de drie bij de US Open een titel afsnoepte. Maar hij kreeg daarna met een terugval te maken.

Alcaraz kreeg na zijn eerste machtsgreep maandenlang fysieke tegenslag, zag Djokovic langszij komen, maar nam de koppositie in aanloop naar Parijs weer over. Ondertussen nam Federer in november vorig jaar noodgedwongen afscheid en sukkelt Nadal dusdanig met zijn gesloopte lichaam dat hij afgelopen donderdag besloot een lange pauze te nemen. Hij richt zich nu op een afscheidstournee in 2024. De concurrentie van Alcaraz kwam van zijn generatiegenoten Sinner en Rune. En van Medvedev, de meester van ‘de tussengeneratie’.

Helden uit het verleden

Na het tijdelijk wegvallen van Alcaraz waren het Sinner en Rune die zich het afgelopen jaar in de schijnwerpers van het publiek speelden. Ze zien Federer en Nadal vooral als helden uit het verleden voor wie ze veel respect hebben. Djokovic als een lastige ‘veteraan’ die nog altijd een klasse apart is. En Medvedev als een zonderling figuur van wie je alleen kunt winnen als hij een slechte dag heeft.

Sinner en Rune denken in navolging van Alcaraz wel alles in zich te hebben om het internationale tennis van nieuw elan te voorzien. Sinner heeft de tools en de brains van een superster. De Italiaan was vorig jaar dichtbij een stunt tegen Djokovic in de kwartfinale van Wimbledon, maar hij verloor in vijf sets. Dat gebeurde hem ook in de strijd om een plek in de halve finale van de US Open tegen Alcaraz. Het was opnieuw net niet voor Sinner. De slungelachtige tennisser besloot nog harder te trainen om in 2023 wel toe te kunnen slaan op de beslissende momenten. Sinner begon het jaar goed met een titel in Montpellier en haalde de finale in Rotterdam, waarin hij verloor van Medvedev. Op de hardcourttoernooien in de Verenigde Staten bouwde hij verder aan zijn rivaliteit met Alcaraz, met verlies in Indian Wells en winst in Miami.

Door de opmars van Rune kregen Alcaraz en Sinner er opeens een jonge concurrent bij. De Deense jeugkampioen van Roland Garros (2019) zette het afgelopen jaar reuzenstappen en behoort op Roland Garros dit jaar tot de favorieten. Rune liet op het ATP-toernooi van Parijs in november vorig jaar zien dat hij geen angst kent voor toppers. Hij versloeg daar vijf spelers uit de toptien op rij. Dat had nog geen tennisser – buiten de ATP Finals – ooit gepresteerd.

Rune, opgegroeid in Denemarken en deels opgeleid in Frankrijk, is een echte allround tennisser. Hij combineert zijn jeugdige bravoure met een compleet arsenaal aan slagen en een meer dan uitstekend voetenwerk. Wat dat betreft heeft Rune alles in zich om de beste van de wereld te worden. Maar zijn jeugdige onbezonnenheid is niet alleen zijn kracht, maar ook zijn grootste valkuil. Rune haalde dit jaar de finales bij de mastertoernooien van Monte Carlo en Rome. Twee keer ging hij bij gebrek aan ervaring ten onder. En zondag tegen Medvedev had Rune zelfs aan zijn soms kinderlijke streken niet genoeg om ‘de Russische muur’ te slechten. De ‘gravelhater’, die tot dit jaar nooit een partij in Rome won, versloeg Rune vooral op routine. Dat deed pijn. Maar de Deen zal er alleen maar sterker van worden.