Rapper en zakenman Jay-Z is in een civiele rechtszaak beschuldigd van verkrachting van een 13-jarig meisje, samen met Sean ‘Diddy ‘Combs. Het vermeend slachtoffer zegt dat ze op 13-jarige leeftijd door de mannen is misbruikt op een feest na de MTV Video Music Awards in 2000. Dat meldt NBC News op basis van federale rechtbankstukken.
Shawn Carter, de echte naam van Jay-Z, noemt de aantijgingen in een verklaring „idioot”. Hij laat daarnaast weten een schikkingsvoorstel te hebben ontvangen van Tony Buzbee, de advocaat van het vermeend slachtoffer. Buzbee is tevens de advocaat van meerdere vermeende slachtoffers van seksueel geweld van rapper Diddy, die momenteel vastzit. Volgens Jay-Z heeft de „chantagebrief” het tegenovergestelde effect en zal hij „geen cent betalen.” Ook verzoekt hij het vermeend slachtoffer om een strafrechtelijke klacht in te dienen.
De civiele rechtszaak werd al in oktober aangespannen in New York, maar toen werd Jay-Z nog niet genoemd als gedaagde. De rapper zou wel in de oorspronkelijke aanklacht zijn opgenomen als „beroemdheid A.”. Zondag werd de zaak opnieuw ingediend, omdat de naam van Jay-Z nog niet was toegevoegd aan de dagvaarding.
Strafzaken tegen P. Diddy
De andere gedaagde Sean ‘Diddy’ Combs zit sinds september vast op verdenking van afpersing, seksuele uitbuiting en mensenhandel. Nadat Combs’ ex-vriendin in 2023 een aanklacht indiende tegen hem vanwege verkrachting en jarenlang misbruik, stapten nog eens drieduizend personen naar de politie met klachten over zijn gedragingen tussen 1991 en 2024. In zo’n 120 gevallen kwam het tot een civiele rechtszaak. Combs ontkent alle aantijgingen en wordt volgend jaar mei voorgeleid.
Lees ook
In de misbruikzaak rond Diddy raakt nepnieuws reputaties van Amerikaanse beroemdheden
Het aantal daklozen in Nederland stijgt elk jaar met duizenden mensen. Audioredacteur Iddo Havinga onderzocht in Utrecht hoe dat kan. En wat hij daar op straat zag zegt iets over Nederland.
Heb je vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze redactie via [email protected].
‘Zoals de leeuw door de natuur is uitgerust met klauwen en een scherp gebit, de olifant met slagtanden en de inktvis met inkt die het water troebel maakt, zo is de vrouw om zich te beschermen en te verdedigen uitgerust met huichelarij, en is alle kracht die de man in zijn lichaam en verstand heeft gekregen de vrouw geschonken in de vorm van huichelarij.” Deze woorden schreef Arthur Schopenhauer in 1851, in zekere zin de Andrew Tate onder de filosofen van die tijd. Inmiddels zijn er wel wat kwalificaties bijgekomen als het gaat om de beoordeling van de vrouw, maar het negatieve vrouwbeeld waarbij de vrouw de schuld krijgt van alles wat de man te kort komt, bestaat nog steeds, waarbij het weinig uitmaakt dat de filosoof is vervangen door een ‘influencer’. Over de rol van vrouwen en mannen kan een ‘culture war’ gevoerd worden, beter nog is er een serie over te maken die aanleiding geeft tot gesprek. Dat laatste is het geval met de Britse hit-serie op Netflix Adolescence.
Adoloscence gaat over de 13-jarige Jamie die ervan verdacht wordt een meisje te hebben vermoord. Hij was door haar voor ‘incel’ (onvrijwilig celibatair) uitgemaakt en komt onder de invloed van de ‘manosphere’ (hevig masculiene online omgeving). Adolescence behandelt veel onderwerpen die inzicht geven in omgangsvormen op alle niveaus. Welke rol spelen ouders en onderwijzers, hoe groot is de invloed van smartphones en social media, en vooral: hoeveel moeite kost het om de ander echt te begrijpen? Het zijn vragen die ertoe doen, waar antwoorden worden gezocht in een mobieltjesverbod op school tot en met een verbieden van smartphones bij kinderen onder de 15 jaar in de hoop dat zij de dialoog aangaan in plaats van in smileys te communiceren. Wie Adoloscence bekijkt, zal zich afvragen of dat genoeg is, in een klimaat waarin masculiniteit luidruchtiger en kwader is dan decennia lang het geval was.
Ook de Britse premier onderkent de kwalijke rol van sociale media, die pestgedrag 24/7 mogelijk maken en giftige beelden over masculiniteit presenteren. Het is wat hem betreft zelfs „een groot probleem. En als we dat willen oplossen, moeten we het erover hebben. Daarom wil ik dat deze serie op alle scholen te zien is”, verklaarde hij begin deze maand. Netflix stond open voor zijn oproep en maakt de serie daarom gratis beschikbaar voor alle middelbare scholen in het Verenigd Koninkrijk. AIVD-directeur Erik Akerboom en Kamerlid Barbara Kathmann (GroenLinks-PvdA) volgden het voorbeeld van de Britse premier en inmiddels staan ook in Nederland de signalen op groen de serie op scholen te tonen.
Het voordeel van het tonen op scholen is dat het gesprek gevoerd kan worden over sociale media, pestgedrag en masculiniteit. Evengoed kan er gepleit voor worden dat ouders juist de serie met hun kinderen bekijken omdat geheimen tussen ouder en kind weliswaar van alle tijden zijn, maar de grip op wát er speelt tegelijkertijd veel moeilijker is geworden. Ouders weten beter dan ooit waar hun kinderen zijn – immers: geen reis zonder polarsteps, geen tiener zonder ‘waar is mijn Iphone’-app – maar weten is iets anders dan begrijpen. Het weten van het waar leidt af van de vragen waar het in wezen om gaat: hoe gaat het met je en wat denk je?
De serie toont wat de gevolgen van een laag zelfbeeld zijn, hoe bubbels iemand voeden in het vasthouden aan ideeën, en hoe dat doorwerkt naar een toekomst die draait op zelfbeeld in plaats van beschaving. En die begint met de vraag, zoals de psycholoog aan Jamie stelt: „Zullen we het over jou hebben?”
Sinds enige tijd woon ik niet meer in Amsterdam. Als ik er toevallig ben, ga ik graag even naar een heerlijke chocolaterie in de Staalstraat. De winkel ziet er prachtig uit en het ruikt er als in de fabriek van Willy Wonka. „Het moet niet makkelijk zijn om al die heerlijke chocola te weerstaan als je hier werkt.”, zeg ik tegen de vrouw achter de toonbank. „Ach dat valt wel mee hoor. En ik kan op z’n tijd ook echt genieten van een zak m&m’s. Laten we tenslotte niet vergeten waar we vandaan komen.”
Emma Bruns
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]
