Amerikaanse transgenders vrezen nieuwe regels: ‘We worden uitgewist’

Trans personen in de Verenigde Staten hadden zich sinds de verkiezing van Donald Trump schrap gezet voor wat er zou komen. Hij won in november met campagnespotjes als ‘Kamala is voor zij/hen, president Trump is er voor jou’. Hij beloofde „transgendergekte uit onze scholen te bannen en mannen uit de vrouwensport te weren”. De Republikeinse meerderheid greep de verkiezing van een Democratische trans vrouw in het Huis van Afgevaardigden aan om toezicht op wc-gebruik in te voeren nog voor zij beëdigd was.

„We wisten dat er ellende aan zat te komen”, zegt Rachel Crandall Crocker (65), een trans activiste uit Michigan, aan de telefoon. „Trump gaat nu zelfs zo ver dat hij onze identiteit probeert uit te wissen. Hij ontkent ons hele bestaan. Het zet ons jaren terug in de strijd om erkenning en tegen discriminatie.”

In Trumps litanie van decreten die hij maandag meteen na zijn inauguratie uitvaardigde, verordonneerde hij dat de optie X, voor non-binaire mensen, uit Amerikaanse paspoorten verdwijnt. Bovendien moeten documenten van de federale overheid alleen het geboortegeslacht van burgers weergeven: M (mannelijk) en F (vrouwelijk). „Deze geslachten zijn onveranderlijk en gegrond in fundamentele en onweerlegbare realiteit”, aldus Trumps decreet.

‘Verleng je paspoort nu’

Het is nog onduidelijk of mensen die juridisch al van geslacht veranderd zijn bij het verlengen van hun paspoort worden ‘teruggezet’ naar het geslacht dat ze bij geboorte kregen toegeschreven. Op online fora raden trans mannen en -vrouwen elkaar aan hun paspoort nu te verlengen, voordat de maatregel in werking kan treden, in de hoop dat de samenleving ze over tien jaar wel weer wettelijk erkent. Trumps plannen tegen ‘genderideologie’ zullen zeker juridisch worden aangevochten.

Amerikaanse staten besluiten hoe geslacht op rijbewijzen mag worden weergegeven. Het is onbekend hoeveel non-binaire burgers, sinds het in 2022 mogelijk werd, voor een X in hun paspoort hebben gekozen. De Universiteit van Californië becijferde dat zo’n 16.700 mensen behoefte aan deze optie hadden. Vele malen meer Amerikanen zijn transgender: 1,6 miljoen (0,6 procent van de bevolking), blijkt uit onderzoek.

De haat op sociale media is sterker geworden

Rachel Crandall Crocker
activist

Crandall gaat nu 27 jaar als Rachel door het leven en heeft haar rechten en haar waardigheid de afgelopen jaren sterk zien toenemen, zegt ze. Ze weet nog hoe het was toen ze al leefde als vrouw maar er nog een M op haar rijbewijs stond. „Het levert altijd gedoe op op vliegvelden als je er niet uitziet zoals de letter op je ID suggereert. Ik mocht ooit in een bar niet naar de vrouwen-wc omdat ik me niet als vrouw kon legitimeren.” Ze vreest naar die situatie terug te keren.

Crandall neemt aan dat Trump met dit decreet nog niet klaar is met het uitvlakken van trans personen. In het decreet draagt hij gevangenissen op trans vrouwen voortaan bij de mannen op te sluiten. Ook mogen zij geen medische behandeling krijgen, zoals hormonen die ze na hun transitie moeten blijven slikken. „Wat is het volgende? Neemt hij iedereen verzekeringen af die transzorg vergoeden?”, zegt Crandall.

Genderidentiteit, vooral van kinderen, is de afgelopen jaren hot topic, niet alleen op rechts. Uit verschillende peilingen is gebleken dat Amerikanen vinden dat transrechten – en activisten – te ver zijn doorgeschoten. Ze zijn verdeeld over het behandelen van kinderen, bijvoorbeeld door hun puberteit uit te stellen. In veel landen is discussie of zulke behandelingen niet te makkelijk en te snel in gang worden gezet. Tegelijkertijd vindt een ruime meerderheid van de bevolking dat trans vrouwen en -mannen beschermd moeten worden tegen discriminatie.

Meisjessport

Afgelopen week nam het Huis een wetsvoorstel aan dat jongeren die met mannelijke geslachtskenmerken geboren zijn verbiedt deel te nemen aan meisjessport op scholen. Een maatregel die bijna 80 procent van de Amerikanen steunt, volgens een peiling van The New York Times.

Twee Democraten stemden in met het Republikeinse plan. In de Democratische Partij is sinds de verloren verkiezingen veel discussie of ze hun oren niet te veel laten hangen naar activisten die minderheidsbelangen dienen en te weinig luisteren naar de zorgen van gemiddelde Amerikanen.

Trump presenteert zijn anti-trans maatregelen als noodzakelijk om vrouwen in de samenleving te beschermen. Zijn decreet heeft de titel ‘Het verdedigen van vrouwen tegen extremisme van genderideologie en het herstellen van biologische waarheid binnen de federale overheid’. Het is onduidelijk hoe en waartegen het schrappen van een X uit paspoorten vrouwen beschermt.

Lees ook

Wat is de waarde van een presidentieel decreet? Is alles in één keer anders?

De net geïnaugureerde president Trump maandag na het tekenen van de eerste decreten.

Volgens Crandall is de backlash tegen de verworven rechten en acceptatie groter dan alleen onder de Republikeinen die nu weer de dienst uitmaken in Washington. De pendule die jarenlang richting meer rechten en acceptatie in de samenleving zwiepte, slaat weer uit in de tegengestelde richting. „Je ziet het overal. De haat op sociale media is sterker. De zichtbaarheid in populaire cultuur wordt kleiner. De verkiezing van Trump versterkt die beweging.”

Ze haalt het voorbeeld aan van de tekenfilmserie ‘Win or Lose’ die in februari verschijnt. In die serie over een gemengd school softbalteam zat oorspronkelijk een trans kind. Kort na Trumps verkiezing maakte Disney bekend dat dit karakter geschrapt was, omdat „we erkennen dat veel ouders sommige onderwerpen liever op hun eigen voorwaarden en moment voeren”, aldus een woordvoerder. „We worden uitgewist”, zegt Crandall.


Met ruime gratie voor Capitool-bestormers tracht Trump geschiedenis ‘6 januari’ te herschrijven

De oudste broer greep een agent bij de nek, pakte dreigend diens wapenstok af en spoot een irriterende vloeistof richting een politiecordon. De jongere broer gooide een plastic stoel naar agenten en raakte er minstens één. Met deze en andere aanvallen op de politie hielpen Matthew en Andrew Valentin (32 en 27) op 6 januari 2021 barricades te doorbreken rond het Capitool in Washington.

Ook al drongen ze – in tegenstelling tot vele andere Trump-aanhangers – die dag de volksvertegenwoordiging zelf niet binnen, justitie kreeg hen in het vizier. Vrijdag kregen de gebroeders Valentin hun straf te horen: beiden 2,5 jaar cel. Maandagavond kwamen ze alweer vrij.

Als eersten profiteerden de Valentins van de gratie die Donald Trump in zijn eerste uren terug in het Witte Huis verleende aan de bestormers van het Capitool. Nagenoeg alle ruim 1.500 veroordeelde of aangeklaagde relschoppers, die begin 2021 probeerden Joe Bidens verkiezingszege nog te verhinderen, komen hierdoor vrij.

‘Patriotten’ en ‘gijzelaars’

Met het openzetten van de gevangenispoort voor deze groep aanhangers, lost Trump een brisante campagnebelofte in. Als kandidaat noemde hij veroordeelde bestormers en amokmakers al ‘patriotten’ en ‘gijzelaars’ van de regering-Biden. Tijdens rally’s liet hij meermaals het liedje spelen dat het officiële ‘6J-gevangeniskoor’ opnam om geld in te zamelen.

Stewart Rhodes staat de media te woord na zijn vrijlating maandagnacht na drie jaar gevangenschap in de federale gevangenis in Cumberland, Maryland. Hij profiteerde van de gratieverlening door president Trump aan zo’n 1.500 mensen die betrokken waren bij de bestorming van het Capitool in 2021. Foto Kayla Bartkowski/Getty via AFP
Robert Morss dinsdag na zijn vrijlating uit de Centrale Gevangenis in Washington D.C. Aan zijn celstraf van 66 maanden kwam een eind door de gratieverlening door president Trump aan de bestormeers van het Capitool in 2021.

Foto’s: Kayla Bartkowski/Getty via AFP

Maar dat hij zijn presidentiële pardonneermacht zó ruimhartig zou inzetten, was maandagavond toch een verrassing. Republikeinse partijgenoten hadden erop aangedrongen dat relschoppers die geweld gebruikten tegen agenten, uitgezonderd zouden blijven van gratie. De Republikeinen profileren zich van oudsher als de partij van law and order en als steunpilaar van dienders, bijvoorbeeld wanneer zij beschuldigd worden van (racistisch) politiegeweld.

Bij de Capitool-rellen werd niet alleen de democratie, maar ook de politie frontaal aangevallen. In totaal raakte 140 agenten gewond, vier pleegden er in de nasleep ervan zelfmoord.

Voor zijn aantreden lieten Trumps medewerkers nog doorschemeren dat er „van geval tot geval” zou worden bekeken wie vrijuit kon gaan. „Die mensen hebben lang en stevig geleden”, stelde Trump na zijn stembuszege. Maar, zei hij daar direct achteraan, „er zijn mogelijk een paar uitzonderingen. Daar moet ik naar kijken, of iemand echt radicaal, gek, was.”

Ook Trumps beoogde minister van Justitie, Pam Bondi, werd vorige week tijdens haar hoorzitting in een Senaatscommissie nog kritisch ondervraagd over de kwestie. Zo stelde de Republikeinse senator Thom Tillis: „Ik vind het toch lastig te geloven dat de president van de VS of u naar de feiten kijkt waarvoor mensen zijn veroordeeld die op 6 januari gewelddadig waren, en dan zegt: dat was maar een bevlieging.”

Zelfs Trumps eigen vicepresident J.D. Vance stelde eerder deze maand nog dat relschoppers die geweld hadden gebruikt „natuurlijk” geen gratie zouden krijgen. Al zei hij ook dat er soms „een beetje een grijs gebied” is.

Maandag bleek zijn politieke baas de kwestie toch geheel zwart-wit te zien. Iedereen die zich op 6 januari juridisch in de problemen werkte, ontspringt de dans. Niet alleen de circa 1.270 mensen die veroordeeld zijn en van wie ruim duizend zelf schuld bekenden, maar ook circa driehonderd mensen die nog terecht moesten staan.

Ook militieleiders vrij

De gratie strekt zich daarmee ook uit tot de voorlieden van extreemrechtse milities als The Proud Boys en Oath Keepers. Sommigen van hen pleegden weliswaar zelf geen geweld, maar werden wegens hun aansturende rol wel veroordeeld tot het zware delict van opruiing – soms met terrorisme als strafverzwarend oogmerk. Volgens justitie gedroegen deze knokploegen zich die dag „als het leger van Trump”.

De president gaf twaalf van deze kopstukken geen pardon, waarmee hun veroordeling volledig zou zijn geschrapt. Daarentegen schrapte hij ‘slechts’ hun resterende straf. Hierdoor behouden ze hun strafblad en krijgen ze bepaalde burgerrechten niet terug, zoals hun stemrecht en het recht om legaal een vuurwapen te bezitten. Maar de cel hoeven ze niet meer in.

Sympathisanten van Trump-aanhangers die zijn veroordeeld voor hun aandeel in de bestorming van het Capitool in 2021 verzamelen zich maandag bij een gevangenis in Washington.
Foto Kevin Mohatt/Reuters

Menig veroordeelde relschopper had een verleden van huiselijk geweld, bleek tijdens de rechtszaken. Zij werden niet zelden bij de autoriteiten aangegeven door directe familieleden of (oud-)partners. Die gingen er daarbij niet vanuit dat hun meppende vader of ex vervolgens maar zo’n kortere straf zou hoeven uitzitten.

Het gratiebesluit was vooraf dan ook niet populair bij de meeste Amerikanen, bleek begin dit jaar bij verscheidene peilingen naar de kwestie. Daarin keerde ruim zes op de tien ondervraagden zich tegen het vrijlaten van reeds veroordeelde relschoppers. Onder Republikeinse kiezers bleek er echter wél brede steun voor te zijn: van hen steunt twee derde de gratieverlening.

Met zijn gratiebesluit bedient Trump zo enkel zijn eigen achterban. Zoals Republikeinen in meerderheid de leugen omarmden dat hun kandidaat in 2020 door stembusfraude verloor, zo zijn velen de afgelopen jaren ook gaan geloven dat de Capitool-bestorming wel meeviel.

Één pennenstreek

Trump en hem goedgezinde media begonnen de rellen al meteen in 2021 te bagatelliseren. De meeste indringers zouden ‘grootmoeders’ en ‘dagjesmensen’ zijn zonder kwade bedoelingen, die slechts een kijkje namen nadat de politie „de deur voor hen opengezet had”. Ook de complottheorie dat de bestorming een ‘inside job’ was van antifascistische betogers of de FBI, werd door velen geloofwaardig geacht.

De rellen noopten de afgelopen vier jaar tot het grootste justitie-onderzoek uit de Amerikaanse geschiedenis. Een Huis-commissie concludeerde in 2022 na maanden van openbare hoorzittingen en diepgravend onderzoek dat ze niet zomaar ontstonden, maar onderdeel waren van een criminele samenzwering die wekenlang werd beraamd in het Witte Huis. Met één pennenstreek heeft Trump daar maandag zijn eigen, alternatieve lezing van de geschiedenis overheen geplakt.


Wetenschappers vrezen Amerikaans vertrek uit WHO: ‘Gevolgen zullen over alle grenzen heen voelbaar zijn’

Het kwam niet als een verrassing, want Trump zegt het al jaren, maar daarmee kwam de schok in de medisch-wetenschappelijke wereld dinsdag niet minder hard aan. Nog geen acht uur na zijn inauguratietoespraak zei Donald Trump uit de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) te stappen.

In de zomer van 2020 was hij dat ook al van plan, naar eigen zeggen omdat de WHO China zou hebben geholpen om „de wereld te misleiden” over de oorsprong van het SARS-CoV2-virus. Maar omdat de opzegtermijn een jaar duurt, draaide zijn opvolger Biden het besluit na zijn inauguratie onmiddellijk weer terug.

Nu, met nog vier jaar regeren in het vooruitzicht, is dat anders. De weg is vrij voor Trump om te breken met een organisatie die volgens hem aan de leiband van China loopt en in zijn ogen disproportioneel veel geld ontvangt van de VS. „De WHO heeft ons opgelicht, iedereen heeft de Verenigde Staten opgelicht, dat zal vanaf nu niet meer gebeuren”, zei Trump bij het ondertekenen van het decreet.

Het plan moet nog door het Congres, dat een nipte Republikeinse meerderheid telt. Enkele dissidente stemmers in die gelederen kunnen genoeg zijn om Trumps besluit te blokkeren, maar in theorie is vertrek uit de WHO dichterbij dan ooit.

Pokken en polio

De Verenigde Staten financieren bijna een vijfde van het hele WHO-budget en zijn hofleverancier van wetenschappelijke kennis, instituten en onderzoekers. Het land speelt sinds jaar en dag een cruciale rol in het bestrijden van ziektes over de hele wereld, van AIDS tot malaria. „Samen maakten we een einde aan de pokken en roeiden we polio bijna uit”, zei de WHO dinsdag in een reactie, waarin het teleurstelling en zorgen uitte over het aangekondigde vertrek. „Amerikaanse instituten hebben bijgedragen aan én geprofiteerd van het lidmaatschap van de WHO”.

De VS financieren bijna een vijfde van het hele WHO-budget en zijn hofleverancier van wetenschappelijke kennis

Vertrek uit het samenwerkingsverband markeert een gevaar voor de hele wereld, waarschuwen wetenschappers dinsdag in een alarmerend opiniestuk in het British Medical Journal. „De gevolgen zullen over alle grenzen heen voelbaar zijn, het besluit laat de WHO verzwakt en de VS geïsoleerd achter op momenten dat wereldwijde gezondheidscrises juist eenheid vereisen.”

De WHO leunt voor haar informatiepositie bijvoorbeeld zwaar op gerenommeerde Amerikaanse kennisinstellingen en gezondheidsinstituten zoals de Food and Drug Administration (FDA) en de Centers for Disease Control and Prevention (CDC). Als die banden worden doorgeknipt, waarschuwde viroloog Marion Koopmans dinsdag in het wetenschappelijke tijdschrift Science, tast dat de informatiepositie van de WHO ernstig aan.

America First

Trumps decreet legt vooral de naïviteit bloot van een ‘America First’-beleid in een wereld waar ziekteverwekkers zich niet aan landsgrenzen houden. Het roept de vraag op wat het land hierbij te winnen heeft, afgezien van een nét iets vollere schatkist. De VS zullen hun stem in grote wereldwijde gezondheidsvraagstukken kwijtraken en creëren daarmee een machtsvacuüm waar ironisch genoeg juist China in zal springen, voorspellen deskundigen. Ja, de VS kunnen zich op deze manier onttrekken aan de plicht om schaarse middelen, zoals vaccins, uit te delen aan andere landen, maar lopen evengoed het risico zelf achter het net te vissen.

Lees ook

Trump is terug met een stortvloed aan radicale decreten

De Amerikaanse president Donald Trump ondertekende maandagavond direct veel decreten.

En met het verbreken van de samenwerkingsverbanden tussen de WHO en Amerikaanse kennisinstellingen neemt Trump een groot risico. Amerikaanse laboratoria en farmaceuten zijn voor belangrijke informatie afhankelijk van de WHO. Aan het begin van de coronapandemie kregen Amerikaanse wetenschappers via de WHO bijvoorbeeld toegang tot cruciale informatie over het nieuwe virus SARS-CoV2 dat was uitgebroken in China.

Te weinig mandaat

Als grootste geldschieter hebben de VS flink wat in de melk te brokkelen. De WHO blijft verzwakt achter als de VS vertrekken, en dat weet Trump maar al te goed. De vraag is dus of de soep zo heet gegeten wordt als ze wordt opgediend. Mogelijk gebruikt Trump het decreet om met zijn vuist op tafel te slaan en probeert hij zo veranderingen af te dwingen. Veranderingen waarvan de WHO de noodzaak erkent.

In de verklaring van dinsdag bedankt de Wereldgezondheidsorganisatie de VS nadrukkelijk voor de afgelopen zeven jaar, waarin „het grootste pakket van hervormingen in de geschiedenis van de Wereldgezondheidsorganisatie”, werd doorgevoerd. De organisatie werd kosteneffectiever en efficiënter.


Column | Michelle wilde niet meer

Af en toe moest ik aan Michelle Obama denken terwijl president Trump stond te stralen op het feest van zijn leven. Michelle wilde er niet bij zijn, zoals ze ook de begrafenis van Jimmy Carter had gemeden. Haar walging van het politieke circus in Amerika moet groot zijn geworden.

Je ziet ze tegenover elkaar staan in hun huiskamer: Michelle en haar zoveel inschikkelijker man, Barack. Hij: „Ga nou mee, we moeten ons niet laten kennen.” Zij: „Mij niet meer gezien. Ik wil nooit meer iets met die proleet en zijn weerzinwekkende kliek van patsers en profiteurs te maken hebben.” Hij: „Ze zullen ons uitlachen.” Zij: „Dat doen ze toch al.” Hij: „Wegblijven is capitulatie.” Zij: „Néé. Meedoen is capitulatie. Gezellig kletsen met Trump, zoals jij op die begrafenis, is capitulatie. Na alles wat hij over jou heeft gezegd.”

Misschien was haar beslissing politiek gezien niet handig, toch ligt mijn sympathie bij haar. De prominente Democraten gedroegen zich zogenaamd waardig tijdens de inauguratie, alles lieten ze over zich heengaan: al die luidkeelse, nauwelijks verkapte beledigingen van Trump aan hun adres. Over een Amerika dat „in verval” zou zijn, dat op deze dag „bevrijd” werd en nu dankzij Donald J. Trump aan een „Gouden Eeuw” zou gaan beginnen.

Verstijfd bleven ze zitten: de Clintons, Kamala Harris en haar man, Biden en zijn vrouw en… Barack Obama. Ze moeten het als een strafexpeditie hebben ervaren. Het was pijnlijk om aan te zien. Zou Hillary Clinton niet even aan Michelle hebben gedacht? Hillary die destijds tot op het bot werd beledigd door Trump. „Crooked Hillary”, noemde hij haar altijd. „Lock her up!”, schreeuwde hij meermalen naar zijn publiek. Het enige verzet dat ze tijdens de inauguratie kon bieden, was een schamper lachje. Als iemand reden had óók thuis te blijven, was het Hillary.

Deze Democraten wilden niet afdalen naar het niveau van hun tegenstander, maar ze zullen zich toch heel wat strijdvaardiger moeten opstellen om hem effectief weerwerk te kunnen bieden. Het opportunisme rond de nieuwe leider tiert welig. Daar zaten ze te glimmen aan de andere kant van Trump: Jeff Bezos (Amazon), Mark Zuckerberg (Meta), Elon Musk (Tesla en X), Tim Cook (Apple). De miljardairs die zich schurken tegen de politieke macht. Bezos, eigenaar ook van The Washington Post, wilde niet dat zijn krant zich uitsprak voor Kamala Harris. Hij is met zijn andere bedrijven sterk afhankelijk van overheidscontracten.

Bezos had zijn verloofde meegenomen, Lauren Sánchez, de opvallendste vrouw in dit gezelschap. Ze ging geheel in het wit gekleed en maakte er geen geheim van dat ze trots was op haar buste. Ze probeerde zoveel mogelijk aandacht te trekken door druk te fotograferen en te praten. Toen Trump even in haar buurt kwam, zag je haar hopen dat hij haar zou aanspreken, maar helaas, hij liep door naar een man.

Deze Sánchez, bekend geworden van tv-presentaties, doet samen met Bezos nuttig werk op milieugebied. Ze financieren belangrijke initiatieven in het kader van klimaatverandering. Toch stonden ze nu te juichen voor een president die aankondigde dat hij zou ophouden met allerlei milieumaatregelen. „Drill, baby, drill”!

Michelle Obama en Lauren Sánchez: twee werelden die niets meer met elkaar te maken hebben.


Wat vindt NRC | De stresstest van de Amerikaanse democratie begint nu

Maandag was de wereld getuige van de politieke variant van shock and awe, de militaire strategie waarbij de wil van de vijand om te vechten wordt gebroken met overrompelend machtsvertoon. Dat Trump zijn presidentschap spectaculair wilde aftrappen, werd alom verwacht. Desondanks wist hij weer te verrassen, met uitspraken en decreten die nóg verder gingen dan al werd gevreesd. De VS die zich terugtrekken uit het klimaatakkoord van Parijs en de Wereldgezondheidsorganisatie? Dat was nog te voorspellen. Maar een nieuwe president die de Golf van Mexico met één pennestreek herdoopt tot de Golf van Amerika en het heeft over het „terugnemen” van het Panama-kanaal – dat is het soort expansiedrift waarvan de vrije wereld lang gevrijwaard leek te zijn en die eerder past bij de negentiende eeuw.

In de uren na zijn inauguratie tekende Trump tientallen decreten met mogelijk verstrekkende gevolgen. Door de rechten van transgenders en non-binaire personen ging op papier een dikke streep: er zijn wat Trump betreft alleen mannen en vrouwen, en niets daar tussenin. Het geboorterecht moet van Trump op de schop: op Amerikaans grondgebied geboren worden, betekent niet langer automatisch recht op het staatsburgerschap. Van veel decreten moet blijken of ze meteen ten uitvoer kunnen worden gebracht, wegens bureaucratische of juridische hordes. De ‘noodtoestand’ uitroepen over de zuidelijke grens, om migranten massaler te kunnen uitzetten, is niet zomaar iets wat in één dag geregeld is.

Hoewel het bij Trump nooit helemaal duidelijk is wat hij wel en niet meent, lijkt hij ditmaal de remmen los te willen gooien. En de toon is niet alleen messcherp; de gevolgen ervan zullen lang doordreunen, aangezien slecht voorbeeld doet volgen, en de internationale orde nog vele jaren last zal hebben van Trumps simplistische logica, ook als het allemaal wel blijkt mee te vallen.

Lees ook

Donald Trump wil door de internationale porseleinkast denderen: welkom in de nieuwe wereldorde

Vanachter een houten bureautje in het indoorsportstadion in Washington tekende Donald Trump maandag in aanwezigheid van twintigduizend fans de eerste acht van 41 aangekondigde decreten.

Zijn voorganger Biden verleende kort voor de inauguratie ‘preventief’ gratie aan naaste familieleden, maar ook aan een trits beleidsmakers die niets verkeerds hebben gedaan, behalve dat ze in het verleden Trump zijn zin niet hebben gegeven en nu zijn toorn moeten vrezen. Hoe diep Trumps rancune gaat, bleek wel toen na de inauguratie het portret van door hem gehate topmilitair Mark Miley uit het Pentagon werd verwijderd. Zelf verleende Trump gratie aan 1.500 veroordeelden en verdachten rond de door hem aangemoedigde bestorming van het Capitool begin 2021 waarbij meerdere agenten en aanhangers om het leven kwamen. Samengevat: wie de democratie aanvalt komt op vrije voeten. Wie haar verdedigt, moet vrezen voor vervolging.

Een rechtsstaat is zo stevig als de mensen die haar beschermen en verdedigen, maar het verzet maakt een murw geslagen indruk. Een demonstratie afgelopen zaterdag bracht weinig volk op de been, en veel minder dan in 2017, toen Trumps eerste termijn begon met massale betogingen. Procederen tegen Trumps decreten kan en zal ongetwijfeld ook volop gebeuren, maar het is lastiger geworden, door Trumps grip op het Hooggerechtshof. Ambtenaren dan? Kunnen die nog ergens een stokje voor steken? Waarschijnlijk niet. Trump heeft lessen geleerd uit zijn vorige termijn, en in deze decreten is de ruimte voor ambtelijke bezwaren doelbewust en ‘preventief’ sterk ingeperkt. De stresstest van de Amerikaanse rechtsstaat begint kortom nu, en het belooft een lange tocht door de woestijn te worden.


Robot, bedsensor, heup-airbag: in dit verpleeghuis is ‘innovatie’ geen lege huls

Ad Schillemans (74) wil zijn airbag laten zien. Zijn vrouw Marian (72) knikt. Hij staat op uit zijn gemakkelijke stoel, zij trekt zijn broek naar beneden. „Kijk”, zegt hij. De airbag zit over zijn onderbroek. Hij is plat en donkerblauw en omgordt zijn middel als een buideltasje. Ad Schillemans is valgevaarlijk, zoals dat heet. Parkinson maakt zijn lichaam stram. Ook lijdt hij aan dementie. Lopen doet hij nauwelijks nog, maar ja, zelfs een niet-lopend mens steekt over van het bed naar de rollator en van de rollator naar toilet of rolstoel. Mocht hij vallen en ja, „dat gebeurt soms”, zegt hij, dan blazen de kussentjes op zijn flanken zich razendsnel op en dempen ze zijn val.

Meneer Schillemans bewoont een kamer in verpleeghuis Bosgaard in Halsteren, vlak bij Bergen op Zoom. Bosgaard is een van de twaalf verpleeghuizen van tanteLouise, een zorginstelling in West-Brabant die in de sector landelijk bekendstaat om haar innovatiedrang. Zo zet zorgrobot Sara bewoners aan tot lichaamsbeweging en doet ze dienst als jukebox. Een slim polsbandje opent automatisch de deur van alleen de eigen kamer, handig voor bewoners met dementie – het leeuwendeel van de 1.100 bewoners van tanteLouise.

Daarnaast loopt er een test met een digitale vraagbaak voor zorgverleners: een eigen ChatGPT, geladen met landelijke en interne zorgprotocollen. Die kan verzorgenden die bijvoorbeeld twee jaar geleden voor het laatst een been omzwachtelden in een mum van tijd vertellen of ze beter kunnen beginnen bij de grote of de kleine teen.

„Innovatie is essentieel om onze ouderenzorg overeind te houden”, zegt bestuursvoorzitter Jan-Kees van Wijnen (53). Geld pompen in het werven van personeel helpt volgens hem op de lange duur niet: je zult altijd mensen tekortkomen. Door de vergrijzing neemt de zorgvraag alleen maar toe en diezelfde vergrijzing maakt dat in tien jaar tijd bijna een op de drie zorgverleners zelf met pensioen gaat.

TanteLouise heeft vier mensen in dienst die zich puur richten op innovatie. Welke knelpunten signaleren we, vragen zij zich af, en hoe kunnen we daar een slimme oplossing voor bedenken?

Lees ook

De wijkkliniek is dé oplossing voor ‘draaideurouderen’, zegt deze hoogleraar: ‘De vraag naar de acute ouderenzorg neemt alleen maar toe’

De eerste wijkkliniek, Cordaan in Amsterdam, bestaat nu zes jaar.

Geduld

Vallende ouderen zijn zo’n knelpunt. Een val leidt vaak tot een heupfractuur. Grofweg een op de drie ouderen overlijdt dan binnen een jaar. Maandenlange pijn is gegarandeerd. Zorgverleners hebben er hun handen vol aan. En een operatie? Gevolgd door revalidatie? Dat kost tienduizenden euro’s.

Let wel: innovatie vergt geduld, zegt Van Wijnen. Toen hij in 2014 – destijds als directeur zorg – ergens las over een heup-airbag ontwikkeld door een start-up, was hij meteen enthousiast. Van Wijnen nodigde de uitvinders uit. Ga eens vallen, vroeg hij. Dus één van die mannen liet zich vallen, airbag om. Die heupkussens werden zo groot, zag Van Wijnen, dat de nek een knik maakte, een soort van vrije val. Levensgevaarlijk voor tachtigplussers. Terug naar de tekentafel dus, de TU Delft knutselde mee.

De nieuwe versie, een jaar later, was kleiner, maar het ding moest ook gewassen kunnen worden, want mensen zweten en mensen verliezen urine. Enzovoort. Een pilot in 2018 was een succes en in 2019 ging de airbag rond het middel van alle bewoners bij wie dat raadzaam werd geacht, zo’n honderd. Inmiddels, zegt Van Wijnen, is het aantal heupfracturen na een val gedaald met 46 procent. „Ik kan veilig bewegen nu”, zegt meneer Schillemans met een lachje, en hij laat zich zakken, terug in zijn stoel.

De bewegingsensor voor in bed. Foto John van Hamond

Elektronische bedsensor

Op een hogere verdieping tilt teamleider en verpleegkundige Rowena van As (35) het matras op in de kamer van een bewoonster. Mevrouw is overdag liever buiten haar kamer. Een langwerpig, plat apparaat wordt zichtbaar, een soort plank, zo’n tachtig centimeter breed en vijftien centimeter lang. Het is een elektronische bedsensor, die op borsthoogte onder het matras ligt en nachtelijke beweging registreert. ‘Hoge activiteit’ in een kamer, zien de zorgverleners op hun mobiele app. De sensor maakt dat ze niet meer elke kamerdeur hoeven te openen tijdens een nachtelijke ronde. Goed nieuws voor de lichte slapers. En andersom: als de sensor juist wéínig beweging registreert bij een slaper met een verhoogd risico op doorligwonden, dan komt er wél een medewerker langs, voor een ‘wisselligging’.

In verpleeghuis Bosgaard werken ’s nachts twee zorgverleners, per 96 bewoners. Een derde nachtmedewerker leek aanvankelijk nodig, zegt teamleider Van As. „Maar door die sensor kunnen we het af met twee.” Familie van bewoners moet akkoord gaan met de plaatsing van de sensor, „het is natuurlijk best wel privé dat je kunt zien of mensen slapen of niet, of ze bewegen, of ze uit bed zijn gestapt”. Tot dusver maakte niemand bezwaar, zegt Van As.

‘Ik ken nog wel een leuk liedje om samen te beluisteren.’ En dan speelt Sara de zingende robot ‘Oh liefste moet dit nou’ van Django Wagner

TanteLouise won afgelopen jaren meerdere prijzen met haar innovaties en zette in 2019 een ‘lerend netwerk’ op, zodat ook andere ouderenzorginstellingen van de vernieuwingen kunnen profiteren.

Waarom springt juist deze ene organisatie eruit? Wat maakt dat niet alle verpleeghuizen van meet af aan vernieuwden à la tanteLouise? „De hele sector is denk ik wel overtuigd van het belang van vernieuwing”, zegt innovatieadviseur Daan de Viet (39). „Maar je moet het ook inbedden in je organisatie. Zeggen dat je wilt vernieuwen, is niet genoeg.”

Bestuursvoorzitter Van Wijnen: „Het is hard werken. Volhouden.” Zoals bij de heup-airbag. Toen na vijf jaar van uitproberen de bewoners er eindelijk mee werden uitgerust, begon het echte werk pas: het meten van het aantal valpartijen en breuken. De fysiotherapeut vragen of die alsjeblieft wil blijven toetsen of al die bewoners wel terecht zo’n airbag dragen.

Tegenvallers

Bovendien, zegt Van Wijnen, moet je de motivatie hoog houden van medewerkers die weer een pilot draaien. „Verandering zorgt nu eenmaal voor weerstand, dat is denk ik menseigen. Waarom zo’n airbag? Waarom die bedsensor? Het gaat toch goed? Dan moet je dus uitleggen waarom je vernieuwt. Doe je dat niet, dan is de kans supergroot dat een innovatie na de eerste tegenvallers in de la belandt.”

En tegenvallers zijn er. De voorganger van de bedsensor was geen slimme plank maar een slim kastje dat aan het bedmeubel hing en licht gaf. Machtig interessant, vonden veel bewoners met dementie. Ze gingen ermee aan de wandel, overal raakten kastjes zoek.

Een eerdere bedsensor was een kastje dat licht gaf. Machtig interessant, vonden bewoners met dementie: ze gingen ermee aan de wandel, overal raakten kastjes zoek

Of neem die ene hoogstaande rollator in 2019, dat was het hélemaal. Boordevol sensoren, mooi beeldschermpje erbij. Naderde je een obstakel, dan stuurde hij je netjes de goede kant op. Drie groepen bewoners testten de rollator uit. De mensen met dementie raakten overprikkeld. De mensen met parkinson leden onder de wielaandrijving: de rollator hoorde vooruit te gaan maar soms stopte hij of ging hij zelfs achteruit. De derde doelgroep bestond uit revaliderenden – ook een zorgtak van tanteLouise. Van Wijnen: „Toen zij doorhadden hoe deze rollator werkte, moesten ze naar huis.”

Het bleef bij de oude rollator.

Verzorgende IG Amely van Tilburg met client Jopie Kemper–van Os en zorgrobot SARA. Foto John van Hamond

Zingende Sara

Robot Sara had het ook moeilijk in het begin, zes jaar geleden. Haperend internet, telkens opnieuw inloggen want ja hoor: de robot liep weer eens vast. Een verbeterde Sara boekt resultaat. Ze oogt niet eens zo menselijk, Sara heeft een zwart-wit, cilindrisch lijf met als hoofd een touchscreen. Maar haar oogjes verschijnen geregeld in beeld en ze noemt de namen van bewoners en dan zegt ze: „Ik ken nog wel een leuk liedje om samen te beluisteren.” En dan speelt ze iets uit je persoonlijke afspeellijst, zoals ‘Oh liefste moet dit nou’ van Django Wagner en na Django’s laatste noot zegt Sara: „Ik heb ervan genoten, jij ook?”

Het werkt, zegt teamleider Van As: eindelijk bleef die ene mevrouw zitten die altijd ging spoken op een andere afdeling. Nu trommelt en klapt ze gezellig mee met Sara en houdt de zorgverlener van dienst de handen vrij voor het verzorgen van ieders ontbijt.

„Lekker samen bewegen, dat is een goed idee! We gaan onze benen strekken!”, zegt Sara met haar blije gezichtje tegen Jopie Kemper-van Os (83) in de huiskamer van het verpleeghuis. „Kijk”, zegt mevrouw Kemper-van Os, „en dan ga ik rechtop zitten en dan doe ik zo.” Ze strekt haar rechterbeen voor zich uit, in, uit, in, uit, tien keer, precies zoals de jonge vrouw in het filmpje dat Sara heeft opgezet – en de robot telt mee. „Of het nou door die robot komt”, zegt Jopie Kemper-van Os, „maar het lijkt wel of ik meer leven in mijn lijf heb.”

Verzorgende


In decreten vol bijtende formuleringen laat Trump zien: de VS moet van hem geen immigratieland meer zijn

Vreemdelingen zijn „schadelijk voor de belangen van de Verenigde Staten”, daarom moeten hun illegale oversteek en aanwezigheid worden bestreden met de inzet van het leger, politie en justitie, en – natuurlijk – met een grensmuur. Dat is de korte samenvatting van de decreten over migratie en de zuidelijke grens die president Donald Trump op de eerste dag van zijn tweede ambtstermijn heeft uitgevaardigd.

Het zijn zes decreten, plus de verwijzing in zijn inaugurele rede naar een wet uit 1798, de Alien Enemies Act, waaronder de president vreemdelingen kan uitzetten van wie „hij oordeelt dat ze een gevaar vormen voor de vrede en veiligheid van de VS”.

Trump beloofde de „volle en immense macht van de centrale en statelijke wetten” te zullen inzetten om „alle buitenlandse bendes en criminele organisaties te elimineren”. En dan zei hij ook nog dat hij zijn ‘Remain in Mexico’-afspraken opnieuw wil bekrachtigen. Daarmee verplichtte hij Mexico tijdens zijn eerste termijn (2017-2021) om asielzoekers op te nemen die door de Amerikaanse grenspolitie werden uitgezet in afwachting van hun procedure.

Lees ook

Trump is terug met een stortvloed aan radicale decreten

De Amerikaanse president Donald Trump ondertekende maandagavond direct veel decreten.

Vreemdelingen die zonder papieren in de VS zijn, vormen een grote bedreiging voor de staatsveiligheid, aldus een van de decreten. Hun aanwezigheid heeft belastingbetalers „miljarden dollars” gekost. De optelsom leidt tot één conclusie: het Amerika van Trump wil geen immigratieland meer zijn, zoals het dat sinds het eind van de Tweede Wereldoorlog steeds is geweest, onder Democratische én Republikeinse presidenten.

Noodtoestand

Aan de zuidgrens is sprake van een migratiecrisis, die volgens Trump is veroorzaakt door de vorige regering-Biden en die hem noopt een nationale noodtoestand uit te roepen. „De Amerikaanse soevereiniteit ligt onder vuur.” Die noodtoestand vereist volgens Trump inzet van het leger op eigen bodem – een omstreden positie. Het leger moet op last van de president, tevens commander-in-chief, zelfs prioriteit geven aan de bewaking van de nationale grenzen.

Leden van de Amerikaanse grenspolitie houden een oefening op de inauguratiedag van Donald Trump als nieuwe president van de VS.
Foto Jose Luis Gonzalez/Reuters

In de nieuwe decreten klinkt een stevige echo door van Trumps eerste termijn, toen hij immigratie vanuit bepaalde ‘moslimlanden’ aan banden trachtte te leggen. De ideeën en de taal dragen de signatuur van Trumps voornaamste migratie-adviseur, Stephen Miller, die na de verkiezingen van november bij Fox News uitlegde dat de grenzen zullen worden „verzegeld” en de massale uitzetting van ongedocumenteerde vreemdelingen zou beginnen. In interviews noemt Miller vluchtelingen en migranten vaak in één adem met de „monsters” van buitenlandse bendes.

Ook in de decreten staan zulke bijtende formuleringen. „Veel illegaal in de VS aanwezige migranten”, zo staat in het decreet ‘Het Amerikaanse volk beschermen tegen invasie’, „plegen vuige en weerzinwekkende daden tegen onschuldige Amerikanen”, aldus een van de teksten.

In de nieuwe decreten klinkt een stevige echo door van Trumps eerste termijn

Even opvallend is hoezeer de aanduidingen door elkaar lopen: nu eens gaat het over ‘vreemdelingen’, dan weer ‘vluchtelingen’, of ‘asielzoekers’, of ‘migranten’. Ze worden allemaal op een hoop geveegd en op elke categorie heeft een deel van de strengere wetgeving betrekking. Het voordeel voor Trump: hoe vager de formuleringen, des te groter de afschrikwekkende werking, want nu voelen álle migranten zich minder zeker over hun positie.

Met één pennenstreek

Zoals bij alle presidentiële decreten is de vraag of de daadkracht die tentoon werd gespreid bij de ondertekening ervan (aan een tafeltje in de grootste sporthal van hoofdstad Washington) spoort met de daadkracht die nodig is voor de invoering van de maatregelen.

Zo is een nieuwe variant op de eerdere muslim travel ban gemakkelijker gezegd dan gedaan. Onder het motto van „bescherming tegen buitenlandse terroristen” kondigt Trump aan dat hij bijzondere maatregelen wil nemen tegen „vreemdelingen” uit „regio’s of landen met welomschreven veiligheidsrisico’s”. Over het moslimreisverbod werd anderhalf jaar geprocedeerd voordat de kleinst mogelijke meerderheid van het Hooggerechtshof oordeelde dat de regering-Trump dit onderscheid binnen haar vreemdelingenbeleid mocht maken.

Lees ook

Wat is de waarde van een presidentieel decreet? Is alles in één keer anders?

De net geïnaugureerde president Trump maandag na het tekenen van de eerste decreten.

In enkele van zijn decreten heeft Trump de clausule opgenomen dat het onwettig verklaren van één of enkele bepaling(en), niet betekent dat het hele decreet onwettig is. Het is een juridische buffer waarvan onduidelijk is of die stand zal houden voor de rechter.

Het eerste decreet waartegen al beroep is aangetekend heeft zo’n bepaling niet. Die executive order gaat over de uitleg van het Veertiende Amendement op de grondwet. Daarin staat dat „iedereen die geboren of genaturaliseerd is in de Verenigde Staten, en onderworpen is aan de wetten aldaar, burger is van de Verenigde Staten”.

Migranten uit Mexico en Guatemala die vermoedelijk illegaal de grens met de Verenigde Staten zijn overgestoken worden opgepakt door de Amerikanse douane.
Foto Brandon Bell/Getty via AFP

Trumps decreet beperkt dit ‘burgerschap’ tot iedereen die op Amerikaanse bodem is geboren uit een legaal en permanent in de VS verblijvende moeder en een vader die burger is of legaal permanent in de VS verblijft. Het is de vraag of de president dat zonder grondwetswijziging zo kan uitleggen. Burgerrechtenorganisatie ACLU en enkele vreemdelingenadvocaten zijn er een procedure tegen begonnen.

Hangslot

Bij alle per decreet toegewezen hulpkrachten om de migratiecrisis te bestrijden valt op dat aan de rechterlijke macht géén extra middelen zijn toegekend. Ook dat is veelbetekenend. Het migratiesysteem moet niet worden verbeterd, het moet worden afgeschaft en er moet een hangslot op de grens komen.

Migratie en vreemdelingen staan bovenaan Trumps agenda, maar niet zonder kritiek, ook van een groep die sympathiek staat tegenover de rest van zijn beleid: boeren en voedselproducenten. Ongeveer de helft van de naar schatting twee miljoen landarbeiders in de VS heeft geen verblijfs- of werkvergunning. „Het zou rampzalig voor de landbouw zijn als arbeiders uit de voedingsindustrie in deze plannen worden meegenomen”, zei David Puglia van landbouworganisatie Western Growers al voordat Trump de decreten tekende.

Lees ook

Aan de grens tussen Mexico en de VS merken migranten de impact van Trumps beleid meteen

Migranten zitten vast in Mexico na de annulering van hun CBP One-afspraak.


Links én rechts: alle partijen vinden dat het demonstratierecht onder druk staat. Maar ze twisten over de oorzaak

In een gezonde democratische rechtsstaat wordt gedemonstreerd, zeggen politici en bestuurders altijd. Maar hoe is de balans te bewaren tussen het recht op demonstreren en het aanpakken van mensen die de grenzen van dat recht opzoeken? Het kabinet beloofde in het regeerprogramma al dat het „scherper onderscheid [gaat] maken tussen vreedzame demonstraties en ordeverstorende acties”.

Deze woensdag debatteert de Tweede Kamer over het demonstratierecht, op verzoek van Christine Teunissen (PvdD). Ze wil duidelijk krijgen of dat recht bij de coalitie in veilige handen is. Volgens minister David van Weel (Justitie en Veiligheid, VVD) staat het kabinet voor een dilemma vanwege een „toenemend aantal demonstraties dat uit de hand loopt”, schreef hij deze maand in een Kamerbrief. Zorgwekkend, vindt Teunissen: „Zo krijgt de samenleving een beeld van demonstraties als bedreigingen voor de veiligheid, in plaats van iets waar we trots op zouden moeten zijn.”

Demonstraties verstoren per definitie de orde, tot op zekere hoogte moeten we dat accepteren

Jan Brouwer
emeritus hoogleraar recht en samenleving

Het aantal demonstraties is afgelopen jaren flink toegenomen: van iets meer dan tweeduizend in 2015 naar ruim zesduizend in 2022. Bij 3 procent werden ‘incidenten’ gemeld, bleek vorig jaar uit een analyse van de politie. Daaruit blijkt ook dat het aantal incidenten per demonstratie níét toenam, anders dan wat minister Van Weel schrijft. Onduidelijk is hoeveel incidenten strafbare verstoringen van de openbare orde betreffen.

Problematisch blijken vooral de blokkades van snelwegen en andere infrastructuur door klimaatorganisaties als Extinction Rebellion (XR). Die blokkeerde sinds de zomer van 2022 al veertig keer de Utrechtsebaan van de A12. Dit zorgde voor problemen met het verkeer en een grote belasting voor de politie. Komende zaterdag staat een bezetting van de A10 (Amsterdam) gepland.

Superlijm

De coalitie lijkt „vooral heil te zien in repressieve maatregelen”, zegt Jan Brouwer, emeritus hoogleraar recht en samenleving (Rijksuniversiteit Groningen). Zo lijkt minister Van Weel te overwegen disruptief protest vaker strafbaar te stellen. Hij zegt met interesse uit te kijken naar rechtsvergelijkend onderzoek naar het demonstratierecht door het kennisinstituut WODC, vooral naar wat te leren valt van de recente ontwikkelingen in het Verenigd Koninkrijk. Daar werden in 2023 diverse strafbare feiten toegevoegd aan de Wet openbare orde, zoals superlijm en hangsloten vervoeren, demonstreren met gezichtsbedekking en infrastructuur als (zee)wegen blokkeren.

„In Nederland hoor je vaak dat bepaald gedrag tijdens vreedzaam disruptief protest strafbaar moet worden gesteld, maar dan ga je eraan voorbij dat ook wegblokkades binnen het demonstratierecht kunnen vallen”, zegt demonstratiedeskundige Marjolein Kuijers van Amnesty International.

We zien dat rechters geen straffen opleggen. Ze redeneren dat het demonstratierecht anders in de knel komt

Jon Schilder
hoogleraar staats-en bestuursrecht

Ze wijst op een uitspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, dat in een zaak tegen Litouwen oordeelde dat ook een langdurige blokkade van meerdere snelwegen is toegestaan, zolang dat vreedzaam gebeurt: „Dat betekent niet dat optreden ertegen niet mogelijk zou zijn, maar wel dat dit aan zeer strikte regels is gebonden.”.

XR-demonstranten die de snelweg blokkeren, zijn in principe strafbaar, omdat de burgemeester van Den Haag steevast geen toestemming geeft voor de A12 als demonstratieplek. Toch worden de meeste aangehouden demonstranten niet vervolgd. „In de praktijk zien we dat rechters geen straffen opleggen”, zegt hoogleraar staats-en bestuursrecht Jon Schilder. „Rechters redeneren dat het demonstratierecht anders in de knel komt.”

Politieke partijen van links tot rechts beamen dat het demonstratierecht onder druk staat, maar twisten over de oorzaak. Linkse partijen bekritiseren vooral de houding van het gezag. „Demonstraties worden voor de eigen politieke veiligheidsagenda gebruikt”, zegt Teunissen. Het stoort haar dat de minister vaag blijft over wat hij ‘ordeverstorende acties’ noemt. „Voor geweldplegers hebben we al juridische kaders”, zegt ze.

Lees ook

Kabinet laat mogelijke beperkingen van demonstratierecht onderzoeken

Politieagenten halen begin februari klimaatactivisten van  Extinction Rebellion van de A12 tijdens een blokkade in Den Haag. De activisten eisen een einde aan subsidies voor fossiele brandstoffen.

Eerdmans

De spelregels voor demonstreren „zijn best wel duidelijk”, ziet ook Schilder. Nog scherper onderscheid maken tussen ordeverstoring en vreedzame demonstraties wordt „buitengewoon lastig”, denkt hij. Bovendien klopt de tegenstelling niet, stelt Brouwer. „Demonstraties verstoren per definitie de orde, tot op zekere hoogte moeten we dat accepteren.”

Rechtse partijen zien dat anders. Sommige demonstranten zouden „misbruik” maken van hun grondrecht, met „grote speelruimte om demonstraties te verzieken en uit de hand te laten lopen”, zegt Joost Eerdmans (JA21). Daarom keert hij zich tegen gezichtsbedekking tijdens demonstraties, die bemoeilijkt de opsporing en vervolging van strafbare feiten. Hij diende vorig jaar met succes een motie in voor een landelijk verbod op gezichtsbedekking tijdens demonstraties.

Het aantal demonstraties is significant toegenomen, het aantal incidenten niet, bleek uit een analyse van de politie

Wat Eerdmans wil („in principe geen gezichtsbedekking, tenzij expliciete toestemming van de burgemeester”), is al sinds de jaren tachtig de praktijk in Duitsland, vertelt Schilder. „Toen zat de politiek met veel gewelddadige demonstraties in de maag.” Het Duitse verbod bevestigt volgens hem dat het Europeesrechtelijk door de beugel kan.

Toch vindt hij het „onwenselijk, met het oog op bepaalde individuele omstandigheden”. Iemand kan legitieme redenen hebben om het gezicht te bedekken, bijvoorbeeld uit vrees voor een dictatoriaal regime waartegen wordt geprotesteerd. Dat is waarom minister Van Weel een „absoluut, gesloten verbod” niet ziet zitten.

Daar neemt Eerdmans geen genoegen mee. Hij vermoedt „tweespalt binnen het kabinet tussen de hardliners (PVV en VVD) en de preciezen (NSC)”.

‘Mensenrecht’

De discussie over het demonstratierecht toont dat er „verkeerde opvattingen over vreedzaam protest leven”, concludeert Kuijers. Dat komt door gebrek aan kennis over het recht. „Het mag schuren”, zegt Kuijers. „Als het de tongen niet losmaakt, heeft demonstreren geen effect.”

Met dit in gedachten wil PvdD-Kamerlid Teunissen aan het kabinet voorstellen „het demonstratierecht als mensenrecht te zien in plaats van als een veiligheidsrisico”. Ze vreest anders dat „de democratische rechtsstaat verder afkalft door partijen die op z’n zachtst gezegd slordig met het demonstratierecht omgaan”.

Lees ook

Zal een verbod op gezichtsbedekking bij demonstraties er echt komen? ‘Om de echte raddraaiers te pakken is het niet nodig’

Studenten, docenten en medewerkers van de Universiteit van Amsterdam, die demonstreerden om  hun solidariteit te uiten met pro-Palestijnse studenten die een dag eerder een protestkamp hadden opgezet en door de politie waren verwijderd.


Feyenoord-fans niet welkom bij Champions League-wedstrijd tegen Lille

Feyenoord mag geen supporters meenemen naar het duel tegen de Franse club Lille OSC op woensdag. Dat blijkt uit een bericht van de Rotterdamse club op hun website. Daarin staat dat de lokale autoriteiten geen toestemming hebben gegeven voor de komst van de Rotterdamse fans. Feyenoord is in beraad over het besluit.

Volgens Feyenoord kwam het verbod na wekenlang overleg tussen „clubs en de Franse overheden”. „Feyenoord diende onder andere een uitgebreid plan in op welke wijze zo’n 2.000 uitsupporters de reis naar Lille goed en verantwoord zouden kunnen maken”, schrijft de club in het bericht. Ook zou Feyenoord de Union of European Football Associations (UEFA) hebben ingeschakeld om tot een sneller besluit te komen en „het meereizen van de supporters mogelijk te maken”.

Wanneer UEFA supporters in een risicobeoordeling adviseert niet af te reizen voor een wedstrijd „moeten de wedstrijdorganisator en de deelnemende verenigen of clubs hun uiterste best doen om te voorkomen dat supporters afreizen” – dat staat in de regels van de organisatie. Het is niet duidelijk of UEFA voor de wedstrijd tussen Feyenoord en Lille OSC zo’n risicobeoordeling heeft opgesteld. UEFA was niet onmiddellijk beschikbaar voor commentaar.

Het is niet de eerste keer dat Frankrijk supporters uit andere landen weert. Zo moest PSV in oktober al zonder uitsupporters tegen Paris Saint-Germain spelen, een wedstrijd die eindigde in 1-1. De wedstrijd van Feyenoord tegen Lille op woensdag 29 januari is het laatste duel van de competitiefase in de Champions League. De uitslag kan bepalend zijn voor Feyenoords eventuele vervolgen in de Champions League, afhankelijk van de wedstrijd die Feyenoord komende woensdag tegen de Duitse club Bayern München speelt.


FVD-politicus bezoekt lezing van omstreden Oostenrijkse rechts-extremist Martin Sellner

Hij was er niet als politicus, maar als journalist. Dat zegt het Haagse gemeenteraadslid Massimo Etalle van Forum voor Democratie over zijn bezoek afgelopen zaterdag aan een lezing van de omstreden rechts-extremist Martin Sellner. Die Oostenrijker sprak op de nieuwjaarbijeenkomst van de ultrarechtse nationalistische organisatie Voorpost, die claimt zo’n duizend leden te hebben en strijdt voor de „bescherming van onze eigen etnische bevolkingsgroep”.

Martin Sellner is de leider van de internationale Identitaire Beweging, waar ook Voorpost toe behoort. Hij raakte afgelopen jaren meerdere malen in opspraak. De laatste keer begin vorig jaar in Duitsland. Op een bijeenkomst in Potsdam bleek Sellner plannen voor de ‘remigratie’ van miljoenen mensen uit Duitsland te hebben ontvouwd voor een publiek van onder meer politici van de radicaal-rechtse AfD. Dit leidde tot dagenlange protesten in Duitsland. Ruim een miljoen mensen demonstreerden tegen het rechts-extremisme.

Sellner publiceerde een boek over die remigratieplannen. Daarin stelt hij onder meer voor om mensen met een migratieachtergrond uit te zetten, ook staatsburgers, als ze onvoldoende ‘geassimileerd’ zouden zijn. Sellner schrijft „assimilatiedruk” te willen uitoefenen met een „patriottische dominante cultuur” en de „remigratiedruk” te willen opvoeren door „de-islamisering” te bevorderen.

Lees ook

Politicus pleit voor verbod van de AfD, na rechtsextremistische plannen voor het uitzetten van asielzoekers en ‘onaangepasten’

Demonstratie tegen de AfD bij de  Brandenburger Tor in Berlijn, met als motto ‘Verdedig de democratie’, zondag.

Inreisverbod

In maart vorig jaar werd Sellner de toegang tot Duitsland ontzegd, maar twee maanden later verklaarde een rechtbank in Potsdam dat onrechtmatig. Het Verenigd Koninkrijk handhaaft sinds juni 2019 wel een inreisverbod voor de Oostenrijker. Hij zou een bedreiging vormen voor de openbare orde. De autoriteiten in Londen vreesden dat Sellner de lokale afdeling van de Identitaire Beweging zou trainen. Ook werd verwacht dat hij „publicitaire stunts” zou uithalen, waarbij „islamitische en migrantengemeenschappen” op de korrel zouden worden genomen.

Op dat moment werd Sellner door de Oostenrijkse autoriteiten onderzocht vanwege banden met de extreem-rechtse terrorist Brenton Tarrant. In maart van dat jaar had Tarrant in Christchurch in Nieuw-Zeeland 51 mensen doodgeschoten in een moskee en een islamitisch centrum. Tarrant bleek 1.500 dollar aan Sellner te hebben gedoneerd. De Oostenrijker werd ervan verdacht een terroristische organisatie met Tarrant te hebben gevormd. Daarvoor is geen bewijs gevonden.

Ik ben gegaan om naar Sellners verhaal te luisteren en een afspraak te maken voor een interview

Massimo Etalle
FVD-gemeenteraadslid

Massimo Etalle is naast gemeenteraadslid in Den Haag ook hoofdredacteur van het blad De Dissident van de FVD-jongeren. Etalle zegt de activist Sellner te willen interviewen en daarom diens lezing bij Voorpost te hebben bezocht. „Op een borrel hoorde ik dat Sellner naar Nederland zou komen. Ik ben gegaan om zijn verhaal te horen en een afspraak te maken voor een interview”, legt Etalle uit aan de telefoon.

Massimo Etalle (FVD) op een selfie met Martin Sellner (links) bij de Voorpost-lezing.
Foto Massimo Etalle

De antifascistische onderzoeksgroep Kafka spotte Etalle op een foto van Voorpost. Daarop is te zien dat Etalle op een gereserveerde zitplaats naar het verhaal van Sellner luistert.

Het past binnen de strategie van de Identitaire Beweging om politici ertoe te bewegen hun remigratieplannen over te nemen. Acties van identitaire organisaties in Europa brengen meestal niet meer dan enkele honderden mensen op de been. Tegelijkertijd moet hun invloed op radicaal- en extreem-rechtse partijen niet worden onderschat. In het voorjaar wil Sellner bijvoorbeeld – samen met onder meer de voor racisme en verboden wapenbezit veroordeelde Vlaming Dries Van Langenhove – een Europese ‘remigratietop’ organiseren. Van Langenhove was lid van het Belgische parlement voor Vlaams Belang.

Trump

In een podcast over de aankomende remigratietop in mei, waarvan de locatie vooralsnog geheim wordt gehouden, gebruikt Van Langenhove de woorden ‘remigratie’ en ‘deportatie’ door elkaar. Ook stelt de Vlaming in de podcast dat er „niets extreems” is aan remigratie. Hij noemt het „een zachte benadering” en „de vriendelijke optie”.

Activisten zoals hij en Sellner vieren 2024 als het jaar waarin het woord ‘remigratie’ mainstream werd. De Oostenrijkse FPÖ, de AfD in Duitsland, FVD in Nederland en de Amerikaanse president Donald Trump spreken intussen regelmatig over het uitzetten van grote groepen mensen. De activisten van de Identitaire Beweging beogen op hun top in mei een ‘gouden standaard voor remigratie’ op te stellen, waarbij ze nadrukkelijk ook staatsburgers op het oog hebben. Etalle sluit niet uit dat vertegenwoordigers van FVD die top zullen bijwonen. „Misschien wel, dat ligt eraan hoe ze daar vorm aan geven”, aldus Etalle.

Lees ook

Met het eufemistische ‘remigratie’ in verkiezingsprogramma koerst AfD verder naar rechts

AfD-leider Alice Weidel zaterdag tijdens het congres van haar partij. Foto Jens Schlueter/AFP