Wat betekent het vervolgen van Damen voor de Nederlandse defensie-industrie? En drie andere vragen

Scheepsbouwer Damen Shipyards en drie (voormalige) directieleden moeten zich voor de rechter verantwoorden wegens verdenkingen van omkoping, witwassen en valsheid in geschrifte, maakte het Openbaar Ministerie vrijdag bekend. Wat speelt daar precies? Vier vragen over de aanstaande strafzaak tegen het miljardenconcern.

1 Wat doet Damen precies?

Nederlands grootste scheepsbouwer, Damen Shipyards uit Gorinchem, is hofleverancier van de Nederlandse marine. De werf die Kommer Damen (nu 81) in 1969 van zijn vader overnam, is uitgegroeid tot een multinational met een omzet van ruim 3 miljard euro en meer dan 12.000 werknemers op 35 werven wereldwijd. Op die werven bouwt en onderhoudt Damen commerciële vissersboten, jachten, patrouilleschepen, sleepboten, expeditieschepen, amfibische transportschepen en ook grotere oorlogsschepen.

In Nederland gebeurt dat onder meer op de Scheldewerf in Vlissingen, die het bedrijf in 2000 overnam en daarmee van de ondergang redde. Daar bouwt Damen (of doet de afbouw van) grote fregatten, korvetten en bevoorradingsschepen. Alleen al de afgelopen twee jaar bestelde het ministerie van Defensie bij Damen vier commando- en luchtverdedigingsfregatten, twee ondersteuningsschepen en twee ‘onderzeebootbestrijdingsfregatten’, ter waarde van miljarden.

Duitsland heeft zes fregatten in bestelling bij Damen ter waarde van in totaal 7 miljard euro

Ook andere landen kopen oorlogsschepen bij Damen. Zo heeft Duitsland zes fregatten in bestelling ter waarde van 7 miljard euro. Portugal kocht een multifunctionele dronecarrier, Australië kocht het ontwerp van acht transportschepen, die lokaal zullen worden gebouwd. Damen greep weer mis bij een aanbesteding voor vier onderzeeboten voor de Nederlandse marine. Die order ging vorig jaar naar het Franse Naval.

2 In welke problemen zijn ze beland?

Fiscale opsporingsdienst FIOD viel in 2017 binnen bij Damen Shipyards. De verdenking richtte zich destijds op de handelsagenten die Damen inhuurt om schepen te verkopen in het buitenland. Zij kregen torenhoge commissies – maar wat deden ze met dat geld?

Uit onderzoek van NRC in 2018 en 2019 naar Damen Shipyards bleek dat er sprake was van dubieuze verkooppraktijken in Sierra Leone, waar de Wereldbank ook onderzoek naar deed. Ook bleek dat het bedrijf een agent in Indonesië had weggestuurd wegens vermoedens van corruptie bij de verkoop van oorlogsschepen.

Het bedrijf was daarnaast in conflict geraakt met een tussenpersoon in Trinidad en Tobago, die de miljoenen die hij van Damen ontving niet goed kon verantwoorden. Damen Shipyards bleek bovendien veertien keer verkeerde gegevens te hebben aangeleverd bij Atradius DSB, de verzekeraar die namens de staat risicovolle exportpolissen afgeeft. Dat kwam het bedrijf niet op sancties te staan.

Het strafrechtelijk onderzoek heeft uiteindelijk acht jaar geduurd. Damen en het OM voerden vorig jaar gesprekken over een mogelijke schikking, maar daar fietsten telkens weer nieuwe onthullingen doorheen. Vorig jaar publiceerde de Volkskrant over nieuwe corruptieverdenkingen, Nieuwsuur onthulde dat Damen mogelijk sancties tegen Rusland had overtreden. De gesprekken tussen het OM en Damen strandden daarop, volgens beide partijen op initiatief van de ander. Nu heeft het OM alsnog besloten het bedrijf te vervolgen.

Lees ook

Lees ook: De doorgeschoten verkooplui van Hollands grootste scheepsbouwer

Minister President Mark Rutte en Rene Berkvens (CEO Damen) maken een selfie tijdens een bezoek aan Damen Soncam Shipyard in Vietnam.

3 Was de bedrijfstop ook betrokken bij de verdachte praktijken?

Justitie meent van wel. Volgens het OM gaven directieleden van Damen jarenlang „feitelijk” leiding aan de verboden gedragingen, zo staat in het persbericht dat er vrijdagochtend uitging. Behalve Kommer Damen worden zijn zoon (en huidig bestuursvoorzitter) Arnout Damen en voormalig bestuursvoorzitter René Berkvens vervolgd. Ook een voormalige handelsagent, Stephen Hobson, behoort volgens bronnen rond het onderzoek tot de verdachten.

Dat behalve het bedrijf ook individuele bestuurders vervolgd worden, is opvallend. Het OM zal dan voor de rechter moeten aantonen dat zij direct betrokken waren bij verboden handelingen, zoals de vermeende omkoping van ambtenaren in het buitenland, of op zijn minst weet hadden van die praktijken en er niet tegen optraden. In eerdere geruchtmakende zaken bleek het voor het OM vaak lastig om dit „feitelijk leidinggeven” te bewijzen.

Zo besloot justitie eind vorig jaar de voormalige bedrijfstop van ABN Amro na bijna vier jaar onderzoek toch niet te vervolgen voor overtredingen van de antiwitwaswetgeving, wegens onvoldoende bewijs. Ook voor de vervolging van oud-ING-baas Ralph Hamers (voor hetzelfde vergrijp) bleek volgens het OM niet voldoende bewijs.

4 Wat betekent een eventuele veroordeling van Damen voor de Nederlandse defensie-industrie?

Wie veroordeeld wordt voor omkoping of fraude, mag in Europa niet leveren aan defensie – een schrikbeeld voor Damen, nu de defensie-uitgaven in Europa sterk worden opgeschroefd. In de Aanbestedingswet op defensie en veiligheidsgebied staat dat een bedrijf dat in hoger beroep is veroordeeld voor omkoping, fraude, terrorismefinanciering of witwassen zich vier jaar lang niet mag inschrijven op aanbestedingen.

Een bedrijf heeft daarna nog wel een uitweg. Als het kan aantonen dat het ‘voldoende maatregelen’ heeft genomen om ‘betrouwbaarheid aan te tonen’, mag een overheid ervoor kiezen een bedrijf toch te laten deelnemen aan een aanbesteding. Een voorbeeld: vergoeden van schade, meewerken aan onderzoek, ‘personeelsmaatregelen’ om strafbare feiten in de toekomst te voorkomen.

Mocht het zover komen, dan is deelname aan aanbestedingen voor Damen op z’n minst een stuk ingewikkelder. Voor de Nederlandse regering is dat lastig. Het ministerie van Defensie werkt van oudsher nauw samen met Damen en koopt er grootschalig materieel in.

De rechtszaak, die naar verwachting dit najaar begint, kan een politieke kwestie worden nu Europa in rap tempo wil bewapenen

„We hebben vandaag pas kennisgenomen van de beslissing van het OM”, laat een woordvoerder van het ministerie in een reactie weten. „We moeten zelf nog in kaart krijgen wat dit kan betekenen voor ons.”

Ook voor de rest van Europa kan een veroordeling consequenties hebben. Juist de komende jaren wil het continent honderden miljarden investeren in bewapening en de verwachting was dat juist op maritiem gebied Nederland hierin een rol zou kunnen spelen.

De rechtszaak, die naar verwachting dit najaar begint, kan daarmee een politieke kwestie worden. Damen houdt rekening met dat sentiment. In een verklaring zegt het bedrijf dat „Damen liever zijn aandacht alleen richt op de versterking van de Nederlandse maritieme sector en het bijdragen aan het tegengaan van de defensiebedreigingen die de huidige geopolitieke situatie met zich meebrengen” dan zich te moeten verweren tegen „vermoedens van het OM”.


Iran ontbiedt Nederlandse ambassadeur in Teheran vanwege publicatie AIVD-rapport

Iran heeft de Nederlandse ambassadeur in Teheran vrijdag ontboden. Dat is volgens Iraanse staatsmedia gebeurd vanwege de publicatie van het jaarverslag van de Nederlandse inlichtingendienst AIVD. In dat rapport stond onder meer dat Iran vermoedelijk achter twee verijdelde liquidatiepogingen in Nederland zat.

In juni 2024 werd in Haarlem een aanslag op een in Nederland wonende Iraanse activist voorkomen. Volgens onderzoek van NRC zet Teheran steeds vaker criminelen in voor aanslagen op Iran-critici in Europa. De man achter de verijdelde aanslag in Haarlem werd eveneens verdacht van een moordpoging op een Iran-kritische politicus in Spanje.

Beide incidenten staan in het donderdag gepubliceerde AIVD-rapport. Volgens de inlichtingendienst is het „waarschijnlijk” dat Teheran verantwoordelijk is voor beide liquidatiepogingen. Naar aanleiding van het stuk riep het Nederlandse ministerie donderdag de Iraanse ambassadeur tot de orde.

Een dag later volgt het Iraanse antwoord: Teheran ontbiedt de Nederlandse ambassadeur. Het Iraanse buitenlandministerie beoordeelt de Nederlandse beschuldigingen als ongegrond en „lachwekkend”. Het zou volgens een functionaris gaan om een „absurd verzinsel”.

Lees ook

Iran jaagt in Europa op Israëlische doelwitten en tegenstanders: ‘Ik wist dat ze iemand gingen sturen’, zegt de dissident uit Haarlem

De Spaanse politie op de plek waar Alejo Vidal-Quadras  in het hoofd werd geschoten in Madrid, in december 2023.


Theatermaker Adelheid Roosen over verbinding maken door kunst

Theatermaker en schrijver Adelheid Roosen wil graag verbinden. Zo maakt ze theater met buurtbewoners en werkt ze samen met de politie van Amsterdam om het gesprek over discriminatie te openen. Kunst is daar een goed middel voor. “De complexiteit van verschillende werkelijkheden die samen komen, dat vind ik schitterend.”

Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar [email protected].

Presentatie:
Pieter van der Wielen
Redactie:
Mira Zeehandelaar
Mixage:
Audiochef
Productie:
Andrea Huntjens
Muziek:
Rufus van Baardwijk
Foto:


Merz wil met Duitsland én Europa weer vooruit, maar staat nog even stil

Hoe staat het met het leiderschap van Friedrich Merz? De leider van de christendemocraten (CDU) en aanstaand bondskanselier presenteert zichzelf graag als de sterke, Europese leider van een daadkrachtig Duitsland. Maar sinds zijn partij de landelijke verkiezingen van 23 februari won, is er van de beloften weinig terug te zien.

Europa kijkt naar Duitsland als leider, maar momenteel heeft Duitsland slechts een kabinet zonder mandaat. Tot de nieuwe regeerperiode op 7 mei begint, bevindt Duitsland zich in de schemerzone van de machtswisseling. Huidig bondskanselier Olaf Scholz (SPD) heeft weinig meer te zeggen, en dat geldt voor Merz evenzeer zolang hij niet officieel benoemd is.

Die partijen presenteerden twee weken geleden een coalitieakkoord voor de komende vier jaar. Veel houvast biedt dat niet: alles is onder voorbehoud van de financiën, en sinds de presentatie spreken de partijen elkaar openlijk tegen over belangrijke onderwerpen.

Lees ook

Lees ook deze analyse van het Duitse coalitieakkoord

Vlnr.: CSU-partijleider Markus Söder, SPD-covoorzitter Lars Klingbeil, CDU-partijleider Friedrich Merz en SPD-covoorzitter Saskia Esken bij de persconferentie over het regeerakkoord. Foto Christoph Soeder/EPA

De verhoging van het minimumloon tot 15 euro per uur, in het coalitieakkoord bestempeld als „bereikbaar” voor 2026, staat bijvoorbeeld al ter discussie. Een onafhankelijke commissie zal een aanbeveling voor de hoogte van het minimumloon doen. Het toekomstige kabinet moet zich ongeacht de uitkomst daarvan committeren aan 15 euro per uur, vindt SPD-partijsecretaris Matthias Miersch. Tegen de Duitse krant Bild zei Merz dat de verhoging „mogelijk in 2026 of 2027 die kant opgaat”, maar dat niets vaststaat.

Ook andere beloften worden in het akkoord weinig concreet. Zo hangt belastingverlaging voor lage en middeninkomens af van de begroting. SPD-partijvoorzitter Lars Klingbeil hint zelfs publiekelijk op belastingverhogingen – een nachtmerrie voor CDU en CSU.

Taurusraketten

Onzekerheid is er ook over het buitenlands beleid. Waar Merz eerder gold als pleitbezorger voor de levering van Taurusrakketten aan Oekraïne, blijkt ook dat nu voorwaardelijk. Eerst moeten afspraken gemaakt worden met de Europese partners, zei Merz in een interview met omroep ARD. Andere Europese landen sturen al soortgelijke raketten, maar die hebben een kleiner bereik dan de Taurus. Merz is nog steeds bereid de raketten te sturen, maar houdt een slag om de arm om de weifelende coalitiepartner SPD tegemoet te komen.

Huidig bondskanselier Scholz hield de leveringen tegen, en nog steeds is zijn partij terughoudend. Er zijn goede argumenten voor, maar ook goede argumenten tegen, zei huidig en waarschijnlijk toekomstig minister van Defensie Boris Pistorius (SPD) op een partijbijeenkomst in Hannover. In het coalitieakkoord wordt niet over de Taurusraket gerept.

Merz’ duidelijke taal en stevige beloften maken plaats voor een coalitieakkoord vol mitsen en maren

Overwinningen

Op het gebied van migratie, dat uitgroeide tot het belangrijkste thema van de verkiezingen tijdens een door aanslagen geplaagde campagne, heeft Merz overwinningen behaald. Een groot deel van de voorstellen in zijn nog vóór de verkiezingen ingediende motie voor strenger migratiebeleid is opgenomen in het akkoord.

Toch is ook op dat gebied al onenigheid ontstaan: in het akkoord staat dat Duitsland de vrijwillige opname van „kwetsbare” Afghaanse vluchtelingen (Afghanen die voor Duitsland werkten, journalisten, critici van het regime) zal beëindigen. De vluchten zijn inmiddels opgeschort, maar 2.600 Afghanen zouden via deze regeling nog worden opgehaald. Zij zitten grotendeels in Pakistan te wachten. De SPD wil de belofte nakomen en hen naar Duitsland laten komen. Het CDU wil dat niet.

Het gesteggel, vlak na de presentatie van het akkoord, laat zien hoe zwaar – of licht – de woorden uit het akkoord daadwerkelijk wegen. Merz’ duidelijke taal en stevige beloften tijdens de verkiezingscampagne maken plaats voor een voorwaardelijk coalitieakkoord vol mitsen en maren.

Merz begon de coalitieonderhandelingen al met een gebroken belofte: nog voordat er een akkoord was, loodsden SPD en CDU/CSU vorige maand een grondwetswijziging door de Bondsdag die de overheid in staat stelt miljardenschulden te maken. Voorheen was Merz fervent tegenstander van zo’n versoepeling.

Lees ook

Lees ook: deze analyse over de versoepeling van de Schuldenbremse

SPD-leider Lars Klingbeil (links) en CDU-leider Friedrich Merz overleggen in de Bondsdag, 13 maart.

AfD grootste

Merz stelt zichzelf graag op als daadkrachtige leider, maar doet dat zelfgekozen imago weinig eer aan met het vele gedraai. Het vertrouwen in hem lijdt daaronder: de radicaal-rechtse partij Alternative für Deutschland (AfD) schiet in de peilingen omhoog, terwijl zijn CDU zakt. Bij de verkiezingen eindigde AfD als tweede, met 20,8 procent van de stemmen tegenover 28,5 procent voor CDU.

Eerder deze maand peilde Ipsos AfD al als grootste partij in Duitsland, in andere peilingen deelde het die plek met CDU. Na het Paasweekend steeg AfD in een tweede peiling tot grootste partij, met 26 procent voor AfD en 25 procent voor CDU/CSU.

Juist om die partij buiten de deur te houden, hebben zowel SPD als de Unie, die ideologisch ver uit elkaar liggen, flinke concessies moeten doen. Ze waren tot elkaar veroordeeld: het alternatief voor CDU/CSU was een coalitie met AfD, wat Merz in de campagne uitsloot (net als vrijwel alle andere partijen). De gebroken beloften presenteren zowel SPD als de Unie dan ook liever als het nemen van verantwoordelijkheid.

Daarmee lijkt Duitsland al voor het nieuwe kabinet is begonnen in een soortgelijke situatie beland als vóór de verkiezingen: gegijzeld door partijen met onverenigbare verschillen. De vorige regering, bestaande uit SPD, FDP en De Groenen, viel omdat de partijen het nergens over eens konden worden.

Van de Politikwechsel (politieke omwenteling), waar CDU in de campagne graag van sprak, is nog weinig merkbaar. Het coalitieakkoord geeft weinig houvast, en dus moet het vers aangetreden kabinet het vanaf 7 mei duidelijk maken: gaat Duitsland inderdaad Wieder nach vorne (weer vooruit), zoals de verkiezingsleus van de Unie luidde, of blijft het stilstaan?


Duik in het leven van de paus met deze films, boeken en series

Tv-serie
Rokend en sexy: The Young Pope (2016) brengt de eerste Amerikaanse paus tot leven

Deze tiendelige televisieserie gaat over hoe je naar geloof kunt zoeken, en het kunt verliezen. In de woorden van regisseur Paolo Sorrentino (La grande bellezza): „De serie gaat over de druk van heilig zijn, die bijna ondraaglijk is als je tegen verleidingen vecht en er alleen maar aan toe kunt geven.”

Nieuw onderzoek naar Bende van Nijvel moet Belgisch misdaadmysterie oplossen

Er komt een nieuw gerechtelijk onderzoek naar het Belgische mysterie rond de criminele Bende van Nijvel. Deze gewelddadige groepering pleegde in de jaren tachtig een reeks roofovervallen, inbraken en moordaanslagen, maar zonder strafrechtelijke consequenties omdat eerdere onderzoeken op niets uitliepen. Belgische media schrijven vrijdag dat er nu, jaren later, toch een poging wordt gedaan, op verzoek van de nabestaanden van de tientallen slachtoffers.

Volgens een van de advocaten, die namens slachtoffers en nabestaanden spreekt, moeten de onderzoekers een nooit eerder uitgediept spoor naar het noorden van Frankrijk volgen om te achterhalen of twee broers mogelijk betrokken waren bij de bende. De inmiddels overleden broers pleegden in de jaren tachtig ook in Frankrijk misdrijven, en werden daar veroordeeld. De Belgische omroep VRT meldt dat de activiteiten van de Bende van Nijvel mogelijk parallel lopen aan hun gevangenschap: als een van de broers vastzat, hield de bende zich koest. „Ik heb altijd in dit spoor geloofd”, zegt de advocaat aan Belgische media.

Een van de dossierstukken die nu alsnog onderzocht wordt is een getuigenverklaring van twee jongens uit 1985. Zij zagen vlak na een overval in het Belgische Aalst een donkerkleurige Volkswagen Golf en een lichtkleurige Mercedes rijden, en noteerden de kentekenplaten van de auto’s in een schriftje. Dat document werd later door hun vader bij de politie afgegeven en belandde in het dossier, maar is volgens de nabestaanden nooit nader onderzocht. Een onderzoeksrechter zal zich nu alsnog buigen over de nummerplaten en over de eventuele link met de twee Fransen.

Supermarktrovers

Daarmee gloort er hoop voor de tachtig nabestaanden van de slachtoffers van de Bende van Nijvel. De criminele groep pleegde tussen 1982 en 1985 een reeks misdrijven waarbij in totaal 28 doden en 40 gewonden vielen. De bende had het voorzien op geld en producten in warenhuizen en supermarkten, maar de vangst was vaak relatief gering: bij de bloedigste aanslag met acht doden werd niet meer dan 900.000 Belgische frank (nog geen 20.000 euro) meegenomen.

De criminelen dankten hun naam aan een roof op een supermarkt in het Waalse Nijvel in 1983. Daarbij werd onder meer drank, koffie en pralines buitgemaakt en vielen twee doden.

De acties van de Bende van Nijvel zorgden destijds voor een breed gevoelde maatschappelijke angst in België: een regulier supermarktbezoek kon zomaar de dood tot gevolg hebben. Dat angstgevoel werd versterkt omdat opsporingsdiensten in al die jaren nooit de daders wisten te achterhalen, ondanks honderden tips, 2.700 vingerafdrukken van mogelijke verdachten en veertig opengehaalde graven voor aanvullend dna-onderzoek.

Voor zover bekend pleegde de bende het laatste – en eveneens bloedigste – delict op een Delhaize-supermarkt in Aalst in 1985. Bij de overval kwamen acht mensen om het leven. „Dat al die doden kunnen vallen en de daders nooit worden gevonden, is eigenlijk onbegrijpelijk”, zei de voormalige burgemeester van Aalst in 2017 tegen NRC. „Er zijn zo veel theorieën geweest, maar er is nooit een antwoord gekomen. We hebben recht op de waarheid.”


Column | ‘Geen Pausnacht, maar Koningsdag’

De vriend belt meer dan vierentwintig uur na het overlijden van paus Franciscus; net is bekend geworden dat de kerkvorst begraven wordt op de dag dat het in Nederland Koningsdag is. Dat laatste weet hij weer eerder dan ik, de dagkoersen van het nieuws zijn een soort getijdengebed voor hem, als een journalist-monnik.

Zijn vraag: „Wat zou jij de regering nu adviseren? Koningsdag niet laten doorgaan? In plaats daarvan gaat de koning naar Rome, waar ook die andere staatshoofden zich verzamelen voor de uitvaart?”

Omdat het dilemma nieuw voor me is, val ik even stil, en gaat hij verder: „Je kunt toch niet gaan feesten en hossen terwijl de wereld rouwt in Rome?” De vriend, ik zeg het er even bij, is gelovig, maar niet-katholiek. Het Roomse clubgevoel komt hem niet aanwaaien.

Een dag later horen we wat de regering heeft besloten; Koningsdag begint een uurtje later, de koninklijke familie is aanwezig in Doetinchem en premier Schoof en minister Veldkamp reizen af naar Rome. Keurige polderoplossing, bijna als vroeger. Die beslissing verbaasde me niet, want ik had het zelf zo bedacht.

Allereerst is Willem-Alexander het staatshoofd der Nederlanden, dat is niet zijn baan maar zijn ambt en dus zijn eerste en belangrijkste verplichting. Het zou heel vreemd zijn als de jarige niet op zijn eigen partijtje verschijnt, terwijl het volk, in elk geval in naam, zijn feest viert. Bovendien, dat volk, dat wil wat. Stel het onwaarschijnlijke geval dat de koning had besloten Koningsdag een keertje over te slaan, dan wordt de mensen een volksfeest door de neus geboord. Je kunt je de woede voorstellen, een herhaling van Beatrix’ Kroningsdag in 1980, waarbij „geen woning, geen kroning” simpelweg wordt ingeruild voor „geen Pausnacht, maar Koningsdag”.

De familie Oranje-Nassau is van oudsher protestants, ze zijn het geloof ik aan hun stand verplicht. Wat mij opviel was dat juist verschillende protestantse denominaties, van zeer zwaar tot vrijzinnig, zo geheel gevrijwaard bleven van antipapisme, en voluit hun medeleven betuigden met het heengaan van de paus. Tegelijkertijd blijft die paus een verrukkelijk doelwit voor alles en iedereen die over ‘religie’ enkel kan verzinnen: „onzin, oplichterij, apekool” et cetera. Ik vrees dat een behoorlijk grote massa in Nederland het heel emancipatoir en diepzinnig vindt er zo smalend over te denken.

Het land van ‘functies’, ‘baantjes’, zelfs ‘functie elders’ wil iets wat minder windgevoelig is

De paus en de koning, beiden dienaren van hun volk, al heeft de paus flink wat meer zielen te bedienen. De monarchie is een erfelijk, en dus per definitie ondemocratisch instituut, dat zich nu al meer dan twee eeuwen als een raar hooggebergte verheft boven het egalitaire, Nederlandse landschap. Ingebed in de constitutie, blijkt die symboolwaarde van het koningschap toch belangrijk. Net toen we dachten dat we ‘al die overbodige troep’ de deur uit hadden gedaan, bleek dat juist op Koningsdag, op de vrijmarkt ‘die troep’ voor geld verkocht kon worden.

In het land van ‘functies’ en ‘baantjes’, zelfs van ‘functie elders’ bestaat er blijkbaar toch behoefte aan iets, wat minder windgevoelig is.

De nieuwe paus wordt dan wel gekozen, maar het aantal kiesgerechtigden is minimaal en de procedure volmaakt obscuur. Geen democratie die zo kan functioneren.

Kerkvorst en vorst: verouderde boeien in de zee, verankerde symbolen, die daar maar liggen te dobberen. Maar omdat ze zich niet zomaar laten meeslepen door de tijdgeest, is dat steeds meer van waarde.

Stephan Sanders is essayist.


Tv-recensie | In het nieuwe Koningslied van Merol en Elmer willen de prinsessen pillen slikken

We hadden er eigenlijk niet meer op gerekend maar we hebben een nieuw Koningslied. Donderdagavond presenteerden de zangeressen Merol en Elmer hun ‘Prinses Pil’ in de talkshow Bar Laat (NPO1). Ze gingen gekleed in roze en hemelsblauwe prinsessenjurken. Merol had een laatmiddeleeuws kapsel met twee torentjes op het hoofd. Cornettes heten die, of Venetiaanse hoorns.

Het vorige Koningslied verscheen in 2013 te ere van de troonsbestijging van koning Willem-Alexander. De kreupele lyriek ervan verenigde het volk in diepe hoon. De strofe „De dag die je wist dat zou komen” werd een staande uitdrukking. Merol wilde in haar Koningslied niet zingen over de voormalige ‘prins Pils’ maar over zijn dochters. Volgens de zangeres willen die uit hun ingesnoerde prinsessenleven breken om flink „naar de getver” te gaan. Ze willen „niet wuiven naar het volk, maar snuiven met het volk’’. Ze verlangen naar nachten vol roeswaar, ze willen worden „gevingerd in een Dixie”.

Met de lyriek zit het dit keer wel goed. Op een bedje van feestelijke electronica zingt Merol: „Prinses Pil, ik wil pillen slikken/Kutkasteel kan mijn billen likken/ Papa laat me gaan”. Elmer rapt erachteraan: „Toet toet/ Daar gaat mijn koets/ Ik heb blauw bloed/ en een rare hoed/ En ik kauw goed/ op die pil in mijn snoet”. Op Koningsnacht treden de twee merels op in het Concertgebouw.

In Uitvlucht (NPO3) volgt Max Terpstra ook jongeren die willen vluchten uit hun levens door zich te verliezen in drank en drugs. Of games, porno, een eetstoornis. Terpstra’s eigen gokverslaving was onderwerp van de reeks Verslaafd aan verliezen. Wellicht geeft hem dat een goede ingang bij de vijf jongeren die hij een jaar lang volgt. Heel bijzonder is deze reeks niet, de verhalen van verslaafden zijn vaak verteld op tv.

Een rotjeugd, psychische problemen – ze hebben allemaal een goede reden om de roes te zoeken. De autistische Donovan is net jarig geweest, wat hem confronteerde met zijn vergooide leven: „Ik haat mijn verjaardag. Dan denk ik: ik ben weer een jaar nutteloos geweest.”

Jonge verzorgers

De jongeren in de mooie realityserie Zorgen (NPO3) volgen een pad wat juist aantoonbaar nuttig is: ze beginnen aan een opleiding tot verpleegkundige. Zestien, zeventien jaar zijn deze MBO-leerlingen. Erg jong. Heilige engelen die zichzelf opofferen zijn ze beslist niet. En dat voelt verfrissend. In het klaslokaal zijn ze lacherig, dwars, ruw. Ze kankeren bloemrijk op het vroege opstaan, op de stank, op de onveiligheid – oude mensen kunnen schelden, slaan, je bij de borsten grijpen. Ze gruwen vooral van het wassen van de „billen en piemels”. Je houdt je hart vast als deze kinderen worden losgelaten op onze broze ouderen en zieken.

Maar dan komt de metamorfose: zodra ze aan de stage beginnen, ontpoppen de meesten zich tot kordate verzorgers die met liefde en plezier met de patiënten omgaan. Vooral bij Keyssy is de metamorfose opvallend. Op haar veertiende verloor ze haar moeder, sindsdien moet ze voor zichzelf zorgen. Dat gaat niet makkelijk: „Wedstrijd verloren, Kevin vast, dit betalen, dat betalen”. Ze is blijven zitten wegens te veel spijbelen („Ik had wat thuissituaties”) en straalt in de lessen grote tegenzin uit. Maar als ze in het tehuis is, met haar haren los, lijkt ze iemand anders. Gezegend is degene die Keyssy aan haar bed vindt.

De lange afdaling, ik weet het wel, zo gaan we allemaal, maar het is toch confronterend om de blote vervallen lijven in beeld te zien. Daardoor wordt de weerzin van de jongeren wel invoelbaar. En dat ze van alles moeten overwinnen maakt hun werk des te bewonderenswaardig.


Corwin Winkelman had een nieuwe nier nodig en ging zelf op zoek naar een donor

Corwin Winkelman kust zijn vrouw Ilona Hartensveld welterusten in de hal van het Amsterdam UMC. Zij neemt de lift naar de vijfde verdieping, vaatchirurgie. En hij wandelt door naar nefrologie in toren F. Ze zijn 29 jaar samen, vannacht slapen ze voor het eerst onder hetzelfde dak in een andere slaapkamer.

Morgen worden ze allebei geopereerd. Ze gingen er onbevangen in. Nonchalant bijna. Maar nu, in zijn eentje in het ziekenhuisbed, razen de emoties door zijn lijf. „Ik heb een engeltje op mijn schouder”, post hij op Facebook. Bij het bericht staat de Hello Kitty-kat afgebeeld in de vorm van een nier: Hello Kidney.

De volgende dag vergezelt Corwin zijn vrouw naar de operatiekamer. Na wat laatste onderzoeken trekt hij zelf ook een blauw operatieschort aan. Met ferme passen rijden ze hem naar de operatiezaal waar een medisch team van acht hem opwacht.

Auto-immuunziekte

Corwin Winkelman (56) is een van de 1,8 miljoen Nederlanders met chronische nierschade. Op het moment van de niertransplantatie, begin december 2022, werken zijn nieren nog maar voor 5 procent. Ze voeren hun taken, zoals afvalstoffen uit het bloed halen en de bloeddruk regelen, onvoldoende uit waardoor zijn lichaam zichzelf vergiftigt.

Zolang Corwin geen goed werkende nier heeft, moet hij dialyseren.
Foto Selma van der Bijl

Nierschade is vaak het gevolg van diabetes of hoge bloeddruk. Bij Corwin raakten zijn nieren beschadigd door de ziekte van Berger, een auto-immuunziekte die hij al had, maar zeven jaar geleden na een flinke verkoudheid en een streptokokkeninfectie ‘wakker werd’. Daarna holde zijn nierfunctie achteruit.

Als Ilona Hartensveld (51) hoort dat haar man een nier nodig heeft, weet ze: die wil zij hem geven. En ze hebben geluk: Corwin en Ilona hebben dezelfde bloedgroep en hun weefseltype komt voldoende overeen om een transplantatiematch te zijn.

Ze plannen de operatie zorgvuldig: na de verbouwing van hun nieuwe huis en voordat de drukte bij hun bedrijf voor schoolfotografie begint. Het was ergens ook wel romantisch, samen in het ziekenhuis. Een operatie als ultieme bezegeling van hun liefde.

Spanning

Een week na de operatie heeft Corwin een buik als een ballon. De afvalstoffen hopen zich op. Hij kan niet eten, niet naar het toilet en slaapt nauwelijks. De artsen doen er alles aan om afstoting te voorkomen. Van een boost met prednison tot plasmaferese, waarbij het bloed wordt gefilterd zodat de antistoffen uit zijn bloed verdwijnen.

Op sociale media schrijft Corwin de spanning van zich af. Meerdere keren per dag, en vaak ook ’s nachts, post hij een update. Vrienden, familie, collega’s en onbekenden beginnen hem te volgen. Corwin krijgt veel berichtjes en likes. „Ik zat ín mijn telefoon”, zegt collega An Bosma. „Het was zo’n mooi verhaal, ik wilde zo graag dat het zou lukken.”

Corwin voor en na de tweede transplantatie.

Foto’s Selma van der Bijl

Twee weken na de operatie post hij: „Het avontuur is ten einde. Ik moet de manier waarop ik mijn leven kan leiden gaan heroverwegen. Maar eerst is het wachten tot dit kostbare cadeau uit mijn lichaam verwijderd kan worden.”

Een paar dagen later zit An aan zijn bed. Corwin is er zo slecht aan toe dat zelfs zijn familie nog niet langs is geweest, maar Ilona wil graag dat An zelf over haar plan vertelt. „Als er een tweede kans komt, wil ik je donor zijn”, zegt ze. Ze heeft het uitgebreid met haar partner besproken en is vastberaden: ze is gezond, haar dochters zijn volwassen. Dus waarom niet? „Het kan een mooi cadeau zijn aan mezelf als ik dat voor een ander kan doen.”

Zombie

In de maanden na de mislukte transplantatie is Corwin aangewezen op dialyse. Drie keer in de week gaat hij naar het ziekenhuis waar hij vier uur lang op een machine wordt aangesloten die de functie van de nieren overneemt. De rest van de dag ligt hij meestal doodmoe en misselijk op bed. Hij is 54, vader van een dochter van dertien, partner, vriend en ondernemer, hij loopt hard, drumt, en heeft sinds hij als kind lymfeklierkanker overleefde een gigantische levensdrang. Een half leven is voor hem geen leven.

Corwin koppelt ’s ochtends na de nachtdialyse  af van de machine.
Voor het eerst in jaren dat mag Corwin van zijn arts eindelijk weer in bad mag.
Elke maand komen er eenMaandelijkse levering van ongeveer zo’n 40veertig dozen met in totaal ongeveer 450 kg aan vloeistoffen, opvangzakken en slangensets.

Een verpleegkundige raadt peritoneale dialyse aan, thuisdialyse waarbij het eigen buikvlies de afvalstoffen uit het bloed filtert en via een katheter afvoert. Het klinkt ideaal, maar tijdens het slapen kruipt de katheter omhoog waardoor de vloeistoftoevoer geblokkeerd raakt en de machine elk anderhalf uur een snerpend alarm laat horen. Corwin slaapt nauwelijks. Overdag voelt hij zich een zombie.

Het Amsterdam UMC laat weten dat een tweede transplantatie mogelijk is. Internist-nefroloog Neelke van der Weerd is daar zelfs groot voorstander van. Als die lukt, gaat zijn kwaliteit van leven omhoog, en zijn levensverwachting. Van de nierpatiënten die tussen de 45 en 65 jaar starten met dialyseren, overlijdt de helft binnen vijf jaar. „Dat is een slechtere prognose dan bij veel type kankers.”

Het probleem is het tekort aan donornieren. Sinds de wijziging van de donorwet in 2020, waardoor iedereen potentieel orgaandonor is, tenzij je anders aangeeft, daalde de wachttijd weliswaar licht, maar er staat nog altijd twee tot vier jaar voor, afhankelijk van iemands bloedgroep. Voor Corwin meer omdat hij bij de eerste transplantatie weefselantistoffen aanmaakte en nu als ‘immunologisch complex’ wordt gezien.

De wachtlijst waar Corwin op staat is voor een nier van een overleden persoon. Een nier van een levende donor gaat twee keer zo lang mee, maar een wachtlijst voor levende organen bestaat niet. Die moet je zelf vinden.

De drie potentiële donoren die zich spontaan bij Corwin en Ilona meldden, onder wie An, worden na onderzoek in het ziekenhuis niet geschikt bevonden. „Donoren moeten 100 procent gezond zijn, en in dat gezonde lijf gaan we snijden. Daar moet je goed over nadenken”, zegt Neelke van der Weerd. Toch ziet ze steeds vaker dat mensen een nier doneren. Vooral aan een partner, een broer of zus, maar er zijn ook vrienden, buren, mensen die elkaar kennen van voetbal of die op dezelfde markt werken. Van de 1.126 nieren die vorig jaar werden getransplanteerd kwam 43 procent van een levende donor, 60 procent daarvan had geen familieband.

Met de billen bloot

Corwin en Ilona zijn ondernemers. Vijf maanden na de mislukte transplantatie lanceren ze een website om op zoek te gaan naar een nier voor Corwin. „Ik wil nog niet dood, dus dan maar met de billen bloot”, zegt hij in een interview met Hilversums Nieuws. Hij kijkt intens in de camera. Ilona omhelst hem.

De oproep levert zeventien potentiële donoren op. Een ervan is Marjolein Blanken, de partner van collega An. Ze heeft Corwin één keer gezien op een bedrijfsfeestje. „Ik was enthousiast over het idee, dus toen An niet werd opgeroepen voor verder onderzoek, dacht ik: dan neem ik het stokje over.” Dat zij zelf ooit werd geboren met hulp van een spermadonor, speelt mee in de beslissing. „Ik weet van mijn biologische vader dat hij doneerde vanuit altruïsme. Ik vind het mooi om in zijn voetsporen te treden.”

Marjolein blijkt geschikt te zijn als nierdonor – alleen: ze is geen match met Corwin. Ze kunnen wel deelnemen aan het landelijke cross-overprogramma. Hierbij doneert de donor van een ander een nier aan Corwin en andersom. Vier keer per jaar zijn er matchingsrondes waarbij zeven transplantatieziekenhuizen hun koppels ‘inbrengen’ bij de Transplantatiestichting.

Anoniem

An (l), Marjolein (m) en Ilona (r) nadat Marjolein haar nier heeft gedoneerd. Rechts: Marjolein en Corwin,nadat beiden zijn geopereerd.

Foto’s Selma van der Bijl

Een halfjaar later heeft Van der Weerd de ‘gouden nier’ gevonden. Met z’n vieren gaan ze naar het ziekenhuis: Corwin, Ilona, Marjolein en An. Ze installeren zich in hun kamer en na de laatste onderzoeken lunchen ze samen in de kantine. Elders in het ziekenhuis doorloopt een ander koppel dezelfde procedure.

Bij een cross-overtransplantatie blijven de koppels vanwege hun privacy anoniem. Het is ook niet relevant volgens Corwin. Voor hem is Marjolein zijn donor. „Dankzij haar heb ik straks een nier. En een leven.” Geëmotioneerd schudt hij zijn hoofd. „Ik snap niet dat je dit voor mij doet.” Een nier doneren bij leven kun je maar één keer doen. „Ik wil niet alleen aan mezelf en mijn eigen kleine kring denken”, zegt Marjolein. „Als An ooit een nier nodig heeft, hoop ik ook dat er iemand opstaat om haar de kans op leven te geven.”

De eerste dagen na de operatie lijken een herhaling van wat er gebeurde na de eerste transplantatie, meer dan een jaar eerder. Steeds als er bloed wordt afgenomen, is de boodschap: de nier werkt niet. Corwin krijgt weer prednison, weer plasmaferese. Na een week staat Van der Weerd aan zijn bed. „Het ziet er niet goed uit”, zegt ze. Het lijkt erop dat zijn lijf weer antistoffen aanmaakt. Om afstoting te voorkomen, geeft ze hem medicatie die zijn immuunsysteem voor lange tijd platlegt.

Corwin kan de gedachte dat er weer „een nier van een ander is verknald” nauwelijks verdragen. Voor de operatie heeft hij al tegen Ilona gezegd dat hij niet meer wil dialyseren. Wat als het toch weer moet, vraagt zij zich af. Wil hij dan nog wel door?

Twee verdiepingen lager ligt Marjolein in haar ziekenhuisbed. Het zal toch niet allemaal voor niets zijn geweest, schiet er door haar hoofd. Ze wist dat de kans groot is dat de nier niet zou aanslaan. Toch kan ze een huilbui niet voorkomen.

Naar Malaga

Als iedereen het bijna heeft opgegeven, gaat de nier aan het werk. En dat doet hij nu al meer dan een jaar. Stukje bij beetje haalt Corwin de verloren tijd in met zijn vrouw en dochter. Eerst voorzichtig, naar Antwerpen, dan naar Parijs, Londen en binnenkort naar Malaga. Dankzij de medische wetenschap en hun grote netwerk heeft Corwin zijn leven terug.

Van der Weerd ziet dat veel patiënten het moeilijk vinden om mensen in hun omgeving te vragen of ze een nier kunnen missen. Ook voor een openbare zoekvraag, zoals die van Corwin, moet je sterk in je schoenen staan, volgens de nefroloog. „Het geeft hoop als mensen interesse hebben, maar soms willen ze er iets voor terug of ze zien ervan af. Met die teleurstelling moet je elke keer omgaan.”

Voor mensen die wat hulp kunnen gebruiken is er het Nierteam aan Huis, dat voorlichting geeft aan het netwerk van de patiënt over alle mogelijke behandelingen bij nierfalen, inclusief nierdonatie bij leven.

Toen ze 30 jaar samen waren in 2023 gaf Ilona deze nier van keramiek – gemaakt door de tante van Corwin – cadeau aan Corwin als symbool van geloof, hoop en liefde.
Foto Selma van der Bijl

Het herstel is Marjolein tegengevallen. Waar Ilona na een paar weken de oude was, duurde het bij haar bijna een jaar. Ze heeft er nooit spijt van gehad. Ze hoeft alleen maar te kijken naar de kaart die ze van Corwins dertienjarige dochter kreeg. „Je bent een moedig persoon. De wereld heeft meer mensen zoals jij nodig.”


Het OM vervolgt Damen Shipyards voor omkoping, valsheid in geschrifte en witwassen

Het Openbaar Ministerie gaat de grootste scheepsbouwer van Nederland, Damen Shipyards, vervolgen voor omkoping, valsheid in geschrifte en witwassen bij de verkoop van schepen in Afrika, Azië en Zuid-Amerika. Dat meldt het OM vrijdagochtend in een persbericht. Het gaat om Damen Shipyards in Gorinchem en Damen Naval Shipyards in Vlissingen, de tak die marineschepen bouwt. Ook wordt het bedrijf gedagvaard voor het overtreden van de sanctiewet na het uitbreken van de oorlog tussen Rusland en Oekraïne.

Het OM vervolgt ook een aantal (oud-)directieleden van de scheepsbouwer. Bronnen rond het onderzoek bevestigen dat het om oprichter Kommer Damen gaat, zijn zoon Arnout Damen die nu bestuursvoorzitter is, en René Berkvens, bestuursvoorzitter tussen 2006 en 2019. Ook Stephen Hobson, een tussenagent voor Damen in het Caribisch gebied, wordt vervolgd. Noch het OM, noch Damen wil dat bevestigen.

Defensieuitgaven

De timing van het besluit is precair. Een veroordeling kan zeer negatief uitpakken voor het bedrijf. Damen Shipyards mag dan vier jaar lang niet meedingen naar overheidsorders. Damen Shipyards is de grootste leverancier van de Nederlandse marine. Zeker nu de defensieuitgaven in Europa worden opgeschroefd, kan het bedrijf veel geld mislopen. In een verklaring zegt het bedrijf dat „Damen liever zijn aandacht alleen richt op de versterking van de Nederlandse maritieme sector en het bijdragen aan het tegengaan van de defensiebedreigingen die de huidige geopolitieke situatie met zich meebrengen” dan zich te moeten verweren tegen „vermoedens van het OM”.

Het besluit volgt op acht jaar onderzoek. In 2017 viel opsporingsdienst FIOD het bedrijf binnen. In 2018 en 2019 onthulde NRC, in samenwerking met Lighthouse Reports, de dubieuze verkoopmores binnen het bedrijf. Er waren onregelmatigheden bij de verkoop van een schip in Sierra Leone, bij de verkoop van een oorlogsschip in Indonesië via een agent die vermoedelijk steekpenningen kreeg, en over de dubieuze rol van de tussenhandelaar van Damen in Trinidad en Tobago die nu wordt vervolgd.

Ook bleek dat Damen veertien keer fouten had gemaakt bij het aanvragen van exportpolissen bij Atradius DSB, dat namens de Nederlandse staat deals verzekert. Sancties hierop bleven uit.

‘Eén zending kraantjes’

Een woordvoerder van Damen laat weten dat het bedrijf de afgelopen tijd in „goed gesprek” was met het OM over alle kwesties. De gesprekken konden mogelijk uitmonden in een schikking. Maar de gesprekken strandden in de periode dat de Volkskrant nieuwe corruptieverdenkingen publiceerde en tv-programma Nieuwsuur onthulde dat het bedrijf mogelijk sancties tegen Rusland overtrad. De woordvoerder van Damen: „Toen heeft het OM de gesprekken gestaakt, en nu zitten we hier.” Andere bronnen melden dat de gesprekken vastliepen op onwil aan de kant van Damen.

In een verklaring beklaagt Damen zich over het feit dat veel zaken oud zijn, voornamelijk om valsheid in geschrifte draaien en niet om corruptie, en dat sommige zaken al beoordeeld zijn door de Wereldbank. De woordvoerder wil benadrukken dat de dagvaarding voor het overtreden van sanctiewetgeving „groot lijkt”, maar slechts „één zending van kraantjes” betreft. „Damen heeft het dossier beoordeeld en concludeert dat het OM geen haalbare zaak heeft.” Het OM verwacht dat de rechtszaak in de tweede helft van dit jaar begint.