In de Canadese stad Vancouver is zaterdag een onbekend aantal mensen om het leven gekomen nadat een auto op een menigte tijdens een straatfestival is ingereden. Dat meldt de lokale politie op X. Ook raakten meerdere mensen gewond. Het incident vond plaats rond 20.00 uur lokale tijd (05.00 uur Nederlandse tijd) op een evenement van de Filipijnse gemeenschap van Vancouver.
De chauffeur van de auto is aangehouden. Volgens Canadese media gaan er beelden rond waarop te zien is hoe hulpdiensten zich naar de locatie van het incident haasten. Op die beelden liggen meerdere mensen, mogelijk gewond, op de grond.
De premier van de Canadese provincie British Columbia reageert geschokt op het aantal doden en gewonden op het zogeheten Lapu Lapu festival. Ook de burgemeester van Vancouver heeft gereageerd, hij spreekt van een „gruwelijk incident”.
Eerder op de avond was de leider van de Canadese politieke partij NDP, Jagmeet Singh, op het evenement voor de verkiezingscampagne van de partij. In Canada vinden maandag landelijke verkiezingen plaats. „Mijn gedachten zijn bij de slachtoffers en hun families, en bij de Filipijnse gemeenschap die bijeen was gekomen om haar veerkracht te vieren”, zegt Singh na het incident op X.
Eind maart verscheen een onafhankelijk onderzoek naar de rol van de Toeslagenaffaire bij uithuisplaatsingen. Dit is het verhaal van Nadine Tavares Monteiro, die onterecht kinderopvangtoeslag moest terugbetalen. Haar zoons werden uit huis geplaatst, de oudste kwam nooit meer thuis.
Heb je vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze redactie via [email protected]
Ziet u een taalfout of een feitelijke onjuistheid?
U kunt ons met dit formulier daarover informeren, dat stellen wij zeer op prijs. Berichten over andere zaken dan taalfouten of feitelijke onjuistheden worden niet gelezen.
Om dit formulier te kunnen verzenden moet Javascript aan staan in uw browser.
Artiesten op het Eurovisie Songfestival mogen voortaan enkel nog de vlag van hun eigen land laten zien. Dat heeft songfestivalorganisator European Broadcasting Union (EBU) bevestigd tegenover de Deense omroep DR, die erover berichtte. Het publiek mag daarentegen allerlei verschillende vlaggen meebrengen, ook als deze een politieke boodschap uitdragen. Met de nieuwe regel hopen de organisatoren meer „helderheid en evenwicht” te brengen in de al jaren rommelige vlaggensituatie.
De afgelopen jaren was er commotie over onder meer pride-vlaggen en Palestijnse vlaggen die tijdens het Songfestival getoond werden door deelnemers en publiek. Deze vlaggen, waarmee een „politiek statement” wordt gemaakt, zijn voor artiesten voortaan verboden op het podium en in de green room, de plek waar de artiesten wachten op de uitslag.
In een statement zegt de EBU tegen DR dat politieke boodschappen weliswaar vermeden moeten worden, maar ook dat vrijheid van meningsuiting voor gastland Zwitserland heel belangrijk is. Daarom mag het publiek dit keer wel alle vlaggen meenemen, mits deze binnen de Zwitserse wet zijn toegestaan. Onder meer vlaggen met een racistische of discriminerende inhoud (of die daarnaar hinten) of vlaggen van terroristische organisaties zijn verboden.
In 2024 kondigde de EBU al aan dat de regels voor vlaggen tijdens het festival zouden worden herzien. Dit deed de organisatie nadat Europarlementariër Dorin Frasineanu niet naar binnen mocht met een Europese vlag. Daarnaast was er veel kritiek op de deelname van Israël, vanwege de oorlog in Gaza. Duizenden mensen stonden buiten de arena in Malmö, waar het Songfestival plaatsvond, met Palestijnse vlaggen te wapperen. Die vlag is al jaren niet toegestaan tijdens het evenement, maar fans mogen deze nu wel mee naar binnen nemen.
Reactie AVROTROS en COC
AVROTROS begrijpt de beslissing van de EBU. Dat laat een woordvoerder van de omroep, die de Nederlandse deelname aan het evenement regelt, zaterdag weten aan het ANP. „Het Eurovisie Songfestival is een niet-politiek event en in dat kader begrijpen we deze beslissing”, aldus AVROTROS. „Het gaat enkel om de officiële momenten dat het duidelijk moet zijn om welk land het gaat. Op alle andere momenten staat het ons vrij om te communiceren wat we willen.” Lhbti-belangenorganisatie COC noemt het besluit van de EBU „volstrekt belachelijk”
Ziet u een taalfout of een feitelijke onjuistheid?
U kunt ons met dit formulier daarover informeren, dat stellen wij zeer op prijs. Berichten over andere zaken dan taalfouten of feitelijke onjuistheden worden niet gelezen.
Om dit formulier te kunnen verzenden moet Javascript aan staan in uw browser.
Je hebt een geweldige date gehad, wellicht zelfs geweldige seks, en komt de volgende ochtend op je werk. Wat zie jij eruit, zegt de ene collega. Waarom grijns je zo, vraagt de ander. Het liefst zou je het van de daken schreeuwen tegen je lievelingscollega’s. Maar of dat nou zo verstandig is?
Werk en privé zijn allebei een groot deel van je leven. En soms zijn ze moeilijk te scheiden, vooral als je leuke collega’s hebt, die je zelfs vrienden kunt noemen. Maar zijn dit ook de vrienden aan wie je date- en seksavonturen kan vertellen? Of horen deze onderwerpen niet op de werkvloer thuis? Zélfs niet bij het koffiezetapparaat, tijdens het kerstfeest en op de vrijmibo in de kroeg?
Blijf discreet
Natuurlijk mag je af en toe iets persoonlijks vertellen aan een collega, zegt etiquette- en imagodeskundige Anne-Marie van Leggelo (56). Zeker tijdens de pauze, bij een borrel – „want tijdens werktijd moet er eigenlijk gewoon gewerkt worden” – of tegen een collega met wie je goed bevriend bent. „Je kan nooit de hele dag alleen maar over werk praten. We blijven allemaal mensen.” Wel is er volgens haar een levensgroot verschil tussen weleens iets persoonlijks vertellen en zomaar alles eruit gooien.
Vertellen over een verjaardagsfeestje van een vriendin, een ruzie met een oom, een slechte nacht door te weinig slaap, daar ligt voor Leggelo toch echt wel zo’n beetje de grens. Andere, intiemere onderwerpen zijn in haar etiquetteboekje een no-go. Seks hoort daar zeker bij. „Vertellen over een wilde nacht?” Van Leggelo lijkt zich bijna te verslikken. „Nee, dat is écht niet slim.”
Ook zakelijke-etiquettetrainer Lilian Woltering (56) kan er kort over zijn. Discretie op de werkvloer is een must. Bovendien zitten veel collega’s helemaal niet te wachten op diepgaande gesprekken over je privéleven. Zo zou volgens onderzoek van Top Employers Institute maar 18 procent van de Nederlandse 55+’ers met hun collega’s omgaan als vrienden, tegenover 32 procent van de medewerkers jonger dan 35 jaar. „De huidige generatie vindt dat alles maar moet kunnen op de werkvloer. Ze vinden dat ze kunnen dragen wat ze willen en zeggen wat ze willen”, zegt Woltering. En natuurlijk kun je dat willen, of zelfs doen, maar dat verandert volgens haar niks aan het feit dat er nog altijd andere regels gelden op je werk dan in je privéleven. „Je kan op je werk niet 100 procent jezelf zijn. Dat is niet erg. Ook niet jammer. Dat is gewoon hoe het is.”
Pas op voor je collega’s
Wat als je dat wel doet? Als je wel vertelt over je zoveelste date in de maand? Of over dat je, naast je partner, stiekem iemand anders ziet? „Je kunt best over je liefdesleven praten, maar realiseer je tegelijkertijd dat collega’s, ook bevriende collega’s, anders zijn dan je ‘gewone’ vrienden”, zegt Woltering. Die vrienden heb je, als het meezit, voor altijd. Collega’s niet. Ze kunnen ergens anders gaan werken bijvoorbeeld. „Stel, je wordt concurrenten? Dan moet je nog steeds achter je verhaal kunnen staan. Want wat als die ander besluit te gaan rondbazuinen dat je bent vreemdgegaan?”
Persoonlijke informatie delen is eigenlijk iets moois, óók op de werkvloer, vindt psycholoog en (loopbaan)coach Michelle Coenen (36). Zelf vertelt ze in de praktijk waar ze werkt ook graag over haar privéleven. „Het brengt je als collega’s dichter tot elkaar, wat de samenwerking alleen maar bevordert.”
Toch zou ook zij adviseren op te passen met té persoonlijke verhalen. In bepaalde organisaties, zoals bij sommige advocatenkantoren, ziet ze dat mensen over lijken gaan en hun collega’s zonder pardon onder de bus gooien. „Het is een keiharde wereld waar je echt moet oppassen aan wie je wat vertelt.”
Zo vertelt ze over een van haar cliënten. Een jonge vrouw, net nieuw binnen een bedrijf. Ze was vrijgezel en datete er lekker op los en was hier erg open over tegen haar collega’s, vooral die van haar eigen leeftijd, die er ook nog niet zo lang werkten. Ze zag hen als gelijken, als een team. Aan hen kan ik het wel vertellen, dacht ze. Dus elke maandag praatte ze honderduit over met wie ze nu weer in bed was beland in het weekend. Helaas vertelde een van haar collega’s alles door aan hun leidinggevende. Die riep haar op het matje en vertelde dat ze, vanwege haar losbandige avonturen, niet paste bij het bedrijf. Zo eindigde haar proefperiode.
Ontzettend kwalijk, vindt Coenen, en ook niet volgens de wet. Een werkgever mag privézaken alleen bespreken wanneer de privésituatie daadwerkelijk invloed heeft op werkprestaties. „Maar dit gebeurt nu eenmaal wel”, zegt ze. „Als je zelf privé en zaken niet gescheiden houdt, loop je het gevaar dat anderen dat ook niet doen.”
Ze zou willen dat het anders was. Dat werknemers níét op hun woorden zouden hoeven passen op de werkvloer. Dat het niets uit hoeft te maken wie je bent en wat je vertelt. Maar als het tegenzit, heb je uiteindelijk alleen jezelf ermee. „Het kan misschien zo voelen dat je pas jezelf bent als je alles openlijk aan iedereen kan vertellen. Maar je bereikt soms het tegenovergestelde. Want wie voelt zich nog lekker als er over je wordt geroddeld in de kantine? Wie kan nog zichzelf zijn als er over je wordt gefluisterd bij de koffiezetapparaat?” Tijdens werkuren houdt ze haar seksleven dan ook gewoon voor zichzelf.
Dus
Je collega’s zijn heus niet allemaal monsters, en de ene bedrijfscultuur is natuurlijk losser en vrijer dan de andere, maar als je beter ‘safe than sorry’ wilt zijn, leg je niet zomaar de smeuïge details van je liefdesleven open en bloot op het werkbureau. Het is verstandig je bewust te zijn van wat je op je werk wil delen, wie je vertrouwt en wie niet, en welke spannende verhalen je bewaart voor je vrienden die je niet op de werkvloer hebt ontmoet en daar nooit zult tegenkomen.
Maar je kan je natuurlijk ook gewoon niet zoveel aantrekken van wat alle etiquettetrainers én collega’s van je vinden.
Het was een Koningsdag van geur. Van de benzine van de motoren en brommers die de koninklijke familie binnenhaalden in het Gelderse Doetinchem, van de bloemen waartussen werd gedanst, van het hooi dat geurde door de zon op de route, van de stront van de twee koeien die er stonden, van het eten en het bier dat werd geserveerd aan lange keukentafels, en van vers gemaaid gras.
Maar het was vooral een Koningsdag waarop het woord ‘verbinding’ heel vaak viel. Al voor koning Willem-Alexander in Doetinchem arriveerde, sprak hij over „verbondenheid en gemeenschapszin” in een zeldzame videoboodschap. Daarin noemde de koning deze zaterdag een dag „met twee gezichten”. Dat van verdriet voor degenen die de paus zullen missen, wiens uitvaartmis zaterdagochtend plaatsvond en waardoor Koningsdag een uur later begon. En het gezicht van plezier – daarvan waren de ruim 25.000, veelal in het oranje geklede, aanwezigen in Doetinchem getuige.
De koning roemde de paus vanwege diens vermogen „de kern te raken van waar het in het leven om gaat: liefde, menselijkheid en omzien naar elkaar”. En Koningsdag noemde Willem-Alexander „een dag om elkaar te ontmoeten”.
Lees ook
Willem-Alexander: de koning als bijna niemand kijkt. Maar is dat wel zo goed voor de monarchie?
Naoberschap
Die verbinding zat hem niet louter in zijn woorden. Doetinchem – en de omringende gemeenten – hadden van tevoren al bedacht dat gemeenschapszin was wat zij de koninklijke familie en Nederland wilden laten zien. „Hier kijk je naar elkaar om”, zei burgemeester Mark Boumans voorafgaand aan Koningsdag: naoberschap op z’n Achterhoeks.
Dat is niet louter een fenomeen uit deze regio, ook in andere regio’s komt het voor, in Friesland als mienskip bijvoorbeeld, vertelt historica Evelien Rombouts telefonisch. Zij deed onderzoek naar naoberschap in de Achterhoek. Het komt als term de laatste jaren weer op, zegt ze, omdat „mensen zoeken naar een regionale identiteit en zich willen onderscheiden van ándere regio’s”.
„Nu doet het mensen misschien denken aan de reclame van [de slaatjes van] Johma of [politieke partij] BBB. Het komt uit de tijd dat de Achterhoek veel wegen had die niet verhard waren. Je kon niet ‘even’ ergens heen, je moest het met elkaar doen.” Wederzijdse hulp was toen noodzakelijk, zegt Rombouts: „In die zin was naoberschap geen vrijwillig verband, maar onmisbaar voor een gemeenschap.”
In het hart van de route zaterdag staan drie lange keukentafels daarvoor symbool. Zo was deze Koningsdag in Doetinchem ook begonnen, had Boumans verteld: aan de keukentafel. Toen de koning en koningin een aantal jaren geleden eens in Gelderland waren, hadden hij en een lokale bakker gehoopt hen te kunnen spreken. Dat was niet gelukt, dus had de stad het koninklijk paar maar een uitnodiging gestuurd.
En was Doetinchem alvast gaan sparen voor deze drie miljoen euro kostende feestdag. „Het kost best een beetje, maar is ook een investering in de regio. Alles krijgt bovendien een tweede leven, we gebruiken dit niet alleen voor de dag zelf. De bomen en struiken gaan hierna naar een nieuwbouwwijk”, zegt de burgemeester.
Wortels schrappen
Ook aan de keukentafels is alles hergebruikt. Het servies is „bij mensen uit de kast gehaald. Alles is geleend”, vertelt stadsboerin Ellen Willems, die op een oud gevangenisterrein in de stad groente en fruit teelt en waar mensen kunnen aanschuiven voor eten, voorafgaand aan het bezoek. „En onze kleding is vermaakt, niemand draagt iets nieuws.”
Aan de Achterhoekse keukentafel, zegt ze, is „iedereen welkom. Je komt via het erf, achterom, de schoenen mogen uit. Alle belangrijke beslissingen worden er genomen.” Op de menukaart staat dat er wordt gelachen, lief en leed gedeeld, en plannen worden gesmeed.
Naoberschap is „samenhang” volgens Willems. Dat laat ze zien aan de hand van de verhalen van de vier boerinnen die aan de familie worden voorgesteld. De restproducten van de tuinder en van de ciderbrouwer gaan naar de buitenvarkens van de ander. En de kazen van de vierde staan op de tafels van Willems. Naoberschap is volgens haar ook dat iedereen meehelpt. „Spontaan boden gisteren mensen aan wortels te schrappen”, vertelt de stadsboerin.
Terwijl de prinsen Constantijn, Floris, Maurits, Pieter-Christiaan en Bernard Argentijns geïnspireerde mini-burgertjes uitdelen aan het publiek achter de dranghekken, en hun echtgenotes kleine hartige petitfours van wortel (Gelders), mozzarella (Syrisch) en spinazie (Georgisch) rondbrengen, schuiven de koning, koningin en de prinsessen Amalia en Alexia aan tafel aan.
Niek Prins van Stichting Met je Hart, die naast de koning zit, vertelt later dat volgens hem het naoberschap ook zit in wat je aan deze tafel niet meteen ziet. Zijn stichting helpt eenzame ouderen door „even aan te bellen”, een aantal eet nu mee. Iets met „heel veel knoflook”, zegt hij, en roemt de Achterhoekse bergkaas.
Hij wijst naar zijn tafelgenoten, een aantal komt uit Oekraïne. Een oudere Oekraïense vrouw wijst naar Caroline Buse, klopt op haar hart en zegt „als mijn moeder”. Buse: „Met een kopje koffie en een koekje lief en leed delen, daar gaat het om. Niet om formulieren invullen.”
Zij zegt dat deze dag een voorbeeld is van „mega-naoberschap”: „Doetinchem als stad heeft alle buurgemeenten betrokken, en ook de Duitse regio.” Gebroederlijk lopen buiten de route, in de winkelstraten, inderdaad Duitse agenten naast hun Nederlandse collega’s.
Aan het einde bedankt de koning ook de vele Duitsers die Koningsdag meevieren, in het Duits: „We zien wat tachtig jaar vrede en vrijheid ons hebben gebracht: vriendschap met elkaar.” Tegen de Nederlanders zegt hij dat deze Koningsdag laat zien hoe je „met samenwerken, samenleven en samenbinden” iets moois kan organiseren. „Laten we dat vasthouden. Laten we dat elke dag van het jaar doen en laten zien dat we een samenleving zijn.”
Geestelijken uit de hele wereld, staats- en regeringsleiders en gekroonde hoofden: volgens de Italiaanse kranten is Rome op zaterdagochtend weer heel even ‘caput mundi’, de hoofdstad van de hele wereld. Volgens de persdienst van het Vaticaan wonen zo’n 200.000 de openluchtviering op het zonovergoten Sint-Pietersplein bij. Ook de lange laan die vanuit Rome naar Vaticaanstad leidt, de Via della Conciliazione of ‘verzoeningsweg’, is met een mensenmenigte volgelopen.
Onder de bezoekers en de pelgrims zijn er opvallend veel jongeren. De paus stierf de dag na Pasen, voor katholieken het belangrijkste religieuze feest, dat elk jaar veel extra volk naar Rome lokt. Maar bovendien is 2025 een Heilig Jaar of Jubeljaar vol speciale activiteiten. Daarom zijn dit weekend ook meer dan 120.000 katholieke jongeren in Rome voor het Jubileum van de jeugd. Marta De Grandis (18) en Emma Pravato (17) zijn met een grote groep scholieren uit het bisdom Venetië naar Rome gereisd. „Ik ben geëmotioneerd en heb het gevoel dat ik live een stukje geschiedenis beleef”, zegt Marta.
Beide vriendinnen zijn bij de katholieke jongerenwerking in hun parochie. „We helpen oudere mensen een handje en zetten ons in weeshuizen in”, zegt Marta. „Vrijwilliger zijn geeft je zelf ook een goed gevoel. Die boodschap neem ik van paus Franciscus mee.” Ook Emma houdt van de sterk sociale kant van de parochiewerking. „Onze parochie voelt als een kleine familie. Het is echt tof. Helaas moet onze pastoor over werkelijk álles zijn zegen geven”, zegt ze met een zucht. Staat dat een beetje symbool voor de bredere katholieke Kerk? „Ik vrees van wel”, zegt Emma. „De rol van vrouwen mag in de toekomst best wat groter worden.”
Meertaligheid
De meertaligheid van de begrafenisplechtigheid illustreert dat dit het laatste afscheid is van de leider van de katholieke wereldkerk. Het inleidende gezang van het requiem, waarmee de viering begint, is in het Latijn, daarna volgen lezingen en voorbeden in onder meer het Engels, Frans, Arabisch, Duits en Portugees. De preek, waarin hij het leven van paus Franciscus doorloopt, houdt de Italiaanse kardinaal Giovanni Battista Re, in zijn moedertaal. Hij oogst een luid applaus door te herinneren aan de eerste reis van deze paus naar Lampedusa. „Het eiland dat het drama van de emigratie symboliseert, met nu al duizenden mensen die zijn verdronken in zee.”
In heel Rome namen naar schatting 400.000 gelovigen deel aan de uitvaartmis. <p>Foto Fabio Frustaci/EPA</p> Geestelijken verzamelen zich voor de uitvaart. <p>Foto Nathan Howard/Reuters</p> Jonge katholieken houden een banner omhoog met de tekst ‘Vaarwel Vader, leraar en dichter’. <p>Foto Dylan Martinez/Reuters</p> De Franse president Macron, zijn echtgenote Brigitte, de Finse president Stubb en (rechts vooraan) Donald en Melania Trump kijken toe hoe de kist met de overleden paus voorbijtrekt. <p>Foto Dylan Martinez/Reuters</p>
Met vaste stem en standvastige blik, die geenszins verraden dat hij 91 jaar is, spreekt kardinaal Re een politiek en sociaal bewogen homilie uit, die de aanwezige politici niet verkeerd kunnen begrijpen. De paus benadrukte steeds weer dat mensen „bruggen, en geen muren moeten bouwen”, zegt Re, in aanwezigheid van de Amerikaanse president Donald Trump en de Italiaanse premier Giorgia Meloni, allebei voorstander van een zeer streng migratiebeleid.
Giuseppe Sergi (69), uit de Siciliaanse stad Catania, noemt de begrafenis van de paus bijwonen „het summum voor een katholiek”. Toch maakte Franciscus hem soms een beetje boos, vooral wanneer hij over migranten sprak. „Het is juist en mooi om migranten te verwelkomen, maar het mag niet ten koste gaan van wie hier al woont”, zegt de gepensioneerde gemeentebeambte. „Als Siciliaan weet ik als geen ander wat de migratiedruk op ons eiland betekent. Ook andere landen mogen best een handje helpen.”
Antonia Maria Panebianco (72), ook uit Catania, knikt instemmend. „Helemaal mee eens! En toch ga ik hem missen. Toen hij pas als paus was gekozen, sprak hij de gelovigen toe met een eenvoudig ‘buonasera!, goeienavond!’ Zijn voorganger, Benedictus XVI, was een geleerde, een intelligente theoloog. Maar Franciscus’ theologie was om zich onder de gewone mensen te begeven. Het was een man die ik thuis zou durven uit te nodigen. Hij gaf ons het gevoel allemaal zijn kinderen te zijn.”
Pausmobiel
Na de lange begrafenisplechtigheid, die ruim twee uur duurt, begint paus Franciscus aan zijn laatste tocht. Een pausmobiel brengt de eenvoudige, houten kist door de straten van Rome naar de basiliek van Santa Maria Maggiore, de Heilige Maria de Meerdere, zo’n zes kilometer verderop. De rouwstoet rijdt langzaam voorbij de Keizerlijke Fora en het Colosseum, en oogst geregeld applaus. Bezoekers scanderen Franciscus’ naam.
De wagen met de kist trekt voorbij het Colosseum in Rome. Foto Bernat Armangue/AP
Anders dan bijna honderd pausen voor hem, die in de crypte onder de Sint-Pietersbasiliek werden bijgeschoven, koos paus Franciscus uitdrukkelijk te worden begraven in een ándere pauselijke basiliek, opgedragen aan Maria, de moeder van Christus. De Mariacultus was erg belangrijk voor Franciscus, en in de basiliek die hij als zijn laatste rustplaats koos ging de Argentijnse paus vaak bidden voor en na een reis naar het buitenland. Bij de Santa Maria Maggiore staan nog eens honderden gelovigen en bezoekers te wachten op de aankomst van de kist. Volgens het Italiaanse ministerie van Binnenlandse Zaken hebben zaterdag verspreid over heel Rome zeker 400.000 mensen een laatste groet aan Franciscus gebracht.
Trans-personen
Zelensky en Trump spraken elkaar zaterdag in de marge van de pauselijke uitvaart. Foto presidentiële persdienst Oekraïne
Een speciale plek bij de aan Christus’ moeder opgedragen basiliek is voor armen, vluchtelingen en trans-personen gereserveerd. Zij, die in de maatschappij vaak als „de allerlaatsten” worden weggedrukt, zullen voor een keer de eersten zijn. Zij mogen vandaag de laatste groet brengen aan de kist en Franciscus hun ultieme eer betuigen.
Terwijl internationale persbureaus verspreiden dat de Amerikaanse president Donald Trump de Oekraïense president Volodymyr Zelensky een kwartiertje heeft gesproken, voor de aanvang van de begrafenis, en een nu al iconische foto van die ontmoeting in de majestueuze Sint-Pietersbasiliek wordt verspreid, begint de speculatie over welke leider later op de dag nog welke president of premier zal spreken. De uitvaart van paus Franciscus, een man die voor vrede pleitte, bruggen wilde bouwen en – uitzonderlijk voor een kerkleider – vorig jaar een G7-topoverleg bijwoonde in Zuid-Italië, brengt heel wat politiek topoverleg op gang.
Lees ook
Het Vaticaan beschikt over een enorm diplomatiek netwerk, maar hoe machtig is een paus?
Maar de rouwenden en gelovigen uit Italië en de rest van de wereld hebben sterk het gevoel dat de katholieke plechtigheid in Vaticaanstad, met alle notabelen en toppolitici louter het officiële en plechtstatige gedeelte betrof. Hier, bij de Santa Maria Maggiore waar de paus als een gewone katholiek geregeld ging bidden, kreeg de Argentijn – net als Jezus geen man van de fraaie tempels maar wel een prediker van de straat – het échte afscheid dat zijn leven als sociaal bewogen pastoor zo sterk typeerde.
De gemeente Amsterdam heeft feestvierders opgeroepen om niet meer naar het stadscentrum te komen. „Het is te druk. Kom niet meer naar het centrum van Amsterdam, maar vier Koningsdag elders in de stad”, zegt een gemeentewoordvoerder tegen persbureau ANP.
Ook op het Centraal Station is het drukker dan normaal, zo is te zien op beelden van AT5. „Ondertussen is het druk maar beheersbaar in de treinen richting en op de stations in de grote steden waar Koningsdag-evenementen plaatsvinden”, laat de NS aan de stadsomroep weten.
Ook in het centrum van Utrecht neemt de drukte toe, signaleert de gemeente Utrecht. Het feest op het Vredenburgplein is volgens de gemeente vol, ook op de Neude is het erg druk. Feestvierders worden aangeraden om naar andere plekken in of rondom het stadscentrum te gaan, zoals Janskerkhof, Mariaplaats of het Domplein.
De gemeente Groningen laat aan het ANP weten dat de vrijmarkt op de singels daar helemaal vol is. „Ga naar de binnenstad of de wijken.”
Liveblog Koningsdag
Amsterdam ’te druk’, ook binnensteden Utrecht en Groningen volgestroomd
De officiële festiviteiten in Doetinchem rondom Koningsdag zijn voorbij. De zangers Suzan & Freek sloten de dag voor de koninklijke familie af met een concert.
In andere steden neemt de drukte juist toe. In Breda is het 538 Koningsdagfeest losgebarsten en in de stad Groningen zijn volgens ANP ook veel Duitsers op de evenementen afgekomen. Ook de Amsterdamse straten kleuren oranje.
De Herengracht in Amsterdam is druk met alle bootjes.Foto Giel BonteHet centrum van Amsterdam kleurt oranje.Foto Giel BonteOp de stations in Amsterdam is het ook dringen.Foto Giel Bonte
Liveblog Koningsdag
Zeldzame videoboodschap koning Willem-Alexander, Koningsdag in Doetinchem begint
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405502-2d60b3.jpg|https://images.nrc.nl/-kW1aijpIGdImop5_NpLnyrvN5I=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405502-2d60b3.jpg|https://images.nrc.nl/KFBFCWtWwW3ESkR8KMJJA6uqtSE=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405502-2d60b3.jpg)
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405544-d5e057.jpg|https://images.nrc.nl/VcKlwUbNLmECckpMbZdrHB-Q11g=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405544-d5e057.jpg|https://images.nrc.nl/lh4iTqhpES4w0UTFHM0mzlz1lgA=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405544-d5e057.jpg)
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405646-ebaf4e.jpg|https://images.nrc.nl/F8qj_E3_OrbrLuiVtDbe72NOA7Q=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405646-ebaf4e.jpg|https://images.nrc.nl/YRkmfo_QkCJIGsPereZrVzbKhwI=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405646-ebaf4e.jpg)
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405656-2146f3.jpg|https://images.nrc.nl/P0_7rK-Sx0B1iqWWHHO1jJXwd-k=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405656-2146f3.jpg|https://images.nrc.nl/oeMBB5GAMGKd35meESWpqXEaPZs=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405656-2146f3.jpg)
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405734-a49fca.jpg|https://images.nrc.nl/7w2iWt-3WekRUC5FgJtHFjNyxTs=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405734-a49fca.jpg|https://images.nrc.nl/_hhtr5MqLq_CoOVgb2l_Ld9Ne00=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405734-a49fca.jpg)
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405737-83b0bf.jpg|https://images.nrc.nl/EHZxTpBOv0hs6GM6Q960Zenb0pU=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405737-83b0bf.jpg|https://images.nrc.nl/MZ249l_0XJzntVd4vLADpWHjKPU=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data131405737-83b0bf.jpg)
