Opinie | Verbod op hulp aan ‘illegalen’ is verbod op medemenselijkheid

Posted on July 8, 2025 by admin

Met een mogelijk verbod op medemenselijkheid bereikte de Tweede Kamer vorige week een nieuwe dieptepunt in de parlementaire geschiedenis. Het ging om een amendement op de asielwetsvoorstellen van voormalig minister Marjolein Faber (Asiel en Migratie, PVV) aangenomen door een Kamermeerderheid op dinsdag 1 juli.

Het gebruik van een schrikbeeld voor de vreemdeling is een oude truc om de buitenstaander bij voorbaat van alles de schuld te geven en deze zodoende letterlijk buiten de deur te houden. Tot zover niets nieuws onder de zon. Dat veranderde onlangs in de Tweede Kamer. Bij de stemming over de asielwetsvoorstellen van oud-minister Faber, werd een amendement in stemming gebracht over het strafbaar stellen van illegaal verblijf. Dat amendement werd tot verbazing van velen aangenomen. Er waren eenvoudigweg te veel Kamerleden afwezig die anders tegen zouden hebben gestemd.

Afschrikwekkende werking

De strekking van het aangenomen amendement drong pas geleidelijk aan door. In dit veranderingsvoorstel staat niet alleen dat illegaal verblijf strafbaar is, maar bovendien dat het strafbare feit wordt gekwalificeerd als een misdrijf en niet als een overtreding. En dat betekent dat er ook vormen van medeplichtigheid mogelijk zijn aan dit misdrijf. Dat strafbare medeplegen is dan het opzettelijk hulp verlenen aan een vreemdeling om het onrechtmatig verblijf in Nederland te faciliteren, zoals het bieden van onderdak. De hulpverlener moet gestraft worden en dat zou een zo afschrikwekkende werking hebben op de betrokken vreemdelingen dat zij vertrekken.

Onderzoek naar alle pogingen in de laatste decennia om illegaal verblijf strafbaar te stellen laat zien dat het ineffectief is en een hoop administratieve rompslomp met zich meebrengt. Het is vergelijkbaar met het strafbaar stellen van het stoppen op de vluchtstrook. Het betreffend artikel in de wegenverkeerswet stelt dat het verboden is om ongeoorloofd stil te staan op de vluchtstrook van een autosnelweg. Daar staat echter bij: tenzij er sprake is van een noodgeval. En dat laatste ontbreekt nu juist in het amendement. Sterker nog, er staat in de toelichting op dat amendement dat degene die hulp verstrekt aan degene die op de vluchtstrook stil staat, ook strafbaar is.

Mensenrechten gelden slechts voor degenen die al lid zijn van de club

Iedereen die helpt is dus strafbaar. Variërend van een vriendelijk woord, tot een gift of een bed voor de nacht. Allemaal handelingen die als strafbare feiten moeten worden aangemerkt. Het betekent onder meer dat alle gemeenten die in Nederland opvang faciliteren voor daklozen, strafbaar zouden zijn. Sommige daklozen hebben immers geen verblijfstatus. En het zou erg ongeloofwaardig zijn als gemeenten zich zouden verweren met het argument: dat wist ik niet. Bijkomend probleem is overigens dat overheden niet strafrechtelijk vervolgd kunnen worden voor het uitvoeren van een overheidstaak zoals het bieden van daklozenopvang.

En al die overige organisaties die hun deuren hebben open gezet? Om letterlijk de helpende hand te bieden aan degenen die tussen wal en schip geraken. Heilige boeken staan vol van het goede doen „voor de minste der mijnen”, als een goddelijk gebod. Die moeten daar allemaal mee stoppen? Bespottelijk.

Of een dokter zoals de Rotterdamse straatarts Michelle van Tongerloo die structureel eerste hulp verleent aan de minstbedeelden in onze samenleving. Die zou ook moeten worden gestraft. Gestraft? Dokter Van Tongerloo verdient een standbeeld.

De zwakkere

Een samenleving is gebaseerd op het samen doen. En dat betekent onder meer dat de zwakkere in die samenleving zich beschermd weet. De allereerste bepaling van onze Grondwet stelt niet voor niets: „De Grondwet waarborgt de grondrechten en de democratische rechtsstaat”. Dat uitgangspunt staat nu bij het grofvuil. Het betekent dat mensenrechten slechts beschikbaar zijn voor degenen die al lid zijn van de club. Het creëert daarmee een principieel onderscheid tussen wij en zij; tussen degenen die de vereiste stempels hebben en degenen die dat om wat voor reden niet hebben. En dat is in tegenspraak met artikel 1 van onze Grondwet: „Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld.”

Maar bovenal: het bestraft elke vorm van medemenselijkheid. En dat kan slechts voortkomen uit een enorm superioriteitsgevoel of een ongehoorde domheid. Ik weet niet wat erger is.

De beverpopulatie groeit en zorgt voor steeds meer overlast. Landelijk beverbeleid is nodig: ‘Wat wil de bever? Wat willen wij?’

admin
July 9, 2025
0

Normaal staat het water wel een halve meter of een metertje hoger”. De dode bomen zijn door het laagstaande water goed zichtbaar in het meertje in buitenpolder Heerewaarden. Ze liggen, botwit van kleur, dwars over het landschap. Aan de overkant staat een beverburcht. Normaal zou die deels onder het water verborgen zijn en beschut onder het hoge gras waartussen munt, zuring en vergeetmenietjes groeien.

„Het gebied is door de bever helemaal verruigd”, zegt bevermanager Kees Schep. „De bevers zorgen voor onderwaterbossen, die fantastisch zijn voor jonge vissen en insecten. Dat is voor de biodiversiteit heel fijn.” Schep staat met zijn laarzen in de modderige oever, leunend op de stok die hij zonet gebruikte om prikkeldraad mee over te stappen.

De bever was lange tijd uitgestorven in Nederland, maar wordt om zijn bijdrage aan de Nederlandse biodiversiteit sinds de jaren tachtig in verschillende natuurgebieden uitgezet. In 2012, toen dat in de Flevopolder gebeurde, werd daar niet gedacht dat ze ooit zoveel schade zouden veroorzaken dat ‘beverbeleid’ nodig zou zijn. Tien jaar geleden waren er nog 1.450 bevers in Nederland. Nu zijn het er zo’n zevenduizend, naar een schatting uit 2023 – en de populatie groeit. Bovendien blijkt het beestje ook buiten grote natuurgebieden te kunnen bivakkeren.

Het Rijk, provincies, Rijkswaterstaat, Waterschappen en ProRail presenteerden dinsdag dan ook een ‘Landelijke aanpak voor duurzaam beverbeheer’. De strekking: de bever is in het Nederlandse landschap een blijvertje, dus vereist een gestructureerde aanpak.

De bever veroorzaakt namelijk ook steeds vaker overlast. Vorige week schreef de Limburger over bevers die in de buitenwijken van Gulpen aan de bomen knagen. In 2022 velde een beverfamilie eeuwenoude beukenbomen op landgoed Amerongen. Het jaar daarvoor kon ProRail de trein van Groningen naar Assen niet laten rijden na een spoorwegverzakking door een beverhol in de talud.

Waterschappen ondervinden de meeste last, want bevers willen nog wel eens in dijken of sloten graven. In 2023 richtten ze in Limburg en waterschap Aa en Maas op respectievelijk 396 en 297 plekken in het watersysteem schade aan, volgens data van de Unie van Waterschappen. De kosten voor herstel na beverschade zijn voor de waterschappen in vier jaar meer dan verdrievoudigd, van 251.000 euro in 2019 naar 836.089 euro in 2023.

Muskusratten

Samen met collega Robin Lamers houdt bevermanager Schep de bevers in de gaten voor het Waterschap Rivierenland. De bever wekte zijn interesse. „Niet alleen het dier zelf, maar ook hoe wij als gestructureerd Nederland daarmee omgaan.” En ermee omgaan moeten we: anders dan bijvoorbeeld de muskusrat mag de beschermde bever doorgaans niet worden afgeschoten.

Schep was vroeger net als Lamers muskusratbestrijder. Die krijgen steeds vaker de taak te ‘polderen’ met de bever. „We zijn altijd op zoek naar een tussenoplossing: wat wil de bever? Wat willen wij?”

Schep verwelkomt de landelijke beveraanpak, want voor hem zal het flink wat papierwerk schelen. Muskusrattenbeheer Rivierenland werkt voor vijf provincies, en allemaal hanteren die eigen regels. „Voordat we een hol mogen uitgraven, zetten we stokken voor het hol. Maar welke stok je daarvoor mag gebruiken, verschilt weer per provincie.”

De bureaucratie is al minder geworden, zegt Schep. „In het verleden kon het maanden duren om een vergunning aan te vragen, tegenwoordig gaat het vaker over dagen of weken.” Zo richtten de aandragers van de landelijke aanpak in 2021 het Kenniscentrum Bever op om inniger samen te werken. Daarvoor waren partijen het wiel zelf aan het uitvinden, zegt Schep. „Wij hebben al redelijk wat expertise bij de Waterschappen, maar organisaties als Prorail of Rijkswaterstaat moesten bij nul beginnen.”

Bevermanager van Waterschap Rivierenlan Kees Schep (in het zwart). Foto Merlin Daleman

Met de nationale beveraanpak moet ook bepaald worden wie gaat betalen voor preventieve maatregelen. „Voorheen werd er nog wel gekissebist”, zegt Schep. „Ligt dat bij het Rijk of bij het Waterschap? Dat moet allemaal nog uitgewerkt worden, maar die duidelijkheid gaat er in ieder geval nu komen.” Het gaat over grote bedragen: sinds 2022 gaf Waterschap Rivierenland volgens eigen data meer dan 400.000 euro uit aan bevermaatregelen, zoals beverwerend gaas dat wordt aangelegd bij dijkversterkingsprojecten.

Volgens Schep zit er voorlopig nog geen eind aan de groei van de Nederlandse beverpopulatie. Dat betekent vooral verdere verspreiding over nieuwe gebieden, want bevers zijn erg territoriaal. In Limburg en tussen de Maas en de Nederrijn zitten er al veel, maar ook andere provincies kunnen op de opmars van de bever rekenen. „In Friesland alleen al schatten ze dat als je de populatie niet zou sturen, daar ruimte is voor zevenduizend exemplaren.”

In het nationale plan moet nog uitgewerkt worden waar bevers voorrang krijgen, en waar de mens ze niet wil hebben. Ook voor gebieden met nu nog weinig bevers.

Toch blijft de aanpak zelf „maatwerk”, zegt Schep. Geen enkele rivier is hetzelfde, en daardoor gedraagt geen bever zich hetzelfde. „Als we een dam weghalen, gaat hij ’m dan terugbouwen? Of probeert hij een voedselvoorraad te bereiken? Soms zien we dat een bever een dam bouwt in een sloot om het water op te stuwen, zodat hij bij een maïsveld kan.”

Hout dat is aangeknauwd door bevers. Foto Merlin Daleman

Klimaatbestendig

De bouwgrage bever brengt niet alleen schade aan, zegt Schep. In Nederland kunnen de beverbouwwerken helpen met het tegengaan van verdroging door klimaatverandering. „Door de beverdammen ontstaan meertjes, en dan heeft het water meer tijd om in de grond te zakken. Bijvoorbeeld bij de flanken van de Veluwe kan dat heel waardevol zijn, daar komen de bevers nu net aan.”

„We zullen ons hele land klimaatbestendig moeten maken, dus de bever kunnen we in de toekomst hopelijk meenemen in die projecten.”

Toch blijft het lastig om bevers naar de hand van de mens te zetten, denkt hij. „Ik denk vooral dat we in Nederland wel wat meer ruimte zouden kunnen laten aan onvoorspelbaarheid, de grillen van de natuur. Dat we daar rekening mee houden wanneer we bouwen.”

Het Engeland van Sarina Wiegman overklast de Nederlandse ploeg

admin
July 9, 2025
0

Zijn speelsters hebben een loodzware eerste helft achter de rug en lijken nauwelijks nog effectief de vele aanvallen van het veel sterker spelende Engeland in het tweede groepsduel van het EK af te kunnen slaan. Dus: nog even volhouden, meiden, probeert Jonker hen voor te houden.

Maar dan volgt de genadeklap. In de eerste minuut van de extra tijd veroorzaakt Jill Roord met een milde overtreding een vrije trap op het middenveld. De vrije trap richting het hart van het zestienmetergebied wordt slecht weggekopt door linksback Esmee Brugts en valt via een kleine kluts zomaar voor de voeten van Georgia Stanway, die hard uithaalt: 2-0. Bondscoach Jonker: „In de eerste helft waren we de onderliggende partij. De 2-0 vlak voor rust was nekkenbreker. Je weet dat je 1-0 moet vasthouden.”

Waar het eerste groepsduel afgelopen zaterdag tegen Wales op slag van rust met een doelpunt van Vivianne Miedema werd opengebroken voor Oranje, viel de wedstrijd in de kraker tegen Engeland dus op precies hetzelfde moment in het slot.

Aanvalster Lauren James scoort de 1-0 voor Engeland in het Letzigrund stadion in Zürich. – Foto Miguel Medina / AFP

De honderdste van de spits van Nederland had geleid tot een fraaie overwinning, 3-0, en de eerste drie punten in de zware poule D. Hoe anders is de wedstrijd woensdagavond tegen de titelhouder. Voor de ploeg onder leiding van voormalig Oranje-coach Sarina Wiegman was het erop of eronder. In haar openingswedstrijd tegen Frankrijk was het immers goed misgegaan met een nederlaag van 2-1. Deze woensdag in het uitverkochte Letzigrund stadion in Zürich (22.600 toeschouwers) moet Engeland zich dus revancheren. Nieuw verlies zal betekenen dat de regerend Europees kampioen is uitgeschakeld voor de kwartfinale.

Geen verrassing

Het kan voor het Nederlands elftal geen verrassing zijn geweest dat de Engelsen er vanaf de eerste minuut dan ook volledig voor gaan. Nu zijn er sowieso weinig verrassingen tussen beide ploegen, want er bestaan talloze personele dwarsverbanden. Zeker tien Oranje-speelsters zijn actief in de Engelse competitie en kennen de meeste tegenstanders dus goed en persoonlijk. Daarbij zal Arjan Veurink, de assistent van Wiegman na dit toernooi de nieuwe bondscoach van Nederland worden – als opvolger van Jonker die zo graag had willen blijven.

Al snel is duidelijk dat het wat defensievere speelplan van Jonker totaal niet loopt

De bondscoach die graag aanvallend en attractief voetbal wil spelen, ongeacht de tegenstander, heeft voor de clash met Engeland een wat defensievere tactiek bedacht. Hij start met een flexibele defensie van drie centrale verdedigers bij (het zeldzame eigen) balbezit onder leiding van Dominique Janssen en Veerle Buurman – het nog maar 19-jarige talent dat veel aanstaande ploeggenoten van Chelsea tegenkwam.

Bij balverlies, wat in de eerste helft veel vaker voorkomt, is het bedoeling dat de vleugelspelers zakken om de verdediging te helpen.

Al snel is duidelijk dat Jonkers speelplan totaal niet loopt. Nederland wordt aan alle kanten overvleugeld. Als het de verdediging al lukt om aanvallen af te slaan, lukt het niet of nauwelijks om zinvol uit te verdedigen. Ballen worden snel ingeleverd door goed druk zettende Engelsen. Het middenveld wordt volledig overklast. En de aanvalslinie wordt niet of nauwelijks bereikt – voor Miedema geen serieuze kansen op een honderdeneerste treffer.

Er is een verzachtende omstandigheid, die kort voor de wedstrijd pas blijkt: een van de beste spelers is niet fit. Danielle van de Donk heeft „klachtjes”, zoals de bondscoach het noemt, en kan in elk geval niet aan de wedstrijd beginnen. Daarmee mist Oranje een belangrijke creatieve spelverdeler op het middenveld die altijd anderen weet op te peppen en geregeld scoort – 38 doelpunten in 169 interlands.

En ook aanvaller Lineth Beerensteyn is nog altijd niet voldoende hersteld van haar blessureleed om aan de wedstrijd te beginnen. Ze neemt opnieuw plaats op de reservebank.

Meer power

In de tweede helft gooit Jonker het roer om, in de hoop met meer ervaring en power weer enige controle op de wedstrijd te kunnen krijgen. Hij brengt na rust een driedubbele wissel in, met Beerensteyn (voor Jill Roord) in de punt van de aanval en achterin recordinternational Sherida Spitse en Caitlin Dijkstra voor de jonge Buurman en Brugts.

Maar veel helpt het niet, want de soepele aanvallen van Engeland gaan onverminderd door. Al binnen vijf minuten lijkt het al 3-0 te staan, maar het doelpunt van Alessia Russo wordt afgekeurd wegens lastig waar te nemen buitenspel.

In de zestigste minuut weet Lauren James het derde doelpunt wel te maken, zeven minuten later gevolgd door de knock out door Ella Toone. De andere organisatie van de verdediging die Jonker voor de tweede helft heeft bedacht blijkt niet te lopen. Het is opvallend hoeveel ruimte Toone kreeg om de bal aan te nemen en in te schieten – midden in het strafschopgebied. De invalbeurt van Van de Donk, die ruim twintig minuten voor tijd Miedema vervangt, kan de afstraffing evenmin voorkomen.

Geslonken kansen

Voor Nederland is het EK nog geen verloren zaak, maar de kansen zijn wel aanzienlijk geslonken. Gesteld dat Wales geen enkele wedstrijd zal weten te winnen in poule D, zal Oranje komende zondagavond in Bazel de volgende loodzware tegenstander, Frankrijk, moeten verslaan.

Bondscoach Jonker houdt hoop: „Deze uitslag hadden we niet verwacht. Het is een harde klap, heel vervelend, maar dat hebben we twee maanden geleden ook meegemaakt [4-0 verlies tegen Duitsland in Nations League]. We moeten ons herpakken en de teleurstelling samen verwerken. Wonderen zijn de wereld nog niet uit.”

Column | Wolf GW3237m overspeelde zijn hand

admin
July 9, 2025
0

Wolf GW3237m was vorige zomer bij meerdere incidenten betrokken in de provincie Utrecht. Wolf GW3237m kwam dicht bij mensen en honden. In mei beet wolf GW3237m zonder aanleiding een wandelaar op landgoed Den Treek. Daar overspeelde wolf GW3237m zijn hand: er is over wolf GW3237m vergaderd. De doodstraf is uitgesproken: de provincie Utrecht verleent een vergunning om wolf GW3237m af te schieten.

Er kan nog bezwaar worden aangetekend. Vorig jaar hield een vergunning om wolf GW3237m te vangen en te zenderen geen stand bij de rechter. De verwachting is dat Animal Rights en/of de faunabescherming ook deze vergunning zullen aanvechten. En dus wordt bezoekers van de Utrechtse Heuvelrug nog altijd aangeraden om niet alleen het bos in te gaan, honden aan te lijnen en kinderen in het oog te houden. Hardlopers, mountainbikers en paardrijders wordt geadviseerd extra alert te zijn.

De ernst van de zaak dringt heus tot achter mijn bureau door. Wolf GW3237m is een losgeslagen wolf in de Hollandse wildernis, een terugkerende zomer-komkommer tussen de echte ellende uit binnen- en buitenland. Is er al onderzocht hoe de natuur ervan opknapt nu iedereen op de Utrechtse Heuvelrug op de paadjes blijft? Het idee van een boos beest doet ons meer dan goed voor ons is. Al onze kleinheid zit verwerkt in de eindeloze stroom nieuwsberichten over wolf GW3237m, of „wolf Bram” zoals hij door de populaire media wordt genoemd. Het gedrag van deze wolf maakt meer los dan de verhalen van slachtoffers van de oorlogen dichtbij en ver weg.

Wat als het jachtinstinct van het dier nog meer wordt aangewakkerd, wat niet uit te sluiten is want ook onze natuurgebieden zijn overbevolkt? Sluiten we dan de hele Utrechtse Heuvelrug af voor publiek? Rijden er dan nog treinen van en naar de provincie Utrecht?

Ik voorspel dat wolf Bram toch zal worden afgemaakt als de vergunning om het dier af te schieten wordt ingetrokken. Door burgers die genoeg hebben van de stroperige bureaucratie. Het kadaver van wolf GW3237m zal het startsein zijn om alle wolven uit ons land te verjagen. Ons land weer wolvenvrij, de natuur eigenhandig gereinigd van wilde dieren die er niet horen. Ik denk dat we dan heel ver zijn als Nederland. Volgende dier op de lijst: de wesp of een ander plaagdier. Vorige week zijn er weer mensen gestoken, waarvan er eentje toevallig bij mij in de straat woont. Onder de oksel bij een wandeltocht door Drenthe. Natuur is leuk, maar je moet er natuurlijk wel in kunnen recreëren, ook buiten de paadjes.

Marcel van Roosmalen schrijft op maandag en donderdag een column.