Niemand stemt op het CDA, en toch zal het CDA de waterschapsverkiezingen in Limburg winnen

Posted on February 15, 2023 by admin

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Waterschapsverkiezing Limburg Het CDA doet in Limburg nooit mee aan de waterschapsverkiezingen, maar CDA’ers komen er via een lokale partij wel in het bestuur. De partij bedacht een ‘slimme constructie’.

Partijleider Wopke Hoekstra begin februari op het partijcongres waar het CDA de campagne voor de Provinciale Statenverkiezingen aftrapte.

Foto Koen van Weel/ANP

Boris Meessen komt op voor de regio Weert, zegt hij. De lijsttrekker van de partij Lokaal Waterbelang Weert en Leudal meldt op de nieuwssite Weert de Gekste dat hij in het bestuur van het Waterschap Limburg zowel droogte als wateroverlast gaat aanpakken. Dat kan volgens hem het best via een lokale partij, want er is „maatwerk per regio” nodig.

In het artikel zegt Boris Meessen niet dat een stem op Lokaal Waterbelang Weert en Leudal bij de komende waterschapsverkiezingen, woensdag 15 maart, een stem is op een CDA’er – alle acht kandidaten op de kieslijst zijn actief in die partij. De lokale partij blijkt een mantelorganisatie van het CDA-Limburg.

In de rest van Nederland doet het CDA onder eigen naam mee bij de waterschapsverkiezingen maar in Limburg dient de partij al vijftien jaar geen kieslijsten in. Dat het CDA toch altijd wint, dankt de partij aan negen regionale partijen, waaronder Lokaal Waterbelang Weert en Leudal, die het CDA in 2008 liet oprichten door partijgenoten. De negen partijen hebben gemeen dat ze allemaal Lokaal Waterbelang heten (gevolgd door de naam van een regio), dezelfde statuten hebben en bestuurd worden door CDA-prominenten. De lijsttrekkers en verkiesbare kandidaten zijn ook CDA’ers, al zijn er volgens het CDA ook niet-partijgenoten onder de 128 kandidaten op de negen kieslijsten.

Lees ook: De waterschappen gaan zelfverzekerd de verkiezingen in: ‘Het buitenland is stikjaloers op ons’

Dieudonné Akkermans, in 2008 voorzitter van het CDA Limburg, zei destijds in Binnenlands Bestuur gezocht te hebben „naar een slimme constructie om zo veel mogelijk invloed uit te oefenen”. En CDA-prominent Jean Bronckers, ex-voorzitter van de negen lokale partijen, gaf in 2008 tegenover De Limburger toe: „Zo lukt het misschien ook om mensen te trekken die normaal gesproken niet op het CDA stemmen”.

De band tussen het CDA en de lokale waterpartijen wordt sindsdien niet breed uitgemeten. Waterbelang-bestuurder Nol Beckers meldt op de website van het waterschap dat hij gemeenteraadslid is, maar niet dat hij dit namens het CDA is.

Ook de website van Lokaal Waterbelang zelf rept met geen woord over de CDA-signatuur van de kandidaten. Wel wordt het lokale karakter benadrukt: „In elke gemeente, in vrijwel elk dorp, vind je wel een kandidaat van onze partij.”

Stem op CDA’er

Het gevolg is dat kiezers, die in het stemhokje de voorkeur geven aan een lokale partij, zonder dat ze het weten of wensen op een CDA’er stemmen.

De formule is een succes: de negen partijen Lokaal Waterbelang behaalden bij de waterschapsverkiezingen in 2019 samen 307.036 van de in totaal 424.274 uitgebrachte stemmen. Dat is 65,92 procent. Ter vergelijking: bij de op dezelfde dag gehouden verkiezingen voor Provinciale Staten in Limburg haalde het CDA slechts 18,7 procent van de stemmen.

Sinds 2008 is het elke vier jaar hetzelfde: de gekozen CDA’ers van de negen lijsten vormen na de verkiezingen één fractie Lokaal Waterbelang. Als grootste fractie nemen ze het voortouw in de formatie van een dagelijks bestuur. De kiezer is wellicht op het verkeerde been gezet, maar in strijd met de Kieswet is het niet, zo liet de Kiesraad eerder al weten. Dit tot woede van andere partijen. De VVD vond het „kiezersbedrog”, de SP „volksverlakkerij”.

Mensen worden misleid

De aanpak van het CDA wekt ook verbazing bij Lokaal-Limburg, een samenwerkingsverband van echte lokale partijen dat eveneens meedoet aan de verkiezingen. „Waterbelang is CDA. Het zijn dezelfde mensen”, zegt fractielid Albert Melskens.

„Het is triest dat de mensen zo misleid worden”, zegt ook Guiseppe Noteborn, namens de VVD lid van het algemeen bestuur van het waterschap. „Stel je voor dat wij ook negen lokale partijen oprichten, met als naam ‘Goedkoop Water’ of zo. En dan zeggen wij er ook niet bij dat je op de VVD stemt. Wettelijk mag het, maar wij vinden het ethisch onjuist.”

Ook Wim Voermans, hoogleraar staats- en bestuursrecht aan de Universiteit Leiden, merkt op dat er geen wet wordt overtreden. „Je zou het kiezersbedrog kunnen noemen. Maar ik vind dat toch wel een erg grote term. Onder eigen vlag meedoen, kleur bekennen, zou ethisch gezien wel beter zijn.”

Dat zoveel kiezers op Lokaal Waterbelang stemmen, vermoedelijk zonder goed in de gaten te hebben wie daar precies achter schuilgaat, laat volgens Voermans goed zien hoe weinig belang mensen hechten aan de waterschapsverkiezingen. „Die keuze maken ze heel snel.”

Aan de constructie werkte overigens ook Vivianne Heijnen mee, voordat zij vorig jaar staatssecretaris van Infrastructuur en Waterstaat werd. Terwijl ze fractievoorzitster was van het CDA Maastricht stond zij op de lijst van Lokaal Waterbelang Maastricht.

Partijcultuur CDA Limburg

Dat het CDA gebruik blijft maken van de constructie is opmerkelijk. Na een reeks integriteitsaffaires met hoofdrollen voor christen-democraten – die in 2021 leidde tot het aftreden van het Limburgse provinciebestuur – liet het CDA Limburg onderzoek doen naar de eigen bestuurscultuur. Een commissie onder leiding van Herman Kaiser, oud-burgemeester van onder meer Arnhem en Roermond, concludeerde dat de afdeling afscheid moest nemen van de opvatting dat alles wat niet verboden is, ook is toegestaan.

Het CDA Limburg nam destijds de bevindingen van de commissie onverkort over. „Daar zullen partijleden het bestuur ook aan houden”, reageert Kaiser nu. „Op het moment dat Lokaal Waterbelang een soort crypto-CDA zou zijn, zal dat zeker binnen de partij aan de orde worden gesteld.”

Lees ook: De verbeten strijd om de waterschappen: coalitiepartners liggen met elkaar overhoop

Harold Schroeder van het CDA Limburg vindt Lokaal Waterbelang helemaal geen CDA-constructie. „Er zitten best veel CDA’ers op persoonlijke titel in. Maar ook partijlozen of mensen van lokale partijen.” Dat een van zijn voorgangers destijds sprak van „een slimme constructie” om zoveel mogelijk invloed uit te oefenen, laat hij voor rekening van de toenmalige afdelingsvoorzitter. „Ik ga niet over zaken van ruim vijftien jaar geleden. Als dagelijks bestuur hebben we dit jaar wel overwogen mee te doen als CDA, maar daar hebben we vanaf gezien. Het is al moeilijk genoeg om een adequate lijst met goede mensen voor de Staten rond te krijgen.”

Het landelijk CDA-bestuur onthoudt zich van een oordeel over de Limburgse constructie. Een woordvoerder: „De afweging om wel of niet mee te doen met de waterschapsverkiezingen, ligt bij het provinciaal bestuur van het CDA in Limburg.”

Boris Meessen wilde niet meewerken aan dit artikel.

Reageren? [email protected]

Hoe bespaar ik tijd bij verplichte vergaderingen?

admin
November 17, 2024
0

Dilemma

Ik heb meerdere verplichte vergaderingen per week op mijn werk, waar ik erg weinig uit haal. De vergaderingen geven me vooral het idee dat ik mijn tijd zit te verdoen. Ze zorgen ervoor dat het werk dat ik geacht word te doen blijft liggen. Hoe moet ik daarmee omgaan?

Vrouw (65), werkzaam in de thuiszorg

Vóór de vergadering

Veel werkenden kennen het probleem: ze worden geleefd door hun agenda – vol met allerhande afspraken, overleggen en vergaderingen.

„Vaak gebruiken mensen hun agenda om hier afspraken met anderen in te zetten, maar ze zetten er nooit een afspraak met zichzelf in”, zegt Eric van den Heuvel. Hij verzorgt trainingen in time-management. Twaalf jaar geleden begon hij daarmee, uit frustratie, omdat zijn collega’s zaken niet konden prioriteren en hun werk nooit op tijd afkregen.

De eerste stap om dit om te keren, zo vertelt Van den Heuvel mensen die bij zijn bureau Een Helder Hoofd aankloppen, is dat je ook afspraken met jezelf in je agenda zet. „Want je bent zelf voor je eigen werk ook best een belangrijk persoon”, zegt hij. „Als collega’s allemaal witte vlakken in je agenda zien, denken ze dat je niks te doen hebt.”

Als je zelf weet wat er allemaal op je bordje ligt, is het ook makkelijker om ‘nee’ te zeggen. En is dan is daar vaak genoeg ook begrip voor onder leidinggevenden, ziet Van den Heuvel. „Dan zeg je: ‘Ik heb andere prioriteiten. Als ik nu ruimte moet maken, blijft het andere werk liggen’.”

Leidinggevenden stellen het vaak op prijs als werknemers zich afvragen waar de prioriteiten in hun werk moeten liggen, merkt ook organisatiepsycholoog Iris Ooms, die als coach mensen helpt om in hun werk grenzen aan te geven. „Als je zelf weet waar je mee bezig wilt zijn in je werk, en je jezelf afvraagt waarom je de dingen doet die je doet, laat je je van je goede, gemotiveerde kant zien. Ondanks dat je misschien nee zegt tegen een opgelegde verplichting.”

Aankaarten dat je denkt je tijd nuttiger te kunnen besteden dan in een verplichte vergadering, vindt niet iedereen even gemakkelijk. Ook hierbij hangt natuurlijk veel af van de relatie met je leidinggevende. Als het individueel niet lukt, raadt Ooms aan om het dilemma samen met collega’s aan te kaarten.

In de vergadering

„Er is ook nog een tussenvorm”, zegt Ooms. „In plaats van er helemaal niet te zijn, of juist de gehele vergadering erbij zijn, zou je ook alleen het deel van de vergadering kunnen bijwonen dat voor jou relevant is. Dan vraag je gewoon: bij welk agendapunt ben ik echt nodig?”, stelt Ooms.

In de zorg is dat best gebruikelijk, weet de coach uit haar adviespraktijk. „Als er overleg over bepaalde cliënten plaatsvindt, dan wordt vaak van tevoren afgestemd over welke cliënt het gaat, zodat medewerkers kunnen kiezen welk deel van de vergadering ze bijwonen.”

Als afzeggen of zo’n tussenvorm niet mogelijk is, is effectiviteit het toverwoord bij trainers als Van den Heuvel en Ooms. Een bijeenkomst waarvan niet duidelijk is wat daar moet gebeuren, is een van de grootste ergernissen rond vergaderen.

Bij een vergadering is het dus cruciaal dat er een duidelijke agenda is, zegt Van den Heuvel. „Als die er niet is, wordt het een soort Poolse landdag, waarin de tijd wordt volgepraat en aan het eind iedereen leeg is.”

Als er geen duidelijke agenda is, kan het een soort Poolse landdag worden

Eric van den Heuvel
trainer time-management

„Je moet ook duidelijk bepalen hoeveel tijd je aan ieder onderdeel wilt besteden”, zegt Ooms. „Als dat niet gebeurt, gaat iedereen natuurlijk achterover leunen en maar zien wat er gaat gebeuren.” De deelnemers van een vergadering moeten op hun beurt voor zichzelf ook afvragen „waarom ze er zitten, wat er van hen wordt verwacht en wat ze eruit kunnen halen”, aldus Ooms.

Verder is van belang: worden er beslissingen genomen? En hoe dan? Als je de tijd goed wilt besteden, is het belangrijk om vast te leggen wat er is besloten, en als er een actielijst komt, hoort daar ook een termijn aan vast te zitten waarbinnen zaken moeten worden afgerond.

Werkgevers hebben een duidelijk belang bij efficiënt vergaderen. Als er te weinig besluiten worden genomen, zal hen dat immers geld kosten. In sectoren als ict heeft men dat goed begrepen, ziet Van den Heuvel. Met ‘stand-ups’ en ‘sprints’ brengen collega’s kort aan elkaar over waar ze mee bezig zijn, en wat ze de komende tijd gaan afronden. In minder commerciële sectoren ontbreekt het volgens de trainer nog wel eens aan duidelijke planning en communicatie.

Van den Heuvel ziet dat mensen die bij hem aankloppen nog vaak dezelfde denkfout maken: eerst moet de mailbox leeg voordat ze aan andere zaken kunnen beginnen. „Toen ik een potentiële klant die altijd in tijdnood kwam vertelde dat hij overzicht moet houden en prioriteiten moet stellen, zei hij: ja maar daar heb ik geen tijd voor”, lacht Van den Heuvel. „Eigenlijk zegt hij: ik heb problemen, maar ik heb geen tijd om er iets aan te doen.” Daaruit breken, daar begint het volgens hem mee.

Dus

Uit een vergadering wegblijven is niet altijd mogelijk, maar als je je eigen prioriteiten duidelijk hebt vastgesteld en andere dingen te doen hebt, kun je bij leidinggevende polsen of het écht noodzakelijk is dat je aanwezig bent. Misschien kun je het deel dat niet op jouw werk van toepassing is overslaan. En als je dan toch in een vergadering belandt, zorg er dan met elkaar voor dat het efficiënt gebeurt.

Column | Aloha

admin
November 17, 2024
0

Aloha is een woord uit Hawaï dat onder meer „liefde”, „toeneiging”, „compassie”, „vrede” en „dank” kan uitdrukken, maar ‘Aloha’ is ook een met plastic versierd bowling-midgetgolf-paintball-centrum onder een viaduct in de buurt van Amsterdam CS waar ik sinds kort vaak kom vanwege de kinderfeestjes.

In bowlingcentra denk ik altijd aan mijn moeder, dood maar niet vergeten. In 1979 raakte ik op mijn verjaardag met een groep vriendjes ingesneeuwd in het Bowlingcentrum aan de Schelmseweg in Arnhem. Je mocht nog binnen roken, dus mijn moeder hing tot haar pakje Stuyvesant Rood leeg was boven een asbak, de groep kinderen zwijgend en bang om haar heen. Toen iemand na uren durfde te vragen wanneer we zouden gaan, antwoordde ze: „Nooit, we gaan hier samen dood.”

Tijdens de fietstochten van en naar Aloha, het halen en brengen, denk ik aan mijn moeder. Alles gaat met grote stress, ik doe er met een of twee dochters veertig minuten over, als ik thuiskom van het brengen moet ik alweer bijna terug voor het halen. Ergens verdekt koffiedrinken met mezelf is in Aloha niet mogelijk, het mag ook niet van mijn dochters, want raar.

Gisteren moest ik Lucie van Roosmalen (9) naar Aloha begeleiden. Halverwege, we hadden ons tot haar grote woede ook al een keer vastgereden in een opgebroken weg, werden we ingehaald door een moeder op een elektrische bakfiets.

„Daar gaat Juppelien (al haar nieuwe vriendinnen hebben van dat soort namen), die komt wel op tijd.”

Bij Aloha was het druk, het is er altijd druk, de lucht is er zwanger van kinderfeesten, studenten, bittergarnituur en suiker. De andere ouders waren er net zo aan toe als ik.

„Waar is de groep? Zijn we te laat?”, vroeg een moeder. Ze had er met halen en brengen van en naar sportclubjes al een werkdag op zitten, de reden om het lidmaatschap van een sportclub niet aan te moedigen.

„Hoe laat is het halen?”, vroeg ik om me heen.

Ik probeerde afscheid te nemen. Haar ogen zeiden „ga nou maar”, zo heb ik mijn ouders ook twintig jaar behandeld. Terug naar huis, geen tijd meer om iets te doen, wachten tot we weer naar Aloha moesten. Dit keer met Frida van Roosmalen (3) achterop. Toen we aankwamen stond ze met de organiserende moeder achter een glazen deur.

Ik tegen de organiserende moeder: „Ben ik te laat?”

Ik dwong haar om de organiserende moeder te bedanken. De organiserende moeder zat er ook doorheen, drie uur Aloha met een groep kinderen vergt veel. Ondertussen was Frida van Roosmalen een bowlingbaan opgelopen. Ik kroop gebogen, vriendelijk knikkend en glimlachend tussen de andere ouders door en schoot zo onopvallend mogelijk de bowlingbaan op om haar te vangen. „Er loopt een vent met een kind op onze baan”, zei een student, „zal ik gewoon gooien?”

Marcel van Roosmalen schrijft op maandag en donderdag een column.

De verdeelde Russische oppositie demonstreert in Berlijn: ‘Wij zijn met velen!’

admin
November 17, 2024
0

Maria Kabakova heeft een hekel aan oorlog en al helemaal aan de oorlog die haar geboorteland voert tegen Oekraïne. De 65-jarige Russische woont al dertig jaar in Berlijn en is vandaag met haar man en een paar vrienden naar een park bij het Potzdamer Platz gekomen voor wat is aangekondigd als de grootste anti-oorlogsmars van Russische oppositie, sinds het begin van de oorlog in Oekraïne. Ze schaamt zich voor Rusland en is blij dat er zoveel mensen zijn gekomen. „De wereld denkt nog steeds dat alle Russen Poetin en de oorlog steunen, maar hier zie je dat dat niet waar is.”

Terwijl Oekraïne zondag bestookt werd met raketten, gingen enkele duizenden Russen in Berlijn en enkele andere steden verspreid over de wereld de straat op. De breed aangekondigde protestmars deze zondag is een initiatief van de bekende Russische oppositiepolitici Joelia Navalnaja, Vladimir Kara-Moerza en Ilja Jasjin. Voor de laatste twee is het voor het eerst in lange tijd dat ze tegen het Russische regime kunnen demonstreren. Beiden werden in 2022 veroordeeld tot lange celstraffen vanwege hun kritiek op de Russische invasie van Oekraïne. In augustus kwamen ze plotseling vrij als onderdeel van een grote gevangenenruil tussen Rusland en het Westen. Nu pogen zij, samen met de weduwe van oppositieleider Aleksej Navalny, eenheid te brengen in de verdeelde oppositie.

Wanneer het luisterrijke trio in het park arriveert, stijgt een gejuich op alsof ze filmsterren zijn. Vanuit heel Europa zijn Russen naar de Duitse hoofdstad gekomen om hun stem tegen Poetin te laten horen. Dmitri Tolmatsjev staat met een protestbord „Siberië tegen Poetin” te kijken hoe dissidente politici, activisten en kunstenaars interviews geven aan de pers. Zelf is hij helemaal vanuit Finland gekomen, het land waar hij naartoe vluchtte nadat de grond in zijn geboortestad Irkoetsk te heet onder de voeten werd.

Omstreden driekleur

De demonstratie komt op een moment dat de Russische oppositie het moeilijker heeft dan ooit. Gevlucht, moegestreden en verdeeld was zij de afgelopen maanden nauwelijks in staat een vuist te maken tegen Poetins oorlogszuchtige regime. Ook ontbreekt het, vele bijeenkomsten in Europese hoofdsteden ten spijt, nog altijd aan een duidelijk plan of strategie. „Er is geen plan. Niet dat er geen plan zal komen, maar het kan lang duren”, erkende Navalnaja afgelopen week tegenover de Russische tv-zender Dozjd.

Kritische vragen

De 23-jarige Vjatsjeslav Filolenko is op een van de dranghekken geklommen om zijn politieke helden beter te kunnen zien. Om zijn schouders heeft hij de blauw-witte vlag geknoopt, die sinds de Russische invasie van Oekraïne geldt als het oppositionele alternatief voor de ‘besmette’ Russische driekleur. Toen de oorlog uitbrak had Vjatsjeslav zijn dienstplicht er net op zitten. Hij nam de benen „illegaal, dwars door de Litouwse bossen, over de rivier en daarna over de Poolse grens naar Duitsland.”

Naast hem staat zijn vriend Gleb Polikarpov, even oud en met dezelfde blauw-witte vlag. Ondanks de gevaren bleef Gleb ook na de oorlog nog lange tijd in Rusland, vurig hopend op de revolutie. „Maar toen iedereen werd opgepakt enAleksej Navalny werd vermoord, wist ik dat de oppositie in Rusland was vernietigd. Ik werd omringd door mensen die Poetin verheerlijkten en Kyiv wilden innemen en ik besloot te vertrekken, om niet zelf in de loopgraven te belanden en ook om de Oekraïners een kogel te besparen. Ze kunnen hun munitie beter gebruiken.”

Luister naar