N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
De eerste publieke blunder van Caroline van der Plas mag er wezen: president Zelensky figuurlijk de rug toekeren als hij op bezoek komt om nog meer steun te vragen voor zijn belegerde land.
Al op woensdagavond tweette @lientje1967 stout: „4 mei… 1 dag p/j dat we ONZE oorlogsslachtoffers herdenken. 1 dag. DAT moet op #4mei centraal staan! Niet Zelensky. Dat dit bezoek juist NU moet, vind ik heel misplaatst. Heb Kamervoorzitter eerder deze week dan ook laten weten dat ik niet bij ontmoeting met Zelensky zal zijn”.
Dat Geert Wilders en Wybren van Haga met hun weigering in gelijkluidende bewoordingen braaf in Lientjes kielzog volgden, zal haar misschien te denken geven: soort zoekt soort? Zo niet, dan dreigen de eerste deukjes in haar BBB te ontstaan.
Wat zou Wilders gedaan hebben als Van der Plas níet dit verkeerde voorbeeld had gegeven? Zou hij zo flink zijn geweest om als eerste, en mogelijk enige, Kamerlid te bedanken? Dit mét het risico dat hij meteen met zijn vroegere waardering voor Poetin zou worden geconfronteerd? Bijvoorbeeld met deze tot de Russische media gerichte woorden uit 2018: „Poetin is een leider, wat je verder ook van hem vindt. Ik bekritiseer veel van zijn beleid, maar ik juich hem samen met Trump toe voor het zijn van leiders, die er staan namens het Russische en Amerikaanse volk.”
Een patriottische echo van deze woorden hoor ik terug in Wilders’ motivering om Zelensky te mijden. „Maar ik zal er zelf dadelijk in ieder geval niet bij zijn. Vandaag gaat het wat mij betreft in Nederland niet over hem maar over onze eigen nationale #Dodenherdenking.”
Je zou mogen verwachten dat hij ook Zelensky in Den Haag wilde toejuichen, die er immers eveneens stond namens zijn eigen volk, maar dat kon hij nu niet opbrengen. Ik vermoed dat hij vooral geen zin had om dat Poetin-bashen van Zelensky aan te horen. ‘ONZE’ oorlogsslachtoffers, om met Van der Plas te spreken, gingen voor. We lieten ons toch niet „onze eigen nationale Dodenherdenking” afpakken door dat drukke baasje uit Oekraïne – vond die soms zíjn slachtoffers belangrijker dan de onze?
Dat de herdenking van de ene groep die van de andere groep niet in de weg hoefde te staan, kwam bij Van der Plas, Wilders en Van Haga niet op. Stel je voor dat de massa op de Dam zou denken: komt Zelensky misschien nog? Ze vergaten dat nu ook een unieke gelegenheid ontstond om, zoals Zelensky in zijn openbare rede enigszins deed, een link te leggen tussen de Nationale Dodenherdenking en de 196 Nederlandse slachtoffers van de vliegramp met de MH17, veroorzaakt door een Russisch luchtdoelraket.
Wat mij in de motiveringen van Van der Plas en Wilders ook opviel, was hun suggestie dat Zelensky op eigen roem uit was. Hij behoorde niet centraal te staan, het mocht vooral niet over hém gaan. Alsof Zelensky nog altijd die komediant van vroeger was die alleen aandacht wilde voor zijn eigen act.
Eerder had Van der Plas haar boeren en burgers opgeroepen de vlag op 4 en 5 mei niet meer omgekeerd op te hangen, en eventueel binnen te halen. Dit uit respect voor de nabestaanden van de gesneuvelde militairen, voor wie het „een pijnlijk aanzicht” kon zijn.
Na 5 mei mag die vlag natuurlijk weer rustig omgekeerd worden, pijnlijk aanzicht of niet.