In één week achthonderd glijbommen op Oekraïne: Zelensky wil toestemming om Russische vliegvelden aan te vallen

Na opnieuw een bloedige week van Russische aanvallen op gehavende en deels verwoeste Oekraïense dorpen en steden groeit de frustratie in Kyiv. Oekraïne beschikt over de (westerse) middelen om Russische aanvallen met zware bommen in de Donbas en de grensstreek bij Charkiv tegen te gaan, maar mag die niet gebruiken van zijn westerse bondgenoten; dat zou volgens de NAVO-partners, aangevoerd door de VS, de kans op escalatie van de oorlog vergroten.

En dus vroeg president Volodymyr Zelensky het Westen zondag opnieuw toestemming om militaire vliegvelden in het zuiden van Rusland met westerse wapens te mogen aanvallen. Rusland, zo schreef Zelensky, heeft alleen al de afgelopen week meer dan achthonderd geleide bommen afgeworpen „op Oekraïense steden en gemeenschappen” – en de krijgsmacht en de bevolking kunnen alleen maar toekijken. „Oekraïne heeft de middelen nodig om de dragers van deze bommen, met name Russische gevechtsvliegtuigen, te vernietigen op de plaatsen waar zij gestationeerd zijn”, aldus Zelensky. „Die stap is essentieel. Langeafstandsraketten en moderne luchtverdediging vormen de basis om deze dagelijkse Russische terreur af te stoppen.”

Al maanden bestoken de Russen Oekraïne met deze zogenoemde geleide glijbommen. Deze zware projectielen uit de Sovjettijd hebben een kleiner bereik dan kruisvluchtwapens en ballistische raketten en zijn minder nauwkeurig, maar even verwoestend en veel goedkoper. Met een toegevoegd geleidingssysteem zijn ze voor Moskou uiterst effectief: de bommen worden van grote afstand losgelaten door vliegtuigen vanuit het Russische luchtruim, buiten het bereik van de Oekraïense luchtafweer. Doordat ze worden losgelaten vanuit toestellen die met grote snelheid en op grote hoogte vliegen – twaalf tot veertien kilometer – ‘zweven’ deze bommen in een lange glijvlucht over afstanden tot ver over de honderd kilometer richting doelen in Oekraïne.

Verwoestende bommen

Vanwege hun springlading – het nieuwste exemplaar, de FAB-3000, zou zelfs 1.400 kilo aan explosieven dragen – hebben de bommen een verwoestende werking op Oekraïense verdedigingslinies, dorpen, steden en voorzieningen als elektriciteitscentrales. In de Donbas worden de bommen gebruikt om Oekraïense linies met brute kracht te vernietigen.

De Amerikanen vrezen dat gebruik van hun wapens in Rusland het risico op betrokkenheid bij de oorlog zal vergroten

Maar ook in Charkiv en zijn uitgestrekte buitenwijken zijn de gevolgen dagelijks voelbaar: de tweede stad van Oekraïne ligt op zo’n dertig kilometer van de Russische grens. Zondag werd een postdistributiecentrum van Nova Posjta geraakt, waarbij een werknemer om het leven kwam en negen gewonden vielen. De burgemeester van Charkiv, Ihor Terechov, onderstreepte zondag dat de aanval bijna in het hart van de stad had plaatsgevonden.

Vanwege dit soort Russische aanvallen verruimde Washington eind mei de militaire slagkracht voor Oekraïne. Kyiv kreeg toestemming aanvallen uit te voeren op Russisch grondgebied ten noorden van de regio Charkiv als Oekraïne daarvandaan werd aangevallen. Oekraïense aanvallen op militaire doelen verder in het Russische achterland, bijvoorbeeld op vliegvelden waarvandaan de Russische bommenwerpers opstijgen, bleven een no go. De Amerikanen vrezen dat een dergelijk gebruik van hun wapens in Rusland het risico op betrokkenheid bij de oorlog zal vergroten.

Het postdistributiecentrum van Nova Posjta in Charkiv werd zondag aangevallen met een Russische glijbom.
Foto Sergey Kozlov/EPA

Dat lijkt dus de volgende ‘rode lijn’ in de oorlog die Zelensky hoopt op te schuiven. Sinds de grootschalige Russische invasie in Oekraïne hebben de westerse bondgenoten van Kyiv de militaire hulp telkens mondjesmaat uitgebreid. Maar tot ergernis van de Oekraïners gaan besluiten over nieuwe wapens of munitie in het Westen vaak gepaard met lange discussies; de levering van tanks, langeafstandsraketten en F-16’s zijn maar enkele voorbeelden. Daarbij lijkt angst voor provocatie van Moskou vaak leidend.

Nucleaire dreigementen

De praktijk wijst na ruim twee jaar echter ook uit dat het Westen bereid is de rode lijnen op te schuiven naarmate de Russische wreedheden in Oekraïne toenemen. Talloze Russische dreigementen voor escalatie, tot en met een nucleair conflict aan toe, zijn nooit opgevolgd en leidden vooral tot meer dreigementen.

De VS gaven Oekraïne eind mei toestemming beperkt aanvallen uit te voeren op Russisch grondgebied. Dat was ingegeven door de bloedige Russische aanvallen met glijbommen en een nieuw Russisch offensief dat half mei was begonnen richting Charkiv. Dat offensief heeft de Oekraïense krijgsmacht in juni grotendeels afgestopt bij het grensstadje Vovtsjansk, maar de Russen hebben hun luchtaanvallen met glijbommen alleen maar verhevigd.

Oekraïne beschikt al over de wapens waarmee het land militaire doelen op Russische bodem kan aanvallen: de VS leveren ballistische raketten (ATACMS) met een bereik van driehonderd kilometer, terwijl kruisvluchtwapens uit het Verenigd Koninkrijk (Storm Shadow) en Frankrijk (Scalp) doelen op zo’n 250 kilometer kunnen raken. Die wapens mag Oekraïne alleen gebruiken tegen Russische doelen in bezet gebied, zoals de Krim en de Donbas.


Lees ook

Oekraïne wil doelen diep in Rusland gaan aanvallen met een zelf ontwikkelde kruisraket

Oekraïense test met een Neptoen-raket in de regio Odesa, 2019.

Oekraïne heeft de Russische vliegvelden de afgelopen maanden verschillende keren aangevallen met drones van eigen makelij, maar de impact van die traagvliegende projectielen is gering. Bovendien kan de Russische luchtverdediging ze – in vergelijking met raketten – relatief eenvoudig onderscheppen. Om toch zulke aanvallen uit te kunnen voeren met eigen wapens ontwikkelt Oekraïne op dit moment de R-360 Neptoen. Dat kruisvluchtwapen werd oorspronkelijk ontworpen tegen schepen, maar is inmiddels aangepast en inzetbaar tegen doelen op de grond. Ze kunnen echter niet concurreren met de snelheid en precisie van de Amerikaanse ATACMS.

Vliegbasis in Voronezj

Het bereik van die westerse wapens is meer dan genoeg voor, bijvoorbeeld, een aanval op de Russische vliegbasis Voronezj Balsjevo in de regio Voronezj, op zo’n tweehonderd kilometer ten noorden van de grens. Hier zouden veel van de toestellen gestationeerd zijn die de aanvallen op Oekraïne uitvoeren.

Doordat Oekraïne en zijn westerse bondgenoten doorgaans openlijk discussiëren over de beperkingen waaraan Kyiv is gebonden, weten de Russen dat hun vliegtuigen zo diep in eigen land ‘veilig’ zijn. De Oekraïense strijdkrachten mogen deze vliegtuigen volgens de nu geldende beperkingen pas aanvallen als ze met hun bommen onderweg zijn richting Oekraïne. Maar hoog in de lucht, en in het Russische luchtruim, zijn de toestellen onbereikbaar voor de Oekraïense luchtafweer.

Zelensky laat het Oekraïense gevoel van onmacht hierover de afgelopen weken steeds vaker horen. Zondagavond zei hij: „Hoe eerder de wereld ons helpt af te rekenen met de Russische vliegtuigen die deze bommen afwerpen, en hoe eerder wij de Russische militaire infrastructuur gerechtvaardigd kunnen aanvallen, des te dichter we bij vrede komen.”