Hoge rente in Verenigde Staten blijft ongewijzigd, besluit Federal Reserve

Posted on by admin

De centrale bank van de Verenigde Staten houdt de rente ongewijzigd. Dat heeft de Federal Reserve (Fed) woensdag aangekondigd. Daarmee blijft de rente op de bandbreedte van 5,25 tot 5,5 procent, het hoogste niveau sinds 2001.

Centrale banken sleutelen aan de rente om de inflatie te beïnvloeden. Door de rente te verhogen, wordt het lenen van geld duurder en zal minder geld in omloop zijn. Dat remt economische activiteit af en zo ook de prijsstijgingen. De Federal Reserve streeft net als de Europese Centrale Bank (ECB) – maar in tegenstelling tot de meeste andere landen – naar een inflatie van 2 procent.

Het Amerikaanse rentebesluit komt overeen met de verwachtingen van de meeste economen, vanwege tegenvallende inflatiecijfers. De inflatie daalde vorig jaar fors, maar schommelt sinds juni 2023 net boven 3 procent. Sinds januari is de inflatie in de VS met 0,4 procentpunt gestegen naar 3,5 procent. Zo toonde ook de markt zich na de rente-aankondiging niet verrast: Wall Street-indices bleven de opvolgende minuten stabiel.

Al maanden staan centrale banken in de startblokken om de rente te verlagen, maar dat besluit werd steeds uitgesteld. In december zeiden Fed-bestuurders in 2024 drie renteverlagingen te verwachten, inmiddels hebben beurshandelaren hun verwachtingen bijgesteld naar één of twee renteverlagingen. De ECB besloot in april eveneens de rente op 4 procent te houden, maar zinspeelde er opnieuw op dat dat binnenkort kan veranderen.


Lees ook
Hardnekkige inflatie bezorgt centrale banken kopzorgen

Het hoofdkantoor van de ECB in Frankfurt, weerspiegeld in de Main.

Related Posts

Het eerste Nederlandse kabinet met een radicaal-rechtse partij

Bijna zes maanden na de verkiezingen presenteerden PVV, VVD, NSC en BBB gisteren een akkoord. Daarmee zal de PVV gaan regeren én komt een radicaal-rechtse partij voor het eerst in het centrum van de macht. Chef van de politieke redactie Pim van den Dool vertelt wat er in het akkoord staat. Welke plannen heeft het nieuwe kabinet?

Heb je vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze ombudsman via [email protected].

Gast:
Pim van den Dool
Presentatie:
Floor Boon
Redactie:
Esmee Dirks, Ignace Schoot & Nina van Hattum
Montage:
Jeroen Jaspers
Coördinatie:
Henk Ruigrok van der Werven
Foto:
Merlin Daleman


Beoogd premier Plasterk biedt Omtzigt in open brief excuses aan: ‘Sorry Pieter!’

  • Boris van der Spek

Beoogd premier Plasterk biedt Omtzigt in open brief excuses aan: ‘Sorry Pieter!’

Beoogd premier Ronald Plasterk heeft vrijdag in een open brief in De Telegraaf excuses gemaakt aan NSC-leider Pieter Omtzigt. Plasterk zegt spijt te hebben dat hij bepaalde gebeurtenissen, die tijdens de eerste formatieronde plaatsvonden, openbaarde. „Sorry Pieter!”, schrijft Plasterk in de brief.

Omtzigt verliet de formatietafel, geleid door Plasterk, in februari. De toenmalig informateur zou volgens Omtzigt belangrijke informatie hebben achterhouden, waardoor de gesprekken vertraging opliepen. Plasterk vertelde op zijn beurt tijdens een Kamerdebat dat Omtzigt gebruik had gemaakt van zijn dienstauto om zich naar een hotel te verplaatsen.

In de brief in De Telegraaf schrijft Plasterk daarover. “Mij is veel gevraagd hoe ik erop terugkijk dat ik in het debat over de eerste informatieronde heb verteld dat de dienstauto van de informateur gebruikt was. Ik hecht eraan te stellen dat ik dat niet had moeten doen; Het was onnodig en misplaatst. Ik heb er nadien daarom persoonlijk mijn excuses voor gemaakt bij Pieter Omtzigt en herhaal die graag publiek: Sorry Pieter!”

De brief verschijnt op een precair moment: op donderdag meldde NRC dat de voordracht als kandidaat-premier van Plasterk door de PVV wordt vertraagd door Omtzigt, precies vanwege de vertrouwensbreuk die in februari ontstond.

Plasterk in zijn periode als informateur. Foto Bart Maat / ANP

  • Naïm Derbali

Welkom in dit blog

In dit blog houdt NRC de ontwikkelingen bij rondom de formatie. Lees hier het vorige blog terug.

Column | Het blijft Twitter en het blijft extreemrechts

Met tegenzin beken ik dat ik bij de vaart waarmee we een knetterrechts kabinet ingleden, met een knoop in mijn maag, soms zelfs licht benauwd voor de tv zat. De tegenzin kwam door pestkoppen die klaarstaan om je op het twitterschoolplein uit te lachen – ik blijf Twitter zeggen, ik buig niet voor die miljardair. Twitter, Twitter, Twitter. Die uitlachtweets kan ik zelf tikken: „Ha, ha, huiliehuilie, linkse tranen.” Om de moed erin te houden, speel ik steeds dat nummer af dat Arjen Lubach met zijn Duitse evenknie maakte. Dat gaat met stijgende vrolijkheid van: „We gaan verder naar, verder naar, verder naar, verder naar rechts.”

Toen het uitkwam, zong ik vrolijk mee. Nu heb ik het voor zingen iets te benauwd. Ik werd in Uruguay onder een rechtse regering geboren. Drie jaar later was dat een dictatuur. Mijn vader verzette zich daar iets te fel tegen en belandde twaalf jaar in de gevangenis. Hij was toen in de twintig. Dat ik met een knoop in mijn maag voor de tv zit is misschien niet rationeel, maar wel herleidbaar. Visioenen van Nederlandse machthebbers die machtelozen achter tralies smijten, moet ik steeds wegredeneren. Doe ik dat niet, dan mag ik in de waarschijnlijk lange rij voor angstremmers aansluiten.

Wat ik uiterst rechts weet te liggen, is een vallei van repressie. Wat extreemrechtse regeringen altijd brengen, lijkt Nederland te zijn vergeten. De politieke verslaggeving doet intussen of extreemrechts de normaalste zaak van de wereld is. Zelfs bij de publieke omroep die, zoals dat bij uiterst rechts gaat, tot pulp gereduceerd dreigt te worden, werd het verslag van de laatste meters gevuld met weetjes over fracties die pizza of patat aten.

Geen voorbeschouwingen van wat een extreemrechtse regering voor Nederland zou kunnen betekenen. Geen getuigenverslagen over wat zulke regeringen in Italië of Hongarije doen. Nogal wiedes dat half Nederland niet lijkt te beseffen dat een vrije pers de macht controleert. Daarbij vallen politici die hun macht liever niet gecontroleerd zien, journalisten aan met een venijn die tegen elke andere beroepsgroep onacceptabel zou zijn. Als Wilders leraren tuig van de richel zou noemen, snapt iedereen de consequenties: ouders zouden hun kinderen thuis gaan houden. De pers is inmiddels niet eens op universiteitsprotesten veilig.

Met een strik om zijn extreemrechtse coalitie, zei een stralende Wilders: „Zo werkt een democratie, het is geweldig om daar onderdeel van uit te maken.” De baas van het eenmansvehikel dat hij partij noemt en die daarin geen democratische mechanismen toestaat, stond bij de publieke omroep te kirren over democratie. Ik hoopte dat iemand zou vragen sinds wanneer hij daar gevoelens voor had. Dat gebeurde niet, dus koos ik maar weer play en neuriede: Weiter nach, weiter nach, weiter nach weiter nach rechts.

Carolina Trujillo is schrijfster.