Het leesniveau van kinderen daalt en dat ligt aan ons

Leesonderwijs Wie wil dat kinderen beter lezen moet eerst kijken naar het aanbod, schrijft . Met begrijpend lezen en populaire maar laagwaardige kinderliteratuur komen we er niet.

Juf Marloes leest voor in de buitenschoolse opvang Hero in Haarlem.
Juf Marloes leest voor in de buitenschoolse opvang Hero in Haarlem.

Foto Jean-Pierre Jans/ ANP

Als ik ’s ochtends de radio aanzet komt het weer voorbij: het leesniveau van basisschoolkinderen is belabberd. Slechts de helft van de kinderen haalt aan het eind van het basisonderwijs niveau 2F, de minimale vaardigheid om mee te kunnen komen in de maatschappij, blijkt uit onderzoek van de Onderwijsinspectie. Hoe kan dit gebeuren vraagt Nederland zich af? Iedereen wijst direct naar de schermen, leestijd zou ingeruild zijn voor tijd op de iPad en achter de televisie. Hoewel dit zeker een rol kan spelen vraagt het echte antwoord dat wij als volwassenen en leerkrachten goed naar onszelf kijken; het ligt aan ons.

Al vier jaar doe ik, als leerkracht van groep acht in het basisonderwijs, onderzoek naar deze vraag. Ik heb van de schooldirectie de vrijheid gekregen te experimenteren. Het duurde niet heel lang om drie belangrijke oorzaken te achterhalen; niet elk kind heeft een gelijke start, we onderschatten de kracht van kinderliteratuur in plaats van begrijpend lezen en de kwaliteit van de boeken die we aanbieden is de afgelopen tien jaar drastisch gedaald.

In een gemiddelde klas besteedt een leerkracht vijftien minuten aan het lezen van kinderliteratuur, terwijl juist deze boeken cruciaal zijn voor de leesontwikkeling. Kinderen leren niet alleen lezen, maar ook de ontwikkeling van empathie en sociale vaardigheden zijn direct te linken aan het lezen van kinderliteratuur. Zaken die in de teksten bij begrijpend lezen veel minder aan bod komen. Aan begrijpend lezen wordt in het schoolprogramma aanzienlijk meer tijd besteed maar de vraag is of dat goed is. De teksten zijn vaak gortdroog, saai en zorgen er meer dan eens voor dat kinderen lezen gaan haten. Zelfs mijn échte boekenliefhebbers slaken bij begrijpend lezen een diepe zucht.

Een goed kinderboek

Tot slot komt er nog bij dat het niveau van de gemiddelde boekenkast op school en thuis de afgelopen tien jaar drastisch is gedaald. Van ongeveer 1960 tot 2010 groeiden kinderen op met werken van dezelfde populaire auteurs, Annie M.G. Schmidt, Tonke Dragt en Astrid Lindgren bijvoorbeeld. Allemaal kwalitatief hoogwaardige auteurs, met substantiële boeken en taalgebruik waar kinderen iets van opsteken. Kijk naar de huidige kinderboeken top tien en het valt al snel op dat de boeken van die auteurs zijn vervangen door series Amerikaanse strips, zoals Het leven van een loser of Dogman. Dit zijn vertaalde stripboeken, er is weinig tekst en ze zijn in de meeste gevallen taalkundig van een zeer lage kwaliteit. We hebben onze kinderen wat betreft lezen op een fastfood dieet gezet en vragen ons nu af waarom ze dik en ongezond aan het worden zijn.


Lees ook deze column van Joyce Roodnat: De hyena’s kijken neer op lezertjes

Als je de oorzaak weet is het niet moeilijk je beleid erop aan te passen. Ik ging met een grote vuilniszak door de boekenkast op school, en verving alles wat niet aan mijn eisen voldeed door oude en nieuwe boeken van hogere letterkundige kwaliteit. Ik verlengde de leestijd van vijftien naar minimaal dertig minuten per dag en maakte begrijpend lezen in mijn klas eerder uitzondering dan regel. Het resultaat? Het gemiddelde leesniveau in mijn klas ligt na een half jaar op 3F, het niveau dat leerlingen na afronding van havo of mbo 4 bereikt moeten hebben.

Waarom doen we dit in onderwijsland dan niet massaal, hoor ik u denken. Omdat het van de leerkracht vraagt dat zij of hij weet wat hoogwaardige kinderliteratuur is en dus zelf aan het lezen moet slaan. Ik heb elk boek dat ik mijn leerlingen aanbied eerst zelf gelezen. Ik adviseer ze boeken waarvan ik weet dat de onderwerpen aansluiten bij het individu en dat het leesniveau hen persoonlijk uitdaagt. „Juf heb je dit zelf gelezen, waar gaat het over?”, is een veelgestelde vraag in mijn klas, ze kijken voor het verder ontwikkelen van hun eigen leesvaardigheid logischerwijs naar mij. Dus de volgende keer dat iemand stelt dat het leesniveau van kinderen en jongeren zo slecht is vanwege alle schermtijd, vraag hen dan: wanneer las jij voor het laatst een goed kinderboek?