“Een nacht met de walkuren” noemde de Spaanse fotograaf José Miguel Picón Chimelis de schitterende foto van het noorderlichtschouwspel die hij in december 2023 op IJsland maakte. De godinnen uit de Noorse mythologie kwamen tot leven door een sterke geomagnetische storm (Kp7). Dat leverde een indrukwekkend kleurenspel aan de nachtelijke hemel achter het rafelige silhouet van de berg Eystrahorn. Door de lange sluitertijd van vier seconden die Picón Chimelis gebruikte lijkt de lagune op de voorgrond even helder als bij daglicht, wat bijdraagt aan de sprookjesachtige sfeer. De foto is een van de kanshebbers voor de verkiezing van de Astronomy Photographer of the Year.
Het kleurrijke poollicht moet het opnemen tegen foto’s van verre sterrenstelsels die gemaakt zijn met professionele telescopen. Zo maakte de Amerikaanse amateur-astronoom Kevin Morefield een prachtige foto van het zogeheten sombrero-sterrenstelsel vanuit het El Sauce Observatorium in Chili. Door de donkere stofring rondom de felverlichte kern van stelsel M104 doet het geheel inderdaad denken aan een Mexicaanse hoed.
De superspiegels van een zonne-energiecentrale in het Chinese Dunhuang bieden in de nacht een caleidoscopische kijk op de sterrenhemel. Jianfeng Dai liet de sluiter van zijn camera langere tijd openstaan, waardoor de langzaam draaiende sterrenhemel intrigerende figuren tekende op de gekromde spiegels die overdag de gesmoltenzoutcentrale van zonnewarmte voorzien. In een filmpje dat hij hiervan maakte wordt duidelijk hoe dat in zijn werk ging.
De Britse astronoom Damon Mitchell Scotting maakte een seriële opname van het zogenoemde Blowdryer Galaxy (M100) oftewel ‘haardrogerstelsel’, precies op het moment dat de dwergplaneet Ceres in ons eigen zonnestelsel daarvoor langstrok. Ceres is zichtbaar als vier heldere stippen op een van de spiraalarmen van het sterrenstelsel, met een tijdsverloop van acht uur tussen de eerste en de laatste foto. Het sterrenstelsel, dat heel mooi dwars op de kijkrichting vanaf de aarde ligt, staat in het sterrenbeeld Hoofdhaar op een afstand van 60 miljoen lichtjaar. Ceres, met een baan tussen Mars en Jupiter, lijkt op de foto heel groot. Maar in werkelijkheid is de dwergplaneet meer dan een miljard maal kleiner dan het haardrogerstelsel, dat een diameter van 120.000 lichtjaar heeft.
De atmosferische lichtverschijnselen die zijn vastgelegd op de eerste foto in IJsland komen voort uit de activiteit van de zon, die eveneens in december 2023 werd gefotografeerd door Eduardo Schaberger Poupeau – aan de andere kant van de wereld, vanuit een observatorium in Argentinië. Daarop zijn de plasmaerupties (zonnevlammen) te zien die de elektromagnetische stormen rond de aarde aanjagen. De foto is het resultaat van de combinatie van twee video’s (een van de zonneschijf en een van de rand) die elk uit 850 beeldjes bestonden.