FVD beweegt zich in het hart van een steeds groter pro-Russisch netwerk

Posted on May 6, 2024 by admin

Volgens de Hongaarse nationalistische krant Magyar Jelen stonden er afgelopen januari lange rijen voor de deuren van ‘Honterus’, een vermaard antiquariaat en veilinghuis van boeken in het centrum van Boedapest.

Het geduld van de wachtenden werd rijkelijk beloond: Thierry Baudet nam bijna twee uur de tijd voor het signeren van de Hongaarse vertaling van zijn samenzwering-boek ‘Het Coronabedrog’ – de tweede uitgave alweer in Hongarije. Op de foto’s is te zien hoe Baudet straalt onder alle aandacht.

Baudet was niet de enige Europese politicus die die dag naar Boedapest was gekomen. Petr Bystron, nummer twee op de lijst van de Duitse radicaal-rechtse AfD voor de Europese verkiezingen, was ook bij de boekpresentatie in Honterus. ’s Avonds hield zowel Baudet als Bystron een toespraak op het partijcongres van de Hongaarse radicaal-rechtse partij Mi Hazánk (‘Mijn vaderland’). „We hebben een gezamenlijke vijand”, zei de AfD-politicus: „Dat zijn de globalisten!”

Petr Bystron en Thierry Baudet hebben niet alleen een gemeenschappelijke vijand – ze hebben ook een gezamenlijke vriend: het Rusland van Vladimir Poetin. In de afgelopen weken is Bystrons AfD het middelpunt geworden van een groot omkoopschandaal waarmee Moskou de Europese verkiezingen zou hebben willen beïnvloeden. Via een obscure nieuwssite in Praag, Voice of Europe, zouden honderdduizenden euro’s zijn betaald aan Europese politici – waaronder Petr Bystron en de AfD-lijsttrekker Maximilian Krah.

Baudet ontkent bij hoog en bij laag te worden betaald door Moskou. Toen hij eind maart tijdens een debat in de Tweede Kamer door Kamerlid Jesse Klaver (GroenLinks-PvdA) werd opgeroepen openheid van zaken te geven over de financiën van Forum voor Democratie ontplofte hij. „Als je het nog een keer vraagt, sla ik je op je bek”, zei Baudet na afloop van het debat tegen Klaver.

Harde bewijzen dat Forum voor Democratie betrokken is bij het Russische omkoopschandaal zijn er niet. Belgische kranten schreven wel dat minimaal één Nederlandse politicus Russische betalingen heeft ontvangen van Voice of Europe. Een Belgische overheidsbron bevestigt dat tegenover NRC: „Het gaat om betalingen aan politici uit meerdere Europese landen, waaronder Duitsland en Nederland.”

NRC onderzocht het netwerk rond de Russische propaganda-site. Thierry Baudet en Forum voor Democratie, zo blijkt, bewegen zich in het hart van een pro-Russisch en radicaal-rechts netwerk rond Voice of Europe.

De nieuwssite werd ooit opgezet in Nederland, maar is volgens de Tsjechische regering inmiddels in handen van de Oekraïense oligarch Viktor Medvedtsjoek – een goede vriend van Poetin. De operaties in Praag zouden zijn gerund door Medvedtsjoeks rechterhand, de Oekraïense politicus Artjom Martsjevsky. Eind maart maakte de Tsjechische regering bekend dat zowel de nieuwssite als de beide Oekraïners op een sanctielijst zijn geplaatst. In Brussel, de zetel van het Europees Parlement, is het Belgische Federaal Parket inmiddels een strafrechtelijk onderzoek begonnen.

**Petr Bystron** (AfD) in de Rijksdag, Berlijn.

Details over Russische beïnvloeding

In de afgelopen weken zijn er meer details over de Russische beïnvloedingsoperatie naar buiten gekomen. Duitse en Tsjechische media schreven over een audio-opname waarop te horen zou zijn hoe Martsjevsky 20.000 euro overhandigt aan Petr Bystron – in contanten. „Bystron ritselt met geld in de opname en telt het na”, zo citeert Die Zeit een anonieme Tsjechische parlementariër die de opname heeft gehoord. Het Tsjechische parlementslid Pavel Belobradek, die als voorzitter van de toezichtscommissie op de inlichtingendiensten de opname ook heeft gehoord, wil deze details tegenover NRC vanwege zijn geheimhoudingsplicht niet bevestigen, maar laat weten dat „wat de regering allemaal heeft verklaard correct is”.

In de afgelopen twee jaar hebben twee Nederlandse politici een interview gegeven aan de site: FVD-Europarlementariër Marcel de Graaff en diens partijleider, Thierry Baudet. De Graaff en Baudet prediken al jaren standpunten die rechtstreeks uit de koker van het Kremlin lijken te komen. Zo legt Baudet de schuld van de oorlog in Oekraïne steevast bij Kyiv en het Westen, en stelt de Forum-leider steeds dat een overwinning op Rusland onmogelijk is – een argument dat volgens analisten een van de belangrijkste ingrediënten is van de Russische informatie-oorlog.

Vooralsnog zijn er geen harde bewijzen dat Baudet of De Graaff werd gefinancierd door Moskou. Ze weigeren commentaar te geven. „Ik praat niet met nepnieuwsmedia”, laat De Graaff per e-mail via zijn woordvoerder weten. Feit is echter dat Forum voor Democratie en zijn partijleider zich bewegen in het centrum van een Europees netwerk van ultra- en radicaalrechtse partijen rondom Voice of Europe.

Marcel de Graaff (toen PVV, nu FVD) tijdens het lijsttrekkersdebat voor de Europese verkiezingen in 2019

Een van die partijen is Mi Hazánk, dat Baudet afgelopen januari naar Boedapest haalde. Mi Hazánk beschikt over geüniformeerde eenheden voor ‘zelfverdediging’, is voor herinvoering van de doodstraf, wil een referendum over EU-uittreding, eist (van oudsher Hongaars) grondgebied op in Oekraïne en pleit voor apartheid tussen Roma en andere Hongaren in het onderwijs. Bij de parlementsverkiezingen van 2022 haalde Mi Hazánk verrassend zeven parlementszetels, waarmee het de derde partij van het land werd.

Partijleider László Toroczkai werd afgelopen januari geïnterviewd door Voice of Europe. In dat gesprek wees Toroczkai op de uitstekende banden met gelijkgezinde partijen en keek hij vooruit naar de Europese verkiezingen: „Als we de situatie in het Europees Parlement kunnen veranderen, zal dat ook de oorlog in Oekraïne beïnvloeden. Europa kan simpelweg niet tot het einde blijven doneren aan Oekraïne. Dat is onmogelijk, want dat zal Europa vernietigen.”

Volgens de Tsjechische krant Denník N en het Poolse dagblad Gazeta Wyborcza was Toroczkai ook te gast bij een conferentie van Voice of Europe in Praag. Een van de andere organisatoren van de conferentie was Milutin Ilić, de assistent van een pro-Russische Tsjechische parlementariër. Ilić vertelde aan Denník N dat de bijeenkomst deels door Petr Bystron werd betaald.

László Toroczkai is een goede bekende van Thierry Baudet. Zo schreef Toroczkai het voorwoord van de Hongaarse editie van ‘Het Coronabedrog’. De promotie van ‘De Corona-roulette’, zoals Baudets boek in het Hongaars heet, werd verzorgd door een ander lid van diens partij, de rechtse publicist en uitgever Árpád Szakács. Tijdens een demonstratie van Mi Hazánk tegen NAVO-troepen in Hongarije in 2022 hield deze Szakács een rede waarin hij – met een Russisch vlaggetje op zijn jas – fulmineerde tegen de achterstelling van etnische Russen. „De belangrijkste christelijke cultuur ter wereld, de Russische, wordt uit Europa verbannen”, zei Szakács.

Forum haalde de banden met Mi Hazánk de voorbije jaren stevig aan. Vorig voorjaar bezochten de toenmalige Tweede Kamerleden Simone Kerseboom en Freek Jansen op uitnodiging van de partij het Hongaarse parlement. „Daar werd de basis gelegd voor een samenwerking en vriendschap, die in de (nabije) toekomst verder zal worden uitgebouwd”, aldus een bericht op de website van FVD.

Andersom was de top van Mi Hazánk regelmatig in Nederland te vinden. Zo sprak vicevoorzitter Dora Duro in oktober tijdens het FVD-festival Forum Outside in Eefde, waar ze fulmineerde tegen de Wereldgezondheidsorganisatie WHO en diens voorziter Adhanom Ghebreyesus: „een Ethiopische marxistische terrorist”.

De partij Mi Hazánk heeft geüniformeerde eenheden ter ‘zelfverdediging’ en wil scheiding van Roma en Hongaren in onderwijs

‘Boedapest-verklaring’

In augustus van het afgelopen jaar kwamen de politieke leiders van zes radicaal-rechtse partijen op uitnodiging van Mi Hazánk bij elkaar in het Hongaarse parlement. Namens Forum waren Thierry Baudet, Freek Jansen en de directeur van FVD International, John Laughland, aanwezig. Laughland werkte eerder voor een denktank in Parijs die met Russisch geld werd gefinancierd. Tijdens de bijeenkomst tekenden de partijen een zogeheten ‘Boedapest-verklaring’ waarin onder meer wordt gepleit voor een Europa van „soevereine, onafhankelijke naties”, tégen de EU en tégen migratie.

De zes partijen die de Boedapest-verklaring ondertekenden hebben nauwe banden met Moskou, of staan sympathiek tegenover het Kremlin. Neem bijvoorbeeld het Bulgaarse Vazrazjdane (‘Wedergeboorte’), een radicaal-rechtse partij waarvan de aanhangers regelmatig in verband worden gebracht met geweldsincidenten, homofobie en antisemitisme. Vazrazjdane ageerde tegen de Bulgaarse toetreding tot de eurozone en bepleit neutraliteit in de oorlog in Oekraïne. Afgelopen februari bezochten drie parlementariërs van Vazrazjdane Moskou op uitnodiging van Poetins regeringspartij ‘Verenigd Rusland’.

In Moskou spraken de Bulgaren ook met vertegenwoordigers van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken. Partijleider Kostadin Kostadinov werd in januari door Voice of Europe geïnterviewd. Hij sprak zich uit tegen de Europese Unie. „We volgen al 35 jaar lang bevelen op uit Washington en Brussel. Het wordt tijd dat we de bevelen opvolgen van onze eigen soeverein, het Bulgaarse volk”, aldus Kostadinov.

Vazrajzdane onderhoudt goede banden met Forum. Zo was Stanislav Stojanov, die namens Vazrazjdane in het Bulgaarse parlement zit, afgelopen oktober te gast bij het Forum-evenement in Eefde. Hij werd geïntroduceerd door John Laughland, die zei dat FVD en Vazrazjdane „voorbestemd” waren om met elkaar bevriend te raken. Tijdens zijn toespraak noemde Stojanov vervolgens de westerse wapenleveranties aan Oekraïne „absurd”.

Op 15 april van dit jaar waren vertegenwoordigers van Forum op uitnodiging van Vazrazjdane in de Bulgaarse hoofdstad Sofia voor de ondertekening van een nieuwe verklaring.

Behalve Vazrazjdane hadden pro-Russische partijen uit Griekenland, Moldavië, Slowakije en Servië zich aangesloten bij het initiatief. Ralf Dekker, de nieuwe lijsttrekker van FVD bij de aankomende Europese verkiezingen, noemde Rusland tijdens zijn toespraak in Sofia „de grootste militaire macht ter wereld”.

De Slowaakse Europarlementariër Milan Uhrik was ook in Sofia. Tijdens een toespraak in het Europees Parlement claimde hij dat Oekraïense ‘huurlingen’ zich schuldig maakten aan het vermoorden van kinderen in Oost-Oekraïne. De laatste maanden pleit Uhrik, die eveneens door Voice of Europe werd geïnterviewd, eveneens tegen wapenleveranties aan Oekraïne en voor vredesonderhandelingen.

Aanhangers van Bulgaarse Vazrazjdane zijn geregeld in verband gebracht met geweldsincidenten, homofobie en antisemitisme

‘Een internationale alliantie’

Zo doemen er rond Voice of Europe de contouren op van een pro-Russisch netwerk, met partijen die vaak nog radicaler zijn dan gevestigde populistische partijen als de PVV of Fidesz van de Hongaarse premier Viktor Orbán. „Een internationale alliantie”, zo zei John Laughland afgelopen oktober in Eefde, die in zijn ogen „substantieel” moet worden genoemd. Sinds 2 jaar is Laughland directeur van Forum International, een Engelstalige website waar veel aandacht is voor de Europese partners van de partij en voor Russische standpunten met betrekking tot de oorlog in Oekraïne.

Het was FVD International dat de verklaring van Petr Bystron publiceerde, waarin de AfD-politicus ontkent Russisch geld te hebben aangenomen. „Iedereen die staat voor vrede en tegen de voortzetting van de oorlog in Oekraïne is, wordt voor een Russische agent uitgemaakt”, schreef Bystron.

Volgens het Duitse weekblad Der Spiegel heeft Bystron tegenover het federale bestuur van zijn partij ondertussen toegegeven „pakketjes” van Martsjevsky te hebben aangenomen. Hetzelfde blad onthulde vorige week dat het Kremlin zelfs een strategiedocument opstelde voor de AfD.

Voice of Europe is weer in de lucht. De site wordt nu gehost in Kazachstan. Foutmeldingen op de nieuwssite worden in het Russisch weergegeven. De aantijgingen dat Voice of Europe wordt gefinancierd en aangestuurd vanuit Moskou zijn desondanks „absurd” zo liet de site in een verklaring weten.

Lees ook
Met omkoopschandaal Voice of Europe wordt een Europees netwerk van Russische beïnvloeding blootgelegd

Duizenden Pakistanen gearresteerd bij grote protestmars voor vrijlating oud-premier Khan

admin
November 25, 2024
0

Zeker vierduizend aanhangers van de populaire Pakistaanse oud-premier Imran Khan zijn sinds vrijdag gearresteerd op verschillende plaatsen in Pakistan. Dat melden internationale persbureaus maandag. Zondag is een protestmars richting hoofdstad Islamabad begonnen. Demonstranten eisen de vrijlating van Khan, die in de gevangenis zit na veroordelingen voor corruptie en het lekken van staatsgeheimen.

Aan de protestmars nemen volgens de autoriteiten zo’n tienduizend actievoerders deel. PTI, de partij van Khan, spreekt van veel hogere aantallen. Naar verwachting bereikt de stoet in de loop van maandag het centrum van de stad. Om dat te voorkomen hebben de Pakistaanse autoriteiten Islamabad hermetisch afgesloten. Grote wegen zijn geblokkeerd met zeecontainers en mobiel internet is in sommige delen van de stad afgesloten. Tegen actievoerders die wel de straat op gaan, gebruikt de politie traangas.

Khan en zijn aanhangers beschouwen de veroordeling als een complot van de regering en de top van het leger, dat in Pakistan veel invloed heeft. Pakistan werd decennia geregeerd door militaire dictators. In 2018 werd ‚volksfavoriet’ Khan gekozen, vier jaar later werd hij gedwongen om af te treden.

De voormalige premier, die vroeger professioneel cricket speelde, heeft zijn achterban opgeroepen in Islamabad te blijven totdat aan hun wensen, namelijk het vrijlaten van Khan, wordt voldaan. Enkele kopstukken van de PTI hebben maandag in de gevangenis overlegd met Khan. Zijn vrouw, Bushra Bibi, is een van de leiders van het massale protest.

Onverwachte verkiezingswinst

Ondanks de gevangenschap van Khan namen zijn getrouwen begin dit jaar wel deel aan de verkiezingen in Pakistan. Tamelijk onverwacht behaalden zij goede resultaten. De PTI werd voorafgaand aan de verkiezingen vrijwel lamgelegd door arrestaties. De PTI kon niet als één organisatie campagnevoeren — kandidaten moesten zich dus ‘los’ verkiesbaar stellen. Ondanks de onverwachte uitslag, kreeg Pakistan alsnog een verwachte regering onder leiding van de conservatieve premier Nawaz Sharif.

Sharif is er veel aan gelegen de populariteit van Khan aan banden te leggen. Deze zomer maakte zijn regering het voornemen bekend om de PTI via de rechter te verbieden. De regering beschuldigde de grootste oppositiepartij van het lekken van „geheime documenten” en het „aanzetten tot oproer”.

Aleksandr Loekasjenko, de president van Wit-Rusland, bezoekt maandag Islamabad. De regering verwijt het de achterban van Khan dat hij het buitenlandse bezoek gebruikt om opnieuw aandacht te vragen voor de vrijlating van de populaire oud-premier.

‘Grensbewaking doet niet alleen migranten pijn, maar ook de grensbewakers zelf’, toont deze Nederlandse documentaire

admin
November 25, 2024
0

Ramon Gonzalez is politiechef van het politiekantoor in La Joya. Het plaatsje van zo’n drieduizend zielen ligt in de zuidpunt van Texas, vlak bij de grensrivier met Mexico. Gonzalez en zijn manschappen pakken dagelijks criminelen op die immigranten, soms met tientallen tegelijk, over de Rio Grande smokkelen. De jacht op beide groepen ontaardt geregeld in wilde achtervolgingen, soms met dodelijke afloop. Als Gonzalez terugdenkt aan hoe bij een van die incidenten een jonge vrouw uit Honduras zich schreeuwend aan zijn broekspijp vastklampte voordat ze stierf door de verwondingen als gevolg van het auto-ongeluk, moet hij huilen.

Gonzalez en zijn manschappen werden in 2022 enkele maanden gevolgd voor een documentaire van de Nederlandse regisseur Loretta van der Horst. De film van iets meer dan een uur geeft een zeldzaam inkijkje in ‘de achterkant’ van de grensbewaking en grenscontroles, een thema dat ook in Nederland sterk speelt. Vanaf 9 december worden de controles door de Koninklijke Marechausse aan de grenzen met Duitsland en België geïntensiveerd, tot voor kort taboe gezien het vrij verkeer van personen en goederen in Europa. Hiermee wil de rechtse coalitie onder meer illgale migratie en mensensmokkel beter bestrijden.

De documentaire The Border Crossed Us werd, mede vanwege de unieke interviews, onlangs genomineerd voor een Gouden Kalf, de belangrijkste filmprijs in Nederland. En op enkele Amerikaanse filmfestivals werd de film van Van der Horst ook vertoond.

Als er één gebied is dat de willekeur van getrokken grenzen laat zien, is het Texas wel

Loretta van der Horst
documentairemaker

De documentairemaker, die in Honduras werd geboren als kind van een Nederlandse vader en een Puerto Ricaanse moeder, kreeg niet alleen zicht op de enorme druk die het werk als grensbewaker met zich meebrengt, „Ik was ook nieuwsgierig naar de onvermijdelijke morele dilemma’s bij het controleren van een grens”, vertelt ze in een café in Eindhoven. Voor haar was namelijk één ding duidelijk: grensbewaking leidt hoe dan ook tot geweld, of het nu doden en gewonden bij politie-achtervolgingen zijn, gezinnen die gescheiden worden, of de deportatie van illegale migranten terug naar – vaak – onveilige gebieden.

Behalve morele dilemma’s wilde Van der Horst ook mogelijke frustraties van grensbewakers blootleggen. Zo is mensensmokkel veel lastiger te bestrijden dan drugssmokkel, zegt politiechef Gonzalez bijvoorbeeld. Bij de laatste pak je het product af, vernietig je de partij. Met mensen kun je dat niet doen. „Die deporteren we terug. Zo krijgen smokkelaars en hun kartels steeds nieuwe producten.”

Ook worstelen politie-officieren met de vraag of ze wel tot het hart van bendes en criminele netwerken weten door te dringen. Komen we wel genoeg toe aan de bendeleiders „in hun grote huizen en Mercedessen?”, vraagt Gonzalez’ collega, politie-inspecteur Manuel Casas zich af. En hoe loopt het met migrantengezinnen af, waar ouders en kinderen na arrestaties worden gescheiden, vraagt politieagent Mayra Garza zich af.

Van der Horst concludeert aan het eind van haar project: „Grensbewaking doet niet alleen immigranten pijn, ook grensbewakers zelf. En nu de politieke druk op die laatste groep toeneemt, zullen ze die pijn meer gaan voelen.”

Filmmaker **Loretta van der Horst** : Grensbewaking leidt hoe dan ook tot geweld. Foto: Loretta van der Horst

Willekeur

Texas is niet toevallig gekozen, vertelt Van der Horst. Een groot deel van de een à twee miljoen illegale migranten die tijdens de binnenkort afgelopen Biden-periode de zuidgrens van de Verenigde Staten overstaken, deed dat in deze regio. „Maar Als er één gebied is dat de willekeur van getrokken grenzen laat zien, is het Texas wel”, zegt Van der Horst. Het gebied was achtereenvolgens Spaans, Frans, en Mexicaans grondgebied, in de negentiende eeuw korte tijd onafhankelijk, en vanaf 1845 Amerikaans.

Gonzalez en zijn mannen en vrouwen mogen dan Amerikaanse staatsburgers zijn en met hun mooie uniformen vooropgaan in het beschermen van de Amerikaanse soevereiniteit, maar dat kan niet verhelpen dat migranten en smokkelaars de agenten nog steeds als deels Mexicaans beschouwen. „Vendidos [verraders], is een scheldwoord dat we regelmatig naar ons hoofd geslingerd krijgen”, zegt een politieman in de documentaire. „Een grensbewaker die uit New York komt, heeft daar veel minder last van”, voegt Van der Horst eraan toe.

De film kent drie hoofdpersonen die hun eigen weg vinden in de wereld van de grenscontroles, met alle bijbehorende frustraties en gevoelens van futiliteit. Een simpel evangelie als: ‘Grenzen zijn er nu eenmaal om bewaakt te worden’, volstaat niet, zo blijkt.

De meest bevlogen grensbewaker is de eerdergenoemde inspecteur Manuel Casas. Als een radiopresentator hem vraagt hoe hij zijn werk rijmt met zijn expliciet beleden christelijk geloof, zegt Casas: „Elke wet van mensen krijgt kracht door God. Hij heeft de wetten gemaakt. […] Het woord van God zegt ook dat er dienaren zijn. Deze dienaren dragen het zwaard […] Ze zullen de toorn van God over je brengen. […] Wie zijn die dienaren? Iedereen die werkt voor de overheid, inclusief de politieagenten.”

Prediker

Een bizarre motivatie, zal een gemiddelde Europeaan zeggen, maar voor veel conservatieve Amerikanen klinkt dit heel vertrouwd, vertelt Van der Horst. „In de VS, zeker in het zuiden, is het christelijk geloof veel belangrijker dan in Europa. Politiek en religie zijn daar veel meer met elkaar verweven.”

Bovendien is Casas in zijn vrije tijd prediker. Dus helemaal verbaasd was ze niet over diens christelijke drijfveren. „Al vond ik het best heftig”, zegt Van der Horst. „Inspecteur Casas zei eigenlijk dat alles wat agenten zoals hij doen, in de naam van God is.”

Een van de collega’s van Casas gooit het over een andere, meer humanitaire boeg. Mayra Garza is een alleenstaande moeder met drie jonge kinderen en raakte gewond bij een wilde achtervolging van een suv die vermoedelijk vol migranten zat. „Mayra raakte mij heel erg”, vertelt Van der Horst. „Ze maakte vroeger heel nare dingen mee, zoals mishandeling thuis. Nu wil ze met haar jacht op mensensmokkelaars het goede doen”, aldus de documentairemaker.

„Zo helpt ze mishandelde vrouwen in de buurt, zowel migranten als niet-migranten. Ze probeert ze wegwijs te maken, zodat ze – ondanks alle beperkingen, zeker voor illegalen – toch hulp kunnen krijgen. Het frustreert haar dat ze voor migrantenvrouwen zonder documenten – vaak tijdens hun reis door Midden-Amerika het slachtoffer van verkrachtingen en gruwelijke mishandelingen – weinig tot niets kan doen.”

Tussen goed en kwaad

Garza zoekt tastend haar weg in het mistige gebied tussen goed en kwaad, ziet Van der Horst. „Net zoals veel van haar collega’s zet ze oogkleppen op, door puur op haar taak te focussen: mensensmokkelaars vangen, the bad guys, zoals ze die noemt. Maar even later zegt ze ook dat ze zich goed realiseert dat veel vluchtelingen en migranten juist háár als the bad guy zien. Smokkelaars zijn voor vluchtelingen de good guys, want die willen hen tenminste in veiligheid brengen.”

Ook politiechef Ramon Gonzalez, ofwel the chief, zoals Van der Horst hem noemt, maakte indruk. Als leidinggevende durfde hij het aan groen licht te geven voor een filmproject over een controversieel onderwerp. „Gonzalez weet dat grensbewaking pijn doet en dat wilde hij laten zien”, aldus de regisseur. „Hij geeft ook in zijn eigen korps mensen ruimte voor het uiten van emoties, al moet je niet denken dat iedereen daar ’s avonds huilend naar huis gaat.”

Komen we wel genoeg toe aan de bendeleiders in hun grote huizen en Mercedessen, vraagt inspecteur Casas zich af

De politieman gelooft in zijn werk, vertelt Van der Horst, maar dan moet het wel ergens toe leiden. De leidinggevende in La Joya verbijt zich als collega Garza hem vertelt dat een belangrijke smokkelaar alweer op vrije voeten is gesteld na betaling van een sterk verlaagde borgsom (van 3 miljoen naar 112.000 dollar). Ook vreest Gonzalez voor de toekomst. De massale deportaties van illegale migranten (Trump heeft kiezers beloofd het aantal en tempo van deze deportaties flink op te voeren) „geven de kartels meer inkomstenbronnen”.

Of Gonzalez nog lang op het politiebureau in Zuid-Texas zal blijven, is de vraag. Van der Horst vertelt dat the chief ervan droomt ergens les te gaan geven.

Politievrouw **Mayra Garza** helpt mishandelde migrantenvrouwen

De documentaire The Border Crossed US is te zien via NPO Plus en Pathé Thuis

Marechaussee wil ‘neutraal blijven’

In Nederland is de Koninklijke Marechaussee (Kmar) verantwoordelijk voor de grensbewaking en helpt, samen met de politie, met het zichtbaar maken en ontmanteling van (mensen-)smokkelnetwerken. Sporadisch worden gezinnen uit vrachtwagens en andere voer- en vaartuigen gehaald. NRC vroeg de marechaussee toestemming om gesprekken met medewerkers te voeren over de documentaire The Border Crossed Us en de daarin aangeroerde thema’s. Dit verzoek werd afgewezen.

„De Koninklijke Marechaussee is een organisatie die de wet handhaaft”, aldus een woordvoerder. „Onze taak is om het beleid van de regering uit te voeren. We proberen hierbij zo neutraal mogelijk te blijven en geen persoonlijke meningen te geven over het beleid of maatschappelijke kwesties. Omdat we een neutrale organisatie zijn, gaan we niet in op onderwerpen zoals de ‘zin’ van ons werk, of de frustraties die soms ontstaan door herhaaldelijke activiteiten van mensensmokkelbendes.”

De weelde van drie iconische kunstenaars die in 1504 elkaar de hand konden schudden

admin
November 25, 2024
0

De Britse koning Charles III bezit een wereldvermaarde kunstcollectie, die gedeeltelijk voortkomt uit de verzameling van zijn 17de-eeuwse voorganger en naamgenoot Charles II (1630-1685). In die tijd kende Engeland, anders dan bijvoorbeeld de Nederlandse Republiek of Italië, geen bijzonder grote traditie van lokale kunstproductie. Dus moesten ze het doen met kunstenaars van het Europese vasteland die ze bewonderden. De Royal Collection bulkt zelfs van bladen door Italiaanse renaissancekunstenaars van topkwaliteit. De King’s Gallery in Buckingham Palace toont nu een selectie van zo’n 150 tekeningen van kunstenaars als Fra Angelico, Leonardo da Vinci, Correggio en Carracci.

Raphael, **De Drie Gratiën**, ca.1517–18. (te zien in King’s Gallery)

Giovanni Bellini, Het hoofd van een oude man, c. 1460–7. (te zien in King’s Gallery) en Bernardino Campi, De Maagd en het Kind, ca. 1570–80. (te zien in King’s Gallery)

Foto’s Royal Collection Trust

De expositie – met secties als ‘figuren’, ‘koppen’, ‘studies voor paleisdecoraties’ – laat zien dat tekeningen in de 15de en 16de eeuw meestal niet bedoeld waren als zelfstandige kunstwerken. Vaak zijn figuren, motieven of composities getekend ter voorbereiding van een schilderij of fresco. Illustratief is een studie in rood krijt waarin de befaamde schilder Rafael de figurenrijke compositie van een groot tapijtontwerp voor de bijbelscène van de Sleuteloverdracht van Christus aan de apostel Petrus (ca 1514) uitprobeert in de vorm van een groep mannen die poseren in hun alledaagse kleren.

Bij de ‘studies naar de natuur’ zijn schetsen van landschappen, paarden en poezen, maar ook een opvallende houtskooltekening toegeschreven aan de Venetiaan Titiaan, met een natuurgetrouwe weergave van de exotische struisvogel (ca. 1550). Het lichtblauwe blad is voorzien van een raster dat erop duidt dat het motief bedoeld was om te worden overgezet naar een schilderij, maar dat werk is niet meer bekend.

De presentatie van werk van de ene briljante tekenaar na de andere, geeft daarmee een overvol maar ook adembenemend fraai overzicht van renaissance-tekeningen en hun functies, uit artistieke centra vooral in de noordelijke helft van het huidige Italië. De nadruk die daar destijds werd gelegd op het belang van het maken van tekeningen in het artistieke proces, en de grote aandacht die kunstenaars er daarom ook aan besteedden, verklaren de uitzonderlijke kwaliteit van de tekeningenproductie die deze expositie weerspiegelt.

Verbeten expressie

Van meer studieuze aard is een tweede tentoonstelling in Londen, in de Royal Academy, over Italiaanse renaissance-kunst, met 45 bruiklenen uit collecties in het Verenigd Koninkrijk en elders in Europa. Hier geen overdonderend aantal kunstenaars en tekeningen, maar juist een relatief klein aantal goedgekozen werken, uit een tijdsspanne van slechts enkele jaren, en gemaakt door drie iconische kunstenaars. In 1504 konden ze elkaar in Florence de hand schudden: Leonardo da Vinci (1452-1519) en Michelangelo (1475-1564), beiden uit de omgeving afkomstig, hadden elders gewerkt en waren in de eerste jaren van de 16de eeuw kortstondig terug in Florence. De jonge Rafael (1483-1520) uit Urbino, verbleef in dat jaar in de stad om te leren van de werken van de buitengewone kunstenaars van die tijd.

Foto Royal Academy of Arts, Londen. / Prudence Cuming

Leonardo da Vinci, De Maagd en het Kind met Sint Anna en de jonge Johannes de Doper (‘The Burlington House Cartoon’), ca. 1506-08. Houtskool met wit krijt op papier, gemonteerd op doek, 141,5 x 104,6 cm, te zien in Royal Academy) en Toegeschreven aan Pietro Faccini, Het hoofd van een jongeling, ca.1590.

Foto’s The National Gallery, Foto Royal Collection Trust

Op even ingenieuze als instructieve wijze toont de expositie de artistieke verhoudingen tussen de drie kunstenaars. Zo maakte Rafael schetsen naar een cirkelvormig, tachtig centimeter hoog, marmer-reliëf door Michelangelo, bijgenaamd ‘Taddei tondo’ naar opdrachtgever Taddeo Taddei (1504-1507). Het stelt de Maagd Maria voor met half liggend in haar armen het Christuskind. Hij lijkt weg te duiken voor een vleugelklapperend vogeltje (een distelvink, symbool van Christus’ latere lijdensweg) in de handen van de jonge Johannes de Doper. Rafaels tekening staat in de expositie op een sokkel precies halverwege de afstand tussen Michelangelo’s reliëf en een schilderij van Maria met kind (‘Bridgewater Madonna’, 1507), waarin Rafael een vergelijkbare compositie heeft toegepast.

Raphael, **De Maagd Maria met het Kind en de jonge Johannes de Doper (‘De Esterhazy Madonna’)**, c. 1508. Tempera en olieverf op paneel, 28,5 x 21,5 centimeter, te zien in Royal Academy)

Even doordacht is de plaatsing, pal tegenover Michelangelo’s tondo, van een tweede uitzonderlijk bruikleen: Leonardo da Vinci’s enorme houtskooltekening van de bijna levensgrote Maria zittend op schoot bij haar moeder Anna. Ook hier heeft het Christuskind een liggende pose en ook nu staat Johannes ernaast. Mogelijk, zoals in deze expositie en de bijbehorende catalogus voor het eerst wordt geopperd, was deze tekening bedoeld als ontwerp voor een nooit voltooid altaarstuk voor de grote zaal van het Florentijnse stadsbestuur in het Palazzo della Signoria.

Voor diezelfde zaal maakten Michelangelo en Leonardo tussen 1503 en 1506 ontwerpen voor frescoschilderingen van veldslagen waarin de stadstaat Florence in het verleden verwikkeld was geweest. Ook deze projecten zijn nooit voltooid, maar in een reeks tekeningen laat zich in de expositie prachtig volgen hoe de kunstenaars op papier hun schilderingen voorbereidden: Leonardo in de Slag bij Anghiari met aandacht voor verbeten expressie in de hoofden van mensen en paarden, Michelangelo geconcentreerd op de anatomie van naakte mannen die zich klaarmaken voor de Slag bij Cascina. En in een pentekening (1505), losjes geïnspireerd op Michelangelo’s fresco-ontwerp, maar dan met een zodanig gedraaid perspectief op twee naakte mannen dat het lijkt alsof de tekenaar zelf deel is geworden van het groepje, openbaart zich het compositorische genie van Rafael.

Tentoonstelling Renaissancekunst uit Boijmans in Parijs

Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam bezit een van de belangrijkste verzamelingen van Italiaanse renaissancetekeningen in Nederland. Een selectie van 122 bladen uit die collectie wordt nu getoond in de Fondation Custodia in Parijs. Naast al vaker beschreven en geëxposeerde bladen uit de periode 1400-1600, van de hand van onder anderen Pisanello, Jacopo Tintoretto, Paolo Veronese, en een bijzondere groep tekeningen door Fra Bartolommeo, worden ook nieuwe vondsten en toeschrijvingen gepresenteerd. Zo is uit recent onderzoek, gefinancierd door de Getty Foundation, gebleken dat een Engel van de Annunciatie (ca. 1514) in rood krijt moet worden toegeschreven aan de Florentijnse schilder Jacopo Pontormo, en een indrukwekkende zwartkrijttekening van de Bijbelse Jozef van Arimathea met het lichaam van de gestorven Christus (1590-1610), aan Aurelio Lomi uit Pisa.

Naissance et Renaissance du dessin italien: Italiaanse renaissancetekeningen uit Museum Boijmans Van Beuningen. T/m 12/1. Fondation Custodia, Parijs. Info: fondationcustodia.fr.

Michelangelo Buonarroti, **Studies van mannelijke hoofden, helmen voor soldaten en gezichtskenmerken**, c.1504. (pen, bruine inkt, en zwart krijt op papier, 20,5 x 25,3 cm, te zien in Royal Academy).

Michelangelo Buonarroti, Mannelijk naakt, c. 1505-06. (Zwart krijt op papier, 40,4 x 22,5 cm, te zien in Royal Academy) en Raphael, naar Michelangelo Buonarroti, David, c. 1505-08. (pen en bruine inkt op papier, 39,6 x 21,9 centimeter, te zien in Royal Academy).

Foto’s Teylers Museum, Haarlem en British Museum