Een verloskundige en een andere medewerker van een abortuskliniek in Texas zijn maandag gearresteerd omdat ze abortussen zouden hebben uitgevoerd, schrijven Amerikaanse media. Het is de eerste keer sinds de invoering van een zeer strenge wet tegen abortussen in Texas dat iemand is opgepakt voor verdenking op het uitvoeren van een abortus.
Ken Paxton, de procureur-generaal van Texas, zei in een verklaring dat de verloskundige drie klinieken zou hebben in verschillende steden rond Houston. Samen met een medewerker werd de verloskundige gearresteerd voor het „illegaal uitvoeren van een abortus en het beoefenen van geneeskunde zonder vergunning”. Volgens de Texaanse wet kan de verloskundige veroordeeld worden tot twintig jaar cel.
Civiele procedure
Paxton verwijst in de verklaring naar de zeer omstreden ‘Texas Human Life Protection Act’, die voorschrijft dat een abortus na zes weken zwangerschap verboden is. Wie na die zes weken helpt met een abortus kan worden aangeklaagd door een andere burger. Dat kan een verloskundige zijn, een zus, ouder, priester of de taxichauffeur die de vrouw naar de abortuskliniek bracht.
Volgens dit wetsvoorstel zijn burgers, en niet de overheid, verantwoordelijk voor handhaving van de abortuswet. Het aanspannen van een zaak tegen iemand die een zwangere vrouw hulp verleent is lucratief: er staat een vergoeding van zo’n 10.000 dollar (omgerekend zo’n 9.100 euro) tegenover.
Al in 2021 werd gewaarschuwd voor het misbruiken van het civiel recht om burgers tegen elkaar op te zetten. Door deze civiele rechtsgang wordt het voor vrouwen in Texas vrijwel onmogelijk om nog ondersteuning te krijgen bij een abortus.
Ook via de strafrechtelijke procedures wordt op de wet gehandhaafd. In december klaagde de procureur-generaal, Ken Paxton, een arts uit New York aan die abortuspillen zou hebben opgestuurd naar één inwoner van de grotendeels conservatieve staat Texas. De New Yorkse arts hangt nu een boete van 100.000 dollar (zo’n 90.000 euro) boven het hoofd.
Lees ook
Kunnen vrouwen niet online een abortuspil bestellen? En vijf andere vragen over de nieuwe abortuswet in Texas
De Bondsdag heeft gekozen: Duitsland laat decennia van zuinig begrotingsbeleid en een krap defensiebudget achter zich. De motie van onderhandelingspartners CDU en SPD om de Schuldenbremse (schuldenrem) te versoepelen, en daarvoor ook de grondwet te wijzigen, is met de benodigde twee derde meerderheid aangenomen. Daarmee is voorkomen dat de net aangevangen coalitieonderhandelingen in een impasse belandden.
Aan de stemming gingen twee weken van discussie en onderhandelingen vooraf, met als slotstuk een drie uur durend debat deze dinsdag. De schuldenrem beperkt de Duitse overheidsuitgaven aanzienlijk. Volgens de grondwet mag de regering slechts schulden maken van 0,35 procent van het bruto binnenlands product. Daarmee wijkt Duitsland af van de rest van Europa: binnen de Europese Unie geldt een limiet van 3 procent. De ‘rem’ liet Duitsland, in tijden van een kwakkelende economie en een oorlog in Europa, weinig ruimte voor investeringen. De hervorming van de schuldenrem kan de impasse waarin de Duitse politiek zich de afgelopen jaren daardoor bevond doorbreken.
Lees ook
Een nieuwe Wende: Duitse politiek breekt met pacifisme en financiële zuinigheid
De schuldenrem blijft als mechanisme overeind, maar defensie-uitgaven worden grotendeels uitgezonderd en speciale fondsen voor infrastructuur en klimaat moeten meer investeringen mogelijk maken. Voor defensie betekent de hervorming in principe dat de overheid onbeperkt geld kan uitgeven.
Parlement in oude samenstelling
Tot afgelopen vrijdag bleef het spannend of de hervorming er zou komen. De Bondsdag stemde deze dinsdag op een speciaal ingelaste sessie in oude samenstelling – een list van CDU en SPD omdat AfD en Die Linke vanwege de verkiezingsuitslag sterker vertegenwoordigd zijn in de nieuwe Bondsdag, die pas volgende week voor het eerst samenkomt. Die partijen zijn tegen de plannen.
Onderhandelingen tussen de drie partijen resulteerden in een nieuw plan, waarbij niet alleen grote bedragen voor defensie (500 miljard euro) en infrastructuur (400 miljard) worden vrijgemaakt, maar ook voor klimaat (100 miljard). Daarnaast werd in het akkoord opgenomen dat met de miljarden voor infrastructuur alleen nieuwe plannen worden gefinancierd, om „verkiezingscadeautjes” van SPD en CDU aan de eigen achterban, waar De Groenen voor vreesden, te voorkomen.
Hoewel de uitkomst daardoor al vrijwel vast lag, was het debat dinsdag op momenten toch verhit. De Groenen-fractievoorzitter Britta Haßelmann beschuldigde CDU-partijleider en aanstaand bondskanselier Friedrich Merz bijvoorbeeld van „smaad” omdat hij eerder juist kritiek gaf op voorstellen van De Groenen om van de schuldenrem af te wijken. Haßelmann kreeg applaus van onder meer SPD-parlementsleden.
De stemming over de miljardeninvesteringen in (hoofdzakelijk) defensie kwamen op de dag na grootschalige nachtelijke luchtaanvallen van Israël in Gaza, waarbij Israël ruim 400 Palestijnen doodde, en het staakt-het-vuren schond. Online en op straat is dat reden voor luid protest: Duitsland is een van de grootste ondersteuners van Israël. De vrees onder sommigen is dat de verhoging van het defensiebudget niet alleen zal resulteren in meer wapens en geld naar Oekraïne, maar óók naar Israël. In Berlijn waren dinsdag verschillende demonstraties tegen de hervorming.
Na binnenkomst wordt gevraagd of je je schoenen uit wil doen. In de gymzaal van een voormalige basisschool in Amsterdam-West staat in het midden een muzikant op gitaar te spelen. Of iedereen rond hem heen wil gaan staan en een kring wil vormen met elkaars handen vast. Stel je alvast voor aan de persoon naast je, is de suggestie.
De avond, met de titel Het Jaar van Verzet, georganiseerd door Marte Boneschansker, is een vorm van community-theater, waarbij de bezoeker ook deelnemer is. Elke derde donderdag van de maand, van februari tot september, is er een sessie, met gastsprekers, discussie en muziek. Na Het Jaar van Rouw, Het Jaar van Verlangen, Het Jaar van Schaduw is 2025 voor Boneschansker het jaar van verzet. Hoofdvragen: „Wanneer kom jij in verzet? Demonstreer jij of kom je liever op een andere manier in beweging?”
Op de eerste sessie in februari stellen de teamleden zich voor, nadat iedereen op kussens op de grond is gaan zitten. Onder hen twee curatoren die het programma mede samenstellen, performer Didi Kreike en Rory Ronde, de muzikant. Boneschansker verklaart haar keuze voor het thema verzet: „Voor mij is verzet een plek waar ik naar terugkeer als ik voel dat iets niet klopt. Dat gevoel negeren is niet eerlijk met jezelf leven. Ik kan me eenzaam voelen in mijn verlangen naar verzet, dus ik heb de behoefte aan een groep om me bij aan te sluiten. In een groep zijn levert conflicten op, dus ik zoek naar waar ik me thuis voel in verzet.” Haar stem slaat over, waarop ze concludeert: „Het lichaam spreekt. Ik ben bezig de verschillen te omarmen, zodat ik niet steeds hoef te voelen dat we exact hetzelfde denken.”
Alle circa dertig deelnemers hebben antwoord gegeven op de vraag: „Wat heb jij met het thema verzet?”
Onrecht
Alle circa dertig deelnemers hebben antwoord gegeven op de vraag: „Wat heb jij met het thema verzet?” Iedereen leest een antwoord van een ander voor. Uit de ingestuurde motivaties spreekt een enorme behoefte uit te zoeken hoe je je kunt verzetten tegen het groeiende onrecht in de wereld, tegen onverdraagzaamheid, tegen oorlog. De een wil niet demonstreren, de ander wil „honderdduizend mensen op straat”.
De formuleringen lopen uiteen van: „Verzet laat zien dat we geven om anderen. Ongeacht hoe ik het zelf heb, wil ik streven naar een vredige, duurzame en inclusieve wereld voor allen” tot „Verzet is essentieel om verandering teweeg te brengen in de onverdraagzame richting waarin de wereld beweegt.” De motivatie die de verslaggever moet voorlezen, is even puntig als grappig: „Altijd al een eigenwijs persoon geweest.”
De sprekers op de eerste sessie, kunstenaar-provocateur Bambí Benko en maker en performer Christophe Meierhans, zijn gevraagd hun dromen over een nieuwe wereld uiteen te zetten. Benko heeft een kruidenthee bij zich om zich voor te stellen, met bijvoet, brandnetel, chaga (een zwam) en lavendel. Bijvoet kun je ook boven je kussen hangen: „Krijg je heel intensieve dromen van.”
Benko vertelt geïnspireerd te zijn door een aan Brecht toegeschreven uitspraak: „Kunst is geen spiegel van de samenleving, maar een hamer om die vorm te geven.” Oftewel: „Als kunst politiek effect wil hebben, moet het niet de werkelijkheid weergeven, maar in die werkelijkheid ingrijpen.” Benko begon tien jaar geleden met het maken van opblaasbare barricades voor demonstraties in diverse landen.
‘Het Jaar van Verzet’, met Bambí Benko (l) en een bezoeker. Foto Thomas Teun Meijer
Dromen
Benko en Meierhans spreken over het belang van dromen, ook dagdromen, de toekomst voor je zien en over kunst als een manier op een andere manier naar de wereld te kijken. Het abstractieniveau is hoog, aldus een deelnemer. Waarna wordt teruggeschakeld van Engels naar een gesprek in het Nederlands, en deelnemers hun ideeën over dromen delen. Zoals: zijn onze dromen niet ook al onderdeel van „het systeem”; is onze verbeelding aan banden gelegd; moeten we eigenlijk wel willen dromen van een ideale wereld?
Besproken wordt, in een meanderende discussie, wat verzet is en hoe je dat invult. Als je het op een overkoepelend niveau met elkaar eens bent, maar niet op de details, dan kun je het beste luisteren naar je eigen gevoel over wat verzet is, zegt de een. Het is belangrijk om te begrijpen waar je je tegen verzet, zegt een ander. Wat iemand uitnodigt om te zeggen dat filosoferen over wat verzet is en hoe we het noemen, ook een privilege is. In Gaza, waar genocide wordt gepleegd, zegt ze, boeit dat mensen niet want daar staan levens op het spel. Waarop Benko inbrengt dat de urgentie tot verzet voortdurend wordt gevoeld, maar dat de vraag ook is hoe je je verzet op de lange termijn volhoudt. Bijvoorbeeld door wonen op een alternatieve plek, een commune, met gelijkgestemden. „Dat geeft vreugde en vreugde geeft kracht.”
Het is nog maar de eerste sessie van acht, maar de deelnemers lijken ondanks al hun verschillen vastbesloten samen een openhartig gesprek te voeren. Er worden volop gevoelens gedeeld, en tips en ideeën uitgewisseld. Na bijna twee uur heeft Bonestansker een slotwoord: de zoektocht in dit Jaar van Verzet is hoe kunst kan helpen de verbeelding te vinden in het verzet en hoop te blijven houden dat verzet zin heeft. Na de mededeling dat nog meer mensen zich kunnen aansluiten vanaf de volgende sessie, is er ter afsluiting livemuziek.
Het Jaar van Verzet, door Marte Boneschansker. Instromen kan nog op de eerstvolgende sessie: 20 maart. Info: marteboneschansker.com
„Zijn hier geen geheim agenten van de Keniaanse regering aanwezig?”, vraagt een schichtige jongere vlak voor het gesprek met koning Willem-Alexander en koningin Máxima. Maar in de ontspannen ambiance van de woonkamer van de Nederlandse ambassadeur in de Keniaanse hoofdstad Nairobi, waar dinsdagochtend tien jongeren het koninklijk paar ontmoeten, verdampt de spanning snel.
„Mijn stem spreekt redelijkheid uit, geen hoogverraad”, begint woordkunstenaar Steve Biko (33). „De heersers van Kenia die ons behoren te beschermen, vermoorden ons. Maar we hebben geen vrees meer.”
We proberen jongeren te activeren tegen de regering, misschien vormen we later een politieke partij en neemt Gen Z de macht over
De koning maakte er geen geheim van dat zijn bezoek omstreden is. „We weten dat er twintigduizend petities zijn verstuurd om ons bezoek af te gelasten. Maar dit is een staatsbezoek, van het ene aan het andere land. Als je niet komt, keer je Kenia de rug toe.” Waarna Máxima beloofde de woorden van de tien jongeren te zullen overbrengen aan de Keniaanse autoriteiten.
Joshua Okayo (29) liet de uitnodiging van de Nederlandse ambassade voor een ontmoeting met het koninklijke paar aan zich voorbijgaan. „Het staatsbezoek legitimeert de schending van mensenrechten in Kenia”, zegt hij. „De koning schudt de hand van de Keniaanse president William Ruto en daar kleeft bloed aan. Sommigen van ons noemen degenen die wel met de koning spraken verraders.”
Willem-Alexander tijdens de welkomstceremonie bij State House.Foto Remko de Waal / ANP
Aalsmeer
Okayo is een van de meest zichtbare leiders van Gen Z, de aanduiding van zowel een generatie (geboren tussen 1995 en 2010), als van een protestbeweging in Kenia. Hij werd daags na een massabijeenkomst van Gen Z in juni ontvoerd en gemarteld door een nationale veiligheidsdienst. Meer dan zestig betogers werden geveld door politiekogels.
Die repressie brengt de koning in een spagaat. Hij arriveerde met een handelsdelegatie van vijftig zakenlieden en drie ministers; Nederland is de grootste handelspartner van Kenia in de EU, vooral vanwege de bloemen die dagelijks uit het land naar Aalsmeer worden gevlogen. „Dit bezoek gaat om geld verdienen, niet om mensenrechten”, sniert Okayo. „Een halfuurtje met jongeren praten is slechts een dekmantel.”
In Kenia is met de opkomst van Gen Z een nieuw hoofdstuk in zijn politieke geschiedenis geopend. Gen Z verscheen vorig jaar in beeld met een demonstratie waar tienduizenden mensen aan deelnamen, niet alleen in Nairobi maar door het hele land. Aangevoerd door creatieve digital natives protesteerden de jongeren tegen hogere belastingen en hekelden ze de corruptie van de politieke klasse die schaamteloos zichzelf verrijkt. De jongeren organiseren zich niet op basis van tribale afkomst, zoals gebruikelijk in de Keniaanse politiek. Ze zijn partijloos en opereren zonder leiders.
De regering van president William Ruto wist aanvankelijk geen raad met dit nieuwe verschijnsel. Ze stuurde het leger de straten op en huurde relschoppers in om bijeenkomsten van Gen Z te verstoren. Toen de golf van jeugdig verzet aanhield, begon de regering kopstukken te ontvoeren, te doden en te martelen. Ontvoeringen vinden inmiddels niet meer plaats, maar een aantal jongeren is nog steeds zoek.
De koning en koningin brachten op uitnodiging van president Ruto een driedaags staatsbezoek aan Kenia.Foto Remko de Waal / ANP
Democratie
Gen Z is niet de eerste generatie die ageert tegen machtsmisbruik. Kenia is een relatief vrij land, maar geen goed ontwikkelde democratie. Willy Mutunga (1947), voormalig activist en opperrechter, spreekt over een terreurbewind in Kenia. „Sinds de onafhankelijkheid in 1963 vinden hier schendingen van de mensenrechten plaats. Dat is niets nieuws”, zegt hij. Onder vorige dictaturen arresteerden de machthebbers politici en activisten en, hoewel onder valse voorwendselen, brachten ze hun met aanklachten voor de rechters. „Voor Ruto is de grondwet een ongemak, hij houdt zich niet aan uitspraken van gerechtshoven. Door de ontvoeringen maakt hij duidelijk aan Gen Z dat als ze nog een keer een opstand beginnen, ze worden gedood.”
Ze waren jong, onbevreesd en overal. Maar onder druk van de repressie protesteren de Gen Z-leiders sinds enkele maanden weer vooral van achter hun computers. Hoe wijdverbreid de roep voor afgelasting van het koninklijke bezoek precies is, valt daarom moeilijk in te schatten. De jongeren zetten hun verzet tegen Ruto voort in kleine gemeenschappen. „Ons actiemodel noemen we bullshit politiek”, vertelt activist Okayo. „We bezetten kantoren van corrupte volksvertegenwoordigers en laten hun telefoons vollopen met berichten. Zo proberen we jongeren te activeren tegen de regering, misschien vormen we later wel een politieke partij en neemt Gen Z de macht over in Kenia.”
Gen Z is deel van de opkomende middenklasse, met heel andere belangen dan het overgrote straatarme deel van de jeugd
Andere jongeren hebben zich afgekeerd van Gen Z. „Het zijn verwende kinderen”, schampert de sociaal werker Robert Ochola, zelf van de generatie van vóór de eeuwwisseling. „Je kunt mensen niet onderverdelen op basis van hun leeftijdsgroep, maar wel op basis van klasse. En Gen Z is deel van de opkomende middenklasse, met heel andere belangen dan het overgrote deel van de jeugd dat straatarm is. Je ziet nu al dat sommigen van Gen Z zich laten omkopen door de corrupte politieke klasse. Zo is het altijd gegaan in Kenia.”
De tien jongeren komen opgelucht en tevreden van het gesprek met het koninklijke paar. „We zijn geen verraders geworden door dit gesprek met de koning. We doen het voor ons vaderland”, zegt een van de jongeren. Maar in de vijandige omgeving van de Keniaanse politiek voelen ze weer angst. „We maken ons zorgen wat er met onze aanbevelingen voor beter bestuur gaat gebeuren.”
Koning Willem-Alexander bezoekt Thogoto Forest en maakt onder meer kennis met deze Keniaanse.Foto Remko de Waal / ANP
Lees ook
Keniaanse influencers grijpen staatsbezoek Willem-Alexander aan als politiek drukmiddel