Onder een stralende zon verzamelden demonstranten zaterdagmiddag op de Dam, waar een podiumprogramma plaatsvond. Zo reikte vakbond FNV prijzen uit aan „inspirerende vrouwen op de werkvloer”. Daarna trok de mars naar het Museumplein. Deelnemers droegen kleurrijke borden bij zich met opschriften als „My body, my choice”, „Kwaad op het patriarchaat” en „Feminist as Fuck”.
De Feminist March werd georganiseerd door een collectief van feministische bewegingen en maatschappelijke organisaties. De „massale opkomst” laat zien dat feminisme „relevanter is dan ooit”, stellen de organisatoren tegenover persbureau ANP. De slogan van de actie was ‘The future is feminist‘.
Na het podiumprogramma op de Dam trok de mars door het centrum van de stad. Verschillende trams werden omgeleid.Foto Robin Utrecht/ANP
Zangeres LAKSHMI verzorgde een optreden tijdens het protest.Foto Robin Utrecht/ANPTijdens de feministische mars werd ook gedemonstreerd voor de rechten van Palestijnen.Foto Robin Utrecht/ANP
Volgens de organisatie is de demonstratie „nu meer dan ooit nodig om weerstand te bieden aan de groeiende tegenreactie” op vrouwenrechten.Foto Robin Utrecht/ANP
Foto Robin Utrecht/ANPFoto Robin Utrecht/ANPOok verschillende politieke partijen liepen mee, waaronder de SP, BIJ1 en Partij voor de Dieren.Foto Robin Utrecht/ANPFoto Robin Utrecht/ANP
De slogan ‘The future is feminist’ is bewust vaag. „Zo willen we voorkomen dat mensen denken: dit is niet voor mij”, aldus een medeorganisator tegenover Het Parool.Foto Robin Utrecht/ANP
Het was de tweede keer dat de Feminist March door Amsterdam trok. Vorig jaar ging de demonstratie uit veiligheidsoverwegingen niet door.Foto Robin Utrecht/ANP
Onderweg passeerden de deelnemers een protest van mensen die tegen abortus zijn. Naar het tiental actievoerders werd massaal ‘Shame on you’ en ‘Baas in eigen buik’ geroepen, zag een verslaggever van persbureau ANP.Foto Robin Utrecht/ANP
Hun namen: Sophia, Amalia, Maria en Albertine. Hun banen: gemalin van de Nassau-stadhouders die Nederland in de Gouden Eeuw door woelige wateren moesten loodsen. Hun levens: niet altijd even makkelijk. Hun invloed op de vaderlandse geschiedenis: aanzienlijk.
De Republiek der Verenigde Nederlanden claimde tijdens de zeventiende eeuw een plekje op het wereldtoneel – en met succes. Een belangrijke rol in deze geschiedenis speelden de mannen uit de familie van Nassau, die als stadhouders de scepter zwaaiden over de provincies van de jonge staat. Hun positie was ongewoon: officieel was hun functie niet erfelijk, maar in de praktijk bleef de betrekking binnen de familie. Ze werden met argusogen in de gaten gehouden door de burger-politici in de statenvergaderingen.
Omdat de Nassau’s een semi-dynastieke positie bekleedden, was de rol van hun echtgenotes belangrijker dan gebruikelijk is in een republiek: zij moesten immers erfopvolgers produceren en hun familiebanden waren nuttig in het internationale diplomatieke verkeer. Lidewij Nissen, docent geschiedenis aan de Radboud Universiteit, promoveert deze dinsdag op het proefschrift Powerful Partners. The Female Consorts of the Nassau Stadtholders in the Seventeenth-Century Dutch Republic, waarin ze het leven van Sophia, Amalia, Maria en Albertine beschrijft.
Portret van Sophia Hedwig, de hertogin van Brunswijk-Wolfenbüttel.Koninklijke Verzamelingen, Den Haag
Slechts 9 jaar oud
Sophia was 15 jaar oud toen ze in het huwelijk trad met met de 33-jarige Ernst Casimir, de stadhouder van Friesland. „Ze was een stevige tante, qua persoonlijkheid”, zegt Nissen. „Uit haar brieven krijg je het idee dat ze ook grappig was. Van de vier ben ik op haar misschien wel het meest gesteld.”
Amalia, meest invloedrijke vrouw uit Nissens dissertatie, was hofdame van een koningin die uit Duitsland naar Nederland moest vluchten. Daar trouwde ze, min of meer gedwongen door prins Maurits, met diens broer Frederik Hendrik – de man die voor de Republiek de Tachtigjarige Oorlog won. „Het werd al gauw duidelijk dat je niet om haar heen kon als je iets gedaan wilde krijgen in de Republiek. Amalia’s optreden drukte ook een stempel op wat de andere vrouwen – Maria was haar schoondochter, Albertine haar dochter – konden bereiken.”
Maria (Mary) Stuart was slechts 9 jaar oud toen zij het ja-woord gaf aan Amalia’s zoon Willem II (14). Nissen: „Zij was een koningsdochter – en van die status was ze zich zéér bewust. Haar leven verliep bijzonder turbulent: haar vader Karel I werd in 1649 onthoofd en Willem II pleegde in 1650 een mislukte staatsgreep en overleed later dat jaar aan de pokken. Maria’s eerste kind, de latere koning-stadhouder Willem III, werd een week na zijn dood geboren.”
Albertine tenslotte bracht de twee takken van de Nassau’s in de Republiek samen. Nissen: „Ze was een dochter van Amalia en trouwde met de zoon van Sophia. Ook háár man overleed toen hun kinderen nog jong waren, en ze heeft als regentes een belangrijke rol gespeeld tot haar zoon de functie van stadhouder van Friesland op zich kon nemen.”
Buitenlandse hoven
Het verhaal van de Republiek in de zeventiende eeuw zoals we dat kennen, is een verhaal van mannen, zegt Nissen, en een verhaal over regenten die in vergaderkamers bij elkaar komen en daar een burgerlijke politieke cultuur vormden. „Maar als je door de lens van deze vier gemalinnen naar de geschiedenis kijkt, ontdek je dat het niet alleen om mannen draaide én dat niet al het belangrijks in vergaderkamers gebeurde. Het hof rondom de stadhouder speelde ook een belangrijke rol – en binnen dat hof probeerden deze vrouwen hun invloed te laten gelden.”
Historici hebben al langer aandacht voor de rol die koninginnen en maîtresses speelden aan het hof van koningen als Lodewijk XIV, maar omdat het stadhouderschap pas laat in de zeventiende eeuw officieel erfelijk werd, is de Nederlandse geschiedenis minder door deze lens bestudeerd, zegt Nisssen. „En dat terwijl de gemalinnen zich eigenlijk met dezelfde zaken bezighielden als vrouwen aan buitenlandse hoven: ze bekommerden zich om de positie van hun kinderen en trachtten hun invloed in te zetten voor hun families.”
Portret van Albertine Agnes met haar drie kinderen.Beeld Fries Museum/Heritage Images
De stadhoudersvrouwen moesten zich – net als de Nassau-mannen – wel aanpassen aan de politieke context waarbinnen ze opereerden, zegt Nissen. „Dat zie je goed bij de belangrijkste taak die zo’n gemalin had: het produceren van een opvolger. Dat betekende niet alleen het baren van een mannelijk kind, maar ook het opvoeden ervan. Daarin moest ze zich schikken naar wat de staatsinstellingen wilden met zo’n jongen: wie mocht ’m opvoeden, wat ging hij leren, waar ging hij studeren? Bij het beantwoorden van die vragen hadden de stadhoudersvrouwen minder te zeggen dan een koningin. Er stond voor hen ook meer op het spel als het misging.”
Nieuw leven
De vier vrouwen kregen allen te maken met de dood van hun echtgenoot. Het overlijden van de stadhouder zorgde niet alleen voor een politieke crisis in het leven van de gemalin, ontdekte Nissen. „Het gaf hen ook de kans om hun macht verder uit te breiden. Er begon een nieuw leven toen hun man er niet meer was. Zo machtig als een koningin werden ze nooit – omdat ze met hun lichaam niet de staat belichaamden, zoals dat in een monarchie het geval is.”
Portret van Maria Stuart, de weduwe van stadhouder Willem II.Beeld Rijksmuseum
De ‘biologische levenscyclus’, zoals Nissen het in haar proefschrift noemt, speelde een belangrijke rol in het leven van Sophia, Amalia, Maria en Albertine. „Als ze in verwachting waren, werd hun bewegingsruimte veel beperkter. Een goed voorbeeld daarvan zie je bij Maria Stuart, die hoogzwanger was toen haar man Willem aan de pokken leed. Zij had geen toegang meer tot hem, maar haar schoonmoeder Amalia nog wel. In een dagboek van een hoveling las ik dat bijna iedereen aan het hof al wist dat Willem dood was, maar dat Maria daarvan nog niet op de hoogte was gesteld. Dat is natuurlijk heel pijnlijk.”
Dit waren de momenten dat Nissen haar vrouwen niet alleen zag als onderzoeksobject, maar ook als mens, zegt ze. „Je bent als historicus al snel geneigd om te denken: hoe gaan ze strategisch om met dat weduweschap, hoe gebruiken ze dat politiek? Neem een brief die Albertine Agnes aan raadpensionaris Johan de Witt schreef na het overlijden van haar echtgenoot Willem Frederik. Daarin heeft ze het over haar ‘overmatig met verdriet overstelpt gemoed’ en haar jonge zoontje. Mijn eerste idee was: ah, ze zet hier een bepaald discours neer. Maar ze was natuurlijk ook gewoon écht verdrietig om haar man en bezorgd om haar kind.”
Echtgenote, dochter, zus, moeder
Al met al moesten de vier stadhoudersgemalinnen een ingewikkelde balanceeract opvoeren, concludeert Nissen. „Ze waren politicus, wánt ze waren lid van een familie. Ze waren echtgenote, dochter, zus, moeder – en al die rollen tegelijk. En in deze rollen hadden ze verschillende politieke belangen. Het vergde veel inzicht om die goed tegen elkaar af te wegen. Dat hadden ze allemaal, de een wat meer dan de ander.”
De regering van president Volodymyr Zelensky wil gesprekken met vertegenwoordigers van de Amerikaanse president Trump deze week gebruiken om de stroom van Amerikaanse wapens en militaire inlichtingen richting Oekraïne weer op gang te brengen. Met een Oekraïens voorstel om tot een gedeeltelijk staakt-het-vuren te komen hoopt Zelensky de Amerikanen ervan overtuigen dat Oekraïne concessies wil doen om de oorlog met Rusland snel te beëindigen, zoals Washington eist.
Dinsdag spreekt het team van president Zelensky in de Saoedische stad Jeddah met vertegenwoordigers van Trump. Serhy Lesjtsjenko, een hoge adviseur van Zelensky, zei maandag voor de Oekraïense televisie dat Zelensky’s voorstel een staakt-het-vuren op de Zwarte Zee behelst, en een einde aan de wederzijdse drone- en raketaanvallen. Oekraïne en Rusland bestoken elkaar vrijwel dagelijks met tientallen projectielen, veelal gericht op de energiesector – de stroomvoorziening in Oekraïne en de olie-industrie in Rusland.
Het voorstel van Zelensky voorziet volgens Lesjtsjenko niet in een einde van de gevechten langs de frontlinies, omdat dat Moskou in de kaart zou spelen; het zou de Russen de gelegenheid geven de krijgsmacht te laten herstellen en nieuwe aanvallen te beramen.
Afhankelijk van de VS
Hoezeer Oekraïne afhankelijk is van Amerikaanse militaire steun en inlichtingen bleek de afgelopen dagen in de Russische regio Koersk, waar Russische en Noord-Koreaanse troepen kilometers aan grondgebied heroverden. Daarbij zou de omsingeling van duizenden Oekraïense soldaten dreigen.
Zondagavond zei Trump tegen verslaggevers dat de VS de inlichtingenstroom richting Oekraïne „bijna” heeft hervat, en dat hij positief is over de komende gesprekken met Kyiv. Of Trump daadwerkelijk opdracht geeft tot hervatting van het verstrekken van militaire inlichtingen zou afhangen van de houding van de Oekraïners tijdens de gesprekken in Jeddah.
De Amerikaanse gezant voor het Midden-Oosten, Steve Witkoff, een van de onderhandelaars in Jeddah, zei maandag tegen Fox News dat hij deze week „substantiële vooruitgang” verwacht in de gesprekken met Oekraïne. Ook zei Witkoff te hopen dat deze week de zogenoemde grondstoffendeal tussen de VS en Oekraïne wordt ondertekend.
Het bezoek dat Zelensky eind februari bracht aan het Witte Huis voor de ondertekening van die overeenkomst over de Amerikaanse rol bij de winning van zeldzame aardmetalen ontaardde in een knallende confrontatie. Die ruzie met Trump leidde enkele dagen later tot het intrekken van alle Amerikaanse wapen- en munitieleveranties aan Kyiv.
Oekraïne in het nauw
Als gevolg van een radicale Amerikaanse koerswijziging onder president Trump wordt Oekraïne steeds verder in het nauw gedreven in de oorlog tegen Rusland. Vorige week stopten de Amerikanen plotseling met het delen van militaire inlichtingen met Oekraïne. Dat gebeurde kort nadat Washington op last van Trump al even abrupt alle militaire hulp aan het belegerde land had ingetrokken. Onder president Biden waren de VS met afstand de belangrijkste wapenleverancier van Oekraïne.
Hoewel Oekraïne inmiddels veel wapens en munitie zelf produceert, zoals ruim een miljoen drones per jaar, is het land in de oorlog tegen Rusland grotendeels afhankelijk van kwalitatief hoogwaardige Amerikaanse wapens en inlichtingen.
De abrupte onderbreking van de Amerikaanse hulp was volgens militaire analisten de afgelopen dagen zichtbaar op het slagveld en in Oekraïense steden, waar vooral het elektriciteitsnetwerk werd bestookt met honderden Russische aanvalsdrones en raketten. In Koersk, waar de Oekraïners vorige zomer een verrassend offensief begonnen, rukten Russische eenheden, gesteund door Noord-Koreanen, razendsnel op.
Instorting van het front
Het verband tussen het stopzetten van de Amerikaanse inlichtingenstroom en de instorting van het Oekraïense front in Koersk is volgens het Institute for the Study of War (ISW) „opmerkelijk”, al blijft onduidelijk op welke manier de Russen precies voordeel haalden uit de Amerikaanse intrekking van de steun. De ondervoorzitter van de Russische Veiligheidsraad, Dmitry Medvedev, zei vorige week wel dat het de „voornaamste taak” van Rusland is „zoveel mogelijk schade op de grond” toe te brengen aan Oekraïne zolang de Amerikaanse wapenstop duurt.
Een Oekraïense militair lanceert op 19 december een drone op een positie bij de frontlinie in de buurt van de stad Toretsk, in de regio Donetsk. Foto Reuters
Rond de diplomatieke bewegingen tussen Washington en Kyiv blijft één cruciale factor in nevelen gehuld: de plannen die president Poetin heeft met Oekraïne. Rusland, dat de grootschalige oorlog tegen zijn buurland in 2022 begon met een massale invasie, heeft zich de afgelopen jaren op geen enkele manier uitgelaten over plannen voor vrede.
Des te schrijnender is het volgens tal van militaire analisten dat Trump op diverse manieren druk uitoefent op Oekraïne om het land te dwingen tot een staakt-het-vuren, terwijl de Amerikaanse president het Kremlin volledig buiten schot houdt. In tegendeel: Trump wil de diplomatieke en economische banden met Rusland herstellen en legt de schuld van de oorlog bij Oekraïne.
Eisen van Trump en Poetin
De voorwaarden die Trump aan Kyiv stelt komen grotendeels overeen met die van Poetin: Oekraïne zou bezet grondgebied moeten afstaan aan Rusland, waaronder de Krim en een aanzienlijk deel van zijn oostelijke en zuidelijke regio’s, Oekraïne wordt de toegang tot de NAVO ontzegd en het land krijgt niet de Amerikaanse veiligheidsgaranties die noodzakelijk worden geacht om een eventueel bestand te handhaven.
Lees ook
Onrust onder Oekraïners die de massale Russische aanvallen zien als drukmiddel om de strijd op te geven
Dat de Russen hun militaire positie dankzij de radicale Amerikaanse koerswijziging plotseling zagen verbeteren blijkt uit de recente intensivering van hun luchtaanvallen en grondoffensieven tegen Oekraïne. Niet alleen in Koersk gingen de Russen volop in de tegenaanval tegen een Oekraïense krijgsmacht die in toenemende mate ‘doof en blind’ is geraakt door het ontbreken van Amerikaanse inlichtingen.
Uit gegevens van ISW-analist George Barros blijkt een stelselmatige toename van het aantal Russische luchtaanvallen op Oekraïne sinds Trumps inauguratie in januari. Deze maand lanceert Moskou bijna elke dag meer dan honderdvijftig drones en raketten richting Oekraïne, met uitschieters naar 260 en 270 projectielen in één etmaal. „Rusland, niet Oekraïne, staat vrede in de weg”, concludeert Barros. „Oekraïne heeft veel concessies voorgesteld om een vredesproces te beginnen. Rusland heeft geen enkele [concessie] gedaan.”
Koersk als ‘onderpand’
In Koersk verslechterde de situatie voor de Oekraïense strijdkrachten de afgelopen dagen in hoog tempo. Oekraïne viel de Russische regio in augustus vorig jaar verrassend binnen, en bezette op het hoogtepunt een gebied ter grootte van ongeveer 1.300 vierkante kilometer. Kyiv zou de bezetting van Koersk willen gebruiken als ‘onderpand’ voor eventuele onderhandelingen met Moskou over een bestand.
Hoewel de Oekraïense bezetters lang stand hielden worden zij afgelopen maanden langzaam maar zeker verdreven uit Koersk, mede dankzij de hulp van meer dan tienduizend Noord-Koreaanse soldaten. Half februari was van dat bezette gebied nog zo’n 500 vierkante kilometer over – en sinds afgelopen weekeinde is daarvan een kleine 300 over.
De Russen lanceerden de afgelopen dagen vanuit verschillende richtingen tegenaanvallen in een kennelijke poging de aanvoerlijnen vanuit Oekraïne – en de vluchtroutes náár Oekraïne – af te snijden.
Moeder: „Onze dochter (6) vraagt vaak als we haar ophalen van school of ze bij een klasgenootje mag spelen. Mijn partner zegt meteen dat het niet uitkomt als hij die ouders nog niet kent, maar ik vind dat moeilijker als ik kinderen en ouders tegenover me heb die dat allemaal heel leuk vinden. Het is al een paar keer gebeurd dat ik ‘ja’ zei en achteraf merkte dat ik die huishoudens niet zo fijn vind. Laatst was de moeder van een speelvriendinnetje boodschappen gaan doen, en had haar tienerzoon laten oppassen. De meisjes hadden volgens die moeder in de tussentijd de snoepkast geplunderd. Ik kwam er ook een keer achter dat het bij ouders thuis onveilig was, bijvoorbeeld door een dienblad gloeiend hete thee. Wat meespeelt is dat ik als kind buitenshuis door verschillende mannen ongepast behandeld ben. Hoe weet je aan wie je je kinderen meegeeft? Hoe bied ik weerstand aan de druk van mijn dochter op het schoolplein, wat kan ik daarover met haar afspreken?”
Naam en woonplaats zijn bij de redactie bekend. De rubriek Opgevoed is anoniem, omdat moeilijkheden in de opvoeding gevoelig liggen. Wilt u een dilemma in de opvoeding voorleggen? Stuur uw vraag of reacties naar [email protected]
Eerst bij u thuis
Marga Akkerman: „U hoeft niet bij elkaar thuis te zijn geweest om te weten of u uw dochter aan bepaalde ouders durft toevertrouwen. Als u uw kind geregeld zelf van school haalt, en daar met andere ouders praat, merkt u al met wie het klikt.
„Als u van de ouders een positief beeld hebt, laat uw dochter dan meegaan. Heeft u dat beeld niet, vraag het vriendinnetje mee naar uw huis. Zeg tegen uw dochter: ‘Ik ken haar ouders niet, dus ik heb liever dat ze bij ons speelt.’ Houd voet bij stuk als ze protesteert.
„Uw dochter lijkt nieuwsgierig naar wat er bij anderen thuis gebeurt. Die eigenschap helpt bij haar sociale ontwikkeling. Het is juist goed om te zien dat het in andere gezinnen anders gaat.
„Dat een ouder kind even oppast als de moeder van huis is, lijkt me geen probleem. Op kinderen van deze leeftijd hoef je niet meer voortdurend te letten. Als ze al spelend kattenkwaad uithalen, gebruiken ze hun creativiteit en hebben ze een hoop lol. Een mate van onveiligheid is er altijd, ook bij u thuis kunnen kinderen zich bezeren.”
Kennismaken met ouders
Tischa Neve: „Het is belangrijk dat u uw eigen vervelende ervaringen goed verwerkt, anders geeft u uw dochter onnodig gevoelens van wantrouwen en spanning mee. Het is voor haar juist verrijkend om buitenshuis te spelen, en zo de buitenwereld te leren kennen.
„Dat wil niet zeggen dat u haar zomaar hoeft mee te geven. Het is heel normaal om op die leeftijd eerst de ouders te leren kennen. Zeker in een grote stad waar je de ouders van de klasgenootjes mogelijk zelden tegenkomt. U kunt op het schoolplein rustig tegen de ouders zeggen: ‘Ik vind het fijn om elkaar eerst even te leren kennen. Komen jullie volgende week langs, we hebben een zwembadje in de tuin?’
„Als het niet de ouders zijn die komen ophalen, kunt u zeggen: ‘Ik vind het fijn als we altijd eerst even bij ons spelen.’
„Zolang uw kind het er leuk heeft, is het niet erg dat in andere huishoudens dingen anders gaan, bijvoorbeeld als er alleen maar gegamed wordt. Beperk de afspraken dan gewoon, en stuur thuis bij: ‘Jij hebt vandaag al zoveel schermtijd gehad dat we de iPad nu even uitlaten.’
„Laat het andere gezin in z’n waarde. Zeg tegen uw kind: ‘Zo doen zij de dingen, en dat is helemaal prima, maar wij doen de dingen net een beetje anders’.”
Marga Akkerman is niet-praktizerend klinisch jeugd- en kinderpsycholoog. Tischa Neve is kinderpsycholoog en opvoedkundige.
Reageren op dit artikel kan alleen met een abonnement.
Heeft u al een abonnement, log dan hieronder in.