N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Malindi Vrijdag ontdekte de politie in Kenia tientallen uitgehongerde lichamen van leden van de hongersekte Good News International Church. Volgens hun leider zouden zij Jezus ontmoeten als ze zichzelf uithongeren.
Hulpdiensten zoeken in een bos bij de oostelijke kuststad Malindi naar slachtoffers.
Foto Reuters
Het aantal gevonden lichamen van sekteleden die door uithongering zijn omgekomen nabij de Keniaanse stad Malindi is opgelopen tot 89. Dat meldt de Keniaanse minister van Binnenlandse Zaken Kithure Kindiki dinsdag. De leider van de hongersekte Good News International Church had de leden opgedragen zich te verhongeren zodat ze Jezus zouden ontmoeten.
Vrijdag ontdekte de Keniaanse politie de graven na een tip van een pan-Afrikaanse mensenrechtenorganisatie. In een bos bij de oostelijke kuststad Malindi troffen hulpdiensten 58 doden aan, volgers van de beruchte sekteleider Paul Mackenzie Nthenge. De sekteleden hadden zichzelf uitgehongerd omdat Nthenge hun vertelde dat ze op die manier Jezus zouden ontmoeten. Sinds de ontdekking is de zoektocht naar lichamen en overlevenden in volle gang. Het Keniaanse Rode Kruis meldde maandag dat 212 mensen als vermist zijn opgegeven, van wie er twee inmiddels levend zijn teruggevonden.
Nthenge werd op 15 april gearresteerd toen de politie na een tip vijftien ernstig uitgehongerde mensen had aangetroffen. Vier van hen kwamen om het leven. Niet lang hierna vond de politie de tientallen uitgehongerde lichamen in een nabijgelegen bos. Nthenge ontkent alle aantijgingen en zegt dat hij de Good News International Church in 2019 heeft opgeheven.
De stichting Civitas Christiana moet per direct stoppen met het verspreiden van het zogenoemde ‘Zwartboek Lentekriebels’, zo oordeelt de rechtbank in Utrecht in het kort geding dat werd aangespannen door kenniscentrum Rutgers. Ook mag Civitas geen verdere onrechtmatige uitlatingen doen over Rutgers en de door hun georganiseerde Week van de Lentekriebels, en moet het eerdere uitlatingen rectificeren.
De ultraconservatieve katholieke stichting publiceerde dit jaar een ‘zwartboek’ over de Week van de Lentekriebels, een nationale projectweek waarin extra aandacht is voor relationele en seksuele vorming. Daarin werd gezegd dat de lesinhoud, gemaakt door het expertisecentrum, ‘kinderen seksualiseert’ en ‘aanzet tot pedofilie’. Rutgers beweerde dat deze beweringen aantoonbaar onjuist waren, en eiste dan ook dat het ‘zwartboek’ met spoed zou worden teruggetrokken en de inhoud gerectificeerd. Deze eis is met de uitspraak van de rechter gehonoreerd.
Lees ook
Lentekriebels in de rechtbank: is er sprake van laster of vrijheid van meningsuiting?
De ultraconservatieve katholieke stichting werd in 2014 opgericht, met als doel te strijden voor het traditionele katholieke gezin en tegen ‘het oprukkende multiculturalisme en de genderideologie’. De stichting heeft haar pijlen al jarenlang gericht op de Week van de Lentekriebels. Onder de naam ‘Gezin in gevaar’ werden op de website dertien redenen gegeven om protest aan te tekenen tegen de week van de Lentekriebels. Naast aantijgingen van het seksualiseren van kinderen en aanzetten tot pedofilie, wordt de werking van anticonceptie bevraagd en het gebruiken van ‘genderneutrale taal’ bekritiseerd.
Tweede rechtszaak
Het is niet de enige strafrechtelijke procedure tegen Civitas Christiana die deze week dient over dergelijke ‘haatcampages’. Kinderboekenschrijver Pim Lammers stapte eind vorige maand naar de rechter om een einde te maken aan valse beschuldigingen aan zijn adres. Lammers werd naar aanleiding van zijn boek (voor volwassenen) Trainer op de website van de stichting „pedofilieactivist” en „pedofilie promotende auteur” genoemd. In 2023 leidden de beschuldigingen tot doodsbedreigingen aan zijn adres.
Toen de stichting dit jaar wederom uithaalde naar Lammers, besloot de auteur een zaak tegen de stichting aan te spannen. In de rechtszaal liet de auteur weten zich niet langer te willen hoeven verdedigen „tegen afschuwelijke leugens”. Woensdag kwam de zaak tot een schikking: de stichting beloofde de uitlatingen over de auteur te verwijderen en ze in de toekomst niet te herhalen. De schrijver zei na afloop blij te zijn met de schikking en zich te gaan richten op een dichtbundel over liefde: „Want als de afgelopen twee jaar mij iets geleerd hebben, dan is het wel dat deze wereld wat meer liefde kan gebruiken.”
Lees ook
Ze willen de paus aan de macht en zien links als groot gevaar voor de westerse cultuur. Wat is Civitas Christiana precies?
Anders dan bij geschreven tekst kan een stem een podcast breken. Phoebe Judge, ook bekend van Criminal heeft een lijzige, bijna zijige manier van praten en dat kan afschrikken. Ik ben er verslaafd aan geraakt. Winst dus dat er van This is Love inmiddels 111 afleveringen online staan. Toegegeven: hoewel Judge altijd hetzelfde klinkt, zijn die wisselend van kwaliteit, niet ieder verhaal is altijd even opmerkelijk of ontroerend.
Gelukkig kwamen er recent een paar bijzonder sterke bij. Neem die met de suppoost uit het Metropolitan museum , een man die ook NRC interviewde. Of die over het verhaal van de negentigjarige vrouw met de interessante artiestennaam D’yan. Allengs blijkt deze lesbische stand-up comedian een leven te hebben geleid vol hindernissen, alle overkomen. Op eentje na: „I am ninety, alive and alone.” Houdt het bovendien maar eens droog bij „On the Way to Dinner”. Het is mij niet gelukt.
Vind je de aflevering te melodramatisch? Dan tip ik een oudje, aflevering 39, van bijna vijf jaar geleden, om mee te lachen met Phoebe en Nancy over ene David. Of twee Davids eigenlijk.
Af en toe slaat een verhaal van een holocaust-overlevende in als een bom. Nog harder is de klap als juist zo’n verhaal verzonnen blijkt. De bekendste ‘holocaust hoax’ is wellicht die van Misha Defonseca, de auteur die beweerde dat ze, al zwervend door Centraal-Europa, de oorlog overleefde dankzij een roedel wolven. Australië was al eerder in de ban van het bijna even ongelofelijke verhaal van Alex Kurzem. Hij ontsnapte als Joods jongetje aan de massamoord in zijn ouderlijk dorp in Wit-Rusland, waarna soldaten hem meenamen als mascotte, in een eenheid die partizanen en joden liquideerde. Na een populair boek en film, ontstonden al snel twijfels over zijn verhaal. In Toy Soldier probeert Dan Goldberg de waarheid te achterhalen. Hij wordt beloont voor zijn geduld en, wel zo prettig in een vijfdelige, verhalende podcast: hij krijgt een definitief antwoord.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2023/04/web-2504buikenia.jpg)
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2023/04/web-2404buimalindi.jpg)
