Van tv-commercials over medische zaken kan ik een hardnekkig soort jeuk krijgen, die alleen met een hormoonzalfje van de huisarts te verdrijven is. Misschien een idee voor een nieuwe commercial onder het motto: „Stop de jeuk!”
Dergelijke commercials zijn de laatste tijd erg in de mode. Ze beginnen met de constatering van een vreselijke kwaal, tonen enkele diepbedroefde lijders aan deze kwaal, liefst in gezelschap van een stel mee treurende familieleden, en sluiten af met de dringende oproep om een geldbedrag te doneren.
De eerste tv-commercials in dit genre die me opvielen, waren die van Alzheimer Nederland, een organisatie die zich inzet „voor een beter leven met dementie én een toekomst zonder dementie”. „Stop dementie!” luidde de herhaalde oproep in de filmpjes. Want „samen kunnen we dementie een halt toeroepen. Uw donatie maakt het verschil.”
Welk verschil precies? De suggestie is dat aan dementie een einde wordt gemaakt als maar genoeg mensen een flink bedrag overmaken aan Alzheimer Nederland, want die geeft dat geld – na aftrek van de gemaakte onkosten, zoals salarissen, neem ik aan – weer door aan medisch onderzoek naar alzheimer. Er spreekt een zeer zonnig optimisme uit dit soort teksten, maar ik mis de relativerende constatering dat tot dusver wereldwijd onderzoek naar alzheimer nog niets van een bevrijdende remedie naderbij heeft gebracht. Het is nog steeds zeer de vraag of we inderdaad „samen dementie een halt kunnen toeroepen”.
We kunnen en moeten het proberen, natuurlijk, maar kan het misschien zonder die sentimentele filmpjes van Alzheimer Nederland met snikkende mensen en een bejaarde, dementerende man die met moeite uitbrengt: „Het wordt alleen maar er…er…erger, hè?” Vragen ze zich bij Alzheimer Nederland weleens af hoe zulke filmpjes aankomen bij dementerende mensen die zich thuis bij hun buis argeloos zitten te verheugen op een of ander, liefst opbeurend, programma?
Zulke commerciële tv-acties zijn kennelijk erg succesvol, want bij de Trombosestichting Nederland hebben ze ook de smaak te pakken gekregen. „Stop de prop” is de opmerkelijke poëtische vondst waarmee ze daar de potentiële trombosepatiënt waarschuwen en medisch onderzoek ondersteunen. Nu de dichtaders in de medische wereld overdadig vloeien bij deze jacht op donateurs, lijkt er geen houden meer aan. Mag ik nog enkele suggesties doen? Voor de Nederlandse Hartstichting: „Hart zonder smart”. Voor de Maag Lever Darm Stichting: „Keer de maagzweer” en „Zwiep de poliep”. Voor de instanties op het gebied van geslachtsziekten: „Geef je lief geen sief”. Voor de Hersenstichting Nederland: ,,Geen tumor met humor’’. Voor de Nederlandse Nierstichting: ,,Veel plezier met uw…’’
Sorry, ik merk dat ik „Stop de prop” niet kan overtreffen , maar het blijft een aanstekelijk genre, dit medische gerijm. Ik kan beter voorstellen dat al die gezaghebbende medische instanties de koppen bij elkaar steken en tot één gezamenlijke, want reuze kostenbesparende tv-actie komen met ook maar één motto: „Stop ziekte!” Maar liever zonder huilende patiënten, en als er dan toch nog per se een rijmpje bij moet, bied ik geheel vrijblijvend aan: „Sterf zonder bederf.”
