Dit kan er nog wel bij: oud-Ajacied Clarence Seedorf heeft laten weten dat hij een terugkeer naar Ajax niet uitsluit. „Het zou er best weleens van kunnen komen.”
Seedorf! Ik zie hem al in een wolk van eerbiedwaardigheid neerdalen op de Arena. Het ene cliché na het andere aan elkaar rijgend, nooit blijk gevend van ook maar enig zelfinzicht, alleen maar genietend van zijn eigen belangrijkheid.
Het zou een unicum zijn: een ex-columnist van NRC Handelsblad aan de top van Ajax. Maar ik moet Seedorf teleurstellen: de kans is aanzienlijk groter dat Ajax in zijn zoektocht naar een nieuwe, daadkrachtige leider uitkomt bij een nog steeds voor NRC schrijvende columnist, iemand die weliswaar als voetballer nooit helemaal is doorgebroken, maar die het grote voordeel heeft dat hij een totale onbenul is op het gebied van aandelen en alleen al bij het woord ‘voorkennis’ pijnlijk begint te stotteren.
Bovendien heeft deze columnist nooit onder verdenking gestaan van het versturen van dickpics, of iets wat daarop lijkt. Dat kan wijzen op een gebrek aan zelfvertrouwen of durf, mogelijk ook op een geringe vaardigheid in het omgaan met mobiele telefonie, maar in zijn geval zou ik toch voor een positievere uitleg kiezen: hij vindt dat de dickpic geen representatief beeld kan geven van zijn persoonlijkheid.
Wat maakt deze man – ja, Ajax-supporters, het is goddank een man! – nog meer geschikt als leider van een club die nog maar vijf jaar geleden op wereldniveau speelde, maar nu is afgegleden naar een toestand van Vitesse-achtige misère, met falende commissarissen, falende directeuren, falende scouts en, uiteindelijk onvermijdelijk, falende voetballers.
Het afgelopen jaar werd ruim 100 miljoen euro verspild in de aankoop van slechte spelers, die nu voor een appel en een ei moeten worden doorverkocht. Tahirovic, Avila, Gaaei, Sosa, Forbs, Sutalo, Medic – wie wil ze nog hebben? Ze werden aangekocht via een Ajax-leider, die ook alweer van het toneel verdwenen is en die verdacht werd van frauduleuze praktijken.
Het was minstens zo schadelijk voor Ajax dat ook de zogenaamde ‘sterkhouders’ het lieten afweten: topspelers als Steven Bergwijn en Steven Berghuis die hun miljoenensalarissen niet waarmaakten doordat ze regelmatig geblesseerd waren of op het veld zeer matig presteerden. Het enige wat Bergwijn aan Ajax heeft toegevoegd is een gezichtstatoeage; misschien is zijn bedoeling goed en wil hij daarmee tijdens duels de aandacht afleiden van de vijandelijke backs.
Er is dus veel werk aan de voetbalwinkel voor de nieuwe leider van Ajax, onze NRC-columnist. Hij moet in een half jaar minstens tien nieuwe goede voetballers vinden, hij moet vooral de ‘sterkhouders’ zo duur mogelijk verkopen, hij moet zich ontdoen van slechte commissarissen en bestuursleden – bijna allemaal dus – en hij moet een nieuwe trainer van het formaat Erik ten Hag aanstellen.
Hij moet… Ga er maar aanstaan. Krijgt hij Ajax in een jaar of twee weer boven Jan, of gaat het minstens vijf jaar duren? Trouwens, wil die NRC-columnist wel?
Ik heb het hem gevraagd en hij zei, ietwat knorrig: „Als Ajax mijn NRC-gage wil overnemen, is er geen probleem.” Resteert de cruciale vraag : hoe lang kan Ajax dat opbrengen?
