Het was prachtig, afgelopen Hemelvaartsdag op de Posbank. De zon scheen, de gele brem stond in bloei, de bomen wiegden zachtjes in de wind. Wat een geweldige plek is dit toch, zeiden we tegen elkaar terwijl we op onze racefiets klimmetjes opreden met namen als Schaapsallee en Lange Juffer.
Behalve prachtig was het op de Posbank ook gezellig druk, om het maar even netjes te zeggen. In de twee uur dat we rondreden in het natuurgebied bij Arnhem kwamen we zo’n beetje alles tegen dat zich op wielen voortbeweegt: mountainbikes, elektrische scooters, ouders met bakfietsen, e-bikes, pelotonnetjes wielrenners met identieke shirts, een handbike, stinkende tweetakt-brommertjes, een kinderhuifkar, cabrio’s, gewone stadsfietsen, paard en wagen, motorrijders die even het gas erop gooiden na de bocht. En dat was allemaal nog vóór de lunch.
Eind juni is op de Posbank het NK wielrennen op de weg. Van dat vooruitzicht wordt de wielerfan in mij heel gelukkig, want zoveel locaties voor een uitdagende eendagskoers zijn er in Nederland niet te vinden. Van de laatste vier NK’s werden er drie verreden op de VAM-berg in Drenthe, een tot wielrenbestemming omgetoverde voormalige vuilnishoop. Dan zie ik Dylan van Baarle en Demi Vollering liever over de Lange Juffer omhoog rijden.
Toch is er ook een stemmetje in me dat zegt: kán het wel? Het Nationaal Park Veluwezoom is een kwetsbaar natuurgebied: Natura 2000, Ecologische Hoofdstructuur, etc. Sinds de stikstofscrisis weten we hoe het met de kwetsbare natuur in Nederland gesteld is: niet zo best. Hoe verhoudt zich dat tot een evenement met volgwagens, helikopters en massaal toegestroomd publiek?
Deze bezwaren heb ik niet zelf bedacht: de beheerder van het Nationaal Park, Natuurmonumenten, ligt al sinds begin dit jaar overhoop met de NK-organisatie. Alleen onder de strengst denkbare voorwaarden (géén publiek, geen geluidsinstallaties, uitsluitend elektrische auto’s) wil Natuurmonumenten medewerking verlenen. De organisatie zegt weliswaar „het groenste en duurzaamste NK ooit” te ambiëren, maar niet aan al die eisen te kunnen voldoen. Oké, zei Natuurmonumenten eind maart, dan stappen we naar de rechter zodra de vergunningen zijn verstrekt.
Na vijf maanden overleg lijken beide kampen er nu toch uit te komen, zo hoor ik van mijn zegslieden. Waarschijnlijk wordt ergens in de komende dagen een mooi Hollands compromis gepresenteerd: beetje meer ontlasting van de natuur, iets meer inschikkelijkheid voor de koers.
De wielerfan in mij zal stilletjes juichen: fijn, een NK op een toplocatie. Maar voor mijn innerlijke maatschappijcriticus blijft het ongemak. Ook als de koers zo groen en duurzaam mogelijk wordt, is Nederland nog steeds een land vol mensen die allemaal maximaal willen genieten van hun vrije tijd – het liefst in natuurgebieden. Dat kan niet eindeloos zo doorgaan.
Thijs Niemantsverdriet vervangt Petra de Koning op deze plek.
