Met stabiele, structurele financiering kunnen de kosten van de asielopvang in Nederland fors omlaag. Dat schrijft het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) in de jaarlijkse Stand van de Uitvoering, waarin de belangrijkste knelpunten uit de dagelijkse praktijk van de asielopvang worden benoemd. Het document is woensdag aangeboden aan de Tweede Kamer.
Het COA zegt stabiele en structurele financiering nodig te hebben om de kosten van asielopvang omlaag te krijgen. „Het uitblijven van deze slimme en degelijke financiering maakt de asielopvang onnodig duur, kwetsbaar en inefficiënt”, aldus de organisatie.
Het belangrijkste is volgens het COA dat het door gebrek aan structurele financiering niet kan bouwen aan stabiele opvang en daardoor afhankelijk blijft van tijdelijke noodopvang. „Dat is schadelijk voor bewoners en met name kinderen.”
Volgens COA-bestuurder Joeri Kapteijns zijn stabiliteit en rust in de opvang cruciaal voor zowel de bewoners als de medewerkers en de gemeenten. Om dat voor elkaar te krijgen is „een degelijke financiering nodig”. „We willen niet méér geld, maar minder geld besteden aan asielopvang. En dat kan ook als we het anders organiseren”, aldus Kapteijns.
Het COA pleit ervoor om deze financiering in de volgende rijksbegroting op te nemen. Dat zou het bijvoorbeeld makkelijker maken om meerjarige afspraken te maken met gemeenten. „Dat zorgt voor stabiliteit. Als deze plekken niet nodig zijn voor asielopvang, kunnen andere woningzoekenden er gebruik van maken”, stelt Kapteijns. „Daar heeft iedereen wat aan.”
Lees ook
Over onze rug wordt een asielcrisis uitgeroepen, klinkt het in Ter Apel
Afrika is geen land. Het zou een mantra moeten zijn. Afrika is geen land, maar een enorm continent met 54 landen met een grote diversiteit aan culturen, tradities en een rijke geschiedenis.
Toch worden die landen vaak op één hoop gegooid onder de noemer Afrika. Alsof je het dan wel weet: donkere mensen, roerige politiek, armoede. Maar reis van de Noord-Afrikaanse Maghreb via centraal Afrika richting het zuiden en je ziet grote verschillen en ontroerende overeenkomsten – die laatste vooral op het bord.
Ik ben niet in veel Afrikaanse landen geweest; in de Maghreb, waar de verschillen tussen de Marokkaanse, Algerijnse en Tunesische keuken onmiskenbaar zijn. Egypte, waar het mediterrane en Midden-Oosterse samenkomen. Mali, waar ik in de hoofdstad Bamako de Franse invloeden zag en in Timboektoe gerechten at die me zo naar Marokko brachten. In Soedan proefde ik de Midden-Oosterse invloed, en in het Zuid-Afrikaanse Grahamstown een mix van verschillende keukens.
De Afrikaanse keuken, een paraplu-begrip dat geen recht doet aan de diversiteit, is lang onderbelicht gebleven. Daar komt gaandeweg verandering in dankzij bijzondere sterrenrestaurants die het pad effenen voor andere culinaire ondernemers. Zoals het Londense Ikoyi (sinds 2017) waar ik meermaals een moderne interpretatie van West-Afrikaanse gerechten at die me vervoerde, het eveneens Londense Chishuru (2020) en het Parijse MoSuke (2020) dat veel meer Frans is, met verlegen Afrikaanse accenten.
En nu hebben we sinds een jaar in Amsterdam Kenneh, van de jonge, charmante chefkok en eigenaar Samuka Kenneh. Ook Kenneh serveert de West-Afrikaanse keuken, maar omdat ook West Afrika geen land is, maar een verzameling landen, licht hij bij elke gang toe waar het gerecht vandaan komt. Een stoof van ui uit Senegal, een gerecht met langoustine en paprikastoof uit Liberia, het land waar hij geboren is, en jollof rijst uit Sierra Leone, waar hij tien jaar woonde.
Ik kan de spanning wel gaan opbouwen, maar zeg maar vast dat iedere gang een heerlijke ontdekking is van bijzondere, uitgesproken smaken. Kenneh heeft een tasting menu, ‘The Full West-African Experience’ (110 euro) en een kleine à la carte-kaart. We nemen het menu, dat begint met drie hapjes: een smakelijk, zacht gefrituurd deegballetje met pinda, een hapje met lekker gekruid kipgehakt en een vlezige oester met ziltige dotjes limoen- en curry-crème. De chef vertelt dat hij de pittigheid heeft aangepast; dat valt dan ook mee, achterop de tong tintelt de smaak op een prettige manier na.
Opwindende smaken
Het brood is licht zoetig en gekruid met nootmuskaat, net als de boter die rijk versierd is met geraspte nootmuskaat. We doen deze avond Sierra Leone aan met een stoof van tonijn die geserveerd wordt met een krokantje en cake van cassave en chili-olie. Die cassave cake verwar ik eerst met lekker gekruid kipgehakt; ook cassave blijkt dus een goede vleesvervanger.
Yassa betekent ui en is ook de naam van een Senegalees gerecht op basis van stoof van ui; deze versie is met minuscule stukjes kreeft en bieslook. Pittig, met een hint van zoet en warme kruidigheid.
De gerechten van Kenneh ademen een chique huiselijkheid. Ze zijn duidelijk diep geworteld in traditie, de benadering is hedendaags, maar zonder het karakter te verloochenen.
Misschien is de modernste interpretatie wel die van mama’s avocado: een superluchtige soufflé van eiwit die we opensnijden, waarna de romige eidooier eruit vloeit en zich vermengt met de gebrande romaine sla en saus van prei. Groen, wit, geel, als de kleuren van een vlag.
Het is opwindend om zoveel nieuwe smaken te proeven. Zeker omdat ze uit landen komen die veronachtzaamd worden en alleen in het nieuws zijn wanneer er ellende is. Zoals Liberia, dat bij Kenneh vertegenwoordigd wordt door langoustine met een stoof van paprika en krokante ui. Het gerecht lijkt op ratatouille, maar is donkerder en dieper van smaak. De langoustine is meer een belofte: de flardjes zijn zo klein dat je ze met een vergrootglas moet zoeken. Maar het doet niks af aan de smaak, die is on point.
Ook de klassieker jollof rijst met malse entrecote is geslaagd; de rijst is rokerig, gegarneerd met de krokante, aangebakken rijst die van de bodem is gehaald en met schijfjes aromatische lente-ui.
Er is nog een tartelette met ananas, limoen en sorbet van hibiscus als palate cleanser – een niemendalletje – en een dessert dat in presentatie het meest westers is van alle gangen deze avond: een mooi rond balletje van suiker dat je kapot moet slaan om je tegoed te doen aan de smakelijke mousse. Het is gebaseerd op een zoet Afrikaans hapje uit Nigeria, ‘donkwa’, met mais, kruidnagel, cayennepoeder en pinda. Kostelijk en origineel met de kruidnagel die er in scherpte bovenuit steekt.
Net als we denken dat we klaar zijn, komt de chef nog met wat friandises, huisgemaakt, benadrukt hij. De noga is prima, net als de brosse karamel van gecondenseerde melk. De madeleine en macaron met hibiscus kunnen wat verbetering gebruiken. Maar daar ga ik niet moeilijk over doen. De wijnen zijn speciaal en de gerechten geweldig. Het restaurant is een waardevolle en welkome toevoeging. De prijs is alleen wel erg pittig.
Een bezoek aan Kenneh is een ontdekkingsreis van bijzondere gerechten, met trotse, zelfverzekerde smaken, en een heerlijke les Afrikaanse emanicipatie.
NAVO-baas Mark Rutte is ervan overtuigd dat de Amerikaanse president Donald Trump „volledig” achter artikel 5 van de NAVO staat. Dat artikel schrijft voor dat een aanval op één NAVO-lidstaat een aanval is op alle lidstaten. Dat heeft Rutte woensdagochtend gezegd tijdens een kort persmoment voor aanvang van de belangrijkste vergadering van de NAVO-top in Den Haag.
Rutte beantwoordde de vraag van een journalist of hij zich zorgen maakt over Trumps positie tegenover artikel 5. De vraag heeft betrekking op recente uitspraken van Trump: de president zei dat artikel 5 op meerdere manieren te interpreteren is, toen hij werd gevraagd of de VS andere landen zouden verdedigen. Rutte noemt het niet multi-interpretabel en zegt dat het volgens hem „volkomen duidelijk” is dat de VS de regels van het bondgenootschap zullen steunen.
Ook demissionair premier Dick Schoof, die na Rutte met verslaggevers sprak, zei ervan overtuigd te zijn dat Trump zich aan artikel 5 zal houden.
Lasten verschuiven van VS naar Europa
Rutte twijfelt niet aan de betrokkenheid van Trump, zei hij. „De VS zijn by far de grootste bijdragers aan de NAVO”, aldus Rutte over de defensie-uitgaven van de voor de NAVO belangrijkste lidstaat. Hij zei dat de leiders zullen overleggen hoe ze deze „lasten stapsgewijs van de Verenigde Staten meer naar Europeanen en Canadezen” kunnen verschuiven.
De belangrijkste vergadering tijdens de top in Den Haag zal in het teken staan van het plan om de defensie-uitgaven van lidstaten te verhogen naar 5 procent van het bbp. Mark Rutte zei optimistisch te zijn dat landen op deze „transformationele top” akkoord zullen gaan met deze nieuwe NAVO-norm, hoewel een verplichte uitgavenverhoging een aantal landen in een moeilijke economische positie zal zetten.
Rutte gaf toe dat het „moeilijke beslissingen” zijn. „Politici moeten keuzes maken in tijden van schaarste. En dat is niet makkelijk.” Maar gezien de dreiging van de Russen, gezien de internationale veiligheidssituatie, is er geen alternatief.”
Liveblog NAVO-top
Dag twee NAVO-top: vergadering defensie-uitgaven en mogelijk wegblokkade XR
Zohran Mamdani won dinsdagavond Amerikaanse tijd de Democratische voorverkiezingen voor het burgemeesterschap van New York. Dat meldt The New York Times. In een nek-aan-nekrace won de 33-jarige democratisch socialist uit de school van Bernie Sanders en Alexandria Ocasio-Cortez de voorverkiezing met 43,5 procent van alle stemmen. Oud-gouverneur Andrew Cuomo, telg uit een bekende politieke familie in New York, leek eerder de grootste kanshebber, maar werd tweede met 36,4 procent van de stemmen.
Betaalbaarheid
In een toespraak kort na zijn overwinning zei Mamdani: „Vanavond hebben we geschiedenis geschreven.” Mamdani, geboren in Oeganda en sinds 2021 afgevaardigde in het Huis van de staat New York, kan in november de eerste islamitische burgemeester van de stad New York worden. In zijn campagne richtte hij zich voornamelijk op betaalbaarheid voor de gewone New Yorker: huurbevriezing van huizenprijzen, gratis openbaar vervoer en een betaalbare gemeentelijke zorgverzekering.
De officiële verkiezingen voor de burgemeesterspost van New York zijn pas in november. Zoals altijd wijzen de Democraten in een voorverkiezing hun voorkeurskandidaat aan. En omdat de stad van oudsher overtuigend Democratisch stemt, was winst van deze voorverkiezing in het verleden vaak voldoende om ook het burgemeesterschap te veroveren.
Toch is het niet zeker dat Mamdani ook daadwerkelijk burgemeester wordt. Zo kunnen bijvoorbeeld andere Democraten zichzelf nog aandragen als onafhankelijke kandidaat. Het is niet onwaarschijnlijk dat Andrew Cuomo, die in 2021 opstapte als gouverneur vanwege een MeToo-schandaal, zich op die manier nogmaals in de race gaat storten. Cuomo kreeg tijdens de campagne steun van onder meer gevestigde Democraten als oud-president Bill Clinton en Michael Bloomberg, de miljardair die tussen 2002 en 2013 burgemeester van New York was. Onder meer Bloomberg en andere rijke investeerders staken tientallen miljoenen dollars in Cuomo’s campagne; hij had volgens TheNew York Times de grootste campagnekas in de politieke geschiedenis van de stad.
Mamdani voerde daarentegen een grassroots campagne, met tienduizenden veelal jonge vrijwilligers die de deuren langsgingen. Hij werd daarin onder meer gesteund door de New Yorkse afgevaardigde Alexandria Ocasio-Cortez. Samen met onder meer Bernie Sanders probeert zij de koers van de Democratische Partij ook landelijk naar links te trekken. De winst van Mamdani, en daarmee de nederlaag van Cuomo, geeft dan ook voeding aan een al lopende discussie over de toekomst van de Democraten: moeten ze om tegenwicht te bieden aan Donald Trump een linkse anti-systeemcampagne voeren, of zich juist in het politieke midden positioneren?
