Category: NIEUWS

Een meerderheid van de Tweede Kamer is voorstander van een vuurwerkverbod voor consumenten, nadat NSC dinsdagmiddag bekendmaakte zich achter een initiatiefwet van GroenLinks-PvdA en de Partij voor de Dieren te scharen. Aankomende donderdag wordt gedebatteerd over het voorstel, en volgende week dinsdag stemt de Tweede Kamer.

NSC-Kamerlid Faith Bruyning, verantwoordelijk voor vuurwerk, zei dinsdag na afloop van de fractievergadering waarin haar partij klaar was met twijfelen: „Ik heb goed nieuws, wij als NSC zijn er over uit, wij zijn vóór een vuurwerkverbod.” Volgens Bruyning is „het risico voor politie, ambulancemedewerkers en hulpdiensten, gewoon veel te groot”.

In januari stemde het CDA in met een verbod, en vorige week besloot de VVD om te gaan, waardoor er 74 Kamerleden voorstander waren. De vraag was deze week of NSC dan wel Denk, twee partijen die twijfelden, het verbod aan een meerderheid zouden helpen.

Veel slachtoffers

De behandeling van het vuurwerkverbod begon al in 2020, maar de afgelopen jaren was een meerderheid ver te bekennen. Daarom besloten GroenLinks en de PvdD de behandeling van hun wet uit te stellen. Na afgelopen jaarwisseling – waarin weer veel slachtoffers vielen en politie en hulpdiensten zich beklaagden over vuurwerk – zagen de initiatiefnemers dat een meerderheid waarschijnlijk begon te worden, en zetten ze de behandeling door.

Een belangrijke factor in het ontstaan van een meerderheid was een amendement van de ChristenUnie samen met CDA en SGP, waarin zij voorstelden om burgemeesters de mogelijkheid te geven om verenigingen toe te staan – onder bepaalde veiligheidsvoorwaarden – vuurwerk in te kopen en af te steken. De VVD noemde dat voorstel als voorwaarde, en ook NSC verwijst ernaar. Bruyning: „Wij vinden het heel belangrijk dat het in georganiseerde vorm alsnog georganiseerd kan worden, omdat het samen beleven een onderdeel van de traditie is.”

Delen

Mail de redactie

De naam van Marine Le Pen (56) domineert dinsdag alle Franse media. De leider van het radicaal-rechtse Rassemblement National (RN) is schuldig bevonden aan verduistering van Europees geld. Ze kreeg een vierjarige celstraf (waarvan twee voorwaardelijk en twee met enkelband) en een vijfjarig verbod om zich verkiesbaar te stellen dat meteen ingaat. Dit betekent dat ze geen kandidaat kan zijn bij de presidentsverkiezingen van 2027, terwijl ze goede kaarten had die te winnen.

Le Pens partij heeft tussen 2004 en 2016 in totaal ruim 4 miljoen euro die bedoeld was voor de betaling van assistenten van Europarlementariërs gebruikt voor vergoedingen voor ‘gewone’ partijmedewerkers. Hoe uitzonderlijk is deze zaak? Wat betekent deze veroordeling voor Le Pen, haar partij, en Frankrijk?

Hoe reageert de partij van Le Pen?

Le Pen gaat in hoger beroep en probeert via een constitutionele spoedprocedure het ‘verkiesbaarheidsverbod’ te doen verdwijnen. Maar de kans dat dit lukt is niet erg groot, erkende ze maandagavond zelf al. „Er is een pad, maar dat pad is erg smal”, aldus de politica.

Ondertussen zijn haar medestanders begonnen met een media-offensief. RN-leden stellen dat er sprake is van een politiek proces, dat Le Pen onschuldig is, dat de rechter dit besluit heeft genomen omdát zij zo populair is. Partijvoorzitter Jordan Bardella (29) sprak dinsdag op de populaire radicaal-rechtse zender CNews over een „pure en simpele ontkenning van de rechtsstaat” en stelde dat „alles eraan wordt gedaan om te voorkomen dat het RN in 2027 kan winnen”.

Dat staat haaks op het dossier vol bewijzen dat leidde tot de veroordeling van Le Pen en 24 partijgenoten. Wat Le Pen een aanval op de democratie noemt, wordt door anderen juist gezien als de verdediging ervan: door misbruik van EU-geld gaf RN zichzelf in de nationale politiek een oneigenlijk voordeel.

Klopt het dat deze straffen ongekend zijn?

Le Pen en haar partijgenoten zijn niet de eersten die veroordeeld worden voor dit vergrijp. Meerdere leden van de centristische regeringspartij Modem kregen vorig jaar straf in een vergelijkbare zaak: ook zij gebruikten geld voor assistenten van Europarlementariërs voor nationale doeleinden. Ook zij kregen celstraffen, en verloren hun passief kiesrecht. De straffen waren wel minder zwaar, omdat de feiten minder ernstig waren: er was een kleine 300.000 euro verduisterd in plaats van ruim 4 miljoen euro.

Het RN heeft veel kritiek op het besluit van de rechter om verkiezingsdeelname te verbieden. Dat deed de rechter in lijn met de wet Sapin-II uit 2016, die voorschrijft dat politici die veroordeeld worden voor verduistering van publiek geld niet verkozen moeten kunnen worden. Le Pen toonde zich in het verleden warm voorstander van dit soort wetgeving. Ze pleitte eerder zelfs voor eeuwigdurende verboden op verkiesbaarheid.

Tussen 2017 en 2023 kregen 110 politici zo’n straf opgelegd, blijkt uit Justitiecijfers die het Franse blad Libération opvroeg, soms met onmiddellijke ingang zoals bij de burgemeester van Toulon in 2023. Deze straf is op zich dus niet bijzonder. De rechter nam hierbij ook mee dat Le Pen en haar partijgenoten het onderzoek hebben getraineerd en geen berouw toonden.

Volgens het kamp-Le Pen had de wet niet mogen worden toegepast omdat die pas inging na de feiten waarvoor zij is veroordeeld. Maar de rechter vond dat gerechtvaardigd vanwege de ernst van de feiten, het systematische karakter, de duur, en het grote bedrag dat is verduisterd. Ook nam ze mee dat Le Pen en haar partijgenoten publieke figuren zijn, die „het publieke vertrouwen en de regels van het democratische spel” zouden hebben aangetast.

Le Pen toonde zich in het verleden warm voorstander van het zwaar straffen van politici die publiek geld verduisteren en pleitte zelfs voor eeuwigdurende verboden op niet-verkiesbaarheid.

De rechter reageerde in het vonnis ook op het verwijt dat een veroordeling ondemocratisch zou zijn. „Men moet onthouden dat gelijkheid voor de wet een van de pijlers van de democratie is.” Het voorstel van Le Pens advocaat om „het volk te laten beslissen” zou betekenen dat zij bevoorrecht wordt vanwege haar politieke status. „Dat is in strijd met het beginsel van gelijkheid.”

Hoe reageren de Fransen?

Verschillende media laten verschillende geluiden horen. Op CNews heerst boosheid en frustratie en klinkt het verwijt van een ‘heksenjacht’. Online wordt opgeroepen tot geweld tegen de rechter die Le Pen heeft veroordeeld; er zou politiebescherming overwogen worden. Op de publieke zender TF1 tonen Fransen ook begrip voor de rechterlijke uitspraak, en tegenstanders van radicaal-rechts reageren op sociale media verheugd.

Volgens een peiling van televisiezender BFM TV deelt 42 procent van de Fransen de lezing dat de strafbepaling is beïnvloed door de wens om Le Pens presidentiële ambities af te snijden, is 42 procent van de Fransen ‘tevreden’ over de veroordeling, 29 procent ontevreden en 29 procent onverschillig. 57 procent vindt het „een normaal justitieel besluit” gezien de ernst van de feiten. RN-voorzitter Bardella heeft opgeroepen tot protesten.

Wat betekent dit voor de toekomst van het RN?

Als Le Pen inderdaad geen kandidaat kan zijn, is het meest waarschijnlijk dat Bardella haar opvolgt – hoewel in de partij zorgen bestaan of hij daar geschikt voor is. Er gaan allerlei theorieën over rond: Le Pen zou onder een president Bardella premier kunnen worden (de Franse premier wordt benoemd, niet verkozen). Le Monde schrijft dat de kans groter is dat de partij onder leiding van Bardella gaat samenwerken met andere radicaal-rechtse partijen en zo nog groter kan worden.

In Le Figaro bepleit professor Publiek Recht Benjamin Morel dat de veroordeling de weg vrij kan maken voor nog radicalere geluiden. „De woede zou kunnen leiden tot meer radicale, meer ‘Trumpiaanse’ opties, gebaseerd op het idee dat men af moet van rechters en het hele systeem”, aldus de professor.

Delen

Mail de redactie

De hulpverlening na de aardbeving in Myanmar wordt bemoeilijkt door de junta. Dat zegt hulporganisatie Human Rights Watch. Het militaire bewind is volgens de hulporganisatie en de VN niet gestopt met bombarderen van gebieden die in handen zijn van de oppositie, nadat het land vrijdag werd getroffen door een zware aardbeving. Ook is een avondklok in stand gebleven en blijft toegang tot internet geblokkeerd.

„De junta zaait nog steeds angst, zelfs na een verschrikkelijke natuurramp die duizenden het leven kostte of verwondde”, schreef Bryony Lau, adjunct-directeur Azië bij Human Rights Watch dinsdagochtend in een verklaring. Hij riep regeringen van andere landen op om druk uit te oefenen op de junta om ervoor te zorgen dat „humanitaire hulp snel de mensen bereikt wier levens op het spel staan”.

Tegen The Guardian zei de VN-gezant voor Myanmar, Tom Andrews, dat hem maandag verschillende „consistente” berichten bereikten over door de junta geblokkeerde hulpzendingen. Ook zou hulpmedewerkers de toegang tot getroffen gebieden worden ontzegd, vooral tot de gebieden waar niet de junta maar gewapende verzetsgroepen feitelijk de dienst uit maken.

Zij vechten sinds februari 2021 tegen het leger, dat toen de macht naar zich toe trok en verzet sindsdien met veel geweld probeert te onderdrukken. Voorafgaand aan de aardbeving waren volgens de VN al ruim 3,5 miljoen mensen ontheemd. Een derde van de bevolking van 55 miljoen had al voedselhulp nodig, al is die niet voor iedereen voorhanden.

Restricties voor hulpverleners

Vooral centraal Myanmar is getroffen door de aardbeving waarbij gebouwen instortten en wegen en bruggen beschadigd raakten. Het epicentrum lag in de regio Sagaing, dicht bij de tweede stad van Myanmar, Mandalay.

Het Myanmarese leger meldde dinsdagochtend dat het dodental op 2.700 slachtoffers lag, maar verwachtte dat dit snel meer dan drieduizend zou worden. Schattingen van de US Geological Survey wijzen op een mogelijk dodental van tienduizend of meer.

Human Rights Watch raadt landen die worden toegelaten aan „manieren te zoeken om hulp via onafhankelijke lokale groepen te kanaliseren in plaats van uitsluitend via de junta-autoriteiten.” HRW wijst erop dat het Myanmarese leger ook bij eerdere natuurrampen, zoals cycloon Mocha in 2023, heeft geweigerd om reisvergunningen- en visa voor hulpverleners te verlenen, en restricties op te heffen die de hulpverlening frustreerden.

Onder meer China, Rusland, de VS, Thailand en Vietnam hebben hulp gezonden aan Myanmar. Taiwan had een groep van 120 reddingswerkers aangeboden, maar heeft dat team inmiddels weer ontbonden. Volgens Channel News Asia zei de Taiwanese minister van Binnenlandse Zaken dat hun veiligheid in Myanmar „niet gegarandeerd kon worden”. Op initiatief van de junta werd dinsdag een minuut stilte gehouden voor de slachtoffers die onderdeel is van een nationale week van rouw. Alle vlaggen op overheidsgebouwen hangen halfstok.

Delen

Mail de redactie

Twee dagen lang durfde een Palestijnse student aan Columbia University het huis niet uit. De 25-jarige draaide de deur op slot, ging niet naar lessen en moest uitstel voor allerlei opdrachten aanvragen die eigenlijk voor de voorjaarsvakantie af moesten zijn. „Ik wilde gewoon geen stap buiten mijn gebouw zetten”, vertelt de student aan de telefoon.

Die angst kwam voort uit de arrestatie van Mahmoud Khalil. De 29-jarige Palestijn werd begin maart op de gang naar zijn campuswoning in de boeien geslagen. Nu staat hem mogelijk een uitzetting te wachten, ondanks zijn verblijfsvergunning – de green card. „Als hij in zijn eigen appartement was geweest, had hij er misschien voor kunnen kiezen om de agenten niet binnen te laten”, zei de 25-jarige student.

Honderden mensen gaan al weken de straat op om te protesteren voor de vrijlating van Khalil. De Palestijnse masterstudent die NRC sprak had half maart nauwelijks vakantie. „Ik moest mijn scriptie afmaken, of ben naar protesten voor Mahmoud geweest, ik heb ervoor gezorgd dat zijn vrouw genoeg te eten heeft. Ik heb geen tijd gehad om te rusten, vooral nu de genocide in Palestina doorgaat”, zegt de student, die ook bevriend is met Khalil. „Hij was als een grote broer voor veel mensen in de Palestijnse gemeenschap.”

Mahmoud Khalil was als een grote broer voor veel mensen in de Palestijnse gemeenschap

De arrestatie van Khalil heeft de Amerikaanse universiteit tot strijdtoneel gemaakt van een nationaal debat over de vrijheid van meningsuiting. Dit draait om de vraag of Khalil het land uit gezet kan worden voor zijn rol in de pro-Palestinaprotesten op de universiteit, vorig jaar. De regering-Trump wil dit, omdat hij een gevaar zou zijn voor de nationale veiligheid.

Khalils onzekere lot zaait vooral angst onder internationale studenten, van wie velen niet meer durven te spreken met de pers. Diegenen die wel met NRC willen praten, doen dat alleen anoniem uit angst dat hun visum ingetrokken zou kunnen worden. „Misschien ben ik te voorzichtig”, zegt een Italiaanse student. „Maar ik weet op dit moment niet wat er wel en niet mogelijk is”.

Een demonstrant roept op tot vrijlating van Mahmoud Khalil, die eerder in maart werd opgepakt omdat hij had deelgenomen aan pro-Palestijnse protesten.

Samen naar huis

Na zich twee dagen te hebben opgesloten, durfde de Palestijnse masterstudent weer naar buiten. Maar op de campus zelf kwam de 25-jarige niet. „Uiteindelijk ging mijn angst over in totale haat voor de school. Ik haatte het bestuur, ik haatte wat Columbia vertegenwoordigde, waar de school voor stond. Ik kon mezelf er niet toe brengen om naar de campus te komen en te doen alsof alles terug bij het oude is.”

Ook de Italiaanse student is bezorgd, zij het minder om diens eigen veiligheid. „Ik ben wit, ik word niet per se gezien als iemand die geen Amerikaan kan zijn.” De 24-jarige zegt regelmatig vrienden, die niet allemaal wit zijn, naar huis te begeleiden. „Niet omdat er een actief gevaar is, maar omdat we niet weten dat er absoluut geen gevaar is.”

Niet alleen diens huidskleur maar ook diens herkomstland biedt meer vrijheden dan andere studenten. „Ik ben boos op een afstandelijke manier. Ik kom van een plek waar ik naar terug kan gaan. Ik maak me meer zorgen over wat er als normaal wordt beschouwd. Wil ik in dit land blijven en in dit land werken als het de rechten van een mens volledig negeert?”

Toen de Italiaanse student hoorde dat Khalil was opgepakt, realiseerde die vooral dat Trump zijn woorden daadwerkelijk waarmaakt. „Ze laten niet alleen zien dat het ze niets uitmaakt, maar ze maken een spektakel van het feit dat het ze niets uitmaakt”, aldus de student.

Columbia zwicht voor Trump

Op vrijdag 21 maart maakte de universiteit bekend een rits eisen te accepteren die de regering-Trump had gesteld. Studenten mogen hun gezichten niet meer bedekken, en moeten desgevraagd hun studentenpas laten zien. Ook wordt er een nieuwe provoost aangesteld om toezicht te houden op het vak Midden-Oosten-studies en daarin „evenwichtigheid” aan te brengen. Het is nog niet duidelijk of de universiteit met deze nieuwe maatregelen de 400 miljoen dollar (circa 368 miljoen euro) aan overheidsfinanciering terugkrijgt die Trump introk.

Een week na de aankondiging, maakte de universiteit bekend dat interim-voorzitter Katrina Armstrong aftreedt, volgens het Witte Huis een „belangrijke stap” om de onderhandelingen over de geschrapte subsidies voor te zetten. Claire Shipman werd onmiddellijk benoemd tot waarnemend voorzitter. Shipman is hiermee de derde voorzitter van Columbia sinds augustus. Vorig jaar sprak die, als medevoorzitter van de raad van toezicht, tijdens een hoorzitting in het Huis van Afgevaardigden nog van een „morele crisis” op de campus waarbij studenten en faculteitsleden Joodse en Israëlische studenten bedreigden.

Dat studenten niet meer vermomd mogen protesteren, maakt hen nog terughoudender: bang om net als Khalil – die zijn gezicht nooit verborg – opgepakt te worden. Toch zijn de protesten niet voorbij. Vorige week maandag stond een groep docenten op de stoep voor de universiteit te demonstreren en kondigden studenten aan om bij wijze van protest in alle lessen mondkapjes op te zetten. Zaterdag verscheurde een handvol Columbia-alumni hun diploma’s uit protest tegen de arrestatie van Khalil. Ook klaagde Yunseo Chung, een 21-jarige student die sinds haar zevende in de VS woont, onder andere president Trump aan, nadat immigratie-autoriteiten haar probeerden te arresteren en deporteren. Intussen blijven de Amerikaanse autoriteiten in het hele land studenten aanhouden vanwege hun betrokkenheid bij protesten.

Universiteit van activisme

Nog voor de arrestatie van Khalil en de afkondiging van Columbia’s nieuwe maatregelen, ontving de 25-jarige Palestijnse student een oproep voor een geplande disciplinaire hoorzitting wegens „vermeende overtreding van de schoolregels”.

Volgens de student werd niet uitgelegd welke regel precies was overtreden. Later liet de universiteit weten de zaak te laten vallen, omdat er niet genoeg informatie was. „Dat maakte me echt boos, want waarom heb je me deze stress bezorgd als je niet genoeg informatie tegen me had. Het was mij heel duidelijk dat dit echt een intimidatietactiek was. Of op zijn minst een compleet gebrek aan besef wat dit met onze mentale gezondheid doet”, zei de student.

De student had juist voor Columbia gekozen vanwege het activisme op de universiteit en was plan om in de VS te blijven, juist ook vanwege de strijdbaarheid. „Ik heb activisme en solidariteit gezien op manieren die ik nooit eerder heb meegemaakt. Maar ik voel me hier niet veilig”, zegt de student. De arrestatie van Khalil was de druppel. „Ik wil niet mijn huis uit gaan en mij moeten afvragen of iemand een politieagent is die mij komt arresteren.”

De volledige namen van de geïnterviewde studenten zijn bekend bij de redactie.

Delen

Mail de redactie