Activist is de ambtenaar maar in zijn eigen tijd

Ambtenarij Bestuurders moeten er zeker van zijn dat adviezen niet worden gestuurd door de toevallige opvatting van ambtenaren, schrijft .

Ministerie in Den Haag.
Ministerie in Den Haag.

Foto Remko de Waal/ANP

De ambtenaar als activist. Het lijkt bittere noodzaak in een tijd dat mensen snelwegen blokkeren en zich vastplakken aan schilderijen om maar duidelijk te maken dat er ecologische en juridische grenzen zijn bereikt van ons huidige stelsel. Maar het gaat ons niet helpen. Juist in deze turbulente tijd zouden de klassieke uitgangspunten van de politiek-ambtelijke verhoudingen centraal moeten staan: het handelen binnen de regels van het recht, het bieden van ambtelijke tegenspraak en het geven van ruimte aan het democratische proces. In zijn opiniestuk in NRC, De ambtenaar die activist wordt: ja graag (20/2), nam Gijs Diercks helaas de karikatuur van de neutrale, volgzame ambtenaar als uitgangspunt van zijn analyse. Om vervolgens ambtenaren op te roepen actie te voeren om hun eigen opvattingen voor het voetlicht te brengen. Het brengt ons alleen maar verder van wat we op dit moment nodig hebben: een ambtenarij die zich wijdt aan het ondersteunen en uitvoeren van datgene wat democratisch besloten is. Wat is daarvoor nodig?

Basisprincipe van onze democratie is dat we verschillende opvattingen de ruimte bieden om samen tot oplossingen te komen voor maatschappelijke problemen. We geloven dat niemand in zijn eentje alle wijsheid in pacht heeft. De prijs die ieder van ons daar voor betaalt is dat de uitkomsten van het democratisch proces vaak compromissen zijn. Aan de ene kant krijgen we niet altijd gelijk, aan de andere kant hebben we altijd een nieuwe kans om ons standpunt voor het voetlicht te brengen.

De ambtenaren hebben in dit proces een cruciale rol. Zij dienen de politiek. Dat doen zij neutraal en waardenvrij. Maar dat betekent allerminst dat zij zo maar zouden moeten doen wat de politiek zegt, dat zij onverschillig welke oplossing zouden moeten uitvoeren. Nee, juist niet. Dat is een van de centrale lessen van de parlementaire enquêtes naar de Toeslagenaffaire en de gaswinning. Ambtenaren hebben als taak om alle voorgenomen standpunten te bestuderen en van advies te voorzien. Vanuit de waarden van de democratische rechtsstaat, niet vanuit hun eigen opvattingen. Dienend, maar wel scherp. Als een bestuurder een besluit neemt dat onjuist is, geen recht doet aan de belangen van een ieder of in strijd is met de wet, moet de ambtenaar dit melden. Wat de ambtenaar er zelf van vindt, is niet relevant.


Lees hier het opiniestuk van Gijs Dierks: De ambtenaar die activist wordt: ja graag

Politieke voorkeuren

Dat is niet omdat de ambtenaar laf is, maar omdat iedere bestuurder, van welke partij dan ook, de kans moet krijgen zijn agenda te realiseren, binnen de grenzen van de wet en van wat haalbaar is aan de ene kant en van wat politiek wenselijk is aan de andere kant. Een bestuurder moet zijn politieke afweging maken en er zeker van zijn dat de adviezen die hij of zij krijgt, op een objectieve analyse van de grenzen van de wet en de haalbaarheid is gebaseerd.

Dit mag nooit afhangen van de politieke voorkeuren van de ambtenaren die het advies uitbrengen: een bestuurder die met een plan voor duurzaamheid de economie schaadt heeft evenveel recht op een goed afgewogen advies als de bestuurder die met een plan voor de industrie de ecologie schaadt. Dat advies moet zo objectief mogelijk zijn: de bestuurder moet er zeker van zijn dat een advies klopt en niet wordt gestuurd door de toevallige opvatting van de ambtenarij. Wie kan hij anders vertrouwen?

In de kwaliteit van de advisering is nog een wereld te winnen. De ambtenarij heeft door de huidige politiek-bestuurlijke dynamiek niet altijd de tijd of gelegenheid om alle aspecten van een vraagstuk te doorgronden. Signalen van burgers en uit de uitvoeringspraktijk moeten veel meer doordringen aan de tafel waar bestuurders, ondersteund door ambtenaren, hun plannen voorbereiden. De vrijheid van de bestuurder is de basis, maar het democratisch proces is er mee gediend dat alle voors en tegens in kaart zijn gebracht en openbaar zijn: juist ook onwelgevallige adviezen. Dat is niet activistisch, dat is een uitgangspunt van ons systeem. Lukt dat niet, dan spreken we dan ook over systeemfalen.

Betrouwbare overheid

Dat Gijs Diercks ambtenaren oproept tot activisme past naadloos in een tijd waarin de meest basale uitgangspunten van ons politieke stelsel als radicaal worden gezien. De rechter houdt de overheid aan de afspraken die zij zelf heeft gemaakt – wat de basis is van de rechtsstaat – en verschillende politieke partijen schreeuwen moord en brand. De ambtenaar uit kritiek op een voorgenomen besluit vanuit zijn eigen professionaliteit – het is zijn werk, maar het voelt onveilig. Dat moeten we aanpakken.

We hebben een betrouwbare en neutrale overheid keihard nodig. Activistisch is de ambtenaar maar in zijn eigen tijd: als betrokken burger.