Goed kauwen was er niet bij voor de reusachtige dinosaurus Diamantinasaurus matildae. Dat concluderen Australische paleontologen uit de analyse van de maaginhoud van een fossiel van dit dier dat zo’n 100 miljoen jaar geleden in Australië leefde. Er zaten duidelijk herkenbare afdrukken in van conifeernaalden, bladeren en vruchtlichamen van zaadvarens. Die moeten zijn afgescheurd of afgebeten en in hun geheel zijn doorgeslikt. Deze dino moet een weinig kieskeurige veelvraat zijn geweest, die van elke willekeurige plant die hij tegenkwam de sappige toppen afhapte.
‘Judy’ noemden de onderzoekers de waarschijnlijk elf meter lange jonge diamantinasaurus die zij in het noordoosten van Australië opgroeven.
De vondst van een versteende maag-darminhoud, een zogeheten ‘cololiet’, is heel zeldzaam. Eerder zijn er slechts drie cololieten van dinosauriërs gevonden, maar die waren van andere soorten, in de familie van de stegosaurus en de ankylosaurus. Nu is er voor het eerst zo’n fossiel ontdekt in de familie van de titanosaurussen, schrijven de onderzoekers in Current Biology.
De vondst bevestigt vermoedens dat titanosaurussen niet kauwen. Dat leidden zij af uit de lichaamsbouw: reusachtig lijf, relatief kleine kop. Nu is er direct bewijs.
Op een plankje onderin een glazen vitrine liggen de gelaatsuitdrukkingen van Paulus de boskabouter. Het gekleide hoofdje linksboven is rood aangelopen, boos, daaronder ligt een verbaasde kop, met een mond als een ‘o’. Veilinghuiseigenaar Vincent Zwiggelaar (50) heeft ze te koop staan, net als andere poppen en toebehoren van de serie Paulus de boskabouter, die van 1967 tot 1968 op de Nederlandse televisie te zien was. Ze komen uit de collectie van het Poppenspe(e)lmuseum, dat na het overlijden van eigenaar Otto van der Mieden (1945-2024) ophield te bestaan.
Ook te koop: de slaapkamer van Paulus de boskabouter, het huis van Eucalypta, Professor Punt in een hangend vliegmobiel. En: kleine landschappen, studiosets kleiner dan een vierkante meter, zoals een grasweiland met daarin een bankje, bruggetje, en de figuren Gregorius Das, Salomo, Oehoeboeroe, Eucalypta en Paulus de boskabouter. Het doet denken aan de landschappen die om modeltreintjes heen worden geknutseld.
Je kon er moeilijk omheen: de tv-serie was een „megahit”, vertelt Zwiggelaar
Vincent Zwiggelaar van het Amsterdamse veilinghuis Zwiggelaar Auctions heeft het allemaal uitgestald op lage kantoortafels, in de Burcht van Berlage in Amsterdam. Het grootste object is iets op mensenformaat: een pak van Eucalypta, waar Paulus-bedenker en -maker Jean Dulieu (Frans voor zijn echte naam: Jan van Oort, 1921-2006) zélf inkroop op zijn poppentournees door het land, voordat hij de tv-serie ging maken. Ze is wat je je voorstelt bij een ‘enge heks’, het pak bestaat uit een grote zwarte cape, vergezeld van een kraai-achtige vogel. Stug touwig haar, priemende oogbollen (die verstelbaar zijn) met kin en neus uit van Terschelling gejut kurk.
Twee zenders
Millennials moeten nog steeds bijkomen van monster Karbonkel uit Ik Mik Loreland (van 1994 tot 2002 op tv), verplichte kost op scholen. Hebben vijftigers, zestigers dat ook met Eucalypta? Je kon er moeilijk omheen: de tv-serie was een „megahit”, vertelt Zwiggelaar. Veel keus was er overigens niet: „Je had twee zenders, en op één van die twee was dan Paulus de Boskabouter te zien.” Na de eerste tv-reeks kwam overigens een tweede, van 1974 tot 1976.
Professor Punt. Foto Zwiggelaar Auctions
Eén pop is leuk voor op de schouw, of een nachtkastje. Maar wie koopt zo’n complete Paulusstudioset? Wat zou je er mee kunnen doen? Zwiggelaar schetst scenario’s: „Je hebt een flatje in Noordbroek, en in dat flatje haal je je keukentafel weg, want die was zo nodig toch ook niet, het eten kan ook best op je schoot, en dan zet je ‘m daar mooi neer. Of je hebt een villa in Laren, en in die villa was er nog een kamer over en we deden daar toch niets mee.” Waar een wil is, kortom, is ruimte voor Paulus.
Hoeveel de Paulusspullen gaan opleveren: Zwiggelaar weet het niet, het is in dit geval „nattevingerwerk”. Maandag wordt er geveild, de 24 loten worden uiteenlopend geschat op minimaal honderd, tot maximaal 2500 euro.
Het was typisch VVD, hoe de partij maandag op het einde van een nieuwsluw Pinksterweekend media-aandacht trok met een boodschap die na de val van het kabinet politiek onvermijdelijk was geworden. De VVD zal na de komende verkiezingen niet opnieuw regeren met de PVV van Geert Wilders. De PVV-leider is een „wegloper” en „neemt geen verantwoordelijkheid”, zei VVD voorvrouw Dilan Yesilgöz in interviews met De Telegraaf en RTL.
Met het opnieuw uitsluiten van de PVV hoopte de VVD-partijtop interne onrust in de aanloop naar het partijcongres van deze zaterdag te smoren. Die achterban is echter nog steeds diep verdeeld over hoe nu verder, blijkt uit kiezersonderzoek en gesprekken met VVD’ers. Die verdeeldheid gaat vooral over de vraag of de VVD nu afstand moet nemen van wat critici zien als de rechts-populistische koers die Yesilgöz twee jaar geleden heeft ingezet, en of de liberalen bereid moeten zijn om samen te werken met GroenLinks-PvdA.
VVD-raadslid Haitske van de Linde uit Hilversum vindt het echt tijd voor een andere koers. Zij is actief bij De Nieuwe VVD’ers, een van de netwerken in de partij die een terugkeer naar een volwaardig liberale koers bepleiten. Van de Linde ergert zich al jaren aan wat ze „fastfoodpolitiek” noemt: bij de VVD draait het te veel om strategie en beeldvorming, en te weinig om de inhoud.
Van de Linde ziet dit terug in de manier waarop partijleider Yesilgöz de PVV en Wilders nu uitsluit. „Ik hoor vooral dat de PVV onbetrouwbaar is. Maar ik hoor geen inhoudelijke bezwaren, niets over de universele mensenrechten waar wij als VVD voor staan.” En juist op dat punt zou de VVD in tijden van geopolitieke onzekerheid, veel duidelijker moeten zijn vindt Van de Linde. „We hebben een principiële afbakening nodig. Laten we uitspreken dat we nooit meer samenwerken met partijen die onze rechtsstaat en democratie ondermijnen.”
Geen spijt
Zo’n inhoudelijke draai is voor Yesilgöz moeilijk, omdat zij die principiële bezwaren tegen samenwerking met Wilders nooit had. Als kersvers partijleider hief ze de blokkade van de PVV in de zomer van 2023 op, waarna ze in de formatie koos voor een rechts kabinet om een strenger asielbeleid mogelijk te maken. Van die keuze heeft ze nog altijd geen spijt, schreef Yesilgöz deze week op de VVD-site. Er zou geen „fundamenteel verschil van inzicht” zijn geweest met de PVV, hoewel het tienpuntenplan dat Wilders indiende veel verder ging dan het VVD-verkiezingsprogramma en tal van niet-rechtsstatelijke en onuitvoerbare voorstellen bevatte, zoals het sluiten van de grenzen voor alle asielzoekers.
Opinieonderzoeker Peter Kanne van Ipsos I&O snapt niet dat Yesilgöz geen afstand neemt van deze PVV-voorstellen. „Juist nu kan ze laten zien dat de VVD nog wel om de rechtsstaat geeft. Als je blijft meegaan in PVV-retoriek, loop je opnieuw in het populistische mes.” Kanne wijst op het gevaar dat het opnieuw groot maken van het thema migratie vooral Wilders voordeel kan opleveren in de campagne, zoals ook in 2023 gebeurde. Yesilgöz kan zich daarom beter op andere speerpunten van de VVD concentreren, denkt Kanne. „Denk aan defensie en de dreiging van Rusland, en een mogelijke economische crisis. Op die thema’s wordt de VVD als stabiele bestuurderspartij traditioneel vertrouwd.”
Kiezersonderzoek van Ipsos I&O laat een gemengd beeld zien als het om de prioriteiten van VVD-kiezers gaat. De economie is de belangrijkste reden voor VVD’ers om voor die partij te kiezen, bleek uit de meest recente peiling van Ipsos I&O. Maar immigratie scoort het hoogste als VVD-kiezers wordt gevraagd wat voor de politiek nu de belangrijkste kwestie is om te aan te pakken.
‘Grote teleurstelling’
Voor de rechterflank van de VVD is dat reden om het thema in de concurrentiestrijd met de PVV niet los te laten, zegt de Twentse VVD’er Reinier Geerligs, voorzitter van het netwerk Klassiek Liberaal. Geerligs was groot voorstander van de samenwerking met de PVV en noemt het „een grote teleurstelling” dat Wilders het kabinet liet vallen.
Yesilgöz moet haar rechtse koers nu niet bijstellen, vindt Geerligs. „Ze heeft de VVD weer kleur op de wangen gegeven.” Klassiek Liberaal vindt dat de VVD in het demissionaire kabinet haast moet maken met het nog voor de verkiezingen behandelen van de asielwetten die PVV-minister Marjolein Faber achterlaat. „Je moet op asiel gewoon uitgaan van eigen kracht. Als we met die wetten nu gaan leveren, ben ik ervan overtuigd dat we kiezers van de PVV kunnen terughalen.”
De discussie over de koers hangt samen met de vraag met welke partijen de VVD straks in een kabinet kan samenwerken. Geerligs vindt het uitsluiten van de PVV „onverstandig” en Klassiek Liberaal wil absoluut geen samenwerking met GroenLinks-PvdA. Volgens Geerligs zijn de verschillen tussen VVD en de linkse combinatie „ontzettend groot” als het gaat om onderwerpen als migratie, economie, defensie, veiligheid en de steun voor Israël. „Timmermans zegt dat hij geen millimeter wil opschuiven naar rechts. Ik zie met lede ogen aan hoe de PvdA wordt overgenomen door de radicalen van GroenLinks.”
Harde persoonlijke aanval
Het sentiment dat Geerligs verwoordt leeft breder onder de VVD-achterban. Ondanks de kabinetsval willen nog altijd meer VVD’ers met de PVV samenwerken (18 procent) dan met GroenLinks-PvdA (9 procent), blijkt uit het Ipsos I&O-onderzoek. 56 procent wil expliciet niet met links gaan regeren. Het laat zien hoe moeilijk de strategische spagaat is waarin Yesilgöz zich na het uitsluiten van de PVV bevindt. Ze sprak zelf deze week ook over „links radicalisme” en schreef dat de fusie met GroenLinks „de PvdA uit het midden van de Nederlandse politiek heeft gerukt”. En in het Kamerdebat over de val van het kabinet viel Yesilgöz Timmermans persoonlijk hard aan.
Onverantwoord, vindt opinieonderzoeker Kanne. „Hou op te doen alsof Timmermans Nederland naar de kloten helpt.” Het is juist aan politiek leiders als Yesilgöz om aan het begin van een nieuwe campagne de politieke polarisatie te doorbreken, zegt Kanne. „De VVD stond altijd voor een land waarin we coalities en compromissen sluiten. Dat is hoe Nederland werkt, en ik ben ervan overtuigd dat kiezers dat uiteindelijk ook zullen belonen.”
Het zijn beelden die de Iraanse leiders moedeloos zullen stemmen: gapende zwarte gaten in flatgebouwen in de hoofdstad Teheran en elders, waar Israël vrijdagmorgen ogenschijnlijk moeiteloos tegenstanders – van generaals tot kernfysici – kon lokaliseren en elimineren. Of door de Mossad verspreide filmpjes waarop is te zien hoe agenten van de inlichtingendienst op Iraans grondgebied naar believen militaire doelwitten in de as leggen.
Het doet denken aan de voor hen traumatische jaren tachtig, toen het nog maar net geïnstalleerde streng islamitische regime van ayatollah Khomeiny de oorlog tegen het binnengevallen leger van Irak maar ternauwernood overleefde. Sindsdien was alles in Iran er altijd op gericht om externe bedreigingen op afstand te houden, ook al kostte dat veel geld en inspanning.
Iran is na 45 jaar weer min of meer terug bij af en beschikt niet langer over buitenlandse bondgenoten
Daartoe werd onder leiding van de in 2020 door een Amerikaanse drone gedode generaal Qassem Soleimani geleidelijk aan de zogenoemde ‘As van Verzet’ opgezet. Dit was een los samenwerkingsverband van het Libanese Hezbollah, het Palestijnse Hamas, het regime van de Syrische president Bashar al-Assad, pro-Iraanse milities in Irak en de Jemenitische Houthi’s, dat een soort veiligheidsring om Iran vormde. Hamas en Hezbollah zijn echter door toedoen van Israël de laatste maanden sterk verzwakt en Assad is van het toneel verdwenen.
Zo is Iran na 45 jaar weer min of meer terug bij af en beschikt het niet langer over buitenlandse bondgenoten die zo nodig de eerste klappen van Israël of andere vijanden kunnen opvangen. Twee keer al werd Iran zelf vorig jaar direct door Israël aangevallen, en nu nog veel harder dan toen. Daar komt bij dat Iran economisch door decennia lange buitenlandse sancties aan de grond zit. Tot overmaat van ramp voor het regime daalden de olie-inkomsten vorig jaar aanzienlijk. Daardoor zijn de financiële middelen van Iran beperkt.
Hoewel de Iraniërs vrijdag een vrije dag hadden, kwam het in de hoofdstad Teheran direct tot demonstraties tegen Israël en de Verenigde Staten, vanouds de favoriete zondebokken van het regime. Sommige betogers echoden tegenover buitenlandse media de officiële propaganda dat deze aanvallen de laatste stuiptrekkingen van Israël vormden.
Bij een protest tegen Israël in Teheran vrijdag roepen demonstranten leuzen en houdt iemand een foto van ayatollah Ali Khamenei omhoog.
Foto Vahid Salemi/AP
Storm
De bejaarde opperste leider, ayatollah Ali Khamenei, en zijn overgebleven adviseurs – hij verloor vrijdag zijn belangrijke veiligheidsadviseur Ali Shamkhani – weten echter wel beter. Ze beseffen heel goed dat ze alle zeilen bij zullen moeten zetten om deze storm het hoofd te bieden en hun regime te laten overleven. Dat ze dat inzien, toonden ze afgelopen herfst al – na de tweede relatief beperkte Israëlische aanval op Iran – door een verhoging van het defensiebudget met maar liefst 200 procent aan te kondigen voor het volgende begrotingsjaar.
Lees ook
Wie zijn de Iraanse militairen en geleerden die werden gedood door Israël?
Staat Iran dan helemaal machteloos tegenover de aanvallen van Israël? Nee, denken deskundigen, al waren velen verbaasd hoe bescheiden Irans tegenaanvallen vorig jaar uitpakten na alle retoriek van zijn leiders. Maar Iran beschikt nog over een van de grootste raketarsenalen in het Midden-Oosten. Zijn luchtmacht stelt weinig voor maar zijn geavanceerde raketten gelden als een geducht wapen. Daarnaast produceert Iran drones, die ook al met succes door Rusland zijn ingezet op het slagveld in Oekraïne.
Door de vijandige opstelling van Israël en ook van de Verenigde Staten onder leiding van Donald Trump is Iran min of meer in de armen gedreven van Rusland en China. Met Moskou sloot Teheran in januari van dit jaar een defensie-akkoord, al bevat dit geen clausule dat de landen elkaar te hulp moeten schieten in geval van oorlog. China is de belangrijkste afnemer van Iraanse olie. Door de sancties hebben veel andere landen daarin geen interesse, uit vrees voor problemen met de VS. Rusland en China steunen Iran ook in zijn conflict met de VS en Israël over zijn nucleaire programma.
Grote vraag is nu of Iran alsnog ingaat op de aansporing van president Trump om komende zondag in Oman toch verder te onderhandelen over een akkoord. Daarbij zou Iran aanzienlijke beperkingen moeten invoeren op zijn nucleaire programma in ruil voor de opheffing van economische sancties.
Het zou verrassend zijn als Khamenei, die vanouds alleen uit een positie van kracht wilde onderhandelen met het buitenland, daartoe bereid zou zijn. Aangenomen dat Iraanse onderhandelaars Oman al veilig kunnen bereiken. Maar veel alternatieven lijkt het bewind in Teheran op het ogenblik ook niet te hebben.
Lees ook
Lees ook: Vrees voor verdere escalatie na massale Israëlische aanval op Iraanse nucleaire en militaire doelen