De hoeveelheid nicotine in bepaalde nicotinesticks ligt 18 tot 25 keer hoger dan de waarde die het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) adviseert. Dat blijkt uit een donderdag gepubliceerd onderzoek van het Rijksinstituut.
Volgens het RIVM kwamen nicotinesticks vorig jaar op de Nederlandse markt terecht. De sticks lijken op het filter-uiteinde van een sigaret, die in een verhittingsapparaat worden gestopt waarna de nicotine vrijkomt. Dat apparaat lijkt op een vape, maar het is een ander product.
De sticks bevatten geen tabak. Daardoor hoeven de producten niet aan de Europese Tabakswet te voldoen. De Nederlandse overheid wil een maximum vaststellen voor de hoeveelheid nicotine in producten zonder tabak.
Niet op verpakking
Uit het onderzoek van het RIVM blijkt dat de onderzochte varianten, van fabrikanten Philip Morris International (van onder meer het merk Marlboro) en British American Tobacco (van onder meer Kent en Lucky Strike), tussen de 0,7 tot 1 milligram nicotine bevatten. Het RIVM adviseert een maximale hoeveelheid van 0,028 milligram.
In totaal zijn er vier varianten onderzocht van de twee fabrikanten: Levia Island Beat, Levia Electro Rouge, Veo Green Click en Veo Purple Click. Op de verpakkingen staan geen nicotinegehaltes vermeld, stelt het RIVM. Bij het advies houdt het RIVM rekening met de kans op een hogere hartslag en irritatie van de luchtwegen. In de winkels liggen meer varianten nicotinesticks dan het RIVM nu heeft onderzocht.
De meeste Republikeinen weten niet hoe snel zij donderdag hun grote leider moeten steunen. Terwijl Donald Trump en Elon Musk wederzijdse beledigingen, beschuldigingen en dreigementen online slingeren, vallen Congresleden onmiddellijk de president bij. Tesla, SpaceX en X-baas Musk mag dan de belangrijkste geldschieter van hun partij ooit zijn, hun loyaliteit ligt niet bij hem. In de publiekelijke vechtscheiding kiezen de MAGA-kinderen (Make America Great Again) voor papa Trump, niet voor zijn heftige, kortstondige en wispelturige vlam.
Musk gaat „een grens over”, hij gedraagt zich „kinderachtig en belachelijk”, volgens Afgevaardigden. „Daag de president van de Verenigde Staten, Donald Trump, nooit uit”, waarschuwt Huisvoorzitter Mike Johnson. „Hij is de leider van de partij. Hij is de meest invloedrijke politieke figuur van deze generatie en waarschijnlijk van het moderne tijdperk.” Een enkele Senator oppert relatietherapie: „de wereld is een betere plek met de Trump-Musk-bromance volledig intact”. Maar Musk krijgt nauwelijks politieke bijval. Zelfs niet van de Congresleden die net als hij grote bezwaren hebben tegen wat Trumps begrotings- en belastingplan doet met de staatsschuld.
Eén prominente politicus – altijd online, nooit verlegen om een mening, noch bang voor een woordenstrijd – blijft heel lang stil: vicepresident JD Vance. Hij grapt alleen over een „trage nieuwsdag”, zelfs nadat Musk steun heeft uitgesproken voor een afzettingsprocedure tegen Trump die Vance president zou maken. Pas bijna tien uur na de escalatie op sociale media (Musks X en Trumps Truth Social) komt de vicepresident met een steunbetuiging aan zijn baas, zonder Musk of de hysterische ruzie te noemen. „President Trump heeft meer gedaan dan wie dan ook in mijn leven om het vertrouwen te winnen van de beweging die hij leidt. Ik ben trots om naast hem te staan”, schrijft Vance, op X.
Ketamine of ego?
Vance kan onmogelijk anders dan partij kiezen voor Trump. Hij zit nog 3,5 jaar met hem in het Witte Huis. Hij zal zijn ambitie om in 2028 zelf tot president te worden gekozen nooit vervullen als Trump hem niet tot zijn MAGA-opvolger kroont. Maar de traagheid en plichtmatigheid van zijn woorden tonen aan dat Vance hoopt ook multimiljardair Musk te vriend te blijven houden. Net als andere Republikeinen vreest hij dat een permanente breuk met de man die afgelopen november bijna 300 miljoen dollar in hun verkiezingscampagne stak, met X een gigantische megafoon heeft om politici te versterken, en de partij een toekomstvisie biedt naast de nostalgie van Trump.
Het is onduidelijk waarom Musk, nadat hij Washington ongelukkig en onsuccesvol, maar zonder slaande deuren verliet, toch nog om zich heen begint te slaan. Het lukte Musk niet om met zijn pseudo-ministerie voor Overheidsefficiëntie (DOGE) substantieel in de staatsfinanciën te snijden. Sinds zijn succesvolle inzet op Trump vorig jaar, is zijn politieke instinct weinig waard gebleken, zowel in Wisconsin als Duitsland leverde bemoeienis niets op. Zijn bedrijven lijden onder zijn politieke alliantie. Vreest Musk werkelijk voor een Amerikaans faillissement en denkt hij het enige voor Republikeinen cruciale wetsvoorstel tegen te kunnen houden? Heeft zijn ketaminegebruik hem zelfdestructief gemaakt? Of is dit puur het ego van een man die onverwacht zijn zin niet krijgt?
Lees ook
Trump en Musk hebben veel te verliezen aan elkaar
Onzeker is of de twee hun ruzie zullen bijleggen. De president leek vrijdag niet in voor een gesprek met „de man die z’n verstand is verloren”. De rode Tesla die hij kocht tijdens een schaamteloze PR-stunt in de tuin van het Witte Huis, zou hij van de hand willen doen. Maar niets is definitief.
Zeker is dat Trump Musk meer kan aandoen dan andersom. De miljardair kan worden vervolgd voor drugsgebruik, miljarden aan overheidsovereenkomsten voor zijn bedrijven kwijtraken en mogelijk zelfs gedeporteerd worden. Hij heeft meer te verliezen.
Gevaarlijke voorverkiezingen
Voor Trump is de ruzie met Musk niet direct problematisch. De president floreert bij conflict. Een deel van zijn achterban juicht toe hoe hij zich niet door de partijdonateur laat leiden. Senatoren die geneigd zijn tegen zijn ‘One Big, Beautiful belastingplan’ (inclusief geld voor defensie, deportaties en snijden in zorgverzekering voor armen) te stemmen, kunnen dat nu niet meer doen zonder partij te kiezen voor Musk.
Trump hoeft, ondanks zijn gespeculeer over een – ongrondwettelijke – derde termijn, nooit meer een dure verkiezingscampagne te voeren. Voor de meeste partijgenoten blijft elke donatie welkom en verbintenis van ‘techbros’ aan het Republikeinse merk relevant. Sommige Democraten flirten met het idee om Musk weer te omarmen, hij was immers langer progressief dan conservatief.
Dat maakt Musk gevaarlijk voor Republikeinen. Het is niet te bewijzen of hij Trump in november aan winst hielp, of dat de president ook zonder hem Kamala Harris wel verslagen zou hebben. Maar in ‘kleinere’ verkiezingen, zoals de midterms van 2026 en vooral de voorverkiezingen daarvoor, kan Musks geld doorslaggevend zijn. Hij heeft gedreigd tegenkandidaten te financieren van Congresleden die het begrotingstekort doen oplopen. Musk, die als Zuid-Afrikaan van geboorte geen president van de VS kan worden, heeft ook geopperd een derde partij op te richten.
Mochten de Republikeinen in de tussentijdse verkiezingen volgend jaar hun meerderheid in het Huis van Afgevaardigden en misschien zelfs de Senaat verliezen, dan heeft ook Trump een probleem. Hij zal dan in zijn tweede jaar geen wetgeving meer kunnen invoeren en waarschijnlijk opnieuw een impeachment aan zijn broek krijgen. Uiteindelijk hebben de allerrijkste man en de allermachtigste man geen van beide belang bij langdurige en definitieve ruzie.
In de duisternis van de diepzee licht een glanzend wit lichaam op boven de oceaanbodem. Lange antennes, veel kleine pootjes en een dik pantserachtig lijf – een verschijning die vanaf de eerste ontdekking in 1899 als uitzonderlijk gold. Sindsdien beschouwden wetenschappers de vlokreeft Alicella gigantea als een zeldzame soort. Nieuw onderzoek toont aan dat dat niet klopt.
Met zijn bijnaam supergiant amphipod is Alicella gigantea een kolos onder de kreeftachtigen (Crustacea). Deze vlokreef wordt maar liefst 34 centimeter lang – zijn neefjes zijn vaak niet groter dan een paar millimeter. Volgens onderzoekers is dit de grootste vlokreeft ter wereld.
Vergeleken met andere vlokreeftjes zagen wetenschappers Alicella gigantea zelden. „We noemen deze soort al zo lang zeldzaam. We noemen álles in de diepzee zeldzaam”, zegt Paige Maroni van de University of Western Australia tegen het blad New Scientist.
Door dieper in de oceaan te duiken dan bij conventionele technieken mogelijk is, groeit het bewijs dat Alicella gigantea allesbehalve zeldzaam is. Uit genetische analyses blijkt dat de supergiant amphipod voorkomt in de Stille, Atlantische én Indische Oceaan, tot bijna negen kilometer diep – dieper dan de Mount Everest hoog is.
Niet onverwacht toch, dat viswijvenconflict tussen Trump en Musk? Ik vind het wel grappig. Ruzie op niveau. Elon wordt door Donald voor subsidieslurper uitgemaakt, waarna Musk gedreigd heeft om voor de president geen raketjes meer de ruimte in te blazen. Verder heeft de techmiljardair ook nog even laten weten dat het rapport over Epstein niet openbaar wordt gemaakt omdat daarin staat dat Donald ook regelmatig bij de pedofiele Jeffrey aan kwetsbare kleine meisjes lag te lebberen. Of dat waar is? Dat zouden we eens aan die uitgekotste zweetprins Andrew moeten vragen. Die weet of Bill Clinton, Leonardo DiCaprio, Michael Jackson, Bruce Willis en nog een stelletje andere ruige rukkers tijdens dampende rijke mensen-gangbangs bronstig hebben liggen rollebollen op dat mysterieuze Maagdeneiland.
Ondertussen wordt er snoeihard beweerd dat Musk stevig aan de drugs is. Hij ontkent dat zoals elke tot verslaafde gemaakte dat doet. De helft van extreemrechts Amerika wil de briesende Elon het land uit flikkeren, maar ik smeek de Amerikanen om hem daar te houden. Voor je het weet komt hij hier naartoe omdat wij de grootste drugsproducent van Europa zijn. In bijna elke doorzonwoning worden er pillen en poeiers gedraaid. Dat klinkt onze Elon als muziek in de oren.
Ondertussen probeer ik zelf bij te komen van de dreun dat in ons land het kabinet-Schoof deze week ontmanteld is. Door de grote Geert zelf nog wel. Toen ik afgelopen dinsdagochtend het woord ‘regering’ overal veelvuldig hoorde noemen, vond ik dat licht overdreven. Een regering regeert en daar kan je het clubje van Schoof na afloop niet van betichten. Het was meer wraaklustig bezuinigen. Maar dan ook op alles. Op kunst, onderwijs, omroep, bejaarden, gehandicapten, klimaat en milieu. Verder moest er vooral meer gevlogen en harder gereden geworden.
Onlangs sprak ik een Hagenees, die als bode op het Catshuis werkt. Hij vertelde dat de kabinetsvergaderingen in de Trêveszaal het afgelopen jaar hilarisch waren. Terwijl ze zogenaamd vergaderden zat Geert in een klein bedompt kamertje fanatiek mee te luisteren. Ondertussen siste hij tegen zijn partijgenoten, die allemaal een oortje in hadden, hoe ze moesten reageren op de vurige woorden van de premier.
Dickie droeg zelf een grote koptelefoon. In zijn ene oor tetterde Geert en in het andere het Haagse supertrio Dilan, Caroline en Nicolien. Die laatste was voor de premier een verademing na het wekenlange gesnotter van de Twentse kommaneuker Pieter. Caroline babbelde alleen wat over koetjes en kistkalfjes, terwijl hij van die Dilan doodmoe werd. Die lispelde onafgebroken: nareis op nareis op nareis op nareis. Geert klapte soms ritmisch mee op dit ronduit zielige mantra.
Verder moest onze minister-president het bij elkaar geraapte zootje ministers een beetje in de gaten houden. Zoals de hallucinante Marjolein Faber die bijna manisch met een paar lullige lintjes zat te spelen terwijl ze doorlopend mompelde dat er in Denemarken wel degelijk borden staan die asielzoekers ontmoedigen. Borden die tot nu toe door niemand gezien zijn. In de psychiatrie is dit een veel voorkomend verschijnsel. Net als Halbe bij Poetin op de thee.
Verder zat Reinette Klever met een meurende muil omdat uit die mond het voorstel was gekomen om alleen nog ontwikkelingshulp aan de allerarmsten te verstrekken als wij er als Nederland zelf ook beter van werden. Caroline raadde Klever aan om zich met mest in te smeren. Dan ruik je je eigen putlucht niet meer. Daarnaast zat Mona Keijzer te pochen dat ze als minister veel bereikt heeft. Zoals een nestplekkenverbod voor vogels en vleermuizen in de nieuwbouw. Hoewel er onder haar bewind nog geen steen gemetseld is zag ze dat toch als een hoogtepunt. En ze had de bouw van een Volendams hospice voorkomen omdat stervende bejaarden voor ongelooflijk veel overlast kunnen zorgen.
De bode vertelde dat hij het clubje charlatans erg gaat missen. Vooral hun eigen inbreng, visie en politieke voortvarendheid. En hij vond het vooral grappig dat ze na de laatste ministerraad opeens allemaal het nummer van Timmermans wilden hebben. Frans is namelijk de absolute wachtgelddeskundige.
