In de meubelwinkel zijn we op zoek naar een bank en stoelen. Alle meubels zijn naar steden genoemd. We proberen de Sienna bank en keuren de Vancouver fauteuil. Dan valt ons oog op een leuk rond stoeltje. Dat lijkt ons wel wat. Voordat we hem uitproberen waarschuwt de verkoper ons: „De naam van dit stoeltje is Sydney.”
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]
Wanneer een tv-recensent op vakantie gaat, dan staat er onderaan de rubriek één schuingedrukt zinnetje: Pietje Puk vervangt deze week Tannetje Pekel. De meeste lezers zullen het waarschijnlijk niet eens merken. Maar wanneer Eva Jinek een weekje weggaat, wordt er meteen een hele nieuwe talkshow opgetuigd. Vier Dagen op Rij (NPO 1) heette het vervangende programma dat alleen deze week te zien was.
Vervanger Hila Noorzai zat in het decor van Eva, met lichte aanpassingen: de avocadotafel kreeg een pit, Noorzai zat niet in het midden als een croupier, maar gewoon achter de tafel. De schans op de achtergrond was omgekeerd tot een boog. En het blauw-paarse licht werd oranje-roze. Toen het kabinet dinsdag viel gebeurde er iets merkwaardigs: Jinek keerde tijdelijk terug van vakantie en presenteerde haar talkshow niet in plaats van die van Noorzai, maar een halfuur erná. Beetje dubbelop, en vervelend voor Noorzai, want Jinek was in topvorm, gretig, thuis in de hectiek, half over de tafel hangend.
Verder was veel hetzelfde. Noorzai klonk zelfs als Jinek. Toch wist ze gaandeweg meer van haar eigen persoonlijke betrokkenheid erin te leggen. Dan stipte ze even aan dat ze uit Afghanistan kwam, dat ze een kinderwens had, of dat de precaire tafelschikking van de NAVO-top haar aan haar bruiloft deed denken („Ik kan je vertellen, mijn bruiloft was heel lastig”).
Ze was vooral in haar element bij een item over eergerelateerd geweld, waarbij de deskundige benadrukte dat dit geweld geenszins specifiek was voor de moslimgemeenschap maar in veel culturen voorkwam. Noorzai interviewde invoelend een vrouw – onherkenbaar gemaakt – die was neergeschoten door haar man, en ze had een man aan tafel die op zijn vijftiende ternauwernood ontkwam aan de familie-opdracht om twee mensen te vermoorden.
Ook bij een item over de knip bij bevallingen voelde Noorzai zich thuis. Ze leidde het in met: „Ik beloof, lieve kijker met je bord op schoot, dat we het niet te plastisch zullen maken.” Het viel erg mee. Schokkend was vooral dat zwangere vrouwen nauwelijks worden voorbereid en tijdens de bevalling geregeld ongevraagd worden ingeknipt. Een klein deel ondervindt blijvende gevolgen hiervan, bijvoorbeeld pijn bij de seks. De deskundige („we zijn van de generatie Satisfyer”) eindigde het onderwerp met een oproep aan de aanstaande vaders om alert te zijn en hun vrouwen niet zomaar te laten knippen: „Bereid je goed voor, doe alsof je een auto gaat kopen, want het redt je seksleven.”
De vierdaagse invalbeurt smaakt naar meer. Noorzai is een aanwinst. Zeker gezien de snelle groei die ze in vier dagen liet zien. Ook de politiek deed ze goed, al viel daar niet veel eer aan te behalen: dat deden alle talkshows ongeveer hetzelfde. Wat dat betreft wil ik nog iets rechtzetten. Woensdag schreef ik dat „alle tv-zenders stevig in handen zijn van xenofoob rechts”. Dat was te sterk uitgedrukt. Ik bedoelde dat de meeste talkshow op de hand van de VVD zijn, of nog rechtser. En dat ze meewerken aan het normaliseren van vreemdelingenhaat door bijvoorbeeld geen morele en grondrechtelijke vragen stellen over de plannen van de resterende regeringspartijen met asielzoekers. Ook hierin was Hila Noorzai helaas geen uitzondering.
Eind april was NRC doelwit van een intense DdoS-aanval. De website was urenlang nauwelijks te bereiken. Redacteur Rik Wassens bestudeerde het logbestand met 83 miljoen regels. Zaten de Russen erachter? Of tóch China?
Heb je vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze redactie via [email protected].
„Is dat wel zo’n goed idee voor een kinderfeestje?”, vroeg mijn vrouw nog, terwijl ik de bestelling op de website afrondde. „Doe niet zo flauw”, zei ik, „de kinderen zullen deze doe-het-zelf-huttenbouwset geweldig vinden. Lees dit: dit systeem bevordert de creativiteit, het ruimtelijk inzicht, sociale vaardigheden en zowel de grove als de fijne motoriek. Wat kan hier mee misgaan?” De ogen van de kinderen lichtten inderdaad op toen ze de doos met 180 stokken en andere netjes gerangschikte onderdelen openden. „Wapens!”, schreeuwden ze in koor.
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]
