Kwam hij éindelijk op tijd, raakte Jules Koundé woensdag geblesseerd in de wedstrijd tegen Internazionale. Dus hoeft hij voorlopig niet meer op tijd te komen.
Dat lijkt me geen goed nieuws voor de eeuwige te-laat-komer van FC Barcelona. Die dijbeenblessure is met een week of drie wel genezen, maar als je routines wilt veranderen en je wordt daarin verstoord, heeft dat veel grotere gevolgen. Het duurt gemiddeld zesenzestig dagen om een nieuwe gewoonte aan te leren, zegt de wetenschap.
De wetenschap werd er ook bijgehaald om te verklaren waarom sommige mensen te laat komen, en anderen niet. Eeuwige te laatkomers kunnen er namelijk niet echt iets aan doen, schreef de NOS in een bericht over de oplossing die Koundé zelf had bedacht om voortaan op tijd te zijn. De rechtsback was al drie keer te laat gekomen voor een wedstrijdbespreking, en Barcelona-trainer Hansi Flick had daar korte metten mee gemaakt door Koundé doodleuk op de bank te zetten. Sterspeler of niet: je bent er gewoon als je er moet zijn.
Koundé wilde de belangrijke wedstrijden in de Champions League en de Copa del Rey natuurlijk niet missen en besloot een beveiliger in te schakelen om ervoor te zorgen dat hij op tijd kwam. Dat werkte dus, want in de finale van de Copa del Rey maakte hij nog de winnende goal afgelopen weekend. Maar in de halve finale van de Champions League ging het mis woensdag – met zijn dijbeen althans.
Of de beveiliger Koundé ook met blessure en al blijft waarschuwen om op tijd te komen, om de routine niet te doorbreken, is nog niet duidelijk. Dat er in Nederland met argusogen wordt gekeken naar de oplossingen in Barcelona, wel. Want ook Ismael Saibari en Malik Tillman van PSV komen geregeld te laat, en ook zij belandden voor straf op de bank bij belangrijke wedstrijden.
Mensen die altijd op tijd zijn begrijpen niet dat je altijd te laat kunt komen. Nu ben ik iemand die steeds op het nippertje, of nét niet op het nippertje is en misschien maakt me dat wel extra geïnteresseerd in de psychologie van het te laat komen. Volgens de Amerikaanse hoogleraar Jeff Conte ligt het aan het type dat je bent.
Ambitieuze, competitieve types zijn doorgaans keurig op tijd. Creatieve, reflectieve, onderzoekende types juist niet. Combineer dat met het feit sommige mensen polychronen zijn – die graag van alles tegelijk doen – en andere mensen monochronen die maar met één ding tegelijk bezig zijn en pas aan iets nieuws beginnen als het voorgaande is afgerond.
Kijk, daar vallen conclusies uit te trekken: Saibari en Tillman zijn creatief in hun spel en Koundé is dat zeker op het gebied van outfits ook. Te laat komen zit gewoon in hun persoonlijkheid. Zelf ben ik ook creatief, reflectief en onderzoekend. Het feit dat ik óók competitief ben, zorgt er waarschijnlijk voor dat ik toch altijd rond het nippertje ben.
En ik ben een echte polychroon: ik prop mijn dag het liefst zo vol mogelijk, ik doe zoveel mogelijk tegelijk. Maar ja, ik ben dan ook een vrouw. Die kunnen dat, multitasken. Met mannen die te laat zijn, kunnen we voortaan korte metten maken. Wat zeg je? Zit het in je aard? Smoesjes. Je bent een man. En daar weten we allemaal van: een man is geen polychroon. Een man kan maar één ding tegelijk.
