Het Nederlandse activistische aandeelhouderscollectief Follow This gaat dit jaar geen klimaatresoluties meer indienen op de aandeelhoudersvergaderingen van grote oliebedrijven. Dat heeft oprichter Mark van Baal donderdag bekendgemaakt. De reden is dat steeds minder andere beleggers bereid zijn die resoluties te steunen, aldus zijn persbericht.
„Aandeelhoudersresoluties zijn cruciaal geweest om de […] oliereuzen te bewegen emissiereductiedoelen vast te stellen, maar de meeste institutionele beleggers aarzelen nu om hun stemrecht te gebruiken”, aldus Van Baal. Hij wil daarom een „strategische pauze” inlassen.
Follow This verwierf internationaal bekendheid met ‘groene’ resoluties waarin het oliereuzen als Shell, BP, ExxonMobil, ConocoPhillips en Total opriep sneller te verduurzamen. Voor de energiecrisis kon het daarbij op significante steun rekenen van andere beleggers.
Andere fronten
Maar sinds de energiecrisis is het sentiment aan het kantelen. Dat gebeurt vooral in de Verenigde Staten, waar veel beleggers die in oliebedrijven investeren vandaan komen. Politici oefenen grote druk uit op institutionele beleggers om zich niet door duurzaamheid, maar door rendement te laten leiden. ExxonMobil begon zelfs een rechtszaak tegen Follow This omdat de organisatie „misbruik” zou maken van het aandeelhoudersrecht met zijn resoluties. Follow This beloofde onder die druk geen resoluties meer in te dienen bij ExxonMobil.
Van Baal verwijst in het persbericht expliciet naar die ontwikkelingen. „Beleggers staan voor een dubbele uitdaging: het veranderende politieke landschap en aanvallen op de aandeelhoudersdemocratie, met name in de VS. […] Deze uitdagingen, gecombineerd met de aanhoudende wereldwijde handelsspanningen, zorgen ervoor dat beleggers onzeker zijn over hoe ze klimaatactie moeten aanpakken.”
Op andere fronten blijft Follow This wel druk uitoefenen op oliebedrijven om te vergroenen, zegt Van Baal in het persbericht. Zo ageert de organisatie tegen herbenoeming van een hoge BP-functionaris, omdat het Britse concern onlangs groene ambitie heeft afgezwakt.
Twee schoten, een schutter buiten beeld en een evenzo geliefd als gehaat tv-personage dat door z’n knieën zakt. Op 21 maart 1980 schreef de Amerikaanse soapserie Dallas televisiegeschiedenis met een enkele scène van nog geen minuut. Die avond werd J.R. Ewing (Larry Hagman), de schurk van de populaire tv-serie, neergeschoten. Wie de trekker had overgehaald was de grote vraag. J.R. had namelijk zoveel vijanden dat zelfs zijn eigen moeder, Miss Ellie, een geloofwaardige verdachte was.
Het was een mysterie dat Amerika, en de rest van de wereld, uiteindelijk maandenlang bezighield. Acteur Hackman sierde menig tijdschriftencover, van het gerenommeerde Time tot roddelblad People. Het net gelanceerde CNN besteedde volop aandacht aan het fenomeen, ook om wat lucht in een schema te krijgen dat verder werd opgeslokt door economische malaise en de gijzeling in Iran . Bedrijven sprongen erop in met speciale bumperstickers en bierblikjes die, net als J.R., neergeschoten konden worden. En de vraag ‘Who shot J.R.?’ – slim bedacht door een reclamebureau in opdracht van televisiezender CBS – was zo prangend, dat zelfs de moeder van de Britse koningin Elizabeth , Hagman tijdens een ontmoeting vroeg of hij haar het antwoord wilde onthullen (dat wilde hij niet).
Ross zegt de verkeerde naam tijdens zijn bruiloft in ‘Friends’.Foto Warner Bros.
‘Who Shot J.R.?’ was niet de eerste cliffhanger op televisie. Amerikaanse soapseries die overdag de huisvrouwen tijdens het strijken aan de buis gekluisterd moesten houden, gebruikten het verteltrucje al decennia voordat Dallas het deed. Net als campy serie Batman.
En al ver voordat er televisie was, sloten in serievorm gegoten verhalen (op de radio, in strips, in de vroege bioscoop, in romans als die van Charles Dickens die in delen in kranten werden gepubliceerd en ver daarvoor in de Duizend en een Nacht-verhalen) hun hoofdstukken af met een spannend, onopgelost moment dat de luisteraar, kijker of lezer zo moest prikkelen dat ze terug zouden keren om te achterhalen hoe het afliep. De term cliffhanger komt zelfs uit 1873, van een redelijk onbekende roman van Thomas Hardy die in delen in het Britse Tinsley’s Magazine werd gepubliceerd waarin een geliefde van de hoofdpersoon van een afgrond dreigt te vallen.
Oplossing na 26 jaar
Maar Dallas was de eerste die het op televisie zo succesvol deed. Zozeer zelfs dat de cliffhanger sindsdien niet meer weg te denken is van het kleine scherm. ‘Who Shot J.R.?’ inspireerde een aantal van de meest memorabele momenten uit de televisiegeschiedenis. Van Ross die in Friends „I take thee Rachel” zei, Jon Snow die in Game of Thrones voor dood achterbleef nadat hij was neergestoken door zijn eigen mannen, Sherlock Holmes die in Sherlock toch niet overleden bleek te zijn, Mr. Burns die – in navolging van J.R. – werd neergeschoten door een anonieme schutter in The Simpsons tot Eleanor die in The Good Place ontdekte dat ze eigenlijk in de ‘bad place’ was.
Ook David Lynch eindigde het tweede seizoen van Twin Peaks met Dale Cooper die bezeten bleek (een cliffhanger die pas 26 jaar later zou worden opgelost toen de serie terugkwam met een derde seizoen). En de cliffhanger waarmee The Sopranos eindigde, en die het lot van hoofdpersoon Tony Soprano in het ongewisse liet, bungelt nog steeds en zal waarschijnlijk nooit een vervolg krijgen.
De laatste aflevering van ‘The Sopranos’ was voer voor discussie. Foto Will Hart / HBO
In Nederland staat de cliffhanger gelijk aan Goede Tijden, Slechte Tijden. De soapserie trakteert de kijkers al decennialang iedere lente opnieuw op een schokkende gebeurtenis in de laatste minuten voor de zomerstop. Een onvoorziene plotwending die – als het even kan – alles op z’n kop zet. De ‘zomercliff’ noemen ze hem bij de langlopende soapserie, vertelt creatief producent Idse Grotenhuis. Hij omschrijft het moment als een cadeau voor de kijkers. „We stoppen er altijd net wat meer tijd en moeite in”, vertelt hij aan de telefoon. „Even weg van de bordkartonnen decors de studio. Dit jaar zijn we bijvoorbeeld weer naar het buitenland gegaan. En een paar jaar geleden hebben we een hele nacht een provinciale weg in het oosten van het land afgezet om een kettingbotsing met acht auto’s in scène te zetten.”
Kijkerspiek GTST
De zomercliff is volgens Grotenhuis een van de hoogtepunten van het hele seizoen en zorgt, net als de ontknoping ná de zomer, standaard voor een kijkerspiek. „We schrijven er vaak al maanden naartoe en het kan de verhaallijnen voor het seizoen dat daarna komt, nog heel lang beïnvloeden.” Ook de zomercliff van dit jaar, die al op Videoland te zien is en donderdag op RTL4 wordt uitgezonden en waarin de hele familie Sanders centraal staat, is al het hele seizoen in de maak. Grotenhuis: „We hebben een tijd lang kleine hints gegeven waarover op de socials volop gespeculeerd werd. Pas de afgelopen weken kwam het verhaal in een stroomversnelling.”
Naast de kettingbotsing van een paar jaar geleden, die volgens Grotenhuis erg werd gewaardeerd door de kijkers, eindigde Goede Tijden, Slechte Tijden het seizoen eerder al met een fatale parachutesprong, een hoofdpersoon die levend begraven werd, een grote brand en zelfs met een personage bungelend boven een afgrond. „Dat vonden we toen leuk”, vertelt Grotenhuis. „We dachten: laten we die cliffhanger eens letterlijk nemen.”
Streamers
Zo oud als de cliffhanger is, de komst van de streamingdiensten heeft er uiteraard wel invloed op gehad. Dankzij het door Netflix geïntroduceerde binge-model, waarbij alle afleveringen van seizoenen in één keer uitkomen, kreeg plots iedere aflevering een spannend, open einde – dit zodat de kijker direct op het ‘volgende aflevering’-knopje zou klikken. Daarnaast heeft de gretigheid waarmee streamers series schrappen die niet voldoende kijkers trekken, inmiddels voor menig onopgeloste cliffhanger gezorgd. Maar bovenal vraagt de huidige manier waarop series worden uitgebracht, bijzonder veel geduld van de kijker. Onlangs moesten fans bijna drie jaar wachten eer ze wisten hoe het de hoofdpersonen in Severance zou vergaan na de zenuwslopende slotmomenten van het eerste, geprezen seizoen.
J.R. Ewingnadat hij werd neergeschiten in de serie ‘Dallas’. Foto Arthur Schatz/Getty Images
In 1980 duurde het uiteindelijk zeven maanden voordat de wereld uit haar lijden werd verlost (een schrijversstaking in Hollywood en Larry Hagmans snoeiharde salarisonderhandelingen zorgden voor vertraging). Maar in de aflevering met de passende titel ‘Who Done It’, werd onthuld dat J.R.’s schoonzus Kristin (Mary Crosby) de dader was (ze bleek zijn kind te dragen, hij besloot haar daarom niet aan te klagen).
De aflevering trok wereldwijd driehonderdvijftig miljoen kijkers en is daarmee nog steeds een van de best bekeken afleveringen van een tv-serie ooit.
Insecten die rood kunnen zien zijn zeldzaam. Geel, groen, blauw, ultraviolet: daarmee hebben ze over het algemeen geen enkel probleem. Maar de kleur rood? Die wordt uitsluitend waargenomen door dagvlinders en sommige libellen – én enkele specialistische keversoorten.
Biologen van de Rijksuniversiteit Groningen ontdekten samen met Duitse en Sloveense collega’s uit Würzburg dat twee keversoorten rond de Middellandse Zee zelfs een duidelijke voorkeur voor rood hebben. In het Journal of Experimental Biology beschrijven de onderzoekers hoe die voorkeur mogelijk heeft geleid tot de aanwezigheid van veel ronde, rode bloemen in de regio, waaronder de klaproos.
De Glaphyridae vormen een omvangrijke keverfamilie en worden wel omschreven als ‘hommelscarabeeën’. De pakweg tachtig soorten hebben veelal glanzende schilden in metallictinten en zijn soms zo behaard dat ze wel iets weg hebben van hommels of bijen. Alle soorten hebben met elkaar gemeen dat ze gek op stuifmeel zijn.
Om dat stuifmeel te verzamelen, heeft elke soort zo z’n eigen bloemvoorkeuren. Kevers van het geslacht Pygopleurus leven in het Middellandse Zeegebied en vliegen vooral op bloemen van het ‘klaproosgilde’: bloemen met een rode kleur en een ronde vorm. Naast de klaproos zijn dat bijvoorbeeld de rode boterbloem, de rode wilde tulp en de rode anemoon.
Diverse experimenten
Maar betekent dat dat de kevers ook daadwerkelijk de kleur rood herkennen? Om die vraag te beantwoorden onderwierpen de biologen twee soorten aan diverse experimenten. Ze verzamelden individuen van Pygopleurus chrysonotus en Pygopleurus syriacus in verschillende landen rond de Middellandse Zee en testten allereerst de fotoreceptoren in de keverogen – specifieke lichtgevoelige cellen die licht omzetten in elektrische signalen. Daaruit bleek dat de kevers inderdaad gevoelig zijn voor de kleur rood.
Vervolgens werden de kevers onderworpen aan diverse gedragsexperimenten, gebaseerd op onderzoek van de Oostenrijkse bioloog Karl von Frisch. Die toonde ruim een eeuw geleden aan dat insecten geenszins kleurenblind zijn. Hij voerde in 1914 gedragsexperimenten uit met honingbijen: zo toonde hij aan dat de bijen het verschil kunnen herkennen tussen een schijf die links geel en rechts blauw van kleur is en een schijf waarbij de kleurenhelften juist verwisseld zijn.
In navolging van Von Frisch lieten de biologen kevers onderscheid maken tussen rode en grijze ronde nepbloemen. Daaruit bleek dat ze niet alleen verschil kunnen zien tussen beide kleuren, maar ook een duidelijke voorkeur hebben: in vrijwel alle gevallen vlogen de kevers rechtstreeks naar de rode bloem. „We wilden zo testen of de bloemen alleen worden herkend omdat rood een donkere kleur is. Dat blijkt niet het geval, want ze onderscheidden rood van donkergrijs”, zegt Casper van der Kooi, bioloog aan de Rijksuniversiteit Groningen en een van de auteurs van het artikel.
Uit eerder onderzoek is bekend dat bloemen hun kleur vaak afstemmen op het waarnemingsvermogen van bestuivers en niet andersom. Daarom lijkt het erop dat de Pygopleurus-kevers hebben gezorgd voor het bestaan van relatief veel rode, ronde bloemen in het Middellandse Zeegebied, aldus de auteurs.
Lees ook
Lees ook: Welke kleuren ziet een kever? Waarom glimt een boterbloem? ‘We tasten volledig in het duister’
Het Thaise Constitutionele Hof heeft dinsdag premier Paetongtarn Shinawatra (38) geschorst. Volgens de rechters was het telefoontje dat de premier vorige maand pleegde met ‘oom Hun Sen’, de 72-jarige Cambodjaanse autocraat, zo’n zwaar vergrijp „dat het land in gevaar zou zijn als ze zou aanblijven”, bericht het Japanse Nikkei Asia. De uitspraak is een teken dat de conservatieve militaire elite, die van oudsher de juridische macht op haar hand heeft, opnieuw de macht heeft gegrepen. Hoop op een functionerend democratisch stelsel lijkt met deze uitspraak nog verder uit beeld.
De schorsing zal Thailand opnieuw in politieke chaos storten. Paetongtarn Shinawatra staat nu als premier op non-actief tot het Hof zich over haar lot heeft gebogen, wat vermoedelijk zal uitmonden in haar afzetting. Wanneer dat vonnis wordt geveld, is niet bekend. In Thailand is de duur van rechtszaken notoir onduidelijk. Shinawatra kan wel aanblijven als minister van Cultuur.
Economische onzekerheid
Sinds een opgelaaid grensconflict tussen Cambodja en Thailand wordt het Zuidoost-Aziatische koninkrijk al weken geplaagd door politieke incidenten die duiden op een machtsstrijd tussen de Shinawatra-familie en de koningsgezinde militaire elite. Het politieke tumult speelt zich af in een periode van economische onzekerheid. Thailand zit midden in de onderhandelingen over de opgelegde tarieven van de Amerikaanse president Trump en heeft te kampen met teruglopende inkomsten uit toerisme. Daarbovenop is er verwarring over het terugdraaien van de legalisering van marihuana voor medisch gebruik, een sector die juist voor inkomsten zorgde.
Lees ook
Thais leger sluit grens met Cambodja na oplopende spanningen
Al decennia strijden de militaire, koningsgezinde elite en de Shinawatra-familie, aangevoerd door de populistische zakenman Thaksin Shinawatra (75), om de macht. In de jaren 2000 werd Thaksin twee keer als premier gekozen. Beide keren stak het leger een stokje voor zijn premierschap. In 2014 werd zijn zus Yingluck door een militaire coup afgezet.
Faustiaanse deal
Moe van een eindeloze cyclus militaire staatsgrepen en conservatieve stilstand gingen in 2020 tienduizenden Thaise jongeren de straat op voor democratische hervormingen. Velen sloten zich aan bij de pro-democratische politieke partij Move Forward, die in 2023 onder leiding van Pita Limjaroenrat (44) met grote meerderheid de verkiezingen won. Samen met Shinawatra’s partij Pheu Thai vormde hij een coalitie. Datzelfde jaar werd Limjaroenrat door de senaat, gedomineerd door benoemingen van het leger, op een zijspoor gezet. In 2024 werd Move Forward, de enige democratische partij, door de rechter opgeheven. Hun streven naar politieke vernieuwing zou leiden tot majesteitsschennis, vonden de rechters.
Het verbod op Move Forward kwam na een Faustiaanse deal die Thaksin Shinawatra (die op dat moment verbannen was) sloot in 2023 met zijn oude vijanden, de heersende militaire elite. Tot woede van de progressieve achterban keerde coalitiepartner Pheu Thai Limjaroenrat de rug toe en vormde met de aloude conservatieve partijen een regering. Niet lang daarna kwam Thaksin terug naar Thailand. Het leek erop dat hij de celstraf die boven zijn hoofd hing zou ontlopen.
Lees ook
Thailands conservatieve elite zwaait nog altijd de scepter
Critici vroegen zich al af hoelang het zou duren voor de militaire elite de macht zou terugpakken. De schorsing van Paetongtarn lijkt het begin van het einde van de Shinawatra-dynastie en de terugkeer van de aloude militaire koningsgezinde macht.
Ook zijn er verschuivingen in de verhoudingen tussen regionale machtige families. Het ziet ernaar uit, dat Thaksin Shinawatra niet alleen werd verraden door oude vijanden uit de militaire elite. Bij de aanloop naar de schorsing speelde zijn ‘oude vriend’ Hun Sen, de autocraat die Cambodja 38 jaar lang met harde hand regeerde, een voorname rol. De Shinawatra-familie zag dit vermoedelijk niet aankomen. Vorig jaar nog kwam Hun Sen zo vriendschappelijk thuis bij Thaksin op ziekenbezoek.
Aanleiding: grensincident
Deze politieke saga begon op 28 mei, toen een Thaise militair aan de Cambodjaans-Thaise grens een Cambodjaanse soldaat neerschoot. Volgens het Thaise leger legde Cambodja in betwist gebied loopgraven aan en reageerde de Cambodjaanse soldaat niet op waarschuwingen. Om het grensconflict te beslechten belde Paetongtarn met Hun Sen die zij van huis uit als ‘oom’ beschouwt. Ze sprak vervolgens niet als premier van Thailand, maar ze vertrouwde Hun Sen als huisvriend.
In het gesprek, dat 15 juni plaatsvond, probeerde Paetongtarn de doorgewinterde autocraat te paaien door de woorden van haar eigen generaal af te zwakken. „Let niet op hem, hij wilde cool zijn, wat we echt willen is vrede.” Een misrekening. Welk politiek motief Hun Sen precies in gedachten had is niet duidelijk, maar drie dagen later lekte hij het audiofragment op internet. Vorige week gooide hij meer olie op het vuur en beaamde in interviews dat zijn oude vriend Thaksin de Thaise koning had beledigd, een zwaar vergrijp in Thailand dat 3 tot 15 jaar cel kan opleveren.
Donderdag staat vader Thaksin Shinawatra voor de rechter voor majesteitsschennis. Thaksin zou zich in 2015 tegenover Zuid-Koreaanse media onwelgevallig hebben uitgelaten over de Thaise koning. Hij rekende bij zijn terugkeer uit ballingschap in 2023 op een mooi pensioen als vrij man. Deze week zal blijken of daar een stokje voor gestoken wordt.
Lees ook
Een telefoontje tussen Thailand en Cambodja dat grote gevolgen kan hebben