‘Gevoel van urgentie’ bij minitop in Parijs, maar verschillen tussen Europese landen zijn groot

Posted on February 17, 2025 by admin

Het is menens, dat blijkt uit alles als de Franse president Emmanuel Macron maandagmiddag acht Europese regeringsleiders, twee EU-kopstukken en de baas van de NAVO begroet voor een spoedbijeenkomst over Oekraïne en de Europese defensie op het Élysée. De open plaats voor het presidentiële paleis staat vol pers uit alle hoeken van Europa. Wanneer de Britse premier Keir Starmer als eerste gast aankomt, loopt Macron de trappen af om hem de hand te schudden – volgens de presidentiële protocollen een manier om te laten zien dat het een ‘moment van exceptionele zwaarte’ is.

Terwijl de gasten het paleis binnendruppelen, fluistert een Élysée-adviseur de pers toe dat Macron eerder op de dag twintig minuten met de Amerikaanse president Donald Trump heeft gebeld. Hiermee wil het Élysée laten zien dat de spoedbijeenkomst niet ‘achter de rug’ van de Amerikanen plaatsvindt. Dat de lijnen met bondgenoot de Verenigde Staten open zijn en blijven. Ook is de toekomst van dat bondgenootschap onzeker, nu de VS duidelijk hebben gemaakt dat Europa vooralsnog geen plaats heeft aan de onderhandelingstafel voor de vredesbesprekingen over Oekraïne – de belangrijkste aanleiding voor de in alle haast opgetuigde bijeenkomst.

Bij een persconferentie na de zo’n drie uur durende bijeenkomst maakte premier Dick Schoof duidelijk dat er geen concrete afspraken zijn gemaakt. Dat kon ook niet, aldus de premier, omdat het groepje zo klein was. Wel verliet hij de bijeenkomst met „een groot gevoel van urgentie”. Uitgesproken is door de aanwezigen dat Europa méér moet doen om de veiligheid van het continent te garanderen, maar, zo benadrukte de premier, altijd „in gezamenlijkheid met Amerika”. „De boodschap is: we willen dit samen met de Amerikanen doen en we zien in dat Europa meer moet doen.”

Afschrikkingsmacht

Wát dit ‘meer’ precies betekent, is dus nog onduidelijk. Schoof had het alleen over het „legen van de laatste Europese defensieschappen” om die naar Oekraïne te sturen. Want over tal van dingen zijn de EU-lidstaten het nog altijd niet eens, van de bereidheid om Europese troepen naar Oekraïne te sturen als afschrikkingsmacht mocht de oorlog inderdaad tot een einde komen tot de noodzaak van het aangaan van gezamenlijke leningen om de defensiebudgetten omhoog te schroeven. Ook binnen het groepje dat maandag aanwezig was zijn hier grote meningsverschillen over: zo is Nederland tegenstander van het aangaan van zogenoemde eurobonds en zijn grote landen zoals Duitsland, Polen en Spanje tegen het sturen van troepen, waar Frankrijk en het VK juist welwillend tegenover staan.

Kleinschalige opzet

Het grote gevoel van urgentie dat aan alle kanten wordt uitgestraald, komt niet uit het niets. Europa weet dat als het een rol wil spelen bij de vredesonderhandelingen, het snel duidelijk zal moeten maken wat het wil en te bieden heeft. Dat was ook het idee van de kleinschalige opzet: twintig EU-leiders ontbreken maandag – tot publiek chagrijn van sommige van hen. Zo konden de gebruikelijke ellenlange Europese vergadersessies vermeden worden. Bovendien zou de bijeenkomst zo niet in het teken staan van dwarsliggers – landen als Hongarije en Slowakije, die zich kritisch uitlaten over Russische sancties en steun aan Oekraïne – versus de rest.

Twintig EU-leiders ontbraken, tot publiek chagrijn van sommige van hen

Een diplomaat noemt het „een mix van landen die erbovenuit steken vanwege hun omvang en landen die erbovenuit steken vanwege hun betrokkenheid”. Maar dat wil niet zeggen dat er geen grote verschillen zijn tussen de wel aanwezige landen. Dat bleek afgelopen dagen, toen Meloni de toespraak in München van de Amerikaanse vicepresident JD Vance roemde terwijl die in de meeste andere EU-lidstaten als een schok kwam.

Haast geboden

De minitop was een poging de Europese neuzen dezelfde kant op te krijgen wat betreft de Europese rol tijdens de vredesonderhandelingen voor Oekraïne en de periode na een eventueel vredesakkoord. Haast is hierbij geboden, omdat de eerste gesprekken tussen Rusland en de VS over het onderwerp dinsdag al op de agenda staan. De Amerikaanse gezant voor Oekraïne is de Europese landen in München afgegaan – volgens Politico en de Financial Times met een vragenlijst in de hand – om uit te zoeken welke bijdrage zij kunnen leveren aan een eventuele afschrikkingsmacht voor Oekraïne in het geval van een staakt-het-vuren.

Dát Europa mee wil praten bij de vredesonderhandelingen is evident. De Europese landen zijn nauw betrokken bij de oorlog middels de wapenleveranties en andere steun aan de Oekraïners en de sancties tegen Rusland. En de veiligheid van andere Europese landen, vooral aan de oostflank van het continent, kan in gevaar komen als die in Oekraïne niet gegarandeerd is. „Wij zijn van mening dat er momenteel meer op het spel staat dan alleen de toekomst van dit land”, aldus een bron in het Élysée, die benadrukt dat de minitop over Oekraïne én de bredere Europese veiligheid gaat.

Minder afhankelijk

Dat Macron het op zich nam de minitop te organiseren is geen verrassing. De Franse president hamert er al jaren op dat Europa meer moet doen aan zijn eigen defensie om minder afhankelijk te worden van de Verenigde Staten – in lijn met de traditionele Amerika-kritische houding van Frankrijk. Macron lijkt zichzelf dan ook als een natuurlijke leider te zien wat betreft deze kwestie, waarin de president voor zijn gevoel na jaren van roepen in de woestijn dan toch gelijk krijgt. En de andere EU-landen lijken dit ook te vinden: volgens Parijs was het op hun verzoek dat Macron de minitop organiseerde.

De vraag is hoe nu verder. In het Élysée wordt benadrukt dat de bijeenkomst in Parijs slechts een stap is, een vervolg op de defensietop die begin februari in Brussel plaatsvond, en dat het gesprek over Oekraïne en de Europese veiligheid op andere momenten verder gevoerd zal worden. „Wat ons betreft, gaat dit gesprek iedereen aan”, aldus de bron. „Het is vooral om praktische redenen dat we beginnen met een beperkt aantal partners.”

Het Élysée had maandagavond zelf nog geen verklaring uitgedaan over de resultaten van de noodtop.

Correctie 17 februari, 22.20 uur: in een eerdere versie van dit artikel stond dat er 21 EU-leiders ontbraken, dat moet twintig zijn. Het is hierboven aangepast.

De keuze van Feyenoord voor de onervaren coach Robin van Persie is een grote gok

admin
February 23, 2025
0

Robin van Persie, een 41-jarige trainer in ontwikkeling, moet voor rust, structuur en vermaak gaan zorgen bij Feyenoord. Zijn aanstelling, tot voor kort ondenkbaar geacht, kan gezien worden als een risicovolle en tegelijkertijd ook pragmatische keuze. Risicovol omdat Van Persie zich nog niet bewezen heeft als trainer op het hoogste niveau. Pragmatisch omdat hij als voormalig topspits van onder meer Feyenoord veel krediet heeft.

Zondagochtend maakte Feyenoord bekend Van Persie per direct te hebben gecontracteerd als nieuwe hoofdtrainer, als opvolger van de ontslagen Brian Priske. Hij tekent tot medio 2027 en begint maandag. De 41-jarige Van Persie stapt over van sc Heerenveen, waar hij acht maanden geleden begon. Het idee was dat hij daar zou rijpen als coach in het profvoetbal, na drie seizoenen als jeugdtrainer bij Feyenoord. Vorig voorjaar vond de Feyenoord-top hem nog niet klaar voor het hoofdtrainerschap, na het vertrek van Arne Slot. Toch is de leiding nu bij hem uitgekomen. Feyenoord betaalt sc Heerenveen een transfersom om het contract af te kopen.

Vier jaar geleden viel de aanstelling van Slot samen met een koerswijziging. Als jonge, vooruitstrevende trainer moest hij mede sturing geven aan een cultuuromslag binnen de conservatieve en moeizaam functionerende voetbalorganisatie. Er moest meer ruimte komen voor een innovatieve, deels op data gedreven werkwijze. Leidraad werd een progressieve aanvallende speelwijze. Door het ontwikkelen van talent, moest (transfer)waarde worden gecreëerd.

Van Persie geeft aanwijzingen in het duel tussen sc Heerenveen en Ajax in januari.

Die voetbaltechnische strategie is nu diffuser. En in het verlengde daarvan de keuze voor Van Persie: waarop die precies is gebaseerd, blijft onduidelijk. Het sentiment speelt onmiskenbaar mee. Van Persie speelde in de jeugd van Feyenoord, begon er zijn profcarrière en sloot in 2019 af in de Kuip.

Die achtergrond is een voordeel – binnen het grillige krachtenveld van Feyenoord kan hij redelijk soeverein opereren. Dat liet Giovanni van Bronckhorst, ook ‘kind van de club’, zien: hij bleef in een moeilijke periode het vertrouwen houden en won uiteindelijk vijf prijzen.

Dominante speelwijze

Wat voor Van Persie pleit, is dat hij evenals Slot staat voor een aanvallende, dominante speelwijze. Maar of Van Persie ook het verbale en tactische talent heeft om zijn spelfilosofie in te slijpen, moet nog blijken. Heerenveen was bijzonder wisselvallig onder hem – een knappe 1-0 zege op PSV werd een week later gevolgd door een gevoelige 3-0 nederlaag bij Almere City.

Zijn ideeën over voetbal komen naïef en dogmatisch over – niet vreemd voor een beginnende trainer. Hij wil consequent ‘hoog’ druk zetten, met als gevolg dat de defensie met veel ruimte in de rug speelt. Daarin doet hij weinig concessies. Van Persie is ervan overtuigd dat als zijn ploeg elke keer hetzelfde blijft doen, dat op de termijn meer oplevert dan dat hij onder druk terugschakelt naar een behoudende spelopvatting.

De realiteit van het topvoetbal is anders. De defensieve structuur is vaak de basis van een succesvol team. In september bleef Heerenveen onbezorgd aanvallen tegen AZ, gaf ondertussen grote ruimtes weg en verloor met 9-1. Toch zei Van Persie „trots” te zijn op zijn spelers – want ze hadden vastgehouden aan het plan. De wankele defensie blijkt uit de statistieken – 42 tegengoals in 23 competitieduels.

‘Moeilijk samenwerken’

Als zijn korte tijd bij Heerenveen iets heeft bewezen, is het dat Van Persie nog niet klaar is voor de top. Dat is ook het beeld dat opdoemt uit een reconstructie van dit weekend in de Leeuwarder Courant, dat met zestien betrokkenen sprak. Hieruit blijkt dat het ‘uiterst moeilijk samenwerken’ is met Van Persie. In de trainersstaf zijn spanningen ontstaan, spelers misten ‘persoonlijke aandacht’ en ‘verbinding’ met de coach en directeur Ferry de Haan raakte in een ‘fikse woordenwisseling’ met Van Persie over de kwaliteit van de selectie.

Hoewel charismatisch, zorgt zijn manier van communiceren voor wrevel. Teambesprekingen zouden lang duren en het moreel en het zelfvertrouwen van spelers geen goed doen. En als de emoties de overhand nemen, kan Van Persie volgens ingewijden die de Leeuwarder Courant sprak met deuren slaan of weglopen bij discussies en wijzen op zijn autoriteit: hij is de trainer, dus hij bepaalt. Volgens de krant zijn ‘velen’ bij sc Heerenveen ‘opgelucht’ dat Van Persie vertrekt.

Van Persie tijdens zijn eerste training als coach van sc Heerenveen, afgelopen zomer.

Het roept de vraag op of Feyenoord zijn huiswerk heeft gedaan: waren de interne problemen in Heerenveen rond Van Persie bekend bij de clubleiding in Rotterdam toen ze met hem in gesprek gingen? Het is een gegeven dat het managen van Feyenoord aanzienlijk complexer is dan sc Heerenveen. Niet alleen qua druk en dynamiek, ook de staf (zo’n twintig mensen bij Feyenoord) en selectie (dertig spelers) zijn groter.

Met René Hake krijgt hij een ervaren assistent als rechterhand die voor structuur moet zorgen bij de tactiek en in de veldtrainingen. Hake werkte eerder onder meer bij FC Twente en Manchester United. En hij moet voorkomen dat Van Persie fouten maakt zoals de veelbesproken keeperswissel tegen Quick Boys vorige maand in de KNVB-beker – het inbrengen van Andries Noppert kort voor tijd leidde een onnodige nederlaag in.

De keuze van Feyenoord voor de onervaren Van Persie is een grote gok. Het instapmoment is ongunstig, middenin het seizoen, met nauwelijks trainingstijd om een speelwijze in te bouwen. Veel basisspelers zijn geblesseerd. En er wachten nog zware competitieduels, uit tegen FC Twente en AZ, thuis tegen PSV. En de achtste finale van de Champions League tegen Internazionale. Ook voor Van Persie is het een gedurfde stap. Want ook hij weet: je kan in principe maar een keer instappen bij je eerste liefde.

Paramilitaire RSF en bondgenoten vormen parallelle regering in bezette gebieden Soedan, reguliere leger veroordeelt actie

admin
February 23, 2025
0

De Soedanese paramilitaire Rapid Support Forces (RSF) hebben zaterdagavond, samen met politieke en gewapende bondgenoten, een handvest ondertekend. De ondertekenaars zeggen een „regering van vrede en eenheid” te willen vormen in de door hun gecontroleerde gebieden. Dat meldt persbureau Reuters. Het Soedanese reguliere leger heeft de vorming van een parallelle regering veroordeeld.

Soedan moet een “seculiere, democratische, niet-gecentraliseerde staat” worden met één nationaal leger en gewapende groepen mogen blijven bestaan, staat er volgens Reuters in het handvest.

Burgeroorlog

Sinds april 2023 woedt een brute en schijnbaar uitzichtloze oorlog in Soedan. Dat is wrang, want vier jaar eerder vierden Soedanezen nog het afzetten van de autocratische en moslimfundamentalistische president Omar al-Bashir. Na de volksopstand weigerde het leger om de macht over te dragen aan een burgerbewind. Ook maanden van demonstraties maakten geen indruk op de generaals.

De Soedanese strijdkrachten bestaan uit verschillende facties, waarvan het oorspronkelijke reguliere leger en de honderdduizend man sterke RSF het grootste zijn. Een conflict binnen de strijdkrachten stortte Soedan in oorlog: De RSF wilde zijn strijdkrachten niet integreren met de reguliere troepen van Soedan, waarna het land snel uiteen viel.

Inmiddels heeft de RSF de macht in het overgrote deel van de westelijke regio Darfur en delen van het centraal gelegen gebied Kordofan overgenomen. Het reguliere leger probeert de paramilitairen uit centraal Soedan weg te drijven.

Intussen lijden burgers honger omdat de strijdende partijen hulpgoederen in beslag nemen en voedselkonvooien tegenhouden. Militairen, vooral van de RSF, terroriseren burgers. Vluchtelingen vertellen over executies, verkrachtingen en vernietiging van ontheemdenkampen.

Op de Ramadan Expo 2025 prediken sprekers zalvend, op één na: ‘Dit proberen ze niet bij een Jood’

admin
February 23, 2025
0

Mohammed Hijab roept „takbir”, nadat hij de rechter heeft geroemd die een streep zette door zijn inreisverbod. „Allahu akbar” klinkt uit honderden kelen in de mannensectie van Radaman Expo 2025, zaterdagavond. „Allahu Akbar. God is de grootste.”

Hijab, een Britse polemische spreker over de islam, is een van de drie predikers die hier wat het kabinet betreft niet hadden mogen zijn. Hij noemde pedofilie ooit een relatief begrip en filosofeerde over intimiteit met een 14-jarige. Maar de rechtbank Amsterdam vond onvoldoende onderbouwing voor de stelling dat de openbare orde in gevaar was. Minister Faber (Asiel, PVV) sprak van „een zwarte dag” voor Nederland. „Nou, ik noem het een historische dag”, zegt Hijab na het avondgebed in de Jaarbeurs Utrecht, „nu de meest anti-moslimregering in Europa is beteugeld door enig mate van rechtvaardigheid. Ze proberen van alles, ze faalden. En ik weet dat ze nu aandachtig meeluisteren.”

Op de tweedaagse Ramadan Expo, naar de vastenmaand die volgend weekend begint, wordt geluisterd naar sprekers. Er wordt gehandeld en gebeden, gegeten en gedronken. Op de bazaar is het eerder op de middag een aanloop van gezinnen en groepjes tieners rond foodtrucks, springkussens en stands van diverse pluimage; van een islamitische uitvaartonderneming tot Western Union, waarmee je internationaal geld kunt overmaken. Een verkoper spuit parfum als begroeting, kopen kan later als het geurtje bevalt. Een rijzige Amsterdammer met gulle lach deelt enquêtes uit. „Veldonderzoek” voor zijn businesscase over op maat gesneden pakketten voor pelgrimstochten.

‘Dreigmails’

Foto’s nemen mag niet. Als PowNed met draaiende camera naar de entree komt, volgt tumult. De verslaggever spreekt van intimidatie en bedreiging. De organisatoren van de Utrechtse stichting Dawah Groep houden zich op de achtergrond. Ze lachen vriendelijk, maar schuwen media-aandacht. Een jongeman met witte pet bestelt koffie voor NRC. Is er een woordvoerder? Hij verwijst naar Nourdeen Wildeman, die niet betrokken is bij de stichting maar wel media te woord staat. „Hij is dreigmails gewend”, zegt de jongeman met de pet. „Wij niet.” En weg is hij weer.

„Het zijn vrijwilligers”, zegt Wildeman, een bekende bekeerling en spreker over de islam. „Ze hebben gewoon een baan. En dan krijgen ze dit allemaal over zich heen.” Zoekt Dawah Groep bewust het randje op met sprekers? Voor de vorige Ramadanexpo werd een spreker gestrikt die door Duitsland geregistreerd was als ongewenst persoon. Die kwam er niet in. „Dat was een heel andere situatie”, zegt Wildeman. Deze Mohamed Hoblos was op rondreis en kwam „min of meer toevallig” in beeld bij de Dawah Groep. Niemand wilde een herhaling, zegt Wildeman. „Dit zijn gewoon drie goeie, interessante, grappige, retorisch sterke, positieve sprekers. Zelfs de politie zag geen probleem.”

Maar toen de Telegraaf eerder deze maand uitspraken boven water haalde, begon de politiek zich te roeren. Afgelopen woensdag werd aan de twee Britten en een Australiër de toegang tot Nederland ontzegd. Een dag later bleek dat het kabinet dit volgens de rechtbank niet genoeg had onderbouwd: de NCTV had niet vastgesteld dat zij extremisten zijn. Dat een Kamermeerderheid dit anders ziet, betekende voor de rechter niet dat ze daarmee een gevaar voor de openbare orde zijn. „Dat er nu jurisprudentie ligt, is ergens fijn”, zegt Wildeman. „Maar dit verhaal kent alleen maar verliezers.”

Wildeman noemt de opmerking van spreker Abr Bakur Zoud, dat een regenboogvlag ook een afbeelding van anuskanker zou moeten bevatten als waarschuwing, „onprettig”. „Maar is het grond om te zeggen dat iemand extremist is en een gevaar voor de openbare orde? Laat me niet lachen.”

Aan een picknicktafel naast de springkussens zit een IJsstelsteins gezin. De broers kennen de sprekers van sociale media, „ze zijn heel bekend” van Tiktok. Moeder en de oudste zoon, een twintiger met krullen en een bril, delen schoorvoetend hun gedachten. Hij wenst niemand kwaad toe, maar homoseksualiteit is iets voor achter de voordeur. Gevraagd naar zijn naam zegt zijn moeder: denk daar even over na. „Sorry, ik moet naar haar luisteren. Zoals wij zeggen: het paradijs ligt onder de voeten van je moeder. Misschien zie ik je na afloop.”

Niemand noemt de publicaties en het politieke oproer een verrassing. „Wel heel jammer”, zegt Mohamed Akkouh van Moslimjongeren Almere, ook betrokken bij de Ramadan Expo. Zijn stichting houdt lezingen en discussieavonden voor jongeren. Hij constateert „een wedloop op rechts wie het hardst kan schoppen tegen de heiligdommen van de islam. En je slaat je als land zo op de borst over universele waarden en het vrije woord. Dat blijkt dan toch vooral in theorie.” Op de inhoud van gewraakte uitspraken gaat hij niet in. „Dat is aan de sprekers.” Akkouh houdt de eerste lezing van de avond. „Als wij niet veranderen tijdens de Ramadan”, doceert hij zijn gehoor, „wanneer wel?”

‘Peepshows’

Na het avondgebed volgt Hijabs tirade. Alleen hij heeft zijn betoog toegesneden op de actualiteit. Hij laakt de „dubbele standaard” in het weren van conservatieve denkbeelden in het geloof. „Dit proberen ze niet bij een Jood.” Hij fulmineert over de Nederlandse wetgeving rond abortus, euthanasie en noemt gelegaliseerde prostitutie „de vleselijk lusten”. „Er zijn zelfs peepshows”, op de Wallen in Amsterdam. Gegniffel in de zaal. „Heb ik me laten vertellen, ik heb het natuurlijk niet zelf gezien. Maar niemand grijpt in. Het wordt zelfs aangemoedigd.” Aan het eind van zijn donderpreek roept hij de advocaten op het podium die met succes de zaak tegen de minister voerden. Onder luid applaus.

Ingetogener spreekt de Australiër Abu Bakr Zoud, over de lijdzaamheid van de profeet. „Die moeten wij ook toepassen in ons dagelijks leven. Dat spreekt mij wel aan”, zegt Kübra Çelik uit Roosendaal, als ze uit de vrouwenhal is gelopen voor een frisse neus. Ze vertelt dat ze in december de verkorte pelgrimstocht heeft gedaan en nu onder een „post-oemrah-depressie” gebukt gaat. „Dat je moeite hebt weer in het dagelijkse leven je draai te vinden. Ik werk in de zorg, met spoeddiensten, dus ik kan niet zoveel bezig zijn met mijn geloof als ik zou willen.” Hier, op de Ramadanexpo, „laad ik mijn spirituele accu weer op”, zegt ze. „Zo’n avond zuivert.”

Om tien uur ’s avonds spreekt Ali Hammuda, die in opspraak kwam door desinformatie over de Hamas-aanslagen van 7 oktober. „Maak ruimte voor een ander, dan maakt Allah ruimte voor jou”, herhaalt hij keer op keer in een betoog over de gelukzaligheid van altruïsme. Zijn kinderen, vertelt hij, mogen de helft van hun geld uitgeven, moeten 30 procent sparen en de overige 20 procent weggeven aan anderen. Toen ze de reactie zagen van kinderen die dankzij hen cadeaus kregen, „konden ze de blijdschap die ze voelden amper verwerken”, zegt Ali Hammuda. Ze wilden 30 procent geven.

Zo worden de ongeveer drieduizend toehoorders toegesproken, verdeeld over twee zalen. De IJsselsteinse jongeman luistert met zijn broers in de steeds leger wordende hal tot het einde. „Ze hebben allemaal hun eigen stijl, maar spreken allemaal de waarheid”, zegt hij over de sprekers. Zijn moeder belt: tijd om te gaan. „Wat ga je schrijven?” wil hij weten. „Want wat ik ervan meeneem is hoe je geluk kan vinden en tevredenheid in het helpen van anderen.”