Er is een akkoord bereikt over de vrijlating van drie Israëlische gijzelaars en de terugkeer van ontheemde Palestijnen naar het noorden van de Gazastrook. Dat meldde de Israëlische premier Benjamin Netanyahu zondagavond laat. Hamas heeft na bemiddeling door Qatar en Egypte beloofd om voor vrijdag de anderhalf jaar geleden uit haar kibboets ontvoerde Arbel Yehoud vrij te laten, net als de vrouwelijke Israëlische militair Agam Berger en een nog onbekende andere gijzelaar.
Eigenlijk zou de door Islamitische Jihad vastgehouden Yehoud al dit weekend worden vrijgelaten, maar volgens Hamas was er „een technisch probleem”. Daarom weigerde Israël de Netzarim-corridor open te stellen, de grens tussen het zuiden en het noorden van de Gazastrook. De tienduizenden Gazanen die zich dit weekend bij die grensovergang hebben verzameld mogen met de nu gesloten deal alsnog terug naar huis vanaf deze maandagochtend.
Sinds het ingaan van het staakt-het-vuren vorige week zondag heeft Hamas tot nu toe zeven gijzelaars vrijgelaten en Israël ruim tweehonderd Palestijnse gevangenen.
Liveblog Crisis in het midden-oosten
Akkoord over vrijlating drie Israëlische gijzelaars en terugkeer Palestijnen naar Noord-Gaza
Voor duizenden groep-8-leerlingen op basisscholen zijn deze week de belangrijke en verplichte doorstroomtoetsen weer begonnen. Maar scholen zijn kritisch op de toetsen, omdat vorig jaar ineens de uitslagen in hun ogen niet klopten, vertelt onderwijsredacteur Claudia Kammer. Hoe zorg je ervoor dat kinderen op een passend niveau terechtkomen?
Heb je vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze ombudsman via [email protected].
Bij een stormloop tijdens het massaal bezochte hindoefestival Kumbh Mela in het noorden van India zijn zeker zeven doden gevallen, meldt persbureau Reuters. Ook raakten zeker tien mensen gewond. Gevreesd wordt dat het aantal slachtoffers verder op zal lopen. Het is nog niet duidelijk waar de paniek door veroorzaakt werd.
De Kumbh Mela, het Kruikenfeest, is het grootste religieuze feest van het hindoeïsme. Pelgrims trekken om de drie jaar naar een van de heilige rivieren van India om daarin hun zonden af te wassen. De editie van dit jaar duurt van 13 januari tot 26 februari en is extra speciaal vanwege een stand van de zon, de maan en Jupiter die maar eens in de 144 jaar voorkomt. Er worden deze weken in totaal meer dan 400 miljoen mensen verwacht bij de stad Prayagraj, waar de Ganges, de Yamuna en de mythische Sarasvati samenkomen.
Volgens NRC-correspondent Lisa Dupuy, die zich tussen de mensenmassa bevindt, was dinsdag al duidelijk dat de ‘crowd control’ veel te wensen overliet. „Er waren willekeurige wegafzettingen en nauwelijks communicatie, terwijl de menigte maar bleef aanzwellen.”
Er zijn volgens persbureau AP zo’n 50.000 veiligheidsmedewerkers ingezet om de orde te bewaren. Religieuze leiders hebben opgeroepen om het ‘heilige bad’ uit te stellen, maar volgens correspondent Lisa Dupuy gingen er in de uren na de stormloop nog steeds veel mensen het water in.
Op de tentoonstelling Anne Frank The Exhibition in New York ligt een brief in het Engels, die vader Otto Frank op 20 april 1973 schreef aan een groep schoolkinderen uit New York. Een sympathieke brief waarin hij hen bedankt voor hun aan Anne gerichte brieven. Een opmerkelijke brief ook omdat hij nader ingaat op de verhouding tussen Anne en haar moeder, tevens zijn vrouw.
Otto constateert dat sommige briefschrijvers zich sterk identificeerden met Anne, maar dat anderen met haar soms stevig van mening verschilden, bijvoorbeeld waar het haar relatie met haar moeder betrof. Zo konden zij niet begrijpen dat Anne haar moeder zo ruw kwetste door te weigeren samen met haar te bidden. Otto keurt dat in zijn brief ook af, maar vraagt tegelijk begrip voor haar omdat een mens nu eenmaal soms emotioneel reageert zonder na te denken. Hij voegt eraan toe: „Jullie zullen hebben gemerkt dat Anne later in haar dagboek schrijft dat ze beseft hoe vaak ze haar moeder verkeerd heeft bejegend. In de loop van de twee jaar in de onderduik ontwikkelde ze een zeer sterke zelfkritiek.”
Klopte dit wel helemaal, vroeg ik me af. Ik had het dagboek te lang geleden gelezen om te kunnen oordelen, dus moest ik opnieuw het boek De Dagboeken van Anne Frank uit 1986 raadplegen; het bevat de drie versies van het dagboek van Anne. De samenstellers merken terloops op dat Otto Frank een aantal opmerkingen van Anne over zijn overleden vrouw in zijn versie wegliet.
Wat mij al bij vluchtige herlezing opviel, was het grote aantal keren dat Anne een zekere afkeer van haar moeder uit. Op 3 oktober 1942 schrijft ze deze typerende passage in haar oorspronkelijke versie: „Moeder kan ik nu eenmaal niet uitstaan, en ik moet me met geweld dwingen, haar niet altijd af te snauwen en kalm te blijven, ik zou haar wel zo in haar gezicht kunnen slaan, ik weet niet hoe het komt dat ik zo een verschrikkelijke antipathie tegen haar heb.”
En ja, er zijn ook enkele passages waarin Anne enig berouw toont, zoals haar vader schrijft, maar die wegen nauwelijks op tegen de blijken van afwijzing die blijven terugkeren. Ik noteer: „Ik begreep dat ik moeder kan missen, helemaal en volledig, dat deed pijn…” (7 maart 1944), (…) behalve dat ik met de dag koeler en minachtender tegenover Moeder sta” (16 maart 1944), „Als ik van iemand houd, moet ik in de eerste plaats bewondering voor hem hebben, bewondering en respect en deze twee vereisten mis ik bij moeder volkomen!” (17 maart 1944), „Ik mag me in m’n onverschilligheid en minachting tegenover haar niet te ver laten gaan.” (20 maart 1944). „Moeder is tegen me en ik tegen haar, Vader sluit voor de stille strijd tussen moeder en mij z’n ogen. Moeder is verdrietig daar zij nog van mij houdt, ik ben helemaal niet verdrietig, daar zij voor mij afgedaan heeft.” (28 maart 1944.)
Kortom, het beeld dat Otto Frank schetst van de houding van Anne tegenover haar moeder lijkt mij te positief. Hier is de wens een gedachte van de vader. Anne was bepaald geen moederskind.
Dat dagboek is trouwens de moeite van een grondige herlezing waard. Anne had kijk op mensen en veel taalgevoel, ze zou een goede schrijver zijn geworden. „Liefste Kit, Kun jij me misschien vertellen hoe het komt dat de mensen zo angstvallig hun innerlijk verbergen?”
