De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft de Amerikaanse president Joe Biden en aankomend president Donald Trump telefonisch bedankt voor hun hulp bij het rondkrijgen van het staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas. Dat meldt het kantoor van de premier op X.
Netanyahu bedankt Trump voor het beëindigen van het lijden van de gijzelaars en hun families. Daarnaast prijst hij de aankomende president voor zijn opmerking dat de Verenigde Staten met Israël zal samenwerken „om ervoor te zorgen dat Gaza nooit een toevluchtsoord voor terrorisme zal worden”.
In de verklaring staat ook dat Netanyahu binnenkort met Trump zal afspreken in Washington. Trump wordt op 20 januari beëdigd als president van de VS. Na het gesprek met Trump belde Netanyahu ook met Biden om hem te bedanken.
Eer opgeëist
Zowel president Biden en aankomend president Trump hebben de eer opgeëist voor de totstandkoming van het staakt-het-vuren. Trump beweerde direct nadat het nieuws over het bestand naar buiten kwam dat hij de drijvende kracht achter de deal was.
„Dit epische staakt-het-vuren-akkoord had alleen tot stand kunnen komen als gevolg van onze historische overwinning in november, omdat het aan de hele wereld een signaal gaf dat mijn regering vrede zou zoeken en deals zou sluiten om de veiligheid van alle Amerikanen en onze bondgenoten te garanderen”, schreef Trump op sociale media.
Trump voegde eraan toe dat zijn nieuwe gezant voor het Midden-Oosten, Steve Witkoff, „nauw zou blijven samenwerken met Israël en onze bondgenoten om ervoor te zorgen dat Gaza nooit meer een veilige haven voor terroristen wordt.”
Biden benadrukte in een verklaring dat er een deal werd bereikt door een plan dat hij eind mei uiteengezet. „Het is niet alleen het resultaat van de extreme druk waaronder Hamas stond en de veranderde regionale verhoudingen na een staakt-het-vuren in Libanon en de verzwakking van Iran – maar ook van de hardnekkige en nauwgezette Amerikaanse diplomatie”, zei Biden. „Mijn diplomatie hield nooit op, evenals mijn inspanningen om dit voor elkaar te krijgen.”
De Israëlische premier Benjamin Netanyahu. Foto Debbie Hill/EPA
Bloemkool met kaassaus, walnoten en gefrituurde kappertjes
En dan nu het belang van al die bordjes eten in mijn fotobibliotheek. Vorig najaar verbleef ik in Rio de Janeiro en at daar meerdere keren in hetzelfde Italiaanse buurttentje. Van een van de voorgerechten kon ik geen genoeg krijgen: gestoomde bloemkool in een luchtige kaassaus met walnoten en knapperige kappertjes. Ik nam mezelf voor het thuis na te maken. Omdat ik echter in vakantiestemming was, én in goed gezelschap, vergat ik een foto te maken van het gerecht. Maar hee, het ging om bloemkool met kaassaus, hoe moeilijk kon het zijn? Pas nadat ik het drie keer naar eigen inzicht had gemaakt, kwam ik op het idee om eens op het Instagramaccount van restaurant Canastra te kijken. En wat zag ik daar? Bordjes met geroosterde bloemkool in plaats van gestoomde. In kaassaus, dat wel, en met walnoten. Maar geen kappertje te bekennen, laat staan een gefrituurd kappertje. Ach, wat maakt het ook uit, recepten voor geroosterde bloemkool zijn er al genoeg, en ik durf best te beweren dat mijn versie nét zo lekker is. Good old bloemkool met kaassaus, maar dan deluxe.
Voor 2 personen (als hoofdgerecht), of voor 4 personen (als voorgerecht):
1 middelgrote bloemkool (à ongeveer 700 g); 1 eiwit; olijfolie; 3 el kappertjes (op azijn); 75 ml volle melk; 50 ml slagroom; sap van ½ – 1 citroen; 75 g fontina, in kleine blokjes; 75 g taleggio, in kleine blokjes;15 g Parmezaanse kaas, geraspt; 2 tl maizena; ¼ – ½ tl mosterdpoeder (of mosterd); 35 g walnoten, geroosterd en grofgehakt
Verwijder het stugge groene blad van de bloemkool en stoom of kook de kool in z’n geheel 12 – 15 minuten beetgaar. Klop het eiwit in een brandschone kom stijf, maar niet té stijf.
Dep de kappertjes droog met keukenpapier. Verhit een laagje olijfolie in een pannetje en frituur de kappertjes erin tot ze krokant zijn. Laat uitlekken op keukenpapier en bestrooi met een snufje zout.
Breng in een kleine sauspan de melk en slagroom en het sap van een halve citroen tegen de kook aan. Draai het vuur laag en voeg beetje bij beetje en al roerend de kaas toe. Blijf roeren tot alle kaas gesmolten is. Roer de maizena los met 2 el koud water en schenk dit in de pan. Laat de kaassaus al roerend rustig binden. Proef en maak de saus op smaak met mosterd(poeder), peper en zo nodig zout en extra citroensap.
Haalde pan van het vuur, voeg 1/3 van het geslagen eiwit en spatel door de kaassaus. Voeg de rest van het eiwit toe en spatel er zo luchtig mogelijk door.
Verdeel de warme kaassaus over 2 of 4 borden. Snijd de bloemkool doormidden of in kwarten en verdeel over de borden. Bestrooi met gehakte walnoten en gefrituurde kappertjes.
Buitenlandwoordvoerder Kati Piri (GroenLinks-PvdA) heeft gisteravond maar niet op X gekeken. „Gezien het verloop van de dag wist ik dat ik mijn twitterfeed beter niet kon openen.” Enkele uren eerder had Piri groot opzien gebaard in de buitenlandcommissie door te pleiten voor een volledig wapenembargo tegen Israël – inclusief de onderdelen die Nederland levert voor het Israëlische raketschild Iron Dome, dat burgers beschermt tegen inkomende raketten.
Vrijwel de hele Kamer reageerde geschokt. VVD-leider Dilan Yesilgöz noemde het een „bizar, onverdedigbaar standpunt.” Caroline van der Plas (BBB) noemde het „onacceptabel” en „levensgevaarlijk”, omdat Israël de eigen burgers zo niet meer zou kunnen beschermen. Toch diende Piri even later een motie in, waarin werd opgeroepen werd alle wapenleveranties aan Israël te stoppen.
Na een chaotische hoofdelijke stemming – aangevraagd door de SGP – bleek dat alleen de fracties van Denk, SP en de Partij voor de Dieren hadden meegestemd. ‘Vloer aangeveegd met Israël-voorstel PvdA/GL’, kopte De Telegraaf. „Politieke suïcide”, zei kritisch partijprominent Rob Oudkerk (PvdA) op de radio. „Dit moet een vlaag van verstandsverbijstering zijn geweest.” Kati Piri blikt een dag na de ophef terug.
Als je het sombere gezicht zag van fractieleider Frans Timmermans zag tijdens de stemming dan leek het net of er iets goed mis was gegaan. Had u uw motie goed afgestemd?
„Ik zat achter Frans dus ik heb zijn gezicht niet gezien. Maar iedereen wist al twee dagen van tevoren dat deze motie zou worden ingediend, dus het was voor niemand een verrassing.”
GroenLinks-PvdA stemde altijd consequent tégen moties van Denk voor een volledig wapenembargo, vanwege het belang van de Iron Dome voor de verdediging van Israël.
„Een wapenembargo maakt in principe geen verschil tussen offensieve en defensieve wapens. Maar tot nu toe zeiden we: de Iron Dome is puur defensief, dus een volledig embargo moeten we niet doen.”
Zonder het raketschild zouden „tienduizenden joden, Palestijnen, druzen en christenen in Israël” kunnen worden gedood, schreef u op Instagram.
„Met zijn aanval op Iran is de Israëlische premier Netanyahu begonnen aan een nieuw roekeloos avontuur, waarbij de levens van onschuldige mensen in de héle regio op het spel staan. Daarbij wordt het verdedigende raketschild ingezet voor zijn aanvalsstrategie: Israël kan Iran bombarderen omdat het raketschild hen grotendeels beschermt tegen Iraanse raketten. Daarom kunnen we niet langer volhouden dat het leveren van onderdelen voor Iron Dome alleen levens redt, en geen mensenlevens kóst. Wij willen nog meer burgerslachtoffers voorkomen – In Iran, Libanon, Gaza én Israël. Daarom pleiten we voor een tijdelijk, volledig wapenembargo om Netanyahu te dwingen naar de onderhandelingstafel te gaan. Dat is de beste garantie voor veiligheid – ook voor Israël.”
Is er veel discussie geweest binnen de fractie over deze draai?
„Het fractiestandpunt is de afgelopen dagen unaniem genomen.”
Een nieuw standpunt innemen is één ding, maar een motie indienen is een tweede – vooral als je van tevoren weet dat die kansloos is.
„Als het gaat over een wapenembargo dan hebben we tot nu toe alleen gereageerd op moties van andere partijen. Wij wilden daarover nu onze eigen woorden kiezen.”
Een soort principeverklaring?
„Uiting geven aan waar we precies politiek staan, ja.”
Minister van Buitenlandse Zaken Caspar Veldkamp (NSC) schreef dat Nederland „onderdelen” levert voor het Iron Dome-systeem, maar gaf geen details. Weet u waar het precies om gaat?
„Ik weet dat Nederland onderdelen voor de radar levert voor het raketschild. Ik weet ook dat Israël zo veel mogelijk zelf produceert, en ook ándere leveranciers heeft, zodat ze niet afhankelijk zijn van ons. Maar laat ik duidelijk zijn: natuurlijk heeft Israël nog steeds het volste recht om zijn burgers te beschermen. Het gaat erom dat wij niet medeplichtig moeten zijn aan schendingen van het oorlogsrecht door maar wapens te blijven leveren.”
Zijn we nu medeplichtig, vindt u?
„Vind ik wel. De Nederlandse Staat is in cassatie gegaan tegen het besluit van het Gerechtshof Den Haag dat er geen onderdelen voor Israëlische F-35 gevechtsvliegtuigen meer uit Nederland mogen worden geleverd vanwege mensenrechtenschendingen in Gaza. En nu zien we een nieuw mega-groot conflict ontstaan, omdat Israël het idee heeft dat het overal mee wegkomt.”
Heeft u een risico-inschatting gemaakt van de gevolgen van deze koerwijziging?”
„Uiteraard. Maar soms moet je in de politiek leiderschap tonen, in plaats van je alleen maar druk te maken over mogelijke ophef.”
Gaat dit GroenLinks-PvdA zetels kosten bij de verkiezingen?
„De verkiezingen zijn nog vier maanden weg. Ik begrijp heel goed dat dit emoties losmaakt bij mensen die familie of vrienden in Israël hebben. En ik snap heel goed dat rechts ons in het frame probeert te duwen dat wij de levens van Israëlische burgers niet meer willen beschermen. Natuurlijk is een wapenembargo een zwaar middel. Maar als je Netanyahu naar de onderhandelingstafel wil dwingen dan moet je soms daartoe over gaan – omdat je onschuldige mensen in het héle Midden-Oosten wil beschermen.”
U gaat hier eindeloos op worden aangevallen in de campagne.
„Het cynische is … het afgelopen weekend demonstreerden 150.000 mensen in Den Haag, de grootste demonstratie van deze eeuw. De partijen die nu het hardst schreeuwen, hebben niets gedaan om de genocide in Gaza een halt toe te roepen. Rechts heeft dus wat uit te leggen. Dus ik baal ervan dat ze hiermee de aandacht kunnen afleiden.”
Critici binnen de PvdA willen dat de motie zaterdag, op het gezamenlijke partijcongres van GroenLinks-PvdA, wordt teruggedraaid. Wordt uw motie geen splijtzwam?
„Israël was altijd al een splijtzwam binnen de PvdA. Maar na excessief geweld van Israël rond de Tempelberg in 2002 pleitten de sociaal-democraten samen met D66 al eens voor een wapenembargo. Dit is een zwaar besluit, maar het is niet nieuw.”
Ik weet wel dat ik geen reclame mag maken, maar driewerf hulde voor het sportmerk met de drie strepen. Het bracht deze week namelijk de allereerste vrouwenvoetbalschoen op de markt. Nu hoor ik u denken: huh, voetbal is toch de grootste vrouwensport ter wereld? Er voetballen wereldwijd toch zo’n veertig miljoen vrouwen en meisjes? Op wat voor schoenen spelen die dan? Wel, die spelen op smalle modellen voor heren, of op kinderschoenen.
En eindelijk is dat voorbij. Eindelijk hoeft niet meer 82 procent (!) van de vrouwen te voetballen met pijnlijke voeten, zoals tot nog toe het geval was. Ga maar na: vrouwen hebben in vergelijking met mannen een smallere hiel, een bredere voorvoet en een hogere voetboog. De voet is niet een beetje, maar behoorlijk anders gevormd. Ook de kleinere spiermassa van vrouwen en de grotere flexibiliteit van gewrichten door onze hormonale wisselingen, zorgt ervoor dat vrouwen baat hebben bij anders opgebouwde schoenen dan mannen. Nogal wiedes dat mannenschoenen pijn doen in de sport die je ook nog met je voeten speelt.
Goh, dacht ik, hoe zit het eigenlijk met die arme vrouwenvoeten in andere sporten? Van mijn eigen sport, wielrennen, weet ik dat er amper vrouwenschoenen bestaan. Vrouwen wordt doorgaans smallere mannenmodellen aangeraden. In veel andere sporten gaat dat net zo, of noemen ze het schoeisel charmant „uniseks” – maar ook die schoenen zijn vaak ontworpen voor mannenvoeten. Maar zie, er blijken sporten met schoenen in een mannen- en vrouwenvariant. Hockey bijvoorbeeld, en basketbal en volleybal. Voor degene die denkt: mooi verhaal De Vries, maar voor vrouwenvoetbalschoenen is de afzetmarkt gewoon altijd te klein geweest – hockeyende, volleyballende en basketballende vrouwen zijn er wereldwijd veel minder. En tóch zijn er wel speciale schoenen voor hen.
Hoe kan het dan dat er nu pas voetbalschoenen voor vrouwen op de markt komen, terwijl we al heel lang weten dat vrouwen blessures aan hun voeten krijgen van mannenschoenen? Hoe komt het dat het sportmerk met de drie strepen ook nog eens doet alsof ze iets waanzinnig vooruitstrevends hebben bedacht? Waanzinnig ammehoela. Het werd verdorie tijd. Hoe komt het dat we nu pas weten dat vrouwenharten anders reageren op topsport? Waarom ontdekten we pas recent dat vrouwen heel anders herstellen van hersenschuddingen dan mannen, en dat daar in doktersadviezen nooit rekening mee gehouden wordt?
Waarom heeft de wereldwielerbond UCI deze week bekend gemaakt dat vrouwen vanaf volgend seizoen met een stuur van minimaal veertig centimeter breed moeten koersen, terwijl een stuur anatomisch gezien zo breed als de schouders moet zijn om comfortabel op de fiets te zitten en geen blessures te krijgen, en bijna alle vrouwen fors smallere schouders hebben dan veertig centimeter? Omdat deze maatregel is bedacht om een einde te maken aan de veel te smalle, en daardoor instabiele, stuurtjes in het mannenpeloton. De UCI „vergat” even dat er koersende vrouwen zijn, voor wie de maatregel óók geldt. Dat zij volgend seizoen allemaal als drinkende giraffes op de fiets zitten: who cares.
Deze week verscheen ook het langverwachte rapport over de topsportcultuur in Nederland, en de conclusies waren niet mals. De belangrijkste aanbeveling: kijk naar de mens achter de atleet. Een lachwekkende aanbeveling eigenlijk, als je bedenkt dat naar de vrouw achter de atleet kijken nog niet eens lukt.
Marijn de Vries is oud-profwielrenner en journalist.
