In Nederland staat de politie steeds vaker negatief in de schijnwerpers. Demonstraties lopen uit de hand, er ontstaan rellen, en de politie wordt vaak als de boosdoener aangewezen. Hoe vaak zien we berichten waarin de politie wordt bekritiseerd of zelfs bedreigd? En dat terwijl zij juist degenen zijn die, dag in dag uit, klaarstaan om de orde te handhaven en onze veiligheid te waarborgen. Ik kan niet langer toekijken en accepteren hoe vaak zij in een kwaad daglicht worden gezet. Zij verdienen meer respect en waardering.
De politie in Nederland heeft een uitvoerende taak: zij handhaven de wetten die door de overheid zijn vastgesteld, zonder zelf het beleid te bepalen. Vaak worden ze opgeroepen in complexe en gevaarlijke situaties, waar zij binnen enkele seconden beslissingen moeten nemen die gevolgen hebben voor hun veiligheid en die van burgers. Zij moeten handelen onder enorme druk, vaak in omstandigheden die wij ons moeilijk kunnen voorstellen. Oordelen vanaf de zijlijn is eenvoudig, maar hoe zou jij reageren er levens op het spel staan?
Wat vaak wordt vergeten, is de enorme druk die op de schouders van politieagenten rust. Ze worden geconfronteerd met agressie, geweld en doodsbedreigingen, maar staan altijd klaar om ons te helpen. Ze verkeren vaak in schrijnende situaties of moeten pijnlijke gesprekken voeren met nabestaanden. Als je een ongeluk hebt of in een noodsituatie verkeert, is het de politie die zonder aarzeling komt, 24 uur per dag, 7 dagen per week. Zelfs in tijden van enorme werkdruk en een tekort aan middelen.
Zondebok
Wat mij echter persoonlijk raakt, is het gebrek aan erkenning voor hun harde werk. De politie wordt vaak als zondebok gebruikt. We moeten ons realiseren dat ze er zijn om ons te beschermen, niet te onderdrukken. Natuurlijk worden er fouten gemaakt, zoals in elk beroep, maar laten we niet vergeten hoeveel levens er dagelijks worden gered door hun snelle handelen. De politie fungeert makkelijk als zondebok, omdat ze een zichtbare rol in de samenleving spelen. Ze handhaven de wet en zijn betrokken bij incidenten, waardoor zij vaak onterecht slachtoffer zijn van kritiek.
Neem bijvoorbeeld de vele demonstraties en voetbalrellen van de afgelopen jaren. Demonstreren is een fundamenteel recht in onze democratie, maar wanneer het uit de hand loopt, moet de politie de orde herstellen. Dit leidt vaak tot verontwaardiging wanneer ze hard moeten optreden, maar wie is verantwoordelijk voor de escalatie? De politie, of de relschoppers die de situatie laten ontsporen?
De uitdagingen voor de politie gaan tegenwoordig verder dan traditionele handhaving
De uitdagingen voor de politie gaan tegenwoordig verder dan traditionele handhaving. Technologie en sociale media hebben een enorme impact op hoe de politie wordt waargenomen. Elke actie kan binnen minuten online staan, gefilmd door omstanders die vaak slechts een deel van het verhaal vastleggen. Deze beelden worden gedeeld zonder context, wat leidt tot snelle en ongenuanceerde oordelen. Dit maakt het werk van de politie extra lastig, omdat zij moeten omgaan met onvolledige en soms zelfs misleidende informatie.
Daarnaast is de maatschappij de laatste jaren sterk gepolariseerd, wat de taak van de politie bemoeilijkt. In gespannen situaties wordt de politie vaak gezien als een instrument van de staat, wat haaks kan staan op hun neutrale handhavingsrol. Dit wantrouwen komt uit verschillende hoeken van de samenleving en maakt hun werk alleen maar zwaarder.
Gewone mensen
De toename van mentale gezondheidsproblemen in de maatschappij vormt ook een groeiende uitdaging voor de politie. Steeds vaker worden zij geconfronteerd met burgers in psychische crisis, situaties die extra kennis en middelen vereisen, waarover de politie vaak niet beschikt, maar waar zij wel verantwoordelijk voor wordt gehouden.
De recente stakingen van de politie illustreren nogmaals hoe zwaar het beroep van een politieagent is. Een rechtvaardig pensioen is een van hun eisen, gezien de fysieke en mentale belasting die het werk met zich meebrengt. Hoewel zij terecht staken voor betere voorwaarden, hervatten zij in noodsituaties vaak hun werk om de veiligheid van burgers te waarborgen. Dit getuigt van hun loyaliteit en toewijding aan de samenleving.
Wat we vaak vergeten, is dat politieagenten ook gewone mensen zijn. Ze hebben gezinnen en vrienden, en kiezen dit beroep omdat ze willen bijdragen aan een veilige samenleving. Toch krijgen ze vaak te maken met haat en onbegrip. Het is daarom belangrijk dat wij als samenleving onze perceptie van de politie drastisch heroverwegen. Hun inzet tussen het staken door, toont opnieuw aan dat zij hun verantwoordelijkheid nooit uit het oog verliezen. Het is tijd dat wij als burgers hen de bescherming bieden, die zij ons dagelijks geven.
Lees ook
De politie moet serieus met kritiek leren omgaan
Klik op het vinkje naast ‘Ik ben geen robot’
