Column | Bij de nieuwsbron

Over de eerste ouderavond van de klas van Lucie van Roosmalen (9) ga ik hier verder niet uitweiden, behalve dan dat ze er gaan werken met het thema ‘krant’. De krant is een kapstok waar je nogal wat aan kan hangen: samenwerken in een redactie, deadlines halen en – heel belangrijk – het zoeken naar nieuwsbronnen.

„Wat is waar en wat is niet waar?”

Ik dacht aan Lucie van Roosmalen, was ze niet nog veel te jong om te veranderen in Stijn Bronzwaer?

Een van de juffen stipte aan dat het „een hele grote wens” was om klassikaal een krant te bezoeken, maar dat dit nog geen enkel schooljaar was gelukt. Mensen met „een leuk contact” konden dat in de ouderapp kenbaar maken. De moeder naast me porde me zachtjes, ze liet op haar iPhone een column met foto van mij zien.

„Ben jij dit?”

Er waren er vast meer die dachten dat ik een contact richting de vervulling van die wensdroom zou zijn. Maar dan moest ik ze toch teleurstellen: Ik ga niet dezelfde fout maken als mijn vader. Na het succesvolle werkbezoek van onze klas aan de banketbakkerij van de vader van Patricia Tolkamp had hij zich opgeworpen om een kijkje te komen nemen in zijn ambtenarenbestaan. Ik heb hem gesmeekt om me niet nog meer te reduceren, ik stelde al zo weinig voor, maar het gebeurde toch.

Hij demonstreerde de ponskaart waarmee hij een toegangspoortje in het Provinciehuis kon openen, hij stelde ons op zijn te kleine werkkamer voor aan Ten Hove, aan wie hij zo’n hekel had dat de leiding een gordijn tussen de bureaus had gehangen en daarna dronken we aanmaaklimonade in de vergaderzaal, waar hij zelf alleen maar kwam om stukken te brengen. Mijn vader zei dat hij bij de dienst Water werkte, er was na afloop niemand die dat ook wilde. Toen hij ’s avonds informeerde of het was meegevallen zei ik dat ik liever had gehad dat hij banketbakker was geweest. Hij begreep het wel, dat maakt hem toch weer groot.

Vorige week werd ik bij de hoofdredacteur van deze krant geroepen, ik denk met veel vreugde terug aan het samenzijn maar fantaseer daar nu dertig kinderen met een glas limonade bij terwijl ze losgaat over de tweekaternenkrant. We kunnen dan eventueel de achterpagina met mijn foto bekijken, de interactie aan de middentafel observeren bij onverwachts nieuws en de ingehouden woede als een deadline wordt overschreden.

Hoofdredacteur Patricia liet me ook de koffieautomaat zien waar vanwege feestelijke veranderingen ook dozen met taart en koek stonden. Ik werd met een stuk gebak in de hand achter gelaten, me verslikkend in vriendelijkheden. Dat houden we er ook in. En dan maar hopen dat weer die redacteur opduikt die naar de koffieautomaat wees en zei dat daar de beste verhalen worden geboren. En dan weer proberen om niet te lachen.

Marcel van Roosmalen schrijft op maandag en donderdag een column