Alleen olympisch goud stemt LeBron James, Stephen Curry en de andere NBA-sterren tevreden

Stephen Curry legt allebei zijn handen tegen de rechterkant van zijn hoofd en houdt ze daar een tijdje. Hij heeft net wéér een driepunter raakgeschoten, naar achter vallend over twee verdedigers, zijn vierde in het laatste kwart van de olympische basketbalfinale. Met minder dan veertig seconden te spelen is de voorsprong van de Verenigde Staten tegen Frankrijk weer negen punten. Tijd om te gaan slapen voor de Fransen, gebaart Curry.

Niet lang daarna heeft Curry een grote Amerikaanse vlag om zijn schouders. Hij krijgt een dikke knuffel van LeBron James, normaal gesproken zijn grote rivaal in de Noord-Amerikaanse basketbalcompetitie NBA. Dat doet er nu even niet toe. De twee legendes hebben samen de VS olympisch kampioen gemaakt en dus is het tijd voor feest.

De finale van het basketbaltoernooi bij de mannen is al jaren een van de hoogtepunten van de Spelen, dankzij de VS. Het Amerikaanse team is een publiekstrekker sinds het in 1992 met het ‘Dream Team’ naar Barcelona afreisde. Sterren als Michael Jordan, Larry Bird en Magic Johnson samen in een team, zorgde voor een enorme hype. Fluitend werden ze olympisch kampioen, de mondiale populariteit van de sport schoot omhoog.

Er zijn daarna vele Amerikaanse olympische selecties geweest die de allure van de ploeg uit 1992 wilden evenaren, zonder succes. Het ‘Redeem Team’ in 2008, waarin mannen als Kobe Bryant, Lebron James en Dwayne Wade samen op jacht gingen naar goud nadat de VS in 2004 slechts brons had gewonnen, kwam nog het dichtstbij.

Laatste olympische kunstje

De selectie die de VS naar Parijs heeft gestuurd, is een ander verhaal. James, topscorer aller tijden van de NBA, gaf vorig jaar aan mee te willen nadat hij ‘Tokio’ en ‘Rio’ had overgeslagen. Hij begon andere spelers over te halen: zo kwamen Curry, de beste driepuntschutter ooit, en puntenmachine Kevin Durant aan boord. Ook James’ reusachtige teamgenoot bij Los Angeles Lakers, Anthony Davis, de meest recente NBA-kampioen Jayson Tatum (Boston Celtics) en voormalig most valuable player (MVP) Joel Embiid sloten aan.

Voor ‘King’ James (39), met grijze haren in zijn zwarte baard, is het zijn laatste olympische kunstje. Ook ‘The Slim Reaper’ Durant (35) en ‘The Babyfaced Assassin’ Curry (36), hoe goed ze ook nog zijn, doen over vier jaar waarschijnlijk niet meer mee. Als dit hun afscheid is, willen ze het goed doen. Goud is het enige wat tevreden stemt.

Maar hoewel de VS de grote favoriet zijn, heeft Frankrijk zijn eigen ster: Victor Wembanyama. De net buiten Parijs opgegroeide ‘Wemby’ is 2,24 meter lang, heeft een spanwijdte van bijna tweeëneenhalve meter en is verrassend wendbaar en technisch voor iemand van zijn lengte. Vorig jaar werd hij als eerste talent gekozen in de jaarlijkse NBA-draft, door San Antonio Spurs, en hij werd aan het eind van het seizoen direct uitgeroepen tot rookie (nieuwkomer) van het jaar.

Franse beroemdheden

De groepsfase kwam de VS eenvoudig door, maar in de halve finale liet de ploeg zich bijna verrassen door Servië. Aan de hand van Nikola Jokic, een meervoudige MVP in de NBA, stonden de Serviërs tot laat in de wedstrijd voor. Dankzij goed spel van James en Curry wisten de Amerikanen een blamage te voorkomen. „Dit was een belangrijke overwinning. Dankzij volharding, hard werken en toewijding hebben we de finale kunnen halen. Nu stellen we onszelf in staat om voor iets groots te spelen”, zei James achteraf.

In de naast de Seine gelegen Bercy Arena, waar eerder Simone Biles op de turnmat schitterde, staat de muziek zaterdagavond hard, zijn de porties eten en drinken groot, loeit de airconditioning en buldert de omroeper in het een dik Amerikaans-Engels accent. Het is aan het luide publiek en de rood-wit-blauwe vlaggetjes te merken dat de Fransen thuisspelen, maar verder moeten de Amerikanen zich in deze omstandigheden thuisvoelen.

Terwijl de ‘Marseillaise’ wordt gespeeld, zoeken Franse beroemdheden hun stoelen aan de rand van het veld op. Oud-voetballer Thierry Henry, judoka Teddy Riner, oud-NBA-speler Tony Parker, zwemmer Léon Marchand en acteur Omar Sy zitten naast elkaar. Een paar meter verderop zijn talkshowhost Jimmy Fallon en oud-basketballers Carmelo Anthony en Scottie Pippen, een van de leden van het originele Dream Team, aangeschoven.

Voor iemand met een carrière als James juicht zelf het notoir partijdige Franse publiek. De rituelen van hem en Curry voor het begin van de wedstrijd zijn een attractie op zich: James, die op gouden schoenen speelt, wrijft krijtpoeder in zijn handen en gooit het dan als een wolk in de lucht. Curry trekt een paar woeste sprintjes over het houten veld.

De toss brengt Wembanyama en Embiid tegenover elkaar. Beide teams zijn uit de kleedkamer gekomen met hetzelfde plan: snel en agressief spelen. Razendsnel volgen de eerste scores elkaar op: James scoort met een dunk, Wembanyama gooit een driepunter erin.

Curry-tijd

De Fransen zijn niet van plan het speelkameraadje van de Amerikanen te zijn. Ze spelen fysiek, zitten als een stel horzels achter hun tegenstanders aan. Die raken geïrriteerd, gebaren boos naar de scheids. En de Fransen krijgen kansen: bij de VS staan telkens spelers met elkaar te overleggen na weer een misverstand of verloren bal. Het is duidelijk dat deze vedettes weinig samen hebben gespeeld.

Halverwege het tweede kwart krijgt Guerschon Yabusele aan de rand van de driepuntlijn de bal. Voor zich heeft hij ruimte om een paar passen te zetten richting de basket, maar daar komt James al aangestormd. De Fransman besluit het erop te wagen, springt, en dunkt dan vol over een van de beste basketballers ooit heen. Het stadion ontploft: „MVP, MVP, MVP”, klinkt het. Yabusele maakt de vrije worp, die hij krijgt voor een overtreding van James, ook nog.

Toch heeft de VS vanaf het begin van de wedstrijd een voorsprong. De Fransen zijn slordig en verzilveren te weinig van de vele kansen die ze krijgen. Zo nu en dan geeft Curry ineens een pass achter zijn rug voor een makkelijke score, of gooit Durant een driepunter erin. James blokt een schot, Davis pakt zowel verdedigende als aanvallende rebounds. Frankrijk kan enkel proberen zo dicht mogelijk te volgen.

Als het laatste kwart begint, gaan de Franse fans er nog eens goed voor staan. „Nanananana”, galmt door het stadion. Er wordt een geluidsniveau van 130 decibel gemeten. Het is de Amerikanen nu menens; Curry, Durant en James doen er alles aan om Yabusele en Wembayama af te stoppen, maar Frankrijk nadert na opnieuw een paar fouten van de VS tot op drie punten.

Dan is het Curry-tijd. In de halve finale maakte hij al 36 punten en nu laat hij opnieuw zien waarom hij een van de allerbesten ter wereld is. In de eindfase van de wedstrijd, een periode van net twee minuten, scoort hij twaalf punten en brengt zijn totaal op 24 – allemaal driepunters. De VS wint: 98-87. „Ik was helemaal niet bezig met de situatie in de wedstrijd of hoe het zou aflopen. Ik wilde gewoon schieten”, zei Curry na afloop.

Op de eerste Spelen van zijn carrière eindigt Curry op het hoogste treetje van het podium. Gezamenlijk stapt het hele team omhoog. Met zijn handen in de zakken van zijn blauwe trainingspak kijkt hij even de zaal in om alles in zich op te nemen. Hij schudt zijn hoofd, wrijft over zijn gelaat. „Dat ik nu een gouden medaille heb, is insane”, zegt Curry, die hem als eerste krijgt omgehangen. Daarna staat hij alweer te grappen met zijn teamgenoten. De Olympische Spelen zijn hem duidelijk goed bevallen.

Delen





Mail de redactie