Als docent van een opleiding sociaal werk spreek ik regelmatig met studenten. Tijdens een afstudeerbijeenkomst stel ik de vraag of iemand weleens aan achteraf betalen doet. Een deel van de studenten blijkt dat regelmatig te doen, en voor aanzienlijke bedragen. Een student vertelt dat ze online kleding koopt voor bedragen tussen de 500 en 1.000 euro. Ze koopt dezelfde kledingstukken in verschillende maten en stuurt meer dan de helft terug. Ze vertelt ook dat ze zelf nooit in de problemen komt, altijd netjes haar rekeningen betaalt, en dat dit nu eenmaal gemakkelijk is.
Niet bij iedereen gaat dit goed. Wie niet op tijd betaalt, wordt geconfronteerd met veel extra kosten. De bedrijven die achteraf betalen aanbieden, rekenen flinke herinneringskosten als er niet op tijd betaald wordt. Daarna wordt de schuld overgedragen aan een streng incassobureau dat jongeren nog verder in de geldproblemen helpt. Deze bedrijven verdienen namelijk aan boetes. Volgens de Autoriteit Financiële Markten (AFM) komt wel 40 procent van hun inkomsten voort uit deze boetes.
Kleine lettertjes
Het is een pervers verdienmodel dat onrecht in de hand werkt, zeker omdat vooral jongeren gebruik maken van achteraf betalen. Sommige jongeren kunnen misschien omgaan met achteraf betalen, maar er zijn ook jongeren voor wie dit lastiger is. Bijvoorbeeld voor jongeren met een vluchtachtergrond, een licht verstandelijke beperking of jongeren die met geldstress kampen. Zij kunnen sneller de kleine lettertjes missen of de consequenties niet overzien.
Geldproblemen zorgen voor stress en door die stress is het tijdelijk lastiger om overzicht te bewaren. Uit onderzoek dat ik samen met een collega-onderzoeker deed, blijkt dat jongeren door geldstress minder goed slapen, ongezonder gaan leven en dit uiteindelijk doorwerkt op hun prestaties op school en werk. Ook gaan ze door geldstress meer van dag tot dag leven. Het is dan lastiger om de consequenties van beslissingen te overzien, waardoor ze dus sneller in de verleiding komen om voor achteraf betalen te kiezen als ze even geen geld hebben. Jongeren zonder financieel vangnet kunnen daardoor flink in de problemen komen en daar maken achteraf-betaal-bedrijven zoals Klarna en Riverty misbruik van.
Lees ook
Buy now, pay later is vooral onder jongeren niet meer weg te denken
Het is een sprookje te denken dat deze commerciële bedrijven de belangen van jongeren behartigen. Het hoofddoel van die bedrijven is winst maken, dus doen ze er alles aan om zo veel mogelijk mensen te verleiden hun product te gebruiken.
Het probleem ligt niet bij jongeren. Zij worden gesocialiseerd in een samenleving waarin het de normaalste zaak van de wereld is om schulden te maken. Zie het studieleenstelstel, het hypotheekstelsel en de meest analoge vorm met ‘iets op de pof betalen’, zoals vroeger weleens in cafés gebeurde. Alleen zien we die tamelijk onschuldige en overzichtelijke vorm van ‘op de pof betalen’ steeds minder terug, terwijl het digitale geld over de toonbank vliegt. Een zorgelijke ontwikkeling waar uiteindelijk jongeren de hoogste rekening voor betalen, want zij bouwen een leven op met schulden.
Pizza-avond
We geven als maatschappij bedrijven de macht om te spelen met de levens van jongeren. De overheid geeft de betaalbedrijven te veel ruimte om te verdienen aan de schulden van jongeren. Momenteel bepalen deze bedrijven de regels onder het neoliberale overheidsmantra dat de sector het wel oplost. Maar je kunt beter aan jongeren zelf vragen wat de regels moeten zijn. Door jongeren op betekenisvolle wijze mee te laten denken over beleid dat over hen gaat, leren ze niet alleen de regels beter kennen, ze sluiten waarschijnlijk ook beter aan op hun wensen en behoeften.
En nee, dat doe je niet met een eenmalige pizza-avond op het gemeentehuis. Dat doe je door jongeren te beschouwen als gelijkwaardige kennispartners die structureel meedenken en besluiten over beleid dat over hun leven gaat.