N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Wekelijks een opmerkelijk beeld van een wetenschappelijke gebeurtenis. Deze week: een scan van de Golden Boy.
Hij lag al in het Egyptisch Museum sinds hij in 1916 was ontdekt in de buurt van Edfu, waar een begraafplaats uit de late Ptolemaeïsche periode van de Egyptische geschiedenis (circa 332-30 voor Christus) gevonden was. Ruim honderd jaar geleden kwam hij hier onder het zand vandaan, een keurig in een houten grafkist en zwachtels verpakte kleine mummie.
Onder het linnen blijkt het goud wat er blinkt, vandaar dat de mummie de bijnaam ‘Golden Boy’ heeft gekregen. Onderzoekers van de Universiteit van Caïro hebben de vergulde knul in een CT-scanner gelegd en een deel van zijn grafgiften met een 3D-printer gereproduceerd. Ze publiceerden hun resultaten deze week in het tijdschrift Frontiers in Medicine.
De Golden Boy is een man rond de 14 jaar oud, lengte 1,277 meter. Zijn geslacht werd mede bevestigd door het feit dat zijn penis – afmeting 41 millimeter – nog duidelijk zichtbaar aanwezig was. Zijn balsemers waren uiterst voorzichtig met dit delicate orgaan omgegaan. Het was in linnen verpakt én er lag een amulet naast, waarschijnlijk om het zachte vlees te beschermen tegen de incisie in de buikwand waardoor de organen naar buiten zijn gehaald.
Uit de weelde waarmee de jongen naar het hiernamaals is gestuurd, blijkt dat hij afkomstig was uit een voorname familie. Hij droeg een verguld gezichtsmasker en had 49 amuletten bij zich, van 21 verschillende soorten. Ze waren op en in het lichaam geplaatst, keurig verdeeld over drie kolommen. Veel amuletten waren gemaakt van goud, andere van edelstenen en faience (geglazuurd gebakken aardewerk).
Bijzonder waren verder de vergulde tong van de gestorvene en een gouden scarabee (een heilig, kevervormig juweel) nabij zijn hart. Om de mummie geen schade toe te brengen, is dit juweel met een 3D-printer gereconstrueerd en op een prominente plek in het Egyptisch Museum gelegd.
Ook de sandalen van de jongen zijn goed bewaard gebleven. Die waren van groot belang, aldus hoofdonderzoeker Sahar Saleem in een persbericht. „Die sandalen waren nodig zodat de overledene in het hiernamaals uit zijn kist kon lopen.”