Het ontwerp van een goed springparcours is als een sudoku: ‘Een driesprong aan het einde is een extra opgave’

Posted on March 8, 2024 by admin

Parcoursbouwer Louis Konickx (69) weet al precies wat hij zondag, bij het springtoernooi van Indoor Brabant, graag ziet: een stuk of tien ruiters of amazones die de eerste ronde foutloos en snel genoeg doorkomen en mogen deelnemen aan de barrage. In die barrage wordt de winnaar bepaald op basis van tijd en eventuele afgesprongen balken.

De ervaring leert dat het publiek blij wordt van een barrage van ongeveer tien. „In Amerika is dat anders. Dat is een land van de dood of de gladiolen in de sport. Daar vinden ze twee of drie combinaties in de barrage geweldig.”

Maar Nederland, zegt Konickx, is een land „van paardenliefhebbers, fokkers en trainers. Wij gunnen iedereen het beste, ook in de eerste ronde.” Daarbij, niet onbelangrijk, als de barrage heel dun bezet is, voelen Nederlanders zich bekocht: „Met tien vinden we dat we waar hebben voor ons geld.”

Toen Konickx een paar jaar terug eens een te zwaar parcours had gebouwd waarbij maar vier ruiters overeind bleven, kreeg hij het zelfs te horen van een van de hoofdsponsors. „Die zei: Louis, wat ben je aan het doen? Ik zit hier met een hele tafel klanten en ze springen er allemaal balken af!”

Wereldberoemd

Konickx is als parcoursbouwer wereldberoemd. Hij tekende voor verschillende wedstrijden in het commerciële springcircuit, zoals de Rolex Grand Slam (vier grote toernooien waar Indoor Brabant er een van is). En hij ontwierp parcoursen voor twee EK’s en de Wereldruiterspelen van 2022 in Herning, het WK van de paardensport.

Deze zondag staat de internationale top klaar om zijn parcours voor Indoor Brabant te rijden. Op de startlijst staat een hele reeks topruiters, zoals de Nederlanders Harrie Smolders, Maikel van der Vleuten en Willem Greve.

In 2023 was het parcours in Den Bosch ook van Konickx’ hand. En hij moet toegeven dat de barrage met zestien ruiters toen te druk bezet was. „Vorig jaar had ik er te veel. Ik had hoog gebouwd, maar achteraf zag ik dat mijn afstanden iets te makkelijk waren.”

Voor de winnaar van Indoor Brabant wordt deze zondag een lucratieve middag: het totale prijzengeld is 1 miljoen, waarvan een derde naar de nummer één gaat. Nogal een smak geld, maar volgens Konickx geeft hem dat geen extra druk. „Nee, de druk zit in je eigen hoofd. Dat je het op je best wil doen. Heeft mijn parcours genoeg ingrediënten om iedereen een geweldige middag te bezorgen? En kan ik selectief genoeg bouwen, zonder dat het ten koste van de paarden gaat?”

Volgens de bondscoach van de Nederlandse springruiters Jos Lansink kan Konickx dat. „Hij is een echte paardenman, kan goed inschatten hoe zwaar hij kan bouwen en vindt het belangrijk om iedereen aan de finish te krijgen.”

Niet uit een paardenfamilie

Louis Konickx, die opgroeide in het Limburgse Beesel, komt niet uit een paardenfamilie maar zag op zijn elfde een meisje op een paard en dacht: dat wil ik ook. Een aantal jaren later bouwde hij zijn eerste parcours. „Bij ons in de buurt hadden we een parcoursbouwer die wij niet goed vonden. En die meneer zei: dan moet je het zelf maar eens doen.” Vanuit de amateursport rolde hij het professionele wereldje in, eerst nog als assistent van grote bouwers. „Ik was heel fanatiek. Daardoor heb ik kunnen werken met de groten der aarde.”

Volgens Konickx is het ontwerp van een goed springparcours als een sudoku. Alles moet netjes in elkaar passen. „De ruimte is beperkt, je wilt bepaalde afstanden, wendingen, de volgorde van de hindernissen moet goed zijn.”

Maar een parcoursbouwer kan niet alles hebben. „Elk parcours kent compromissen.” Het moet spannend en verrassend zijn, maar niet onmogelijk te volbrengen. „Een concreet voorbeeld: een driesprong is het moeilijkste deel van een parcours.” Een driesprong bestaat uit drie hindernissen vlak achter elkaar, waar een paard tussenin maar een of twee galopsprongen kan zetten – het komt heel nauw om goed uit komen.

„Een driesprong aan het einde is een extra opgave, omdat paarden de focus kwijt kunnen raken. Aan de ene kant is het natuurlijk mooi als het drama aan het eind zit. Dat iemand heel mooi gereden heeft, maar dat er bij de laatste hindernissen toch een balk af gaat.” Maar het is ook een risico. „Want stel dat een ruiter of amazone al in het begin van een parcours een balk heeft, en er komt aan het eind nog die driesprong, dan zeggen ze sneller: ik stop. Ze kunnen niet meer winnen, willen hun paard sparen. Allemaal heel redelijk, maar voor het publiek minder leuk.”

Louis Konickx: „Kan ik selectief genoeg bouwen, zonder dat het ten koste van de paarden gaat?”

Wat kunnen ruiters en amazones zondag van Konickx verwachten? Sowieso een driesprong, op dit niveau is dat standaard, zegt hij. Daarnaast kiest hij niet voor één dubbelsprong (twee hindernissen dicht op elkaar) maar twee. Dat is lastig, „maar dit deelnemersveld kan dat aan.” In totaal komen er veertien hindernissen – de meeste op de maximumhoogte van 1,60 meter – waarbij een drie- of dubbelsprong als één telt. Veel voller moet je het ook niet willen zetten, zegt Konickx, daar is bij een indoor-evenement geen ruimte voor.

Nauwelijks sporen gebruiken

De leek denkt misschien dat de hoogte of de breedte van de sprongen allesbepalend zijn voor de pittigheid van een rit. Maar er zijn méér „ingrediënten voor moeilijkheid”, zegt Konickx. De toegestane tijd, en dus de snelheid van ruiter of amazone en paard, is er ook een. En misschien wel de belangrijkste: de afstanden tussen de hindernissen. Hoe lastiger die zijn, hoe meer passen en meten het voor de ruiter is. „Als je door middel van de afstanden test wat de beste combinaties zijn, dan hoef je fysiek niet het zwaarste parcours te bouwen.”

Dat is heel belangrijk, zegt hij. Zeker in deze tijd waarin de kritiek op de paardensport aanzwelt. „Als wij ons plezier willen halen uit deze sport, moeten we te allen tijde in de gaten houden wat we van paarden vragen.”

Het liefst ziet Konickx berijders die zo weinig mogelijk ‘hulpen’ gebruiken om hun paarden aan te sturen. „Ik vind het geweldig als wedstrijden gewonnen worden door ruiters die modern rijden, heel licht, een bijna onzichtbare samenwerking. We moeten ook toe naar ruiters die met een heel gewoon bitje rijden, nauwelijks sporen gebruiken. Dat is de toekomst.”

Wat hij daarnaast graag ziet, vertelt Konickx, zijn zoveel mogelijk combinaties die een mooie prestatie neerzetten. Want de leek denkt misschien óók dat een parcoursbouwer het stiekem heel leuk vindt als de balken hem om de oren vliegen. Maar voor hem geldt dat niet, zegt Konickx. „Ik vind het mooi als je geen echte verliezers hebt. Een paar vallen er in de prijzen, maar de rest moet ook kunnen denken: póh, wat sprong mijn paard goed.”

Duizenden Pakistanen gearresteerd bij grote protestmars voor vrijlating oud-premier Khan

admin
November 25, 2024
0

Zeker vierduizend aanhangers van de populaire Pakistaanse oud-premier Imran Khan zijn sinds vrijdag gearresteerd op verschillende plaatsen in Pakistan. Dat melden internationale persbureaus maandag. Zondag is een protestmars richting hoofdstad Islamabad begonnen. Demonstranten eisen de vrijlating van Khan, die in de gevangenis zit na veroordelingen voor corruptie en het lekken van staatsgeheimen.

Aan de protestmars nemen volgens de autoriteiten zo’n tienduizend actievoerders deel. PTI, de partij van Khan, spreekt van veel hogere aantallen. Naar verwachting bereikt de stoet in de loop van maandag het centrum van de stad. Om dat te voorkomen hebben de Pakistaanse autoriteiten Islamabad hermetisch afgesloten. Grote wegen zijn geblokkeerd met zeecontainers en mobiel internet is in sommige delen van de stad afgesloten. Tegen actievoerders die wel de straat op gaan, gebruikt de politie traangas.

Khan en zijn aanhangers beschouwen de veroordeling als een complot van de regering en de top van het leger, dat in Pakistan veel invloed heeft. Pakistan werd decennia geregeerd door militaire dictators. In 2018 werd ‚volksfavoriet’ Khan gekozen, vier jaar later werd hij gedwongen om af te treden.

De voormalige premier, die vroeger professioneel cricket speelde, heeft zijn achterban opgeroepen in Islamabad te blijven totdat aan hun wensen, namelijk het vrijlaten van Khan, wordt voldaan. Enkele kopstukken van de PTI hebben maandag in de gevangenis overlegd met Khan. Zijn vrouw, Bushra Bibi, is een van de leiders van het massale protest.

Onverwachte verkiezingswinst

Ondanks de gevangenschap van Khan namen zijn getrouwen begin dit jaar wel deel aan de verkiezingen in Pakistan. Tamelijk onverwacht behaalden zij goede resultaten. De PTI werd voorafgaand aan de verkiezingen vrijwel lamgelegd door arrestaties. De PTI kon niet als één organisatie campagnevoeren — kandidaten moesten zich dus ‘los’ verkiesbaar stellen. Ondanks de onverwachte uitslag, kreeg Pakistan alsnog een verwachte regering onder leiding van de conservatieve premier Nawaz Sharif.

Sharif is er veel aan gelegen de populariteit van Khan aan banden te leggen. Deze zomer maakte zijn regering het voornemen bekend om de PTI via de rechter te verbieden. De regering beschuldigde de grootste oppositiepartij van het lekken van „geheime documenten” en het „aanzetten tot oproer”.

Aleksandr Loekasjenko, de president van Wit-Rusland, bezoekt maandag Islamabad. De regering verwijt het de achterban van Khan dat hij het buitenlandse bezoek gebruikt om opnieuw aandacht te vragen voor de vrijlating van de populaire oud-premier.

‘Grensbewaking doet niet alleen migranten pijn, maar ook de grensbewakers zelf’, toont deze Nederlandse documentaire

admin
November 25, 2024
0

Ramon Gonzalez is politiechef van het politiekantoor in La Joya. Het plaatsje van zo’n drieduizend zielen ligt in de zuidpunt van Texas, vlak bij de grensrivier met Mexico. Gonzalez en zijn manschappen pakken dagelijks criminelen op die immigranten, soms met tientallen tegelijk, over de Rio Grande smokkelen. De jacht op beide groepen ontaardt geregeld in wilde achtervolgingen, soms met dodelijke afloop. Als Gonzalez terugdenkt aan hoe bij een van die incidenten een jonge vrouw uit Honduras zich schreeuwend aan zijn broekspijp vastklampte voordat ze stierf door de verwondingen als gevolg van het auto-ongeluk, moet hij huilen.

Gonzalez en zijn manschappen werden in 2022 enkele maanden gevolgd voor een documentaire van de Nederlandse regisseur Loretta van der Horst. De film van iets meer dan een uur geeft een zeldzaam inkijkje in ‘de achterkant’ van de grensbewaking en grenscontroles, een thema dat ook in Nederland sterk speelt. Vanaf 9 december worden de controles door de Koninklijke Marechausse aan de grenzen met Duitsland en België geïntensiveerd, tot voor kort taboe gezien het vrij verkeer van personen en goederen in Europa. Hiermee wil de rechtse coalitie onder meer illgale migratie en mensensmokkel beter bestrijden.

De documentaire The Border Crossed Us werd, mede vanwege de unieke interviews, onlangs genomineerd voor een Gouden Kalf, de belangrijkste filmprijs in Nederland. En op enkele Amerikaanse filmfestivals werd de film van Van der Horst ook vertoond.

Als er één gebied is dat de willekeur van getrokken grenzen laat zien, is het Texas wel

Loretta van der Horst
documentairemaker

De documentairemaker, die in Honduras werd geboren als kind van een Nederlandse vader en een Puerto Ricaanse moeder, kreeg niet alleen zicht op de enorme druk die het werk als grensbewaker met zich meebrengt, „Ik was ook nieuwsgierig naar de onvermijdelijke morele dilemma’s bij het controleren van een grens”, vertelt ze in een café in Eindhoven. Voor haar was namelijk één ding duidelijk: grensbewaking leidt hoe dan ook tot geweld, of het nu doden en gewonden bij politie-achtervolgingen zijn, gezinnen die gescheiden worden, of de deportatie van illegale migranten terug naar – vaak – onveilige gebieden.

Behalve morele dilemma’s wilde Van der Horst ook mogelijke frustraties van grensbewakers blootleggen. Zo is mensensmokkel veel lastiger te bestrijden dan drugssmokkel, zegt politiechef Gonzalez bijvoorbeeld. Bij de laatste pak je het product af, vernietig je de partij. Met mensen kun je dat niet doen. „Die deporteren we terug. Zo krijgen smokkelaars en hun kartels steeds nieuwe producten.”

Ook worstelen politie-officieren met de vraag of ze wel tot het hart van bendes en criminele netwerken weten door te dringen. Komen we wel genoeg toe aan de bendeleiders „in hun grote huizen en Mercedessen?”, vraagt Gonzalez’ collega, politie-inspecteur Manuel Casas zich af. En hoe loopt het met migrantengezinnen af, waar ouders en kinderen na arrestaties worden gescheiden, vraagt politieagent Mayra Garza zich af.

Van der Horst concludeert aan het eind van haar project: „Grensbewaking doet niet alleen immigranten pijn, ook grensbewakers zelf. En nu de politieke druk op die laatste groep toeneemt, zullen ze die pijn meer gaan voelen.”

Filmmaker **Loretta van der Horst** : Grensbewaking leidt hoe dan ook tot geweld. Foto: Loretta van der Horst

Willekeur

Texas is niet toevallig gekozen, vertelt Van der Horst. Een groot deel van de een à twee miljoen illegale migranten die tijdens de binnenkort afgelopen Biden-periode de zuidgrens van de Verenigde Staten overstaken, deed dat in deze regio. „Maar Als er één gebied is dat de willekeur van getrokken grenzen laat zien, is het Texas wel”, zegt Van der Horst. Het gebied was achtereenvolgens Spaans, Frans, en Mexicaans grondgebied, in de negentiende eeuw korte tijd onafhankelijk, en vanaf 1845 Amerikaans.

Gonzalez en zijn mannen en vrouwen mogen dan Amerikaanse staatsburgers zijn en met hun mooie uniformen vooropgaan in het beschermen van de Amerikaanse soevereiniteit, maar dat kan niet verhelpen dat migranten en smokkelaars de agenten nog steeds als deels Mexicaans beschouwen. „Vendidos [verraders], is een scheldwoord dat we regelmatig naar ons hoofd geslingerd krijgen”, zegt een politieman in de documentaire. „Een grensbewaker die uit New York komt, heeft daar veel minder last van”, voegt Van der Horst eraan toe.

De film kent drie hoofdpersonen die hun eigen weg vinden in de wereld van de grenscontroles, met alle bijbehorende frustraties en gevoelens van futiliteit. Een simpel evangelie als: ‘Grenzen zijn er nu eenmaal om bewaakt te worden’, volstaat niet, zo blijkt.

De meest bevlogen grensbewaker is de eerdergenoemde inspecteur Manuel Casas. Als een radiopresentator hem vraagt hoe hij zijn werk rijmt met zijn expliciet beleden christelijk geloof, zegt Casas: „Elke wet van mensen krijgt kracht door God. Hij heeft de wetten gemaakt. […] Het woord van God zegt ook dat er dienaren zijn. Deze dienaren dragen het zwaard […] Ze zullen de toorn van God over je brengen. […] Wie zijn die dienaren? Iedereen die werkt voor de overheid, inclusief de politieagenten.”

Prediker

Een bizarre motivatie, zal een gemiddelde Europeaan zeggen, maar voor veel conservatieve Amerikanen klinkt dit heel vertrouwd, vertelt Van der Horst. „In de VS, zeker in het zuiden, is het christelijk geloof veel belangrijker dan in Europa. Politiek en religie zijn daar veel meer met elkaar verweven.”

Bovendien is Casas in zijn vrije tijd prediker. Dus helemaal verbaasd was ze niet over diens christelijke drijfveren. „Al vond ik het best heftig”, zegt Van der Horst. „Inspecteur Casas zei eigenlijk dat alles wat agenten zoals hij doen, in de naam van God is.”

Een van de collega’s van Casas gooit het over een andere, meer humanitaire boeg. Mayra Garza is een alleenstaande moeder met drie jonge kinderen en raakte gewond bij een wilde achtervolging van een suv die vermoedelijk vol migranten zat. „Mayra raakte mij heel erg”, vertelt Van der Horst. „Ze maakte vroeger heel nare dingen mee, zoals mishandeling thuis. Nu wil ze met haar jacht op mensensmokkelaars het goede doen”, aldus de documentairemaker.

„Zo helpt ze mishandelde vrouwen in de buurt, zowel migranten als niet-migranten. Ze probeert ze wegwijs te maken, zodat ze – ondanks alle beperkingen, zeker voor illegalen – toch hulp kunnen krijgen. Het frustreert haar dat ze voor migrantenvrouwen zonder documenten – vaak tijdens hun reis door Midden-Amerika het slachtoffer van verkrachtingen en gruwelijke mishandelingen – weinig tot niets kan doen.”

Tussen goed en kwaad

Garza zoekt tastend haar weg in het mistige gebied tussen goed en kwaad, ziet Van der Horst. „Net zoals veel van haar collega’s zet ze oogkleppen op, door puur op haar taak te focussen: mensensmokkelaars vangen, the bad guys, zoals ze die noemt. Maar even later zegt ze ook dat ze zich goed realiseert dat veel vluchtelingen en migranten juist háár als the bad guy zien. Smokkelaars zijn voor vluchtelingen de good guys, want die willen hen tenminste in veiligheid brengen.”

Ook politiechef Ramon Gonzalez, ofwel the chief, zoals Van der Horst hem noemt, maakte indruk. Als leidinggevende durfde hij het aan groen licht te geven voor een filmproject over een controversieel onderwerp. „Gonzalez weet dat grensbewaking pijn doet en dat wilde hij laten zien”, aldus de regisseur. „Hij geeft ook in zijn eigen korps mensen ruimte voor het uiten van emoties, al moet je niet denken dat iedereen daar ’s avonds huilend naar huis gaat.”

Komen we wel genoeg toe aan de bendeleiders in hun grote huizen en Mercedessen, vraagt inspecteur Casas zich af

De politieman gelooft in zijn werk, vertelt Van der Horst, maar dan moet het wel ergens toe leiden. De leidinggevende in La Joya verbijt zich als collega Garza hem vertelt dat een belangrijke smokkelaar alweer op vrije voeten is gesteld na betaling van een sterk verlaagde borgsom (van 3 miljoen naar 112.000 dollar). Ook vreest Gonzalez voor de toekomst. De massale deportaties van illegale migranten (Trump heeft kiezers beloofd het aantal en tempo van deze deportaties flink op te voeren) „geven de kartels meer inkomstenbronnen”.

Of Gonzalez nog lang op het politiebureau in Zuid-Texas zal blijven, is de vraag. Van der Horst vertelt dat the chief ervan droomt ergens les te gaan geven.

Politievrouw **Mayra Garza** helpt mishandelde migrantenvrouwen

De documentaire The Border Crossed US is te zien via NPO Plus en Pathé Thuis

Marechaussee wil ‘neutraal blijven’

In Nederland is de Koninklijke Marechaussee (Kmar) verantwoordelijk voor de grensbewaking en helpt, samen met de politie, met het zichtbaar maken en ontmanteling van (mensen-)smokkelnetwerken. Sporadisch worden gezinnen uit vrachtwagens en andere voer- en vaartuigen gehaald. NRC vroeg de marechaussee toestemming om gesprekken met medewerkers te voeren over de documentaire The Border Crossed Us en de daarin aangeroerde thema’s. Dit verzoek werd afgewezen.

„De Koninklijke Marechaussee is een organisatie die de wet handhaaft”, aldus een woordvoerder. „Onze taak is om het beleid van de regering uit te voeren. We proberen hierbij zo neutraal mogelijk te blijven en geen persoonlijke meningen te geven over het beleid of maatschappelijke kwesties. Omdat we een neutrale organisatie zijn, gaan we niet in op onderwerpen zoals de ‘zin’ van ons werk, of de frustraties die soms ontstaan door herhaaldelijke activiteiten van mensensmokkelbendes.”

Franse OM eist 20 jaar cel tegen Dominique Pelicot vanwege verkrachting eigen vrouw

admin
November 25, 2024
0

Het Franse openbaar ministerie heeft de maximale celstraf geëist tegen Dominique Pelicot (71). Hij wordt ervan verdacht dat hij van 2011 tot en met 2020 zijn toenmalige vrouw Gisèle Pelicot (72) drogeerde en verkrachtte en ook liet verkrachten door tientallen via internet benaderde mannen. De meeste strafbare feiten vonden in hun woonplaats Mazan plaats.

„Abjecte daden”, stelt Laure Chabaud, een vertegenwoordiger van het Openbaar Ministerie. Zij noemt de strafeis van twintig jaar „zowel veel als te weinig” gezien de ernst van de daden die herhaaldelijk werden gepleegd”, schrijft de Franse krant Le Monde.

De Franse krant citeert de aanklager die stelt dat Dominique Pelicot genot beleefde aan het onderwerpen en vernederen van de persoon die hij „het meest zou moeten koesteren in de wereld”.

Vijftig mannen

Naast de ex-man staan nog vijftig andere mannen terecht. Zij horen de komende dagen hun strafeis. De politie kon de vermeende daders opsporen omdat Pelicot de verkrachtingen op beeld vastlegde. Met toestemming van het slachtoffer werden de expliciete beelden tijdens de behandeling van de rechtszaak vertoond. Vorige week droeg Gisèle een slotverklaring voor, waarmee het eerste deel van de strafzaak ten einde kwam. Vanwege het grote aantal van 51 verdachten en de grote hoeveelheid bewijsmateriaal heeft de Franse rechtbank drie maanden uitgetrokken voor de strafzaak.

De zaak kwam aan het licht toen Dominique Pelicot werd gearresteerd omdat hij in een supermarkt onder de rok van vrouwen filmde. Bij het onderzoek naar de man vond de politie de video’s van zijn toenmalige vrouw, waarop te zien is dat hij de mannen die zich vergrijpen aan zijn bewusteloze vrouw aanmoedigt en assisteert.

‚Perverseling’

Dominique Pelicot, die zichzelf een perverseling noemt en in zijn eigen jeugd is misbruikt, heeft schuld bekend, maar 35 verdachten ontkennen de aantijgingen. Zij stellen dat ze onder druk werden gezet door de toenmalige partner en niet de „intentie” hadden om de vrouw te verkrachten. Toch kwamen sommige mannen tot wel vijf keer terug. Ook stapten geen van de mannen naar de politie, omdat ze vervolging vreesden of naar eigen zeggen „geen tijd hadden”.

Tijdens de strafzaak namen ook de twee zoons van Pelicot het woord. De jongste zoon Florian Pelicot (38) noemde zijn vader „de duivel zelf” en hoopt met een vaderschapstest aan te tonen dat hij niet de biologische zoon is van de vermeende hoofdverdachte.