Onder de douche, tijdens het scheren, op de fiets, bij een routineklusje: sommige mensen neuriën de hele dag. Bewust dan wel onbewust. Anderen neuriën soms. En weer anderen neuriën nooit, ook al voelen ze zich kiplekker.
Hoe zit dat? Waarom neuriën we eigenlijk – en waarom neuriet niet iedereen?
Dat is ook een van de redenen dat muziek soms wordt ingezet als vorm van therapie. Een Canadees onderzoek onder therapeuten wees een aantal paden aan waarlangs die effecten kunnen verlopen, waaronder verbinding, geruststelling („soothing”), identiteit, je uiten, en overgave („letting go”).
Makiko Sadakata is muziekwetenschapper bij het Institute for Logic, Language and Computation van de Universiteit van Amsterdam. „Mensen vinden muziek vooral fijn als die een zekere voorspelbaarheid heeft”, vertelt ze. „Ons brein is als een machine die continu dat wat je hoort, vergelijkt met wat je al eerder hebt gehoord. Wat we mooi vinden, is dus sterk cultureel bepaald en gevormd door eerdere ervaringen.”
Luisteren naar muziek is één ding, maar zelf muziek maken een tweede. Zeker bij zingen en neuriën is er ook een fysieke component die voor veel mensen lekker voelt. Ook dat is in diverse studies aangetoond. Zingen maakt de hartslag van koorzangers bijvoorbeeld gelijkmatiger – een teken van welbevinden. En bij patiënten met taaislijmziekte zorgt zingen voor verlichting van de klachten. Britse onderzoekers wezen daarvoor twee mechanismen aan: zingen traint het hele ademhalingsapparaat (de spieren worden sterker en het weefsel soepeler), maar wekt daarnaast ook positieve emoties op.
Een interessant gegeven
Tot zover zingen – maar neuriën dan? Daarover is de literatuur opmerkelijk stil, in elk geval die in de medische database PubMed. Dat is op zichzelf al een interessant gegeven, vindt muziekwetenschapper Sadakata. Een tweetal studies noemt positieve effecten op couveusebaby’s.
Opmerkelijk is de literatuur die niet gaat over het neuriën van een melodie, maar over het zoemen of hummen van een enkele toon. In de yoga geldt zulk zoemen als een ‘stress buster’ en is er zelfs een heel boek over geschreven: The humming effect. Het zoemen blijkt een modererende werking te hebben op de hersenactiviteit. De trillingen van het zoemen zouden daarachter kunnen zitten, aldus de onderzoekers, of de verlengde ademhaling vanuit de buik. Ook daarvan zijn stressverlagende effecten bekend.
Als dit alles klopt, dan zou je verwachten dat mensen niet gaan neuriën als ze zich goed voelen, maar juist als ze zich goed willen gaan voelen. En ook verklaart het niet hoe het komt de een wel neuriet en de ander niet. „Volgens mij zijn deze vragen nooit specifiek zo onderzocht”, zegt Sadakata. „Maar ik kan me goed voorstellen dat het twee kanten op werkt: dat je ook juist gaat neuriën als je ontspannen bént. Dat je dan terugvalt in een soort ontspannen toestand waarin neuriën natuurlijk voelt en haast vanzelf gaat. Ja, en in hoeverre dat zo is, zal heel persoonlijk bepaald zijn. Net zoals muziekvoorkeur en muzikaliteit.”
Minister Marjolein Faber van Asiel en Migratie (PVV) verwacht dat de spreidingswet nog een tot twee jaar blijft bestaan voor ze die gaat intrekken. Dat zei ze donderdag tijdens een besloten overleg met vertegenwoordigers van ministeries, provincies, gemeenten en het COA, meldt persbureau ANP op basis van een betrokkene en bevestigt een woordvoerder van Faber in Trouw. Haar partij PVV is uitgesproken tegenstander van de spreidingswet.
Onder druk van de PVV is in het hoofdlijnenakkoord afgesproken dat de spreidingswet wordt ingetrokken, want de partij vindt dat gemeenten nooit verplicht mogen worden om asielzoekers op te vangen.
Een woordvoerder van Faber zegt vrijdag tegen Trouw dat „we eerst alternatieven in kaart moeten hebben voordat de spreidingswet ingetrokken kan worden” en dat de minister „er rekening mee houdt dat dat nog even duurt”.
Lees ook
Terwijl Ter Apel overvol is, zijn er in 40 procent van de gemeenten nog altijd geen opvangplekken
Faber zelf zei vrijdag na afloop van de ministerraad dat ze doorgaat met het uitvoeren van de wet zolang die van kracht is. Dat betekent dat provincies en gemeenten vóór 1 november plannen moeten inleveren om te voldoen aan hun wettelijke opdracht om asielzoekers op te vangen. Maar de minister wilde niet zeggen of ze gebruik gaat maken van haar bevoegdheid om gemeenten te dwingen opvangplekken te realiseren.
Donderdag na afloop van haar overleg met gemeenten en provincies zei Faber dat ze werkt aan een plan waarbij provincies „bij toerbeurt” extra asielzoekers moeten opvangen als het aanmeldcentrum in Ter Apel te vol raakt.
Wel of geen ontmoeting met Donald Trump? Die vraag hing de hele week van het bezoek van Volodymyr Zelensky aan de VS in de lucht. Na sneren van Trump aan het adres van de Oekraïense president, eerder deze week, leek het onwaarschijnlijk. De ontmoeting kwam er toch, in de Amerikaanse vrijdagochtend, in de Trump Tower in New York.
Het was ongemakkelijk, blijkt uit de beelden van een korte vragensessie met de pers vooraf. Zelensky staat met zichtbaar ongemak naast Trump, die Zelensky bedankt voor zijn rol bij het schandaal over hun telefoongesprek in 2019, leidend tot een poging om Trump af te zetten. Als Trump zegt dat hij een „heel goede relatie” met Poetin heeft, zegt Zelensky dat hij hoopt dat zij een betere relatie hebben. Trump lacht wat en zegt: „It takes two to tango”. Als hij president wordt zal hij de oorlog hebben beëindigd voor zijn inauguratie op 20 januari, claimt Trump.
Alleen al de ontmoetingsplek verraadt Trumps behoefte om te laten zien wie de baas is. Geen neutrale locatie, maar eigen terrein. Ook het briefje van Zelensky dat Trump donderdag op zijn platform Truth Social plaatste, toont de verhoudingen. Zelensky moet Trump te vriend houden, al zegt Trump de vreselijkste dingen over Zelensky en Oekraïne. „Beste Donald”, schrijft hij. „Je weet dat ik altijd met veel respect spreek over alles dat met jou verbonden is, en dat is zoals het moet zijn. […] Ik geloof dat het belangrijk voor ons is om persoonlijk contact te hebben en elkaar 100 procent te begrijpen.”
De onzekerheid over zijn ontmoeting met Trump was tekenend voor de moeizame week van Zelensky in de VS. Het was een zware week: talloze ontmoetingen met regeringsleiders rondom de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, een toespraak bij die vergadering, gesprekken met Amerikaanse politici in het Capitool en het Witte Huis. Met boven elk verzoek om meer steun voor Oekraïne de schaduw van een mogelijke overwinning van Trump op 5 november.
Zeker, Zelensky kreeg weer steun toegezegd van president Joe Biden en presidentskandidaat Kamala Harris. Maar hij kreeg niet waar hij voor kwam: toestemming om bepaalde Amerikaanse wapens op Russisch grondgebied te mogen inzetten voor de korte termijn, veiligheidsgaranties van de NAVO op de langere termijn. Daarnaast maakte Zelensky’s bezoek nog iets duidelijk: de tegenstelling tussen Democraten en Republikeinen over Oekraïne is verder aangescherpt, en dat kan alleen maar slecht uitpakken voor Kyiv.
Wapenfabriek
Eigenlijk ging het al mis op de eerste dag van de reis. Zelensky trapte zondag af met een bezoek aan de Scranton Army Ammunition Plant, een wapenfabriek in de geboorteplaats van Joe Biden in Pennsylvania. In de nieuwe fabriek worden 155 mm-granaten gemaakt, cruciale munitie voor Oekraïne.
Het bezoek leidde tot Republikeinse woede. Pennsylvania is de belangrijkste van de zeven swing states waar de presidentsverkiezingen worden beslist. Zelensky werd begeleid door de Democratische gouverneur Josh Shapiro, die bijdraagt aan de campagne van Kamala Harris. Er waren bij de rondleiding in de fabriek uitsluitend Democratische politici aanwezig.
De Republikeinse voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Mike Johnson schreef een felle brief: „De excursie was duidelijk een partijdig campagne-evenement, bedoeld om Democraten te helpen, en duidelijk een geval van inmenging in de verkiezingen.” Johnson eiste woensdag het onmiddellijke ontslag van de Oekraïnse ambassadeur in de VS, Oksana Markarova, omdat zij het fabrieksbezoek had geregeld en daarom voor Republikeinen niet langer te vertrouwen is als neutrale diplomaat.
Republikeinse ergernis was er ook over een interview met Zelensky in het tijdschrift The New Yorker dat zondag verscheen. Daarin neemt Zelensky heel voorzichtig afstand van Trumps belofte dat hij als president snel een einde zal maken aan de oorlog. Ook had hij een korte kwalificatie voor J.D. Vance, Trumps kandidaat voor het vicepresidentschap: „Hij is te radicaal.” Vance pleitte eerder deze maand voor een gedemilitariseerde zone tussen Rusland en Oekraïne, in combinatie met een toezegging van Oekraïne dat het land zich nooit zal aansluiten bij de NAVO.
Ook deze week vertolkte Trump in verschillende optredens het Kremlin-perspectief op de oorlog. Het verzet van Oekraïne is zinloos, aldus Trump, want oorlogvoeren is nu eenmaal wat Rusland doet. „Iemand vertelde me onlangs dat ze Hitler hebben verslagen, en Napoleon. Dat is wat ze doen. Ze vechten. En het is niet aangenaam.” In een andere toespraak zei Trump dat Zelensky weigert een deal te sluiten en dat Oekraïne verwoest en verloren is. Vooral de teloorgang van torens lijkt hij te betreuren.
Overwinningsplan
Dat Zelensky vreest dat een overwinning van Trump leidt tot stopzetting, of een drastische reductie, van de Amerikaanse steun aan Oekraïne lijkt terecht. President Biden deelt die vrees, getuige zijn voornemen om alle in april door het Congres toegezegde 61 miljard dollar aan steun uit te geven voordat zijn ambtstermijn afloopt. Deze week maakte Washington een steunpakket van bijna 8 miljard dollar bekend, met onder meer een Patriot-luchtverdedigingssysteem en extra training voor F16-piloten.
Voorafgaand aan de Amerikaanse reis sprak Zelensky over een ‘overwinningsplan’ dat hij met Biden wilde bespreken. Het zou gaan om vijf punten, onder meer over het gebruik van buitenlandse wapens zonder beperkingen en veiligheidsgaranties voor de langere termijn. Ook na het gesprek met Biden van donderdag kwamen details van het plan niet naar buiten. De twee presidenten spraken af dat er op 12 oktober in Rammstein, met defensieministers, verder over wordt gesproken.
Lees ook
deze analyse over het bezoek van Zelensky aan de VS
Zelensky gaat naar huis zonder inwilliging van zijn vurigste wens voor de korte termijn, toestemming om westerse langeafstandsraketten te kunnen inzetten voor militaire doelen ver in Rusland. Hoeveel steun Biden ook uitspreekt, op dit punt blijft hij terughoudend. Mogelijk, zo schrijft The New York Times, is dat omdat veiligheidsdiensten concluderen dat de risico’s van Russische wraak aanzienlijk zijn, tegenover beperkte winst voor Oekraïne omdat ze over te weinig raketten beschikken en Rusland de doelen verplaatst.
Voorstellen voor overgave
Zoals Zelensky de onwillige Trump te vriend moet zien te houden, moet hij ook de banden met de andere presidentskandidaat warm houden. Dat is een stuk makkelijker.
Na zijn gesprek met Biden had Zelensky donderdag een aparte ontmoeting met Kamala Harris. In een perssessie sneerde ze naar haar concurrent, zonder hem te noemen. „Er zijn mensen in mijn land die Oekraïne willen dwingen om grote delen van hun soevereine grondgebied op te geven, die Oekraïne willen dwingen om neutraliteit te accepteren. Dat zijn dezelfde voorstellen als die van Poetin, en dat zijn geen voorstellen voor vrede. Dat zijn voorstellen voor overgave, en dat is gevaarlijk en onacceptabel.”
Zelensky is afhankelijk van Amerikaanse steun en kan het zich niet permitteren om partij te kiezen tussen Democraten en Republikeinen. Elke schijn van partijdigheid wakkert de Washingtonse verdeeldheid over steun aan Oekraïne aan, zeker in verkiezingstijd. Zijn bezoek deze week maakt die nog zichtbaarder dan voorheen.
Esther: „Toen we een tijdje in New York woonden, was ik zwanger van onze tweede. Ik merkte hoe daar gestimuleerd werd dat vrouwen actief en sportief blijven tijdens de zwangerschap en zich al vóór de bevalling voorbereiden op het herstel. Ik vond dat heel mooi, en zo is de kiem gelegd voor mijn bedrijf Mom in Balance, waar ik zestien jaar geleden mee begonnen ben. Het concept is buiten sporten voor zwangere vrouwen en moeders. We trainen met een weerstandsband, de Pink Band. Het gaat er niet alleen om fit te blijven tijdens je zwangerschap en daarna, maar vooral ook om de mindset: de verbinding met gelijkgestemden, de positieve vibe. We hebben ook een programma voor vrouwen in de menopauze, want juist dan is het ook belangrijk te blijven bewegen. Mom in Balance heeft nu 28 mensen op de loonlijst. Daarnaast werken we met driehonderd trainsters samen. Het is in haast elke stad van Nederland wel mogelijk mee te doen. En ja, het is een vrouwenbolwerk. De enige man in het bedrijf is Rob.”
Rob: „Ik heb na mijn studie financiële bedrijfskunde altijd bij banken gewerkt, totdat ik in 2013 besloot mijn baan bij ABN Amro op te zeggen. Ik wilde mijn kennis en kunde liever inzetten voor Esthers bedrijf. Dat heb ik tot 2019 fulltime gedaan, toen was ik een manusje-van-alles. Nu werk ik nog acht uur per week voor het bedrijf. Ik doe vooral de financiële kant.”
Esther: „Tot augustus woonden we in Heemstede. Maar na onze tijd in New York bleef het buitenland trekken. We hebben ook anderhalf jaar in Singapore gewoond, tussen 2019 en 2021. Dit jaar zijn we verhuisd naar een dorpje in de buurt van Lissabon. We hebben nu ook een vestiging van Mom in Balance in Lissabon. Elke maand ben ik een week in Heemstede, voor mijn bedrijf en om de oudste kinderen Julia (19) en Sophie (18) te zien.”
Rob: „Feline (15) en Florian (14) zijn mee verhuisd en gaan nu naar een internationale school. Ze zijn er heel positief over.”
Esther: „Ik werk veertig uur per week. Maar wat is werken? Het voelt voor mij niet als werk. Ik vind het leuk en word er blij van. En nee, ik raak niet snel overspannen. Ik kan veel aan. Ik sport veel en let op mijn voeding. Dat is waartoe we onze deelneemsters inspireren en zo leef ik zelf ook. Practice what you preach. We leven graag bewust. Aan het einde van het jaar gaan we ook altijd een weekendje weg om de verschillende aspecten van ons leven met elkaar te bespreken.”
Rob: „Dat doen we met een lijst van negen onderwerpen, zoals emotional life, family life, career, finance, love and relationships. Deze methode ontlenen we aan het zelfhulpprogramma Lifebook van Mindvalley.”
Esther: „Ik heb tijdens zo’n sessie bijvoorbeeld eens besloten voortaan ’s avonds offline te gaan om meer tijd voor mijn gezin te hebben.”
Rob: „En ik merkte dat ik meer aan intellectual life wilde doen, dus ik heb besloten geschiedenis te gaan studeren. Ik volg nu een aantal modules bij Harvard en daarna wil ik een master gaan doen aan de universiteit van Edinburgh. Maar ook onze beslissing naar Portugal te verhuizen komt voort uit zo’n sessie. Toch niet niks, want je splitst het gezin op.”
Esther: „Daarom hebben we elke drie maanden een contactmoment, een weekend in Nederland waarbij we met zijn allen bij elkaar zijn. In de zomer gaan we met elkaar op vakantie en met Oud en Nieuw gaan we samen op wintersport.”
Krachttraining en ochtendritueel
Rob: „Ik doe twee tot drie keer per week krachttraining en daarnaast hou ik van zwemmen, hardlopen, mountainbiken en padel.”
Esther: „Ik sta elke dag om zes uur op en doe dan een ochtendritueel met yoga en meditatie. Daarnaast doe ik aan krachttraining, Mom in Balance-training en wielrennen. En ik heb een journal waar ik ’s ochtends dingen in schrijf, plannen en intenties voor de dag. Ik heb er eentje voor de start van de dag en een andere voor het einde van de dag, waarin ik opschrijf wat ik die dag gedaan heb.”
Rob: „Esther is heel gedisciplineerd.”
Esther: „Ja, maar dat is stapje voor stapje gegaan. Elke keer voeg je een nieuw element aan je routine toe.”
Rob: „Ze koopt bijna elk zelfhulpboek en managementboek dat ze tegenkomt.”
Esther: „Atomic Habits vind ik bijvoorbeeld een geweldig boek. Over hoe je goede gewoonten kunt kweken.”
Rob: „Ter ontspanning gaan we uit eten of we spreken af met vrienden.”
Esther: „Rob houdt mij in balans. Hij zorgt iets meer voor de kinderen en kookt elke dag.”
Rob: „Ik vind het leuk om te doen.”
Esther: „Binnen Mom in Balance richt ik me nu vooral op internationale groei en women empowerment. Ik wil zoveel mogelijk vrouwen bereiken, wereldwijd. We zijn nu ook begonnen met het initiatief Pink Band Movement in Brazilië, Guatemala en Kenia. Daarvoor heb ik een stichting opgericht. We werken samen met Women Win. We leiden lokale trainers op om jonge moeders uit sloppenwijken te begeleiden via sport. Het zijn meestal tienermoeders, tussen de veertien en twintig jaar oud. Ik ben net in Nairobi geweest en het heeft veel indruk op me gemaakt. Je ziet ze echt…”
Rob: „…opbloeien.”
Esther: „Ja. Het begint met sport, maar daarna stimuleren we ze ook om iets van hun leven te maken. Studie, werk, eigen bedrijf. Sport is zó belangrijk. Het helpt je om zelfvertrouwen te krijgen en stappen te zetten in je leven.”
