In 24 uur tijd kwamen er 7000 migranten aan op Lampedusa, het piepkleine eiland tussen Sicilië en Tunesië. Correspondent Ine Roox bezocht het eiland en ziet hoe migranten, zorgverleners en bewoners worstelen, maar échte oplossingen lijken nog altijd heel ver weg.
Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze ombudsman via [email protected]
Op de middelbare school raakte ik in de ban van de Russische schrijver Konstantin Paustovski (1892-1968). Telkens als in Privé-domein een nieuw deel van zijn literaire autobiografie Verhaal van een leven verscheen, snelde ik naar de boekhandel om het vaak nog dezelfde avond in een ruk uit te lezen. Als gymnasiast in de roerige nadagen van het tsaristische Rusland, hospik in het Russische leger tijdens de Eerste Wereldoorlog en journalist tijdens de revolutie van 1917 trok Paustovski me zijn spannende en romantische leven binnen, zoals ik dat zelf wilde leiden.
Toen ik jaren later in Rusland woonde, leek dat verlangen te worden gerealiseerd, al liet een revolutie op zich wachten. Ik reisde Paustovski achterna waar ik kon. In Moskou liep ik dagelijks langs het imposante flatgebouw aan het einde van mijn straat waar hij als gevierd schrijver had gewoond. In Odessa bezocht ik de plaatsen waar hij als jonge journalist zijn kopij voor zeeliedenkrant Morjak schreef. In het nabijgelegen museumpje kon ik zelfs zijn blauw-witgestreepte matrozenhemd, zijn pet en een blikken bordje aanraken. Ook ging ik bezoek bij zijn stiefdochter Galina Arboesova, eerst op de familiedatsja in het schilderachtige stadje Taroesa, later in het mooie flatgebouw in mijn straat, waar alles er nog net zo uitzag als tijdens het leven van de schrijver, alsof hij ieder moment kon binnenkomen.
Mijn fascinatie voor Paustovski dankte ik geheel aan Wim Hartog, die hem in de jaren zestig voor Nederland had ontdekt en hem vertaalde. Nergens buiten Rusland zou de schrijver zo veel gelezen worden als bij ons. Allemaal dankzij Hartogs vermogen om met name Paustovski’s schitterende natuurbeschrijvingen in even mooi Nederlands om te zetten. Op 22 juli jongstleden is hij overleden, in zijn 85ste levensjaar.
Andere schrijvers heeft Hartog bij mijn weten niet vertaald. Hij zal er de tijd niet voor hebben gehad. In het dagelijks leven was hij congrestolk, wat hem bij uitstek geschikt maakte als vertaler van Paustovski, omdat hij je altijd het gevoel geeft naast je te zitten als hij je over zijn leven vertelt.
In 1985 zond de NOS-televisie een interview met Hartog uit. Daarin vertelde hij ronduit over zijn literaire held. De ene anekdote volgde op de andere. Alsof hij de reïncarnatie van de schrijver was. Zelf had hij Paustovski nooit ontmoet. Wel was hij halverwege de jaren zestig in Parijs langs een boekhandel gelopen waar de schrijver signeerde. Maar omdat hij hem toen nog niet kende, liep hij door.
In 2016 stelde Hartog een collectie verhalen, dagboeken en brieven van Paustovski samen in Goudzand. Je kunt dat boek lezen als een biografie op grond van documenten. Paustovski komt er niet altijd zo goed vanaf, vooral waar het zijn omgang met vrouwen betreft.
Een paar weken geleden verscheen Hartogs herziene vertaling van De gouden roos, Paustovski’s boek over zijn schrijverschap. Opnieuw genoot ik van zijn autobiografische verhalen en zijn opmerkingen over favoriete schrijvers als Boenin, Tsjechov en Gorki. Alleen al de door hem aangehaalde zin van Tsjechov, ‘Geef mij een asbak en ik schrijf er een verhaal over’, deed mij glimlachen. Niet alleen om Paustovski, maar ook om Wim Hartog, voor wie ik bij dezen een diepe buiging maak.
Nederland, België, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en elf andere landen hebben donderdag in een gezamenlijke verklaring scherpe kritiek geuit op Iran. De landen veroordelen de toenemende pogingen van de Iraanse autoriteiten om dissidenten, journalisten en andere doelwitten in het buitenland schade toe te brengen.
Volgens de verklaring werken Iraanse inlichtingendiensten steeds vaker samen met internationale criminele netwerken om mensen in Europa en Noord-Amerika nauwlettend in de gaten te houden. Onder de doelwitten zouden onder meer journalisten, Joodse burgers en zowel huidige als voormalige functionarissen zijn.
De landen stellen dat Iran betrokken is bij meerdere pogingen tot moord, ontvoering en intimidatie op buitenlandse bodem, wat ze omschrijven als „ernstige schendingen van soevereiniteit”. Er worden in de verklaring geen specifieke incidenten genoemd.
De Standaardschreef dinsdag dat het Belgische Openbaar Ministerie een onderzoek heeft geopend naar een vermoedelijk Iraans plan om het Belgisch-Iraanse Kamerlid Darya Safai te ontvoeren en naar Teheran over te brengen.
De Britse inlichtingendiensten wezen herhaaldelijk op de groeiende dreiging vanuit Teheran. Drie vermoedelijke Iraanse spionnen worden momenteel vervolgd wegens het bespioneren van en plannen van geweld tegen Britse journalisten van een Iraans nieuwsplatform, meldt persbureau AP.
