Volmaakte machtsovername van Carlos Alcaraz op Wimbledon

Je ziet hem schaken, de geslepen oude meester. Punt voor punt, game voor game vecht Novak Djokovic zich terug. Hij heeft voor hetere vuren gestaan dan deze 2-1 achterstand in sets. Hij overwon matchpoints in de finale van 2019. Dit kan hij als geen ander, uit lastige situaties terugkomen. Maar nu vindt hij een jongeman tegenover zich die zo compleet is, zo vasthoudend, dat zelfs Djokovic het soms niet meer weet.

Eén minuut voor 14 uur lokale tijd ziet Carlos Alcaraz zijn tegenstander op zich aflopen, in de ruimte achter het centercourt waar de spelers samenkomen voor de finale. Kort knikje van de Serviër. Tien jaar geleden verloor Djokovic voor het laatst in dit stadion – 45 zeges op rij boekte hij hier tot zondag.

Als zevenvoudig Wimbledon-winnaar gaat hij meteen voorop door de gangen van het stadion, richting de baan – Alcaraz moet hem volgen in zijn eerste finale hier in Zuidwest-Londen. „Alsof hij wil zeggen: ik leid je wel”, analyseert BBC-commentator en oud-prof Todd Woodbridge.

De Spaanse koning Felipe zit in de Royal Box, om misschien wel een derde Spanjaard Wimbledon te zien winnen, na Manuel Santana (1966) en Rafael Nadal (2008 en 2010). Alcaraz gaat het liefst met een lach door het leven, zegt hij vaak, maar hij voelt de druk nu, vertelt zijn coach Juan Carlos Ferrero kort voor de finale.

Aan de lichaamstaal en slagen van Alcaraz zie je de wanhoop er insluipen. Hij kijkt wat verloren om zich heen, onrustig. Dit kan de gruwelijke dominantie van Djokovic dus met je doen. Hij neutraliseert het gevaar, trekt de energie weg bij de Spanjaard. Djokovic haalt ballen die bij ieder ander al het punt hadden opgeleverd, sprintend van lijn naar lijn. 6-1 na 34 minuten.

Formidabel tennis

Het is, op voorhand, de finale die alles in zich heeft. Vijftien jaar en 348 dagen schelen ze, Alcaraz (20) en Djokovic (36). Waar Alcaraz warmloopt om de hegemonie in het mannentennis over te nemen, speelt Djokovic voor de geschiedenisboeken. Voor de records, al heeft hij er al veel in handen. Hij kan op gelijke hoogte komen met de 24 grandslams van de Australische Margaret Court. En hij kan de acht Wimbledon-titels van Roger Federer evenaren.

Na 48 minuten lijkt Alcaraz voor het eerst echt mee te doen, als hij begin tweede set breakt. Het is formidabel tennis, van beiden, met bloedstollende rally’s tot soms dertig slagen. De variatie, de tempowisselingen, de precisie, het voetenwerk. Het steeds wisselen van de verdediger naar de aanvaller en vice versa. Een snoekduik van Djokovic hier, een machtige forehand van Alcaraz daar. Genieten.

„Hij is het meest verfrissende wat ik in tennis heb gezien in tien jaar”, zegt BBC-analist en drievoudig Wimbledon-winnaar John McEnroe voor de finale. Alcaraz is opgegroeid met de grote drie: Djokovic, Nadal, Federer. Hij heeft het beste van die drie: de slimheid, snelheid en het atletische van Djokovic, de vechtlust en topspinswing van Nadal, de slice backhand en het handige netspel van Federer. Dat maakt hem de meest serieuze opvolger van die generatie. Al zei Djokovic eerder in de week na de kwartfinale tegen de Rus Andrey Roeblev over de nieuwe generatie die hem uitdaagt: „Ik weet dat ze een scalp willen, dat ze willen winnen, but it ain’t happening.”

In september werd Alcaraz op zijn negentiende de jongste nummer één van de wereld na het winnen van de US Open, zijn eerste grandslamtitel. Maar in de jacht op zijn tweede major is Alcaraz, ook de huidige nummer 1, in de problemen. Setpoint Djokovic in de tiebreak, voor een 2-0 voorsprong. Maar door twee zeldzame backhandmissers van Djokovic sleept Alcaraz de set eruit. Het centercourt veert op, Alcaraz draait een halve pirouette, een hand achter zijn rechteroor, alsof hij de setwinst extra wil onderstrepen.

Het is intens, in fases briljant tennis. Gevoelige dropshots, geduldige baselinerally’s, afgewisseld met fraai aanvallend tennis, van voornamelijk Alcaraz. Tegen Djokovic die op zijn 36ste onverzadigbaar is, als geen ander weet dat zijn kansen nog komen, hij loert op de momenten dat de concentratie even wegvalt bij Alcaraz.

Game van 26 minuten

Het is kapitaal serviceverlies van Djokovic. Dertien keer deuce, 26 minuten en in totaal 31 punten omvat die vijfde game in de derde set. Bij het zevende breakpoint van Alcaraz is het raak, als een forehand van Djokovic in het net belandt. Alcaraz schreeuwt het uit, een dubbele break voorsprong, deze set kan hem niet meer ontgaan. 6-1 wordt het. Hij heeft het volledig omgedraaid, leidt nu met 2-1 in sets.

De winnende roes van Alcaraz lijkt te worden doorbroken door een toiletbezoek van Djokovic na het verlies van die set. Hij blijft bijna zeven minuten weg. Alcaraz verliest direct de eerste twee punten op eigen service na de onderbreking, en zal uiteindelijk ook de set verliezen tegen de uit het niets opgeleefde Djokovic.

Het is het punt van de wedstrijd. Begin vijfde set, breakpoint Djokovic. De verdediging van Alcaraz is ongekend, Djokovic duwt hem diep de hoek in, de break is bijna zeker, na vier uur en tien minuten tennis. Maar Alcaraz weet de bal nog te halen, waarop Djokovic de bal in het net slaat. Publiek op de banken, de energie helemaal terug bij Alcaraz.

Djokovic slaat zijn racket kapot tegen de netpaal, direct voor de neus van de umpire, als Alcaraz hem kort erna breakt. Hij krijgt een waarschuwing. Alcaraz blaast even zijn wangen vol. Rustig blijven nu, lijkt hij te realiseren. Er gaat een waanzinnig punt aan vooraf, waarbij Djokovic valt, opstaat en de rally hervat alsof er niks is gebeurd – maar Alcaraz slaat toe met een backhandwinner.

Als Alcaraz even later kan uitserveren, volleert hij als in de beste dagen van Pete Sampras en Federer. Op zijn eerste matchpoint maakt hij het af, na bijna vijf uur (1-6, 7-6, 6-1, 3-6 en 6-4). Djokovic omhelst hem aan het net. De machtsovername van een groots talent is volmaakt.