Kimberly Alkemade tijdens de prijsuitreiking van de 200 meter op de Paralympische Spelen in Tokio. Ze won brons.
N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Interview
Kimberly Alkemade, paralympisch atleet Sprinter Kimberly Alkemade doet deze week mee aan de WK para-atletiek in Parijs. Over het ongeluk in haar jeugd praat ze liever niet meer. Ze is een positief mens. Maar soms denkt ze: ze moeten me wel hebben, daarboven.
Op haar website staat het ongeval dat tot haar handicap leidde vrij gedetailleerd beschreven, maar als je paralympisch atlete Kimberly Alkemade (33) ernaar vraagt ontmoet je weerstand. Het verleden voelt niet meer als relevant, zegt ze dan. Het gaat nu meer om haar als topsporter. En trouwens, ze herinnert zich er weinig van. Dat ze wakker werd in een Frans ziekenhuis.
Maar om te begrijpen welke weg Alkemade als sporter heeft bewandeld, kun je niet om het ongeluk van 25 jaar geleden heen. Een ervaring die zij traumatisch noemt en deels haar leven heeft bepaald. Zonder dat ongeluk had zij nu een reguliere baan gehad en nam zij deze week niet deel aan het WK para-atletiek in Parijs. Daarom is het toch goed er even bij stil te staan.
Toen zij acht was reden Kimberly, haar twee broers en ouders met een touringcar door Frankrijk naar Spanje. Zij zat met haar moeder voorin op de bovenste verdieping van de dubbeldekker. Toen de chauffeur op een file inreed overleed haar moeder en werd Kimberly door de voorruit naar buiten geslingerd. Haar vader en broers raakten lichtgewond. Vanuit een bed woonde zij de begrafenis van haar moeder bij.
Het scheelde weinig of Alkemade was er niet meer geweest. De specialisten die haar leven redden spraken van een medisch wonder. Ze brak haar linkerbovenbeen, verloor haar linkeronderbeen en had een schedelbasisfractuur. Maar Alkemade is positief ingesteld, zegt zij, net zoals haar moeder dat was. Pas rond haar 21ste, toen zij in therapie ging, kwam het besef: wat ik heb meegemaakt is niet mis.
Wat anderen vinden
Ze beschrijft hoe het was om als puber één been te hebben. Moeilijk, want je bent altijd bezig met wat anderen vinden. Ze wilde bij de normale mensen horen, zoals ze dat noemt. Naar school gaan, studeren, naar je werk gaan, een korte broek dragen als het warm is. Maar ze kwam er steeds meer achter dat ze niet normaal was, hoeveel lange broeken ze ook over haar prothese droeg, al kun je je afvragen wat normaal is, zegt ze er meteen bij.
Als twintiger kreeg zij een baan in de gehandicaptenzorg. Mooi werk, maar ze snakte naar meer actie. Als klein meisje was ze altijd buiten en in beweging. Dus toen is ze maar gaan rondvragen: welke orthopedisch instrumentenmaker doet iets met sport en bewegen? Dat bleek Frank Jol te zijn, die haar aan een tweedehands sportprothese hielp.
Kimberly Alkemade tijdens de finale van de 100 meter op de Paralympische Spelen in Tokio, twee jaar geleden.
Foto EPA
En zo kon het gebeuren dat Alkemade voor het eerst in negentien jaar een stukje ging hardlopen. En na acht weken haar eerste vijf kilometer liep. Ze ging ook volleyballen en snowboarden en kreeg de smaak zó te pakken dat zij zich in 2017 aanmeldde voor een paralympische talentendag in Amsterdam. Niet om topatleet te worden, zegt ze, maar om te kijken naar de mogelijkheden en om contact te maken met lotgenoten.
Ze werd gescout voor snowboarden en atletiek, maar koos voor het laatste omdat ze daar meer aanleg voor heeft. Tot haar vreugde merkte ze dat met de blade – haar stoere robotbeen noemt ze het – ook de angst verdween er niet bij te horen. Verborg zij eerder haar prothese onder een lange broek, nu ging zij voor shorts. De blade is in your face, zegt ze. Door er iets actiefs mee te doen krijg je positieve reacties. Mensen staren niet langer, stellen geen vragen. Het is gewoon cool. Punt.
Ze ging ook meer op haar strepen staan. Toen ze merkte dat de samenwerking met haar coach Arno Mul niet lekker liep – zijn persoonlijkheid en manier van communiceren paste niet bij haar – besloot ze een eigen team te vormen. Met Joep Janssen, de man die begin dit jaar bondscoach werd. Hoe mooi is dat, zegt ze, als je iets doet dat bij je past en daar baat bij hebt.
Na ‘Tokio’ begon ze te reflecteren: wat is er nodig voor een Kimberly 2.0 op de Spelen in Parijs?
Sportief gaat het de laatste jaren steeds beter. Op de WK in Dubai in 2019 haalde ze zilver op de 200 meter en brons op de 100 meter. Het jaar erop won ze brons op de Paralympische Spelen in Tokio op de 200 meter. En volgend jaar bij de Spelen in Parijs hoopt ze haar allersterkste zelf te zijn. Het WK, van 8 tot en met 17 juli, vormt een opstapje. Want de Spelen met publiek (anders dan in coronatijd) is het hoogst haalbare.
De coronaperiode heeft ze goed benut, zegt ze. Na ‘Tokio’ begon ze te reflecteren: wat is er nodig voor een Kimberly 2.0 in Parijs? En waarom had ze in Tokio het gevoel zware ballast met zich mee te torsen? Haar tante was even daarvoor overleden, de tante die als een tweede moeder voor haar was. Het ongeloof en de rouw daarover kwamen pas later.
Ze zette een wandeltocht uit van het Portugese Valença do Minho naar het Spaanse Santiago de Compostella. Zes dagen lopen, elke dag zo’n 25 kilometer. En elke dag schreef ze een brief aan haar tante. Toen ze het vliegtuig terug naar huis nam voelde ze zich lichter. En dat is belangrijk, zegt ze, want 90 procent van de races die ze loopt worden beslist door haar mentale gesteldheid. Van ballast ga je niet harder lopen.
Waarom ik?
Ze is een positief mens, herhaalt ze, maar soms denkt ze ook: ze moeten me wel hebben daarboven. De meeste mensen van haar leeftijd hebben niet al twee dierbaren verloren. Die machteloosheid vindt ze het ergste. Dat gevoel van: waarom ik?
Maar ze voelt zeker ook trots. Dat ze aandacht gaf aan de zware perioden in haar leven om te komen waar ze nu is. Dat haar verloofde haar niet meer hoeft te onderhouden omdat ze sinds ‘Dubai’ een A-status heeft. Dat ze tijdens een WK-kwalificatie in mei haar beste tijd ooit op de 100 meter liep: 12,76 seconden. Dat ze dit jaar voor het eerst tweede op de wereldranglijst staat op twee afstanden.
Maar meer nog dan sportief excelleren is haar doel om anderen te laten zien dat je leed in iets positiefs kan ombuigen, zo lang je bereid bent dat leed te doorleven.
We leven, zegt ze, in een wereld van mooie plaatjes en leuke verhalen. Van mensen die als robots door het leven gaan. Door vanuit haar hart te spreken hoopt ze anderen op scherp te zetten. Zo van: oh ja, dáár leven we voor.
Insecten die rood kunnen zien zijn zeldzaam. Geel, groen, blauw, ultraviolet: daarmee hebben ze over het algemeen geen enkel probleem. Maar de kleur rood? Die wordt uitsluitend waargenomen door dagvlinders en sommige libellen – én enkele specialistische keversoorten.
Biologen van de Rijksuniversiteit Groningen ontdekten samen met Duitse en Sloveense collega’s uit Würzburg dat twee keversoorten rond de Middellandse Zee zelfs een duidelijke voorkeur voor rood hebben. In het Journal of Experimental Biology beschrijven de onderzoekers hoe die voorkeur mogelijk heeft geleid tot de aanwezigheid van veel ronde, rode bloemen in de regio, waaronder de klaproos.
De Glaphyridae vormen een omvangrijke keverfamilie en worden wel omschreven als ‘hommelscarabeeën’. De pakweg tachtig soorten hebben veelal glanzende schilden in metallictinten en zijn soms zo behaard dat ze wel iets weg hebben van hommels of bijen. Alle soorten hebben met elkaar gemeen dat ze gek op stuifmeel zijn.
Om dat stuifmeel te verzamelen, heeft elke soort zo z’n eigen bloemvoorkeuren. Kevers van het geslacht Pygopleurus leven in het Middellandse Zeegebied en vliegen vooral op bloemen van het ‘klaproosgilde’: bloemen met een rode kleur en een ronde vorm. Naast de klaproos zijn dat bijvoorbeeld de rode boterbloem, de rode wilde tulp en de rode anemoon.
Diverse experimenten
Maar betekent dat dat de kevers ook daadwerkelijk de kleur rood herkennen? Om die vraag te beantwoorden onderwierpen de biologen twee soorten aan diverse experimenten. Ze verzamelden individuen van Pygopleurus chrysonotus en Pygopleurus syriacus in verschillende landen rond de Middellandse Zee en testten allereerst de fotoreceptoren in de keverogen – specifieke lichtgevoelige cellen die licht omzetten in elektrische signalen. Daaruit bleek dat de kevers inderdaad gevoelig zijn voor de kleur rood.
Vervolgens werden de kevers onderworpen aan diverse gedragsexperimenten, gebaseerd op onderzoek van de Oostenrijkse bioloog Karl von Frisch. Die toonde ruim een eeuw geleden aan dat insecten geenszins kleurenblind zijn. Hij voerde in 1914 gedragsexperimenten uit met honingbijen: zo toonde hij aan dat de bijen het verschil kunnen herkennen tussen een schijf die links geel en rechts blauw van kleur is en een schijf waarbij de kleurenhelften juist verwisseld zijn.
In navolging van Von Frisch lieten de biologen kevers onderscheid maken tussen rode en grijze ronde nepbloemen. Daaruit bleek dat ze niet alleen verschil kunnen zien tussen beide kleuren, maar ook een duidelijke voorkeur hebben: in vrijwel alle gevallen vlogen de kevers rechtstreeks naar de rode bloem. „We wilden zo testen of de bloemen alleen worden herkend omdat rood een donkere kleur is. Dat blijkt niet het geval, want ze onderscheidden rood van donkergrijs”, zegt Casper van der Kooi, bioloog aan de Rijksuniversiteit Groningen en een van de auteurs van het artikel.
Uit eerder onderzoek is bekend dat bloemen hun kleur vaak afstemmen op het waarnemingsvermogen van bestuivers en niet andersom. Daarom lijkt het erop dat de Pygopleurus-kevers hebben gezorgd voor het bestaan van relatief veel rode, ronde bloemen in het Middellandse Zeegebied, aldus de auteurs.
Lees ook
Lees ook: Welke kleuren ziet een kever? Waarom glimt een boterbloem? ‘We tasten volledig in het duister’
Het is vandaag de warmste 1 juli sinds de eerste meting in 1901. In De Bilt werd aan begin van de middag 33,2 graden gemeten, zo meldt Weeronline. Sinds dinsdagochtend geldt code oranje in de provincies Gelderland, Noord-Brabant en Limburg, omdat de temperaturen daar kunnen oplopen tot boven de 35 graden – in de rest van Nederland geldt code geel.
Het KNMI adviseert om tussen 12.00 en 18.00 uur geen „zware lichamelijke activiteiten” te ondernemen: op meerdere plekken was rond 11.00 uur deze ochtend al 30 graden. In Eindhoven is er zelfs sprake van een ‘regionale hittegolf’, daar steeg het kwik om 10.20 uur al boven de 30 graden.
De viering en herdenking van de afschaffing van de slavernij, Keti Koti, werd vanwege de hitte vervroegd van 14.00 uur naar 12.15 uur. In het Amsterdamse Oosterpark, waar de plechtigheid plaatsvond met aanwezigheid van demissionair premier Dick Schoof die een toespraak hield, werden extra zitplaatsen in de schaduw geplaatst. Ook deelde de organisatie water uit.
Door de aanhoudende hitte is een zogenoemd neerslagtekort ontstaan, dat kan oplopen tot 200 millimeter. De droogte zorgt voor slechtere waterkwaliteit en een verhoogd risico op natuurbranden. Waterschappen hadden al voldoende maatregelen genomen om voldoende drinkwater beschikbaar te houden: in onder meer de Achterhoek, Oost-Brabant en Overijssel geldt een verbod op het oppompen van slootwater.
In Flevoland werd vanwege de aanhoudende hitte zout gestrooid op alle rotondes op provinciale wegen. Hiermee wordt de hete toplaag van het asfalt beschermd wanneer er auto’s overheen rijden. Brabant koos daar niet voor: „Het is een hele operatie en je brengt daarmee ook een hoop spul in de natuur dat daar niet thuishoort”, zegt een woordvoerder tegenover persbureau ANP.
Meelwormijsjes
Het warme weer leidde tot meer meldingen over dieren in de hitte bij het telefonische meldpunt 114. Ook de politie heeft het een stuk drukker dan normaal, vanwege dieren die in warme auto’s of zonder beschutting zitten. In een bericht op X stelt het meldpunt, speciaal voor dierenmishandeling en -verwaarlozing, dat de wachttijd aan de telefoon langer kan zijn dan gebruikelijk.
In dierenparken zoals Diergaarde Blijdorp en Dierenpark Amersfoort worden de dieren verwend met speciale ijsjes: bij de zeehonden en zeeleeuwen staan visijsjes op het menu, wasberen en stokstaartjes kunnen rekenen op een variant met meelwormen of een muis. ,,Dieren kunnen daarnaast ook heel goed luieren met deze hitte, een stuk beter dan mensen”, zegt een woordvoerder van dierentuin Wildlands in Emmen tegen ANP.
Aan het zondagse ritueel van de vier Venezolaanse vrienden is voorlopig niets veranderd. In de ochtend, voordat het te heet wordt in het zuiden van Florida, spelen ze in het park een potje basketbal. Om daarna voor de lunch op het terras van restaurant El Arepazo een paar biertjes achterover te slaan. De tafel staat vol bierflesjes en in een emmer met ijs staan de volgende al klaar. „Je moet goed drinken bij deze hitte”, grapt er een, waarna vier bierbuiken schudden.
Sinds Donald Trump begin dit jaar terugkeerde in het Witte Huis, is er echter wel wat veranderd binnen de vriendengroep van vijftigers. Rafael Díaz en Osvaldo Soto wonen al sinds de eeuwwisseling in de VS, verwierven de Amerikaanse nationaliteit, mogen stemmen en schaarden zich, zoals veel meer latino’s, in november enthousiast achter Donald Trump. Henrique Subero en Ricardo Mestre daarentegen arriveerden veel recenter en genieten slechts asiel. En nu de president van hun twee sportmaatjes in hoog tempo het immigratiebeleid aanscherpt, dreigen ze die status te verliezen. En misschien wel het land uit te moeten.
„Trump vergaloppeert zich. Hij moet zich corrigeren”, meent Díaz, die nu een kwart eeuw in de Verenigde Staten woont, staatsburger werd en een schoonmaakbedrijf voor zwembaden runt. Hij stemde Trump, omdat hij beter zou zijn voor de economie én omdat hij beloofde de zuidgrens onder controle te brengen. „Het was een chaos onder Biden: de halve wereld kwam hier binnen. Het huis raakte echt vol.”
Toch maken de vrienden elkaar geen verwijten. Allemáál dachten ze dat Trump uiteindelijk alleen illegale criminelen zou uitzetten. Niet dat hij ook de tijdelijke beschermingsstatus (TPS) van honderdduizenden vluchtelingen uit Venezuela, Cuba, Nicaragua en Haïti zou beëindigen, waardoor die moeten vrezen voor uitzetting. Díaz: „Je kunt dat mensen niet met terugwerkende kracht zomaar aandoen.” Zijn vriend Osvaldo Soto vult aan: „Van mensen die iets op hun kerfstok hebben, moet je die TPS intrekken. Niet van brave burgers die hier het werk doen waar de gringos zich te goed voor vinden.”
Immigranten uit Venezuela, met de status van Amerikaans staatsburger, spelen domino bij restaurant El Arepazo in Miami. Rebecca Blackwell/AP
Links leedvermaak
Trump won de verkiezingen vorig jaar mede dankzij zijn belofte miljoenen migranten uit te zetten. Soms sprak hij daarbij over ‘criminele illegalen’, dan weer over alle ‘illegale immigranten’. Veel van zijn latinokiezers dachten dat hij alleen mensen zonder papieren en mét een strafblad zou aanpakken. Maar sinds dit voorjaar gooit de regering het net veel wijder uit: ook mensen zonder criminele antecedenten worden opgepakt en zijn soms al uitgezet.
Florida gold decennia als de belangrijkste swing state op de electorale kaart. Sinds Trump hier in 2016 tijdens zijn eerste gooi naar het presidentschap Hillary Clinton versloeg, is de zuidelijke staat almaar Republikeinser geworden. Inmiddels geldt hij als veilige ‘rode’ staat.
Die verschuiving dankt de Republikeinse Partij voor een belangrijk deel aan de groeiende steun van latino’s. En dan vooral van Cubaans- en Venezolaans-Amerikaanse kiezers. Naast zijn beloftes over de economie en de grens, waarderen zij Trumps harde opstelling jegens de socialistische regimes in Havana en Caracas in zijn eerste termijn. Naar schatting twee derde stemde in november op de Republikein.
Dat Trump II nu de asielstatus van honderdduizenden landgenoten afpakt die de afgelopen jaren vertrokken uit dezelfde dictatuur als waar zij ooit voor vluchtten, valt slecht. De vraag is of Florida daardoor weer een swing state kan worden, waar Democraten kans maken in de strijd om Congreszetels en het Witte Huis.
Aanhangers van (toen) presidentskandidaat Donald Trump zwaaiden met Amerikaanse en Cubaanse vlaggen, bij een Cubaanse restaurant in Miami, in afwachting van de verkiezingsuitslag op 5 november 2024. Foto Silvio Campos/AFP
Latinokiezers in Florida die nu openlijk berouw tonen over hun stem op Trump, krijgen veel aandacht van progressieve media. Hun spijtbetuigingen worden op de socials gretig gedeeld, ze oogsten daar het nodige linkse leedvermaak met een hoog ‘ik zei het je toch’-gehalte.
Het dakbedekkingsbedrijf van Vincent Scardina raakte een derde van zijn personeel kwijt: „Ze zijn amper te vervangen.”
Cynthia Martínez Jones, een 25-jarige momfluencer uit Florida, nam op TikTok huilend een video op, nadat haar zieke vader door ICE was opgepakt. Ook zij koos voor Trump, maar zegt die stem nu te zien „als het ultieme verraad van de mensen waar ik vandaan kom”. Haar video trok meer dan een miljoen kijkers, maar ook veel haatreacties, waarna ze deze weer verwijderde.
De Republikeinse deelstaatsenator Ileana Garcia, medeoprichtster van de vrouwenbeweging Latinas for Trump, noemde het migratiebeleid van de regering begin deze maand „onacceptabel en onmenselijk”. „Dit is niet waar we voor gestemd hebben.”
Vincent Scardina, die een dakbedekkingsbedrijf runt, raakte een derde van zijn personeel kwijt, toen hun werkbusje werd aangehouden op de snelweg. Ook de ondernemer stemde op Trump, maar was er niet vanuit gegaan dat ook zijn Nicaraguaanse werknemers doelwit zouden worden. „Ze zijn amper te vervangen.”
Alligator Alcatraz
Republikeinse latino Congresleden uit de staat zijn duidelijk ongerust. Zij spreken zich uit tegen het strenge beleid en lobbyen bij het Witte Huis om meer coulance met de vluchtelingen. Nog niet van alle groepen is de asielstatus ingetrokken, maar nu de regering het aantal dagelijkse uitzettingen wil opvoeren naar drieduizend, wordt hier wel voor gevreesd. Door meer mensen illegaal te verklaren, kunnen de aantallen worden opgevoerd.
Congresleden vroegen tijdens de campagne om op onze evenementen te mogen spreken. Nu moeten ze eens gaan leveren
Andere (niet-latino) Republikeinen willen juist nog strenger worden en ongedocumenteerde migranten op meer manieren het leven zuur maken. Ook is besloten dat een oud vliegveld in het moerasgebied Everglades een enorm tijdelijk ICE-detentiecentrum wordt, Alligator Alcatraz gedoopt. Het Instagram-account van het Witte Huis deelde eind juni een AI-gegenereerde afbeelding van enorme alligators met een blauwe ICE-pet op. Dinsdag kreeg de president er zelf een rondleiding.
Hoewel de regering-Trump veel kopstukken uit Florida telt en de president zelf in de staat woont, blijft de latinolobby vooralsnog zonder resultaat. Helen Villalonga van de Venezolaanse vereniging Amevex wordt moe van de politiek, zegt ze. „Die Congresleden praten en praten, maar krijgen niets voor elkaar in Washington. Ze zoeken nu weer de media op, maar wij willen echte actie. Ze vroegen tijdens de campagne om op onze evenementen te mogen spreken. Nu moeten ze eens gaan leveren.”
Villalonga ziet hoe Doral, het stadsdeel van de metropool Miami waar de meeste Venezolanen wonen, stilvalt door de arrestaties die vreemdelingenpolitie ICE uitvoert. Die wordt daarbij ondersteund door de lokale politie onder een wet die het door Republikeinen gedomineerde staatsbestuur doorvoerde. Anders dan in bijvoorbeeld het linkse Californië, waar Democratische autoriteiten niet samenwerken met de federale dienst, gebeurt dit in Florida juist actief: van stedelijke korpsen tot de snelwegpolitie. De staat is daarmee uitgegroeid tot een belangrijk jachtgebied van ICE.
Doralzuela, zoals de stad liefkozend wordt genoemd, is niet meer hetzelfde, zegt Villalonga: „Er is zoveel angst en stress onder de mensen. Als je er als hispanic uitziet kan je al aangehouden worden als je je tank volgooit, je kinderen naar school brengt, in het winkelcentrum loopt.”
Onmisbaar personeel
Mensen zijn bang om naar hun werk te gaan en het is veel rustiger in winkels en restaurants, klagen ondernemers. Die economische impact is tegelijkertijd een reden dat veel latino’s denken dat de regering-Trump uiteindelijk tot inkeer komt. Nog beter dan andere Amerikanen weten zij hoe onmisbaar ongedocumenteerde migranten zijn op de arbeidsmarkt. Ze doen impopulair, fysiek zwaar en gevaarlijk werk. Ze wassen borden in spoelkeukens, maaien het gras van tuinen, plukken de oogst, werken in slachthuizen, bedekken daken.
Trump staat dan ook onder druk van allerlei sectoren om de ICE-invallen op werkplekken te staken. Half juni leek hij daar even gevoelig voor. Maar binnen een paar dagen had zijn machtige Witte Huis-adviseur Stephen Miller, een anti-immigratiehavik, hem alweer omgepraat toch door te gaan met de invallen bij bedrijven en boerderijen.
Dit beleid raakt de lokale economie van migrantengemeenschappen nu als eerste. Zo heeft pakketdienst Janak Logistics, waar mensen spullen kunnen laten opsturen naar Venezuela, veel minder klandizie, vertelt medewerker Henderson. „De afgelopen twee maanden is het totaal ingestort. Mensen sturen niets meer op naar hun familie, want ze verdienen minder.” Kon het bedrijf eerst wel vier zeecontainers per week vullen, nu is dat een halve. De helft van het personeel is ontslagen.
De regering-Trump zegt illegale migranten aan te willen sporen tot ‘zelfdeportatie’: in de VS blijven moet zo lastig worden, dat ze zelf vertrekken. Dat lijkt zeker bij een deel van de mensen effect te sorteren. „Veel mensen zijn bezig een buffer aan te leggen, voor als ze weg moeten uit de VS”, zegt pakketdienstmedewerker Karla.
Auto’s worden voor dumpprijzen van de hand gedaan, nu je al voor een kleine verkeersovertreding het risico loopt om via de lokale politie in handen van ICE te vallen. „Je wagen wordt dan naar de dump gesleept en ben je kwijt.”
De Cubaanse wijk Little Havana in Miami. Foto Marta Lavandier/AP
Henderson verblijft zelf ook op een TPS in het land. Was hij staatsburger geweest, dan hij had in november zeker Trump gestemd. „Maar daar had ik nu dan wel enorme spijt van gehad”, lacht hij. Volgens hem is Trump nu te streng, maar was Biden veel te soepel. „Het probleem in dit land is dat het altijd van het ene naar het andere uiterste gaat.”
In een poging de clandestiene immigratie aan de zuidgrens te beteugelen, voerde Biden in de loop van zijn presidentschap meerdere legale routes in. Migranten konden via een app een afspraak maken voor een asielinterview of een humanitair visum aanvragen en daarop invliegen. Trump is begonnen zulke regelingen te beëindigen. Zelfs mensen die al onder zijn eerste Democratische voorganger Barack Obama een asielstatus kregen, beginnen inmiddels te vrezen.
Electorale pijn
Trump mag zelf niet meer op voor herverkiezing. Maar zal zijn migratiebeleid zijn partij de komende jaren electoraal pijn doen onder latino’s, die in steeds meer staten een cruciaal stemmenblok vormen? In Doralzuela, maar ook in Little Havana, de Cubaanse wijk van Miami, kunnen veel van zijn kiezers desgevraagd niet geloven, dat hij deze harde lijn de volle vier jaar volhoudt.
Ik denk als je nu een peiling zou houden, dat die toont dat de partij in grote problemen is. De staat zou van kleur verschieten
Zo zegt Bienvenido Gómez, een Cubaanse-Amerikaan die net een potje domino afrondt in een parkje aan de befaamde Calle Ocho, dat Trump „iedereen gewoon even wil laten schrikken”. Hij zou zich nu zo streng tonen, opdat niemand het meer in zijn hoofd haalt om de grens over te komen. Daar is het sinds zijn aantreden inderdaad heel rustig geworden. „Het afpakken van die TPS is niet goed. Maar het komt goed. De mensen moeten vertrouwen houden”, sust hij.
Een paar blokken van het dominoparkje wordt een muurschildering aangebracht die ‘Operatie Peter Pan’ herdenkt. Kort na de revolutie van Fidel Castro, in 1959, werden via die tijdelijke luchtbrug honderden Cubaanse kinderen naar de VS gehaald. Nog decennia zouden de VS vluchtelingen van het socialistische eiland warm blijven verwelkomen: Cubanen kregen veel sneller dan andere migranten papieren. Al onder Obama werd die bevoorrechte status een beetje afgebouwd, Trump beëindigt haar helemaal.
Volgens muurschilder Luis Miguel Rodríguez nemen de Republikeinen wel degelijk een groot risico de belangrijke Cubaanse stem te verliezen. „Dat is wat je hoor van iedereen, die je spreekt. Ik denk dat als je nu een peiling zou houden, die toont dat de partij in grote problemen is. De staat zou van kleur verschieten.”
Een eerste enquête liet vorige maand al zien dat Venezolanen in de staat het strenge asielbeleid breed afkeuren, evenals de uitzetting van landgenoten naar een omstreden gevangenis in El Salvador. Maar zeker Trump-kiezers die al langer in het land wonen, blijven de president vooralsnog in meerderheid steunen.
Partij maakt zich kwetsbaar
Dat Trump veel kan maken, is ook te horen op het terras van El Arepazo, waar de laatste biertje van de basketballende sportmaatjes opraken. Blijven Rafael Díaz en Osvaldo Soto, de twee Venezolaanse-Amerikanen die in november Trump stemden, diens partij trouw als hij dit beleid nog lang doorzet? Op een Democraat zien ze zichzelf nooit stemmen: „Veel te links.”
Maar als Trump niet bijstuurt, sloopt hij niet alleen de economie, zeggen ze, maar ook zijn partij. Díaz: „Ik zou niet meer op een Republikein kunnen stemmen.” Soto: „Hij moet wel bijsturen. Of hij nu wil of niet.”
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data102773673-dc60d0.jpg|https://images.nrc.nl/MRHt3-33Bt7cLolnvFu-SMWeh5o=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data102773673-dc60d0.jpg|https://images.nrc.nl/uSaOmaGLHwkf8caVJx6SCb4cVgo=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data102773673-dc60d0.jpg)
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data134150798-664ffd.jpg|https://images.nrc.nl/1CfmbdkvpCpGd5k66cNtN0FoAuM=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data134150798-664ffd.jpg|https://images.nrc.nl/-S8LRaY8gw-q1MJwYVGC8NCEXyo=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data134150798-664ffd.jpg)
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data134151965-ea2988.jpg|https://images.nrc.nl/RfFD9ubWmfiX88V3xPpqt9xPbtg=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data134151965-ea2988.jpg|https://images.nrc.nl/ZHy0Uhhzn7JpBv0aKVEUZ7OZY8U=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data134151965-ea2988.jpg)
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data134150834-c54311.jpg|https://images.nrc.nl/3MzSP7Bo6Gaw-SN3ALxfR9LhJyY=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data134150834-c54311.jpg|https://images.nrc.nl/9z37vWWJFKy8VJLGFIma2GjkryI=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data134150834-c54311.jpg)
